266 : เอาชนะใจลูกค้า
“ขอบคุณครับ ผมคิดว่าเพื่อนร่วมงานของผมต้องชอบชานมไข่มุกนี่มากๆ แน่เพราะมันอร่อยจริงๆ”
แอนดรูว์ยิ้มให้มูเอนในขณะที่เขากำลังจัดเก็บชานมไข่มุกสิบแก้วแล้วหันหลังจากไปอย่างลูกค้าที่พึงพอใจ แน่นอนว่าสิบแก้วนี้ซื้อเต็มราคา
เขาไม่ได้มีความรู้สึกเชิงลบใดๆ จากการกลืน ‘ไข่มุก’ เหล่านี้เลย แล้วคิดว่าการต่อต้านก่อนหน้านี้เป็นไปตามสัญชาตญาณของร่างกายเขา ทว่าความรู้สึกต่อต้านเหล่านี้ได้หายไปแล้วหลังกินมันเข้าไป
‘ไข่มุก’ เหล่านี้คือแมวขาวตัวนั้น แต่ต่างจาก ‘แก่นจันทร์ศักดิ์สิทธิ์’ ซึ่งจะเปลี่ยนเจตจำนงของบุคคล ร่างโคลนที่สมบูรณ์เหล่านี้จะไม่ส่งผลใดๆ ต่อความคิดของเจ้าของร่าง
แต่หากเจ้าของร่างมีเจตนาทรยศใดๆ พวกมันก็จะยึดสิทธิ์การควบคุมสมองของเจ้าของร่างทันที
นี่คือมาตรการป้องกันข้อผิดพลาดอย่างหนึ่งที่มีโอกาสสำเร็จเกือบ 100% แต่มันจำกัดแค่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติระดับต่ำกว่าภัยพิบัติ
แอนดรูว์เชื่อว่าสิ่งนี้จะให้ผลดีอย่างมากกับการพัฒนาของ “ฝ่ายผู้แสวงหาปัญญา”
พวกเขาสามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาจะภักดีต่อร้านหนังสือ แต่รับประกันไม่ได้ว่าคนอื่นๆ จะภักดีเหมือนพวกเขาด้วย
แต่ชานมไข่มุกพวกนี้ทำได้
“หากกลุ่มองค์กรในระยะแรกต้องการเติบโตและอยู่รอดในองค์กรที่เข้มแข็งกว่าตัวเองไม่รู้กี่เท่าแล้วค่อยๆ ครอบงำให้หมดทั้งองค์กร สิ่งสำคัญที่สุดก็จะไม่ใช่ความแข็งแกร่งของสมาชิกในองค์กร แต่เป็นความจงรักภักดีและความตั้งใจที่แน่วแน่”
แอนดรูว์เดินออกจากร้านหนังสือแล้วมองไปในทิศที่ตั้งสมาคมแห่งสัจธรรมที่ไกลออกไป
เมื่อได้นั่งในตำแหน่งรองประธานแล้ว “สมาคมแห่งสัจธรรม” ดีเพียงใด
สมาชิกส่วนใหญ่ของ ‘ผู้แสวงหาปัญญา’ ยังมองว่านี่เป็นกลุ่มเหมือน ‘ผู้แสวงหาความจริง’ เดิม ซึ่งเป็นเพียงฝ่ายที่อยู่ในองค์กร ไม่ใช่องค์กรที่แยกออกมาเป็นอิสระ
เจตจำนงของพวกเขายังเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมแห่งสัจธรรม
แต่ด้วยความแข็งแกร่งของสมาคมแห่งสัจธรรม ฮู้ดจึงยังไม่กล้าเปิดเผยเจตนารมณ์ที่แท้จริงของเขาให้สมาชิกส่วนใหญ่รับรู้ เขาทำได้เพียงสร้างอิทธิพลต่อพวกเขาแบบอ้อมๆ และจำนวนสมาชิกที่ไปร้านหนังสือกับเขาในทีแรกนั้นมีน้อยและอ่อนแอเกินไป
มันช้าเกินไป…
“เราต้องการวิธีการดึงคนที่เด็ดขาดกว่านี้เพื่อทำให้ ‘ผู้แสวงหาปัญญา’ แข็งแกร่งกว่านี้ได้ ด้วยเกียรติภูมิปัจจุบันของเราแล้ว เราต้องเปลี่ยนสมาคมแห่งสัจธรรมเป็นถิ่นของเราให้ได้ก่อนที่พวกเขาจะมีปฏิกิริยา!”
“ชานมไข่มุกสิบแก้วนี้คือจุดเริ่มต้นของการปฏิวัติ!”
แอนดรูว์รู้สึกถึงเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำในใจของเขา ทำให้เขาตื่นเต้นมาก
เจ้าของร้านหลินบอกให้เขาช่วยบอกต่อ ส่งเสริมการขายชานมไข่มุก
“เจตจำนงของคุณ ผมรับทราบแล้ว!”
—
มูเอนวางเจ้าขาวลงบนโต๊ะแล้วแปรงขนของมัน
เจ้าขาวสะบัดหางฟูๆ ของมัน แสดงออกถึงความสุขใจ มันส่งเสียงกรนออกมาเล็กน้อยแล้วนอนลงพลิกหงายท้องอยากให้เอาใจ…แต่เพราะมันอ้วนเกินไปจึงพลิกไม่ได้
เจ้าขาวมองพุงอวบๆ ของตัวเองด้วยความสงสัย
ดวงตาของมูเอนหยีลง เธอจิ้มท้องนุ่มๆ ของเจ้าขาวแล้วช่วยเจ้าแมวอ้วนพลิกตัว จากนั้นก็มองตามแผ่นหลังของลูกค้าที่จากไป แล้วสีหน้าของเธอก็ค่อยๆ สงบลง
สมาคมแห่งสัจธรรม…
นั่นคือสถานที่ที่เธอเกิด แต่ที่นั่นเธอไม่ใช่คน เป็นเพียงหุ่นเชิด เป็นเครื่องมือที่ใกล้ตายเท่านั้น ที่นั่นแทบไม่ทำให้เธอรู้สึกถึงอุณหภูมิใดๆ ได้เลย มันช่างเหน็บหนาวเย็นชา
จนกระทั่งเกิดไฟไหม้ใหญ่ครั้งนั้น รังสีอันเย็นชาจึงสลายไป
แล้วเมื่อเธอตื่นขึ้นมา ภาพที่ได้เห็นก็คือผู้ชายคนนั้น รอยยิ้มอ่อนโยนนั้นก็ดูราวกับจะทำให้รอบข้างสว่างไสว
เขาให้ชื่อกับเธอ และชีวิตที่แท้จริงด้วย…
ดังนั้นมูเอนจึงตัดสินใจอยากช่วยหลินเจี๋ย แต่ว่าเดิมทีแล้วเธอเล็กจ้อยและอ่อนแอเกินไป ดังนั้นในแต่ละคืน ตามความต้องการของหลินเจี๋ย เธอก็จะเรียนรู้อำนาจของแม่มดจากวัลเพอร์กิส สังหารเทพปลอม ริบอำนาจคืน แล้วกลายเป็นเทพธิดาดวงจันทร์และผู้ปกครองยามค่ำคืนคนใหม่
สิ่งที่หลินเจี๋ยพูดคือหนทางสู่อำนาจของเธอ
ตอนนี้เขาต้องการเปลี่ยนสมาคมแห่งสัจธรรมเป็นของเล่นของเขา ดังนั้นมูเอนก็จะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขา
เธอจะเป็นดวงจันทร์อันเที่ยงธรรม
แต่ที่จริงแล้ว มันเป็นความยุติธรรมของเขา
“เราต้องใช้นมและใบชา ความข้นของนมและรสชาติของใบชานั้นให้สัมผัสดุดันและอร่อยมาก แล้วก็…ฮ่าๆ ถ้าเราใส่สารปรุงแต่งอื่นๆ ลงไป คนอื่นก็ตรวจไม่เจอหรอก”
คำพูดตะกุกตะกักของหลินเจี๋ยตอนสอนเธอให้ชงชานมดังอยู่ในหูของเธอ หลินเจี๋ยมักจะแสดงท่าทีเหมือนนักฉวยโอกาส ขยิบตาให้เธอแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาก
“สิ่งที่สำคัญที่สุดของไข่มุก…ชิ ที่นี่คงไม่มีวัตถุดิบทำ ลำบากแท้ แต่เราน่าจะหาของมาใช้แทนได้มั้งครับ?”
หลินเจี๋ยเบนความคาดหวังของเขาไปที่ผู้ช่วยผู้เก่งรอบด้านของเขา แล้วกล่อมเธออย่างมีชั้นเชิงและอดทน
“มูเอน ลองคิดดูนะครับว่ามีอะไรที่เราสามารถเอามาปั้นเป็นก้อนกลมๆ สีดำได้มั้ย อืม…รสชาติจะหยุ่นๆ กลมๆ เรียบๆ หนึบๆ อาจแข็งนิดหน่อย ทำให้คนกินเคี้ยวกินแบบหยุดไม่ได้เลยน่ะครับ”
“เป็นอะไรไปเหรอเจ้าขาว? ทำไมตัวสั่นแบบนั้นล่ะ ให้ฉันตรวจหน่อย คงไม่ใช่ว่าเป็นลมแดดหรอกใช่ไหม เจ้าเหมียวน้อยที่ดูดีแบบนี้ต้องอร่อยแน่นอน…อ้าว ไม่เป็นไรแล้ว แปลกจัง”
“…โอ้ คิดออกแล้วเหรอครับ? ดีเลย ลองทำตามที่คิดเถอะครับ แล้วเอามาให้ผมอนุมัติก่อนนะครับ”
“สิ่งเหล่านี้คือกุญแจในการมัดใจผู้คน อย่างที่เขาว่าหากอยากชนะใจลูกค้า ก็ต้องชนะกระเพาะลูกค้าให้ได้ก่อน…”
มูเอนเหยียดนิ้วเรียวของเธอเล่นกับเส้นขนของเจ้าขาวอย่างชื่นชม มุมปากของเธอยกยิ้มอย่างมองแทบไม่เห็น แล้วคีบ ‘ไข่มุก’ วางบนมือของเธอเบาๆ แล้วไข่มุกหนึ่งเม็ดก็กลายเป็นสองไปในทันทีราวกับแยกร่าง
บางที…เขาก็คงสุขใจมากเหมือนกัน
—
หลินเจี๋ยกำลังครุ่นคิดว่าทับทิมเม็ดใหญ่ขนาดนี้จะตีราคาได้สักเท่าไหร่
ชายหนุ่มมองไปที่อัญมณีสีแดงวาววับซึ่งเกือบจะมีขนาดเท่ากับฝ่ามือ มือของเขาหยิบมันขึ้นมาส่องอย่างระมัดระวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับว่าเขามีเงินนับล้านอยู่ในมือ เป็นความรู้สึกที่ดีเสียนี่กระไร
แม้ว่าจะบอกว่าเป็นศิลานักปราชญ์ก็เถอะ แต่เขาก็ไม่มีที่ให้ใช้มัน… อีกอย่าง เขาได้ลองใช้สิ่งนี้อย่างลับๆ เพื่อดูว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนโลหะธรรมดาเป็นทองได้ไหมในตอนที่ไม่มีใครอยู่ในร้าน และผลก็คือเขาผิดหวังมาก
ศิลานักปราชญ์อะไรกัน ของเก๊ชัดๆ!
ในเมื่อเปลี่ยนหินเป็นทองไม่ได้ แล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร?!
แต่การใช้งานอื่นๆ ของมันในตำนาน อย่างการมีชีวิตนิรันดร์หรือตายแล้วเกิดใหม่อะไรเทือกนั้น เขาก็ไม่ได้มีความปรารถนาแบบนั้นเลย
เมื่อคิดดูแล้ว ราคาค่างวดที่สูงที่สุดของสิ่งนี้ก็คือการขายแลกเงินเหมือนอัญมณีทั่วไปนั่นแหละ
ทว่า…เพราะมีคาเฟ่หนังสือเพิ่มเข้ามาทำให้กิจการร้านหนังสือดีขึ้น เขาจึงไม่ได้จนตรอกอย่างแต่ก่อนแล้ว และชายหนุ่มก็มีความรู้สึกว่าการขายอัญมณีเม็ดใหญ่หายากขนาดนี้ก็อาจจะเป็นการสิ้นเปลืองเปล่าๆ
“ยกให้มูเอนไปคงดีกว่า!”
หลินเจี๋ยพลันมีแรงบันดาลใจขึ้นทันที แล้วเขาก็มองอัญมณีในมืออย่างพออกพอใจอย่างยิ่ง
“มูเอนทำชานมไข่มุกออกมาได้ ก็ควรให้รางวัลความดีความชอบของเธอ อีกอย่างในฐานะผู้หญิงเธอก็น่าจะชอบของวิบวับแบบนี้ด้วยเหมือนกัน”
ยิ่งเขาคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้มากขึ้นเท่านั้น เขาพยักหน้าแล้วจิบชานม
“เก็บมันไว้นี่แหละ มันเหมาะมากสำหรับเป็นของขวัญ”