ตอนที่ 441
สังหาร
ทันทีที่เมิ่งฮ่าวสะกดข่มดอกปี่อ้านไว้ได้ ดอกจิตปีศาจพิสดารทันใดนั้นก็ไร้ผลกระทบใดๆ ต่อเขา บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่ดอกปี่อ้านได้ทำไว้ด้วยตัวของมันเอง ถึงแม้ว่ายากที่จะกล่าวด้วยความมั่นใจเช่นนั้นได้
ทันทีที่เมิ่งฮ่าวลืมตาขึ้น สัตว์ปีศาจทั้งหมดของเขาก็ส่งเสียงแผดร้องคำรามอันทรงพลังออกมา ดวงตาของสามซือหลงหดเล็กลง และจิตใจของผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ ทั้งสามพันคนก็สั่นสะท้าน แต่พวกมันก็ยังคงโจมตีมาอย่างต่อเนื่องไม่ลดละ
เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ อย่างครุ่นคิด เห็นซากศพของกลุ่มคนทั้งห้าเผ่านับพัน และรับรู้ว่าเกราะป้องกันกำลังจะพลังทลายลงมา กลุ่มสัตว์ปีศาจของเขามีมากกว่าครึ่งที่ตายไป
ถึงแม้เขาจะเคยพบเห็นสงครามที่หมดหวังในเมืองหานเสวี่ย แต่เมื่อเห็นภาพที่เบื้องหน้า ก็ทำให้จิตใจเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเช่นเดียวกับกลุ่มคนที่เหลืออยู่ของเผ่าทั้งห้า
“เมื่อพิจารณาว่าการต่อสู้ได้มาถึงจุดนี้ ข้าควรจะต้องจากไปแล้ว” เขาพึมพำเสียงแผ่วเบา “แต่…ข้ายังไม่จากไปในวันนี้!” เขายกมือขวาขึ้น และกดลงไปบนพื้นดิน
“ปราณอสูร, วิชาผนึกความเที่ยงธรรม!” ทันใดนั้น ปราณอสูรอันไร้ขอบเขต ก็พุ่งขึ้นมาทั่วทุกทิศทาง เขาโบกสะบัดมือ ทำให้ปราณที่มองไม่เห็นทันใดนั้นก็หลอมรวมเข้ากับสัตว์ปีศาจมากกว่าหนึ่งหมื่นตัวที่ยังเหลืออยู่ของเขา
ร่างของสัตว์ปีศาจทั้งหมดเริ่มสั่นสะท้าน ยุงปีศาจขยายร่างขึ้นเป็นหลายเท่าจากขนาดเดิมของพวกมัน และกระจายกลิ่นอายอันน่าตกใจ และกระจายปราณอสูรออกมา กลิ่นอายของการแปลงร่างทันใดนั้นก็ปรากฎขึ้น
ภายใต้พลังของกลิ่นอายนี้ ยุงปีศาจทันใดนั้นก็ขยายปีกสองข้างของมันออกไป รวมถึงหางของมันก็ยืดยาวออกไปจนกลายเป็นหอกสีเขียว!
รูปลักษณ์ของมันดูน่าเกรงกลัวจนสุดจะเหลือเชื่อ!
สำหรับอีกาดำ พวกมันสั่นสะท้าน และจากนั้นก็ส่งเสียงร้องอย่างดุร้ายออกมา พวกมันเปล่งแสงสีดำออกมา และกลิ่นอายอันดุร้ายของพวกมันก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า ไม่เพียงแต่ร่างกายของพวกมันจะขยายใหญ่มากขึ้นเท่านั้น แต่ภาพภูติผีของพวกมันก็พุ่งออกไปรอบๆ อีกาปีศาจ ก่อตัวเป็นสิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นภาพสะท้อนอยู่ด้านหลังของแต่ละตัว
ภาพภูติผีนี้เป็นผลลัพธ์ของการแปลงร่าง เป็นวิวัฒนาการอย่างหนึ่ง ด้วยภาพภูติผีอยู่ที่นั่น ก็เหมือนกับว่าอีกาแต่ละตัวมีสองพลังชีวิต
ต้าเหมาส่งเสียงหอนขึ้นไปในท้องฟ้า ขณะที่ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดหนึ่งร้อยจ้าง มันมีปราณอสูรอยู่ภายในร่างเรียบร้อยแล้ว แต่ที่เพิ่มเข้าไปอีกในตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างของมันขยายมากขึ้นเท่านั้น แต่โลหิตของมันก็เริ่มสูบฉีดอย่างรวดเร็ว และภาพของดวงจันทร์ที่กำลังลอยอยู่ ก็ปรากฎขึ้นที่ด้านบนศีรษะของมัน ภายใต้แสงจันทร์นี้ เส้นขนที่เป็นสีขาวของมัน ทันใดนั้นก็กลายเป็นสีเงิน ตอนนี้มันกลายเป็นสุนัขป่าสีเงิน!
สำหรับแมงมุม พวกมันส่งเสียงร้องอย่างดุร้ายออกมา ขณะที่ร่างกายของพวกมันทรงพลังมากขึ้น และดูท่าทางดุร้ายมากยิ่งขึ้น ตรงริมลำตัวของพวกมัน ภาพของใบหน้ามนุษย์ทันใดนั้นก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน เขี้ยวของพวกมันเริ่มยาวมากขึ้นจนกระทั่งดูคล้ายกับเป็นก้ามปูขนาดยักษ์!
ขนาดของจระเข้ยักษ์เริ่มขยายใหญ่ขึ้น และศีรษะของพวกมันก็เริ่มเปลี่ยนไปจนดูคล้ายกับเป็นมังกร ก้อนเนื้อบนหลังของพวกมันเริ่มนูนออกมา และทันใดนั้นปีกสองข้างก็ปรากฎขึ้น มันบินขึ้นไปในอากาศ ไม่ได้เป็นจระเข้อีกต่อไป แต่เป็นสิ่งที่คล้ายกับมังกรปีกวารีสีแดง!
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ก่อตัวขึ้นมาจากภาพของมังกรปีกวารี แต่กลิ่นอายของมันก็คล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก
พร้อมเสียงแผดร้อง ร่างของจิ้งเหลนเริ่มขยายใหญ่ขึ้นจนกระทั่งมีขนาดเท่ากับภูเขาลูกน้อยๆ กลุ่มควันสีดำกระจายออกมาจากปากของมัน ขณะที่มีเปลวไฟกำลังลุกไหม้อยู่ในท้องของพวกมัน พร้อมที่จะพุ่งออกมาได้ทุกเมื่อ
ในตอนนี้มันดูแตกต่างเป็นอย่างมากกับก่อนหน้านี้ กลิ่นอายของมันทรงพลังแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม
ยักษ์เถื่อนส่งเสียงคำรามอย่างเข้มข้นออกมา ขณะที่ร่างของมันเริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม มันชูมือขึ้นไปในอากาศ และสายฟ้าก็ฟาดลงมาจากท้องฟ้าอย่างน่าตกใจ ขณะที่ยักษ์เถื่อนคว้าจับมันไว้ สายฟ้ากลายเป็นแส้สายฟ้า ดูน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
สัตว์ปีศาจทั้งหมดทำการแปลงร่าง การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นสิ่งที่ตั้งแต่ในสมัยโบราณ เคยเกิดขึ้นนานๆ ครั้งในทะเลทรายตะวันตก การที่ได้เห็นสัตว์ปีศาจทั้งหมดได้แปลงร่างอย่างพร้อมเพรียงกันเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน
ภาพที่เห็นนี้ ทันใดนั้น ก็ทำให้สัตว์ปีศาจของสามซือหลงต้องสั่นสะท้าน ความหวาดกลัวปรากฎขึ้นในดวงตาพวกมัน และไม่กล้าแม้แต่จะเคลื่อนที่ตรงมา
จิตใจของผู้ฝึกตนทั้งสามพันคนจากสาขาแมงมุม เต็มไปด้วยเสียงหึ่งๆ การที่จู่ๆ ก็ได้เห็นสัตว์ปีศาจมากกว่าหนึ่งหมื่นตัวแปลงร่าง เปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นฝูงสัตว์ปีศาจที่กลายพันธุ์ ทำให้ผู้ฝึกตนทั้งหมดเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างน่าเหลือเชื่อในทันที
ดวงตาจ้าวโยวหลันเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยแสงอันเจิดจ้า การที่จู่ๆ เมิ่งฮ่าวก็ระเบิดพลังออกมาทำให้นางต้องตกตะลึง
ไม่เพียงแต่นางเท่านั้น ผู้เฒ่าสูงสุดและผู้อาวุโสของสาขาแมงมุม ซึ่งตอนนี้กำลังโจมตีเกราะป้องกันอยู่ ทันใดนั้นก็เหลียวหลังมองกลับมา เมื่อพวกมันเห็นเมิ่งฮ่าวและสัตว์ปีศาจของเขา จิตใจพวกมันก็สั่นสะท้าน
สีหน้าของสามซือหลงสาขาแมงมุมเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ และพวกมันเริ่มหอบหายใจออกมา ความตกตะลึงเต็มอยู่ในจิตใจ และพวกมันก็แผดร้องเสียงแหบแห้งออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
“ต้า…ต้าซือหลง!”
“มันเป็นต้าซือหลง! มีเพียงต้าซือหลงเท่านั้นที่สามารถใช้วิชาลับซือหลงอันน่ากลัวเช่นนั้นได้!”
ทันใดนั้น ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็กวาดผ่านพวกมันไป และใบหน้าพวกมันก็เริ่มซีดขาวราวคนตาย รู้สึกชาไปทั้งศีรษะเสียวสันหลังวาบ พวกมันหลบไปด้วยความรวดเร็วสูงสุด
ในขณะที่พวกมันเริ่มถอยไปด้านหลัง สัตว์ปีศาจของเมิ่งฮ่าวก็ส่งเสียงคำรามแผดร้องอย่างน่าตกใจออกมา และจากนั้นก็พุ่งตรงไปโจมตีผู้ฝึกตนและสัตว์ปีศาจที่อยู่รอบๆ พวกมัน
ท่ามกลางเสียงแผดร้องราวเสียงฟ้าผ่านั้น เมิ่งฮ่าวก็เคลื่อนที่ตรงไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อด้วยเช่นกัน ด้วยการใช้วิชาระเบิดโลหิตในพริบตา ร่างของเขาดูเหมือนจะหายตัวไป ขณะที่เป็นเช่นนั้น สัตว์ปีศาจและผู้ฝึกตนทั้งหมดที่อยู่ระหว่างเขาและอยู่ใกล้กับสามซือหลงมากที่สุด ทันใดนั้นก็ระเบิดกลายเป็นกลุ่มเมฆโลหิตและชิ้นเนื้อ เมิ่งฮ่าวปรากฎกายขึ้นอีกครั้งไปอยู่ตรงหน้าของซือหลง
ความรวดเร็วที่เกิดขึ้นเช่นนี้ช่างน่าตกใจจนสุดแสนจะเหลือเชื่อ มันไม่ใช่การเคลื่อนย้ายทางไกลย่อย แต่เป็นการระเบิดพลังของความรวดเร็วในระยะทางสั้นๆ ทิ้งไว้ที่ด้านหลังด้วยเส้นทางของการทำลายล้างและความตาย
“เจ้า…” สีหน้าซือหลงสลดลง และจิตใจก็เต็มไปด้วยเสียงหึ่งๆ มันเพิ่งจะพุ่งถอยไปด้านหลัง แต่เมิ่งฮ่าวก็ยื่นมือออกไป และคว้าจับไปที่ลำคอของมัน เสียงแตกร้าวได้ยินออกมาขณะที่เมิ่งฮ่าว ซึ่งมีสีหน้าไร้ความรู้สึก บดขยี้ลำคอของมัน
เมื่อเขาปล่อยซากศพของซือหลงผู้นั้นลง ต้นเถาวัลย์ที่มีหนามแหลมปกคลุมไปทั่ว ทันใดนั้น ก็เลื้อยออกมาจากยักษ์เถื่อน กลืนร่างของซือหลงผู้นั้นลงไปในคำเดียว ต้นเถาวัลย์ที่ดุร้ายเริ่มเลื้อยไปรอบๆ เมิ่งฮ่าว กลายเป็นสิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นรูปทรงกลมที่เต็มไปด้วยหนามแหลม ซึ่งกลิ้งออกไปทั่วทุกทิศทาง
การสังหารในครั้งเดียวนี้ทำให้ทั่วทั้งสนามรบสั่นสะท้านขึ้นในทันที สีหน้าของสองผู้อาวุโสขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งสาขาแมงมุมที่กำลังโจมตีเกราะป้องกันเปลี่ยนไป โดยไม่ลังเล พวกมันใช้การเคลื่อนย้ายทางไกลย่อย ไปปรากฎกายขึ้นอีกครั้งใกล้กับเมิ่งฮ่าวในทันใด
ทันทีที่พวกมันปรากฎกายขึ้น ฝูงยุงปีศาจก็ส่งเสียงกรีดร้องแหวกฝ่าอากาศมาปกป้องเมิ่งฮ่าว สองผู้อาวุโสวิญญาณแรกก่อตั้งรวมพลังกันโจมตี ทำให้ยุงปีศาจพ่ายแพ้ไปในทันที แต่ในตอนนี้ แสงโลหิตได้ปรากฎขึ้นรอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว และเขาก็ใช้วิชาระเบิดโลหิตในพริบตาขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ เขาไปปรากฎตัวอยู่ข้างกายซือหลงคนที่สองซึ่งกำลังหลบหนีไป เขาโบกสะบัดมือ ทำให้แสงสีทองพุ่งตรงไป ซือหลงผู้นั้นส่งเสียงแผดร้องขณะที่แสงสีทองปกคลุมไปทั่วร่างมันโดยสิ้นเชิง หลังจากผ่านไปสองสามอึดใจ แสงสีทองก็จางหายไป เผยให้เห็นซือหลงผู้นั้นกลายเป็นทองคำไปทั้งตัว มันค่อยๆ ตกลงมาจากท้องฟ้า
ซือหลงคนสุดท้ายเป็นชายชรา ซึ่งในตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในความดุร้ายอย่างที่มันไม่เคยพบเห็นมาก่อนของเมิ่งฮ่าว มันเริ่มสั่นไปทั้งตัวอย่างรุนแรงในทันใด
“ช่วยข้าด้วย!!” มันร้องตะโกนออกมา พุ่งตรงไปหาจ้าวโยวหลันอย่างรวดเร็วมากที่สุดเท่าที่มันจะสามารถทำได้
“ช่างเป็นความกล้าหาญอย่างน่าเหลือเชื่อนัก!” หนึ่งในสองผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งร้องตะโกนออกมา การที่เมิ่งฮ่าวได้สังหารซือหลงระดับเก้าต่อหน้าพวกมัน ทำให้พวกมันเต็มไปด้วยโทสะ ร่างพวกมันแวบขึ้นขณะที่พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวอีกครั้ง รังสีสังหารของพวกมันเดือดพล่าน ก่อนที่พวกมันจะเข้าไปใกล้ ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฎขึ้น
“ความกล้าของข้าจริงๆ แล้วก็ค่อนข้างธรรมดา…” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงแผ่วเบา ขณะที่ผู้อาวุโสวิญญาณแรกก่อตั้งเข้ามาใกล้ เขายกมือขวาขึ้นมาและชี้ตรงไปยังคนทั้งสอง ทันใดนั้นเวทผนึกอสูรรุ่นแปดก็ปลดปล่อยเส้นใยปราณอสูรที่มองไม่เห็น พุ่งตรงไปยังคนทั้งสอง พันธนาการพวกมันไว้ในทันที
สีหน้าของสองผู้เชี่ยวชาญวิญญาณแรกก่อตั้งสลดลง ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาไม่นานนัก ในการระเบิดพลังของพื้นฐานฝึกตนเพื่อปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ แต่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่พวกมันตกตะลึงอยู่ เมิ่งฮ่าวก็ใช้วิชาระเบิดโลหิตในพริบตาอีกครั้ง แสงโลหิตปกคลุมไปรอบตัว ขณะที่เขาพุ่งตรงไปยังซือหลงคนสุดท้าย
“บังอาจนัก!” ผู้อาวุโสวิญญาณแรกก่อตั้งคนอื่นร้องตะโกนออกมา มันรีบใช้การเคลื่อนย้ายทางไกลย่อยออกมาจากเกราะป้องกัน ไปปรากฎขึ้นที่ข้างกายของซือหลงชรา ใช้มือขวาร่ายเวทอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดเป็นแสงสีสดใสกระจายตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
“ไม่มีใครสามารถช่วยคนที่ข้าต้องการสังหารได้” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงเยือกเย็น โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขากำมือขวาเป็นหมัด และต่อยตรงไปยังผู้เชี่ยวชาญวิญญาณแรกก่อตั้ง
เสียงระเบิดดังเต็มอยู่ในอากาศ ร่างเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน และต้องถอยหลังออกไปสามก้าว สีหน้าผู้เชี่ยวชาญวิญญาณแรกก่อตั้งสลดลง และโลหิตก็กระจายออกมาจากปาก มันถอยไปด้านหลังเจ็ดถึงแปดก้าว
ความไม่อยากจะเชื่อสาดประกายอยู่ในดวงตา มองไปด้วยความตกตะลึง ขณะที่เมิ่งฮ่าวเข้าไปใกล้ซือหลงชรา ก่อนที่ซือหลงผู้นั้นจะทันได้กระทำเรื่องใดๆ เมิ่งฮ่าวก็คว้าจับไปที่ลำคอและบีบมือเต็มแรง
แม้จะอยู่ท่ามกลางศัตรูนับพันคน เมิ่งฮ่าวก็สามารถสังหารสามซือหลงไปได้อย่างง่ายดาย แม้แต่สามผู้อาวุโสวิญญาณแรกก่อตั้งก็ไม่อาจจะหยุดยั้งเขาไว้ได้ อันที่จริง หนึ่งในซือหลงนั้นยังได้ถูกสังหารไปต่อหน้าหนึ่งในผู้อาวุโสวิญญาณแรกก่อตั้งด้วยซ้ำ ภาพที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง ไม่เพียงแต่ผู้ฝึกตนสาขาแมงมุมเท่านั้น แต่กลุ่มคนทั้งห้าเผ่าที่อยู่ภายในเกราะป้องกันก็เป็นเช่นเดียวกัน เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ทำให้โลหิตของพวกมันทันใดนั้นก็เริ่มเดือดพล่าน ขณะที่ความสิ้นหวังของพวกมันเปลี่ยนเป็นความคาดหวัง!
“เมิ่งต้าซือ!!”
“เมิ่งต้าซือ!!!”
เสียงร้องตะโกนดังก้องออกมาจากภายในเกราะป้องกัน นำมาซึ่งความหวังและความตื่นเต้นของการมีชีวิตรอดของกลุ่มคนทั้งห้าเผ่า
จ้าวโยวหลันกำลังหอบหายใจ ขณะที่นางมองไปยังเมิ่งฮ่าว การกระทำของเขาอยู่นอกเหนือความคาดหมายของนางมาก และในตอนนี้ เขากำลังจะกลายเป็นปัจจัยสำคัญในสงครามครั้งนี้
“ต้าซือหลง…ที่สามารถสร้างความสั่นสะเทือนให้กับผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งได้โดยตรง…คนผู้นี้ต้องตาย!” แม้ในขณะที่รังสีสังหารได้กระจายออกมาจากดวงตา จิตใจนางก็สั่นสะท้านและรู้สึกได้ถึงอันตรายอันร้ายแรง นี่เป็นเพราะว่านางเพิ่งจะได้เห็นสายตาของเมิ่งฮ่าว
ในตอนนี้ สายตาของเมิ่งฮ่าวกวาดผ่านไปทั่วทั้งสนามรบ มองข้ามผู้ฝึกตนทั้งสามพันคนที่อยู่ระหว่างกลางเขาและนาง
สายตาของเขาเต็มไปด้วยรังสีสังหาร และมุ่งตรงมายังนาง!
“มันต้องการสังหารข้า? สามซือหลงเหล่านั้นอยู่ใกล้กับมันมาก ทำให้ตกเป็นเป้าจู่โจมได้อย่างง่ายดาย แต่มันอยู่ห่างไกลจากข้ามากในตอนนี้ และยังมีผู้ฝึกตนถึงสามพันคนคั่นอยู่ตรงกลาง ข้ามีผู้คุ้มกันมากกว่าสิบคน รวมถึงผู้เฒ่าสูงสุดและผู้อาวุโสต่างๆ แล้วมันจะ…วางแผนสังหารข้าได้อย่างไร!?”