บทที่ 253 ข้าเคยฆ่ามานักต่อนัก! (ต้น)
ดวงตากระบี่! ขณะนั้นเยี่ยฉวนเผยอเปลือกตาเปิดพรึ่บ ทันใดนั้นลำแสงสว่างวาบพุ่งออกมาจากดวงตาทั้งสอง พลันกลุ่มทหารเมื่อต้องลำแสงประหลาด ร่างของคนกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง
แนวทหารแตกกระจายทันทีทันใด! ทหารนับร้อยนายได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อสัมผัสรังสีกระบี่! ยามนั้นเยี่ยฉวนบุกตะลุยไปข้างหน้าโดยไม่รีรอ ชายหนุ่มตวัดกระบี่หลิงซิ่วในมืออย่างต่อเนื่อง……เขาต้องยื้อเวลาทหารไว้ให้นานที่สุด เพื่อกรุยทางให้สตรีสวมลินินและพวก!
สังหาร! ชายหนุ่มทั้งตวัดทั้งฟาดกระบี่ออกไปข้างหน้า ศีรษะแล้วศีรษะเล่ากระจัดกระจาย กลาดเกลื่อนตลอดทางที่คนฝ่าข้ามผ่าน! ที่ไหนที่เยี่ยฉวนไปจะมีกองทหารกลุ่มใหม่ดาหน้าเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง……
คนที่รออยู่ด้านนอก สตรีสวมลินินเมื่อเห็นสบโอกาสจึงส่งเสียงตะโกนก้อง “ลุย!” ทันทีที่สิ้นเสียง กลุ่มคนทั้งสิบสองควบสุนัขป่าตัวยักษ์สีดำมะเมื่อม ทะยานออกจากที่อย่างรวดเร็ว! ด้วยฝีเท้าที่มีความเร็วเป็นเลิศ พวกมันมุ่งหน้าผ่านประตูเข้าสู่ตัวเมืองโดยมีเป้าหมายอยู่ที่ค่ายทหาร
ทหารที่กำลังล้อมกรอบเยี่ยฉวนสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของกลุ่มคนพลันเริ่มมีปฏิกิริยา หนึ่งในนั้นสีหน้ากังวลอย่างเด่นชัด แผดเสียงดังปานฟ้าผ่า “กลับไปที่ค่าย! กลับค่ายด่วนโว้ย!” ฉับพลันทหารทั้งหมดค่อยทยอยถอยร่นไปทันที
ถึงกระนั้นพวกทหารยังช้ากว่าพวกของสตรีสวมลินิน ซึ่งชั่วไม่เกิน 20 ลมหายใจ พวกของหญิงสาวก็มาถึงและหยุดลงที่เบื้องหน้าค่ายทหาร ขณะนั้นเองทหารชั้นยอดนับร้อยนายเข้าตรึงกำลังอยู่เบื้องหน้าค่ายเช่นกัน!
เมื่อเห็นถนัดชัดเจนว่ามีกำลังทหารตรึงสถานที่เช่นนี้ คนทั้งสิบสองพลันสีหน้าเคร่งเครียด ถึงแม้ทหารเหล่านี้จะมีฝีมือหากต่ำชั้นกว่าตน อย่างไรเสียพวกเขาย่อมไม่ประมาท ทหารทุกคนแววตาทอประกายอำมหิตอีกทั้งจำนวนเหนือกว่า เมื่อทหารรวมตัวกันจึงเป็นการยากจะต้านทาน นับว่าเป็นฝ่ายศัตรูที่รับมือได้ยากเป็นอย่างยิ่ง! แต่ในยามนี้พวกเขาไม่มีทางถอยหนี!
สตรีสวมลินินเหลือบไปทางชายคนที่อยู่ด้านข้าง “หลิงฮั่น!” ขาดคำคนที่มีนามว่าหลิงฮั่นกระโจนขึ้นไปในอากาศทันที พลางประกบฝ่ามือทั้งสองเข้าหากัน ส่งพลันกระแสความร้อนชนิดหนึ่งแผ่ซ่าน และกระจายออกไปในอากาศ เปลวเพลิงร้อนแรงแผ่ออกมาจากท่อนแขนเกิดเป็นลูกไฟลุกโชติช่วง!
ร่างของหลิงฮั่นที่ลอยตัวในอากาศ ริมฝีปากแสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม “อัคคีกัมปนาท!” ทันทีที่สิ้นเสียงแผดกังวาน ร่างคนที่ถูกหุ้มห่อไว้ด้วยเปลวเพลิงพุ่งเข้าใส่กองทหารราวกับลูกไฟประลัยกัลป์
กระแสความร้อนจากหลิงฮั่นแผดเผาธาตุอากาศจนมอดไหม้ในยามที่ร่างของเขาเคลื่อนผ่าน เวลานี้เปรียบความร้อนที่แผดเผาเทียบเท่ารังสีแห่งดวงอาทิตย์ก็ปาน!
ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพี! กลุ่มทหารนับร้อยเบื้องล่างจับตามองแน่วนิ่ง แววตาประหวั่นพรั่นพรึงก็จริงทว่าหามีใครหลบเลี่ยงสักคนไม่! ในตอนนั้นใครคนหนึ่งส่งเสียงตะโกนดังปานฟ้าผ่า “ปราการโล่!”
ฟิ้ว! ฉับพลันทหารนับร้อยพร้อมใจกันยกชูโล่ยาวในมือขึ้นสุดแขน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่หลิงฮั่นพุ่งลงมาพอดี
ตู้ม! เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พลันทหารนับสิบกระจัดกระจายขณะเดียวกันเปลวเพลิงแตกซ่านสาดกระเซ็น ค่ายกลกองทหารกระจัดกระจายแตกออกในทันที เมื่อเห็นเช่นนั้นสตรีสวมลินินนำกลุ่มของนางผละออกมุ่งสู่ค่ายพักของทหารต่อไป
เมื่อนางทะยานมาหยุดอยู่เบื้องหน้ากระโจมหลังหนึ่ง เป็นเวลาที่คนของนางกำลังถูกสกัดกั้นจากศัตรูที่ตามหลังมาติดๆ หญิงสาวกวาดตาสำรวจสภาพทั่วไปภายในกระโจม จึงพบว่ามีหีบเหล็กนับสิบสิบใบและหีบสีทองอีกสามใบ จากนั้นจึงเอื้อมมือเปิดฝาหีบเหล็กใบหนึ่ง ภายในบรรจุเงินเหรียญทองอัดเต็มแน่น!
เมื่อภาพที่ปรากฏประจักษ์ชัดแก่สายตา นางจึงปิดหีบและตรงไปยังหีบสีทองอีกด้านหนึ่งสุ่มเปิดหีบใบหนึ่ง ก่อนพบดาบจำนวนมากเรียงรายอยู่ภายใน ล้วนแล้วแต่เป็นสุดยอดศาสตราวุธจิตวิญญาณ!
สตรีสวมลินินเสียเวลาสำรวจอีกต่อไป จัดการปิดหีบจากนั้นใช้นิ้วโป้งสัมผัสลงบนแหวนซึ่งสวมไว้ที่นิ้วชี้ ทันใดนั้นหีบต่างๆ ที่อยู่เบื้องหน้าพลันอันตรธานหายไปจนเกลี้ยงไม่มีเหลือแม้สักใบ เสร็จแล้วคนก็หันหลังกลับออกไปทางด้านหน้ากระโจม
ทันทีที่คนโผล่ออกมาจึงพบว่ากระโจมได้ถูกทหารล้อมไว้ทุกทิศทาง และดูเหมือนจะมีทหารตามเข้ามาสมทบตลอดเวลา! หญิงสาวกวาดสายตาไปทางทหารที่ห้อมล้อมทั้งหน้าและหลัง ทันใดนั้นนางสาวเท้าออกไปตรงเข้าหากลุ่มทหาร “มาเลย เข้ามาเอาชนะข้าให้ได้!” พูดจบคนพูดเร่งความเร็วพร้อมกับทะยานออกไป!
ตู้ม! ไม่ทันที่พวกทหารจะทันตั้งตัว พลันร่างของพวกมันกระเด็นจากที่ไปไกลก่อนจะเห็นคนที่เพิ่งออกจากกระโจมเสียอีก ภายใต้การนำของสตรีสวมลินิน คนทั้งสิบสองพยายามต่อสู้ฝ่าวงล้อมของกองทหาร ไม่นานต่อมาเสียงผิวปากดังหวีด พลันสุนัขป่าดำทะมึนซึ่งเมื่อแรกล่าถอยไปยืนสงบรออยู่ด้านข้าง พวกมันกระโจนพรวดเข้ามาเบื้องหน้าสตรีสวมลินิและคนอื่น จากนั้นพวกเขาก็ปีนขึ้นบนหลังอสูรสัตว์และควบมุ่งหน้าออกนอกเมืองอย่างรวดเร็ว!
เมื่อทุกคนมาถึงที่หน้าประตูเมือง ณ ที่แห่งนั้นเยี่ยฉวนยังคงต่อสู้กับทหารกลุ่มใหญ่! สตรีตะโกนจากบนหลังสุนัขป่า “ไปได้แล้ว!” ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นสายตาเหลือบมาเพียงแว่บเดียว ขณะที่มือตวัดกระบี่ขวับไปยังทหารที่กำลังปะทะ จนร่างคนขาดเป็นสองท่อน เวลาเดียวกันเยี่ยฉวนกระแทกปลายเท้าลงบนพื้นดีดตัวลอยขึ้นทางด้านหลังของสตรีสวมลินิน ส่งตัวเองขึ้นบนหลังสุนัขป่าและนั่งซ้อนหลังไปกับหญิงสาว!
ท่ามกลางสายตาของพวกกลุ่มของสตรี แต่ละคนมีสีหน้าพิกลซึ่งไม่อาจอธิบายเป็นคำพูด! แม้แต่สตรีสวมลินินเอง……ทว่าแม้นางนิ่วหน้าหากแต่ไม่ได้พูดว่ากระไร และควบสุนัขป่าบึ่งออกจากที่มุ่งไปตามเส้นทางห่างออกไป
ในขณะที่คนทั้งกลุ่มรวมทั้งเยี่ยฉวนมุ่งหน้าออกนอกเมือง ฉับพลันนั้นฝูงสุนัขป่าชะงักหยุดลง ด้วยเบื้องหน้าเป็นกองกำลังทหารม้าเกราะดำนับพันยืนขวางดักเส้นทางเต็มพรื่ด!
กำลังเสริม! สตรีสวมลินินนิ่วหน้าเล็กน้อย พลันมีเสียงเยี่ยฉวนดังมาทางด้านหลัง “กลับเข้าเมือง หาทางออกด้านอื่น!” เสียงคนข้างหน้าแย้งมาว่า “นั่นมันย้อนกลับเข้ากลางแคว้นถังนะ!”
ชายหนุ่มย้อนทันควัน “ไม่มีทางอื่นนี่นา!” อีกฝ่ายไม่พูดอะไรอีก ใช้ฝ่ามือตบลงบนหลังของอสูรสัตว์ พลันสุนัขป่าหันกลับทะยานย้อนไปทางเข้าเมือง โดยมีคนสิบสองคนควบอสูรสัตว์ตามหลัง!
ขณะเดียวกันกลุ่มทหารด้านหลังเริ่มเคลื่อนที่ตั้งค่ายกล! หัวหน้าทหารชูกระบี่เล่มหนาชี้มาทางเยี่ยฉวน เสียงคำรามสั่งการดังลั่น “สกัดมัน!”
“ฆ่ามัน!” พลันทหารกลุ่มใหญ่กรูมาทางเยี่ยฉวนและพวก! ฉับพลันนั้นเยี่ยฉวนทะยานวาบ ร่างของเขาพุ่งฝ่ากลางกองทหาร เพียงไม่นานศีรษะของทหารปลิดปลิวกระเด็นเกลื่อนพื้นที่!
หญิงสาวสวมชุดลินินทะยานตามหลังเยี่ยฉวน ทั้งสองจึงร่วมมือกันออกต้านทานทหารทั้งกองที่กรูเข้ามาเป็นรายทาง ไม่นานนักบรรดากลุ่มที่ควบอยู่บนหลังสุนัขป่าก็หายลับเข้าไปทางชายป่าในระยะไกล ในที่สุดการติดตามไล่ล่าคนทั้งกลุ่มก็คว้าน้ำเหลว!
— จบตอน —
