ตอนที่ 678

เมิ่งฮ่าวผู้กล้าหาญ!

ของวิเศษตัดวิญญาณ เป็นสิ่งของที่ผู้ฝึกตนตัดวิญญาณทุกคนต้องมี พวกมันถูกกลั่นสกัดจากตอนที่ทำการตัดวิญญาณ ถูกสร้างขึ้นมาจากสิ่งที่แต่ละคนได้รับความรู้แจ้ง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

สำหรับเมิ่งฮ่าว เขาเลือกที่จะใช้ดอกปี่อ้านห้าสีที่กำลังจะจางหายไป เป็นของวิเศษตัดวิญญาณ ซึ่งสอดคล้องกับเต๋าของเขา

ดอกปี่อ้านที่ไร้วิญญาณไม่อาจจะขัดขืนดิ้นรน ทันทีที่คว้าจับมันไว้ได้ มันก็รวมตัวเข้ากับฝ่ามือเขา กลายเป็นเครื่องหมายที่มีรูปร่างคล้ายกับดอกไม้

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ขณะที่ลุกขึ้นมายืน พื้นฐานฝึกตนของเขาส่องประกายด้วยแสงอันเข้มข้น นี่ก็คือพื้นฐานฝึกตนตัดวิญญาณที่แท้จริง อาณาเขตพื้นที่รอบๆ หนึ่งพันจ้างแห่งนั้น กลายเป็นของเมิ่งฮ่าวเพียงผู้เดียว

แน่นอนว่า ผู้ฝึกตนตัดวิญญาณทุกคน ต่างก็มีอาณาเขตของตนเอง

เมิ่งฮ่าวมีรูปร่างสมส่วนมากขึ้นกว่าเดิม และกำลังปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในเต๋าอันยิ่งใหญ่ กายเนื้อในตอนนี้แข็งแกร่งและสูงมากกว่าเดิม เพียงชั่วพริบตา เขาก็มีกายเนื้อตัดวิญญาณที่บรรลุถึงจุดสูงสุด ทำให้มันไม่อาจจะก้าวหน้าต่อไปได้อีก ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็จะไม่ใช่กายเนื้อตัดวิญญาณ แต่เป็นค้นหาเต๋า!

พื้นฐานฝึกตนของเขาพุ่งทะยานขึ้นไป ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ที่เขาได้จำกัดตัวเองให้อยู่ในขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งเพื่อสะสมพลัง ตอนนี้ก็สามารถระเบิดออกมาได้แล้ว

ในทันใดนั้น เขาก็ไปอยู่ที่ขีดจำกัดของตัดวิญญาณครั้งแรก เมื่อทะลวงผ่านไป ก็ทำให้เขามีพลังพื้นฐานฝึกตนของตัดวิญญาณครั้งที่สอง ตอนนี้สิ่งที่เขาขาดไปก็คืออาณาจักรแห่งการตัดครั้งที่สอง

เมื่อไหร่ที่เขาได้รับความรู้แจ้ง ก็จะทำการตัดครั้งที่สองได้อย่างแท้จริง เมิ่งฮ่าวเชื่อมั่นว่าทันทีที่เขาทำได้…เขาก็จะอยู่ที่จุดสูงสุดของตัดวิญญาณ

อายุขัยอันยืนยาวของเขาก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน ภายใต้พลังชีวิตอันแข็งแกร่ง เส้นผมเขากลายเป็นสีดำ มีหน้าตาหล่อเหลาไร้ที่เปรียบ มองดูเยาว์วัยมากขึ้นกว่าเดิม แต่กระนั้นร่างกายก็ยังมีกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณ ซึ่งสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน

ทั่วทั้งร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่ จนทำให้ปฐพีต้องสั่นสะเทือน ขณะที่เขาถือกำเนิดขึ้นมาใหม่โดยสิ้นเชิง!

ที่ห่างไกลออกไปในทะเลเทียนเหอ ปรมาจารย์รุ่นสิบตระกูลหวัง กำลังหอบหายใจ ขณะที่มันจ้องมองออกไปยังที่ห่างไกล ดวงตาสาดประกายด้วยแสงแปลกๆ และความโลภอย่างเข้มข้น

“ด้วยพรสวรรค์และโชคชะตาเช่นนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมมันถึงได้มีพื้นฐานเต๋าสมบูรณ์ มันเป็นของข้า! ต้องเป็นของข้าเท่านั้น!” ทันใดนั้นมันก็หายตัวไป

ในเวลาเดียวกันนั้น ในความมืดมิดที่ลึกสุดของวงแหวนที่สอง ดวงตาที่หลับอยู่ของเซียนรุ่งอรุณ เมื่อมันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็มองเห็นเป็นความเย็นชาอย่างไร้จุดสิ้นสุดอยู่ภายใน

ในต้าถังแห่งดินแดนตะวันออก คู่สามีภรรยายืนอยู่ที่นั่น หยดน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของสตรีนางนั้น เป็นหยดน้ำตาแห่งความปิติ

“ถ้าไม่ตัดวิญญาณ ก็ไม่สามารถมีชีวิตผ่านหนึ่งพันปี บุตรชายข้าฝึกฝนวิถีเซียนเพียงแค่สองร้อยปี แต่ก็สามารถตัดวิญญาณได้สำเร็จ แม้แต่เต๋าอันยิ่งใหญ่มันก็สามารถกระตุ้นให้ตกลงมาได้” นางหันหน้าไปมองบุรุษผู้นั้น “พรสวรรค์เช่นนั้นเมื่อเปรียบเทียบกับคนในตระกูลของท่านแล้วเป็นอย่างไร, หือ?”

บุรุษผู้นั้นยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ เป็นเวลานานก่อนที่จะถอนหายใจออกมา “ข้าไม่ได้กังวลว่ามันจะมีพรสวรรค์ที่ต่ำต้อย ถึงแม้จะเลวร้ายมากที่สุด แต่มันก็ยังคงเป็นบุตรชายของพวกเรา การกลายเป็นเซียนเป็นเรื่องที่ยากเย็น สิ่งที่ข้ากลัวก็คือ…พรสวรรค์ของมันจะดีมากเกินไป เส้นทางแห่งการฝึกตนไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะก้าวเดินไป มีผู้คนมากมายเท่าใดที่ต้องตายไปเพราะเรื่องนี้? มีผู้คนมากมายเท่าใดที่ถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง? มีผู้คนมากมายเท่าใดที่ถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณ…?”

สตรีนางนั้นสั่นสะท้าน และไม่กล่าวอันใด

“มันต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ทรมานในการตัดวิญญาณของมันเองด้วยเช่นกัน” บุรุษผู้นั้นกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบาต่อไป

สีหน้าของสตรีนางนั้นเปลี่ยนไป และนางก็ก้าวเท้าไปข้างหน้า แต่บุรุษผู้นั้นก็คว้าแขนนางไว้

“นี่ก็คือความทุกข์ที่แท้จริงของมัน กรรมได้แฝงอยู่ในทุกสรรพสิ่ง ถ้าท่านไปช่วยมัน ก็จะทำให้มีการหว่านเมล็ดกรรมมากยิ่งขึ้น เมื่อถึงเวลาที่ต้องเก็บเกี่ยว…ก็จะยิ่งยุ่งยากมากขึ้น”

“ในการฝึกตน ท่านไม่อาจจะสร้างขึ้นมาโดยที่ปราศจากหยดน้ำตา ถ้ามันสามารถเอาชนะความทุกข์ทรมานนั้นได้ เมื่อถึงวันที่มันกลายเป็นเซียน ข้าก็จะนำมันไปยังดินแดนแห่งดาวตงเซิ่ง! (ชัยชนะตะวันออก)” คำพูดของมันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ซึ่งสามารถตอกตะปูเฉือนเหล็กกล้า อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สตรีนางนั้นไม่อาจจะมองเห็นก็คือ เม็ดยาที่ถูกปกปิดอยู่ในมือของมัน

นั่นเป็นเม็ดยาที่ยากจะพบเห็นในดินแดนแห่งดาวหนานเทียน (สวรรค์ทิศใต้) สามารถกล่าวได้ว่านี่ก็คือของวิเศษอันล้ำค่า

“ฮ่าวเอ๋อร์” บุรุษผู้นั้นคิดอยู่ในใจ “ถ้าเจ้าล้มเหลว เหวยฟู่ (บิดา) ก็จะไปเสาะหาเจ้าในช่วงของการกำเนิดใหม่ ถึงแม้ว่าเจ้าจะถูกกำจัดไป ยาเม็ดนี้ก็จะทำให้เจ้ากลับมามีชีวิตใหม่…แต่ข้าก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้า…สามารถเอาชนะความทุกข์ทรมานนั้นได้ด้วยตนเอง”

ย้อนกลับไปในทะเลเทียนเหอ เมิ่งฮ่าวเงยหน้าขึ้น และแผดเสียงหัวเราะออกมา ขณะที่พื้นฐานฝึกตนระเบิดออกไป การรับรู้ได้ถึงพลังในตอนนี้ ทำให้จิตใจเขาเต็มไปด้วยหลงใหล ความรู้สึกว่าในที่สุดก็ได้เป็นอิสระ ทำให้ความคิดของเขาแจ่มชัดขึ้นมาอย่างน่าเหลือเชื่อในทันที

สัมผัสศักดิ์สิทธิ์กระจายออกไป ตอนนี้มันสามารถบรรลุจนถึงขอบเขตหนึ่งแสนจ้าง วิชาเวทและความสามารถศักดิ์สิทธิ์แวบขึ้นมาในจิตใจ ทำให้เขารู้แจ้งขึ้นมาในทันทีอย่างมากมาย

ขณะที่เขาเริ่มบินขึ้นไปในอากาศ สองลำแสงก็ปรากฏขึ้นจากที่ห่างไกลออกไป ขณะที่พวกมันพุ่งตรงมา ก็มองเห็นเป็นสองบุรุษวัยกลางคน ซึ่งก็คือ เฟยเซียนเซิ่งและไห่เสินเซิ่ง

ทันทีที่คนทั้งสองมองเห็นเมิ่งฮ่าว พวกมันก็รู้ว่านี่ก็คือบุคคลที่กำลังค้นหาอยู่

ในความสำเร็จของการตัดวิญญาณครั้งแรกของเมิ่งฮ่าว ไม่เพียงแต่ดอกปี่อ้านเท่านั้นที่ถูกตัดไป แต่รูปลักษณ์โฉมหน้าปลอมของเขาก็หายไปด้วยเช่นเดียวกัน เผยให้เห็นถึงรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงออกมา

“เมิ่งฮ่าว!” เฟยเซียนเซิ่งร้องตะโกนออกมา เสียงของมันดังกระหึ่มราวกับสายฟ้า ทะเลพลุ่งพล่านปั่นป่วนเป็นการตอบรับ ราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดออกมา

แสงอันเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาเมิ่งฮ่าว ทันทีที่เขามองไปยังบุรุษทั้งสอง เขาก็รู้ว่าพวกมันเป็นใคร

ในตอนที่เฟยเซียนเซิ่งพูดออกมา แสงเจิดจ้าก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของไห่เสินเซิ่ง ทันใดนั้น ชุดเกราะก็ปรากฏขึ้นบนร่างมัน และมันก็ก้าวเท้าตรงมา มันต้องดำเนินการเพราะเนื่องมาจากรางวัลที่ปรมาจารย์รุ่นสิบตระกูลหวังให้สัญญาไว้อย่างช่วยไม่ได้ ถ้ามันจับตัวเมิ่งฮ่าวไว้ได้ มันก็จะได้รับรางวัลอันยิ่งใหญ่

มันพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ขยับมือร่ายเวทเพื่อเรียกสามง่ามขนาดใหญ่ออกมา อย่างน่าตกใจยิ่ง ท้องทะเลเริ่มม้วนตัวไปมา และจากนั้นน้ำทะเลจำนวนมาก ก็พุ่งขึ้นไปในอากาศวนเป็นวงกลมอยู่รอบๆ ร่างมัน เมื่อเข้ามาใกล้ มันก็ยกสามง่ามชี้ออกไป น้ำทะเลส่งเสียงดังกระหึ่ม ขณะที่รวมตัวเข้าด้วยกัน กลายเป็นหัตถ์ยักษ์ ยื่นออกไปเพื่อคว้าจับเมิ่งฮ่าวไว้

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย?!” เมิ่งฮ่าวกล่าว เขาค่อนข้างจะไม่พอใจต่อพฤติกรรมของเฟยเซียนเซิ่งและไห่เสินเซิ่งอยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้เมื่อไห่เสินเซิ่งโจมตีมา รังสีสังหารของเมิ่งฮ่าวก็กระจายออกไป เขาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่ก้าวเท้าตรงไปอย่างเรียบง่าย

เท้าที่ก้าวไปนั้นทำให้เขากระแทกเข้าไปในหัตถ์น้ำทะเลที่ตรงเข้ามา เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกไป และหัตถ์นั้นก็พังทลายลง เมิ่งฮ่าวไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยนิด และเมื่อเขาโผล่ออกมาจากน้ำทะเล ก็ไปอยู่ที่เบื้องหน้าของไห่เสินเซิ่ง ยื่นมือขวาออกไป ด้วยเวทกลืนภูเขา เมื่อเขาโบกสะบัดมือ ก็ทำให้ภูเขานับพันปรากฏขึ้น กระแทกตรงไปยังไห่เสินเซิ่งทั้งหมด

สีหน้าไห่เสินเซิ่งสลดลง และรีบล่าถอยออกไป โบกสะบัดแขนทำให้วิญญาณสัญลักษณ์เวทหนึ่งแสนชิ้นปรากฏขึ้น รวมตัวเข้าด้วยกันจนกลายเป็นสัตว์อสูรสัญลักษณ์เวทสิบตัว ทั้งหมดกระจายพลังของพื้นฐานฝึกตนตัดวิญญาณออกมา ขณะที่พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา แต่ก็ไม่หลบเลี่ยง ภูเขานับพันส่งระลอกคลื่นอันน่าตกใจออกไป และสัตว์อสูรที่สร้างขึ้นมาจากสัญลักษณ์เวทหนึ่งแสนชิ้นก็ระเบิดออกในทันที ราวกับว่าพวกมันไม่มีคุณสมบัติที่จะมายืนอยู่ที่เบื้องหน้าภูเขาทั้งพันลูกนี้ ซึ่งจากนั้นก็พุ่งตรงไปยังไห่เสินเซิ่ง

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไห่เสินเซิ่งไร้โอกาสที่จะทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ และจิตใจมันก็เต็มไปด้วยความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงเป็นอย่างยิ่ง ทันใดนั้นมันก็ร้องตะโกนออกมา ทำให้สามง่ามเริ่มส่องประกายเจิดจ้า กลายเป็นกำแพงแห่งน้ำทะเลสีดำขนาดใหญ่อยู่ที่เบื้องหน้ามันในทันที

ตูม!

กำแพงระเบิดออก ในเวลาเดียวกันนั้น ภูเขานับพันของเมิ่งฮ่าวก็หายไปด้วยเช่นเดียวกัน แต่ผลของแรงระเบิดก็ทำให้ใบหน้าของไห่เสินเซิ่งซีดขาว ขณะที่มันล่าถอยไปด้านหลัง เมิ่งฮ่าวก็ก้าวเท้าตรงไปหามัน

เขายกมือขึ้นมา รังสีสังหารแวบอยู่ในดวงตา เขาไม่ได้ใช้วิชาเวทหรือความสามารถศักดิ์สิทธิ์ใดๆ แต่ต่อยหมัดออกไปตรงๆ

ขณะที่หมัดนั้นกระแทกลงไปยังไห่เสินเซิ่ง ก็ดูเหมือนว่ามันจะบดบังไปทั่วทั้งท้องฟ้า พลังที่คล้ายกับอำนาจแห่งสวรรค์กระจายออกมา ทำให้ไห่เสินเซิ่งรู้สึกหวาดกลัวอย่างรุนแรง มันรีบพ่นไข่มุกที่เรืองแสงสีฟ้าออกมาจากปาก ซึ่งจากนั้นก็พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว หมัดของเมิ่งฮ่าวกระแทกลงไป และไข่มุกก็แตกกระจาย ไม่อาจจะต้านทานหมัดของเขาได้แม้แต่น้อย ซึ่งยังคงพุ่งตรงไปยังไห่เสินเซิ่งอย่างต่อเนื่อง

ปัง!

ขณะที่เกิดเสียงดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง โลหิตก็กระจายออกมาจากปากของไห่เสินเซิ่ง เสียงแตกร้าวได้ยินมา ขณะที่ชุดเกราะของมันแตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตอนนี้มันรู้สึกหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

“เฟยเซียน ช่วยข้าด้วย!!”

สีหน้าเฟยเซียนเซิ่งเปลี่ยนไป และมันก็ต้องสูดหายใจเข้าไปลึกๆ มันไม่เคยจะคาดคิดว่า เมิ่งฮ่าวที่เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าไปในขั้นตัดวิญญาณ จะน่ากลัวถึงเพียงนี้

“บัดซบ แม้ว่าการตัดวิญญาณของมันจะทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่แปลกๆ ในสวรรค์และปฐพี และถึงแม้ว่ามันจะทำให้เต๋าอันยิ่งใหญ่ตกลงมา แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันจะโหดร้ายเช่นนี้!” มันยังคงตกอยู่ในท่ามกลางความรู้สึกที่ตื่นตระหนก เมื่อไห่เสินเซิ่งร้องขอความช่วยเหลือ มันได้แต่กัดฟันแน่นพุ่งตรงไป ยกมือขวาชี้ขึ้นไปในท้องฟ้า ทันใดนั้น กระบี่แห่งแสงก็ปรากฏขึ้น มันคว้าจับไว้ในมือ ในเวลาเดียวกันนั้น มันก็เร่งความเร็วขึ้น

เพียงชั่วพริบตา มันก็มาอยู่ที่ด้านบนเมิ่งฮ่าว

“เขตแดน” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับไปมองยังเฟยเซียนเซิ่ง เขตแดนหนึ่งพันจ้างพุ่งขึ้นมา เป็นอาณาเขตที่ประกอบด้วยเต๋าและเจตจำนงของเมิ่งฮ่าว

ขอบเขตแห่งจิต!

ความเร็วของเฟยเซียนเซิ่งจู่ๆ ก็ลดลง จิตใจมันสั่นสะท้านขณะที่เมิ่งฮ่าวต่อยหมัดออกไปอีกครั้ง

“ทำลายล้างเก้าชั้นฟ้า!” หมัดแรกของทำลายล้างเก้าชั้นฟ้า, สวรรค์ชั้นแรก ทำให้เสียงระเบิดดังก้องออกไป โลหิตไหลออกมาจากปากไห่เสินเซิ่ง ร่างกายมันดูเหมือนแทบจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ แม้ในขณะที่มันกำลังส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัว เมิ่งฮ่าวก็ก้าวเท้าตรงมา และต่อยออกไปด้วยสวรรค์ชั้นที่สอง

จากนั้นก็สวรรค์ชั้นสาม และสวรรค์ชั้นสี่ ร่างกายของไห่เสินเซิ่งแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันลอยออกไป ส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา

“มรดกวิเศษ!!” มันแผดร้อง ทันใดนั้นรูปปั้นก็ลอยออกมาจากภายในแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ รูปปั้นนั้นมีสีดำสนิท และมองเห็นเป็นเงาร่างที่ไร้หน้า

ทันทีที่รูปปั้นปรากฏขึ้น มันก็กระจายกลิ่นอายค้นหาเต๋าออกมา กลายเป็นกำแพงที่ขยายยืดยาวออกไป ล้อมรอบไปที่ไห่เสินเซิ่ง

“มรดกวิเศษ?” เมิ่งฮ่าวกล่าว ต่อยออกไปด้วยสวรรค์ชั้นห้าและสวรรค์ชั้นหก เสียงระเบิดดังเต็มอยู่ในบริเวณนั้น และรูปปั้นก็สั่นสะท้าน จากนั้นก็เป็นสวรรค์ชั้นเจ็ดและสวรรค์ชั้นแปด รูปปั้นสั่นสะเทือน และกำแพงก็สั่นสะท้าน ไห่เสินเซิ่งที่อยู่ภายในมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“สวรรค์ชั้นเก้า…ทำลาย!” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงเยือกเย็น ยกมือขวาขึ้น และครั้งนี้ ไม่ใช่เป็นหมัด แต่เป็นฝ่ามือที่กดลงไปอย่างแผ่วเบา

ปัง!

กำแพงพังทลาย และรูปปั้นก็ลอยละลิ่วปลิวไปด้านหลัง แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของไห่เสินเซิ่งที่อยู่ด้านใน ส่งเสียงแผดร้องสุดท้ายออกมา ตอนนี้มันถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณ!

“ทำไมมันถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้!?!?” เฟยเซียนเซิ่งครุ่นคิด เมื่อได้เห็นไห่เสินเซิ่งถูกกำจัดไปด้วยตาตนเอง หนังศีรษะมันก็ด้านชา และจิตใจก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ มันรีบกัดลงไปที่ปลายลิ้นอย่างรวดเร็ว พ่นโลหิตออกมาหนี่งคำ มันเผาไหม้พลังชีวิต ยอมสูญเสียอายุขัยไปโดยไม่ลังเล เพื่อดิ้นรนจะหลบหนีออกไปจากขอบเขตแห่งจิตของเมิ่งฮ่าว กลายเป็นลำแสงหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมิ่งฮ่าวหันหลังกลับไปมอง และดวงตาก็แวบขึ้น ยกมือขวารวบรวมเก็บถุงสมบัติของไห่เสินเซิ่ง จากนั้นก็โบกสะบัดแขนเพื่อเรียกรถศึกออกมา

“ใครก็ตามที่ไล่ล่าข้ามา พร้อมกับรุ่นสิบตระกูลหวังบัดซบนั่น จะต้องจ่ายค่าตอบแทน!”