บทที่ 219 ข้าจะขยี้เจ้าให้แหลกคามือ! (ต้น)
สถานศึกษาฉางมู่! สัญลักษณ์ความอับอายแห่งเมืองหลวง เวลานี้หนีไม่พ้นสถานศึกษาฉางมู่!
ความตายของหลี่เสวียนชางทำให้คนในฉางมู่ขวัญเสีย พวกเขาไม่รู้ว่าอาจารย์ใหญ่ของตนต้องจบชีวิตลงอย่างไร! อีกทั้งเจียงเยว่เทียนและจ้าวหอชั้นเก้า ก็ยังไม่ได้แจ้งข่าวบอกกล่าวให้พวกเขารู้มาก่อน
เยี่ยฉวนและพวกมุ่งหน้าตรงแน่วไปยังฉางมู่ ท่ามกลางสายตาเฝ้ามองของผู้คนระหว่างทางที่เขาเดินผ่าน เมืองหลวงเวลานี้มีใครบ้างที่ไม่รู้จักเยี่ยฉวนและพวกของเขาทั้งสาม?
……จะว่าไปชื่อเสียงของพวกเขาตอนนี้ โด่งดังกว่าอันหลานซิ่วในสมัยก่อนเสียด้วยซ้ำ
ดังนั้นตลอดทางที่คนทั้งสี่เดินทางผ่านเพื่อไปสู่สถานศึกษาฉางมู่ จึงมีผู้คนมากมายติดสอยห้อยตามจนมากมายนับไม่หวาดไม่ไหว ยิ่งผ่าน ผู้คนยิ่งมาก!
ในเวลาต่อมาเยี่ยฉวนกับพวก พร้อมด้วยคนกลุ่มใหญ่ได้เดินทางมาถึงเชิงเขาฉางซาน ชายหนุ่มหยุดหันหน้าไปทางเชิงเขาและเงยขึ้นไปบนเขาฉางซาน จากนั้นต่อมากระบี่เล่มหนึ่งปรากฏมบินโฉบอยู่เหนือท้องฟ้า ในเวลาเดียวกันนั้นเองเสียงของคนผู้หนึ่งดังสะท้อนก้องขึ้นสู่ส่วนยอดเขา “มีใครในฉางมู่ กล้าออกมาสู้กับข้า?!”
ใครจะสู้? ผู้คนที่มาออกกันอยู่ที่เชิงเขา ต่างพากันมองขึ้นไปบนยอดเขาฉางซานอย่างตั้งอกตั้งใจ ทว่าไร้เสียงตอบรับ! คนกลุ่มนั้นจึงเริ่มส่งเสียงด้วยความไม่พอใจ
ในขณะนั้นเอง ที่เบื้องหน้าเยี่ยฉวนพลันมีชายสูงวัยผู้หนึ่งปรากฏกายออกมา เขาผู้นั้นคือโม่ซ่ง รองอาจารย์ใหญ่คนหนึ่งของสถานศึกษาฉางมู่! และเป็นยอดยุทธ์พลังขั้นผสานเทพ!
โม่ซ่งจ้องมองเยี่ยฉวนพลางเค้นเสียงพูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “มันจะมากเกินไปแล้ว เจ้า……”
ทันใดนั้นเอง เยี่ยฉวนทะยานวาบและพุ่งเข้าหาโม่ซ่งอย่างรวดเร็ว ฉับพลันต่อมาเยี่ยฉวนเงื้อหลิงซิ่วและตวัดฟาดฉับลงตรงหน้า
หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา!
พลังแห่งหนึ่งกระบี่ ไม่เพียงบรรจุด้วยแรงผลักแห่งกระบี่ ทว่ายังอัดแน่นด้วยพลังปณิธานกระบี่!
ทันทีที่สายตาของโม่ซ่งจับภาพการเคลื่อนที่รวดเร็วของเยี่ยฉวน สีหน้าของคนแปรเปลี่ยนสิ้นเชิง ขณะเดียวกันเขาชักเท้าขวาถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว พร้อมประสานมือทั้งสองข้างก่อนผลักออกไปข้างหน้า
ปัง!
มวลพลังมหาศาลถูกดันออกจากฝ่ามืออย่างรุนแรง!
ตูม!
ร่างของชายชราโม่ซ่งกระเด็นหวือออกไปไกลกว่าสิบห้าจั้ง ต่อหน้าต่อตาผู้ค้นล้นหลามที่เฝ้าจับตามอง!
ทุกคนอ้าปากกว้าง เบิกตาโพลงด้วยความตะลึงงัน!
โม่ซ่ง……คนผู้นี้ขั้นพลังผสานเทพ!
ทว่าเขากลับถูกแรงปะทะจากเพียงหนึ่งกระบี่อย่างนั้นหรือ?!
คนที่กระเด็นไปไกลเหลือบตามองแขนทั้งสองข้างที่บัดนี้เกิดร่องรอยแตกร้าวไปทั่ว จากนั้นก็ละสายตาหันมาทางเยี่ยฉวน เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงฉงนสนเท่ห์ “ปรมาจารย์กระบี่……เจ้า……”
ทันใดนั้นเอง กระบี่ตวัดวาบฝ่าลานกว้างตรงเข้ามา
ฉับ!
เพียงเท่านั้นศีรษะโม่ซ่ง ปลิวหลุดออกจากคอทันที โลหิตแดงฉานทะลักพุ่งกระฉูดดุจสายน้ำ!
ผู้ที่จับตาดูได้แต่นิ่งเงียบด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด!
ทุกคนจ้องมองมาทางเยี่ยฉวนเป็นตาเดียว
ปรมาจารย์กระบี่?
เป็นปรมาจารย์กระบี่ทั้งที่ยังหนุ่มแน่น?!
ขณะที่เยี่ยฉวนแบมือทั้งสองข้างออกไปข้างหน้า พลันกระบี่หลิงซิ่วโฉบเข้ามานิ่งสงบอยู่บนฝ่ามือ เขาฉวยกระบี่กระชับไว้อย่างแน่นหนา ก่อนจะก้าวตรงไปหยุดอยู่เบื้องหน้าเขาฉางซาน โดยมีโม่อวิ๋นฉีและคนอื่นติดตามมาเบื้องหลังอย่างกระชั้นชิด
ต่อหน้าคนจำนวนมากที่กำลังเฝ้ามอง เยี่ยฉวนและพวกเดินเข้าสู่ทางขึ้นภูเขา ซึ่งสองข้างทางมีซากศพที่ถูกตรึงไว้บนเสา แต่ละร่างกลายเป็นโครงกระดูกไม่เหลือเค้าโครงให้เห็น แขนขาถูกตรึงแน่นเป็นภาพที่ชวนให้หดหู่ใจนัก
ทันทีที่มองเห็นซากโครงกระดูกเหล่านั้น จี้อันซื่อมีอันต้องน้ำตาไหลพราก โม่อวิ๋นฉีและไป๋เจ๋อทำท่าจะเข้าไปปลดร่างเหล่านั้นลงจากเสา ขณะที่เยี่ยฉวนสั่นศีรษะเป็นเชิงห้ามปราม พลางพูดขึ้นทันที “ข้าจะให้พวกฉางมู่นำร่างศิษย์ของเราลงมาและให้มันเดินเข่าส่งพวกเขากลับบ้าน!”
สิ้นเสียงเยี่ยฉวน เขามุ่งหน้าตรงขึ้นเขาอย่างรวดเร็ว โดยมีโม่อวิ๋นฉี ไป๋เจ๋อและจี้อันซื่อตามหลังมาติดๆ กลุ่มคนที่ติดตามมาทีแรกทำท่าลัง ขณะชะงักอยู่ที่เชิงเขาก่อนจะติดตามพวกเขาไปในที่สุด
บัดนี้ชาวเมืองไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวต่อสถานศึกษาฉางมู่อีกต่อไป เพราะทั่วทั้งแคว้นเจียงและสำนักอัปสรเมรัยต่างพากันต่อต้านสถานศึกษาฉางมู่ พวกที่ในเมืองหลวงล้วนรู้สึกเกลียดชังต่อฉางมู่ทั้งสิ้น!
ครู่ใหญ่ต่อมาเยี่ยฉวนและพวกได้ขึ้นจนถึงยอดเขาสูง พลันคนทั้งสี่ชะงักเท้าหยุดยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าหออนุศาสน์ เพราะเบื้องหน้าหอมีคนประมาณ 100 คนขวางทางอยู่!
คนเหล่านั้นคือศิษย์ฉางมู่!
และผู้ที่ยืนข้างหน้าสุดจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก……รองอาจารย์ใหญ่แห่งสถานศึกษาฉางมู่ คูมู่!
ก่อนหน้านี้คูมู่ต่อสู้กับอาจารย์ใหญ่จี้และได้รับความบอบช้ำอย่างหนัก ทว่าเขายังไม่ตายแต่แม้ว่าจะยังไม่ถึงกับตาย แต่อาการก็บอบช้ำขั้นรุนแรง อีกทั้งพลังยังไม่ฟื้นคืนดังเดิม!
เมื่อเห็นว่าเป็นเยี่ยฉวนที่ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้า คูมู่ถึงกับหน้าบิดเบี้ยว!
อีกครั้งอีกครา!
เจอกันอีกครั้ง! ครั้งก่อนเยี่ยฉวนบุกเข้ามาที่สถานศึกษาฉางมู่ เขาสังหารเฟินเจี๋ยรวมกับศิษย์ฉางมู่อีกนับสิบคนตายอย่างอนาถในสถานศึกษาของตน! บัดนี้ เขากลับมาอีกครั้ง!
เยี่ยฉวนจ้องเขม็งที่คูมู่และกลุ่มศิษย์ที่อยู่ทางด้านหลังแน่วนิ่ง “ขอโทษที่รบกวน พวกเจ้าช่วยนำร่างของศิษย์ฉางหลานไปส่งให้ที ทั้งยังต้องเดินเข่าไป……และจงจำใส่กะโหลกหนาๆ ของพวกเจ้าไว้เสียด้วย ว่านี่ไม่ใช่คำร้องขอ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น บรรดาศิษย์ฉางมู่หน้าตาบิดเบี้ยวเหยเก เดินด้วยเข่า? หยามน้ำหน้ากันชัดๆ! รองอาจารย์ใหญ่คูมู่ตวาดเสียงดุดัน “เยี่ยฉวน เมื่อเจ้ากล้าพ่นวาจาสามหาว ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะ……”
“จะสู้หรือไง?” เยี่ยฉวนย้อนวาจาของคูมู่ทันที “ถ้าอยากสู้ ก็ออกมา!”
ทันทีที่คนสิ้นคำพูด เขาพุ่งพรวดออกไปเบื้องหน้า เมื่อเห็นว่าเยี่ยฉวนถลันออกไป โม่อวิ๋นฉีแววตาเหี้ยมเกรียม ยกยิ้มมุมปาก
“สู้ก็สู้กันสิวะ! ข้าจะขยี้เจ้าให้เละไปเลย ไอ้ลูกหมา!”
— จบตอน —
