ตอนที่ 724

ดึงความสามารถของแต่ละคนออกมา!

ลึกเข้าไปในภูเขากระบี่เดียวดาย แห่งสำนักอีเจี้ยนในดินแดนด้านใต้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระหึ่มดังขึ้นมา กลิ่นอายโบราณระเบิดออก ทำให้ท้องฟ้าเริ่มมืดคลึ้ม กระบี่ภาพลวงตาปรากฏขึ้น ลอยอยู่กลางอากาศ

ในเวลาเดียวกันนั้น ชายชราท่าทางเก่าแก่โบราณในชุดสีดำ ได้ปรากฏกายขึ้นอย่างไร้วี่แวว ขณะที่มันยืนอยู่ที่นั่น กลิ่นอายค้นหาเต๋าขั้นสูงสุดก็ระเบิดออกไป ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน มันหันหน้ามองไปยังทิศทางของทะเลสาบเต๋าโบราณ

“วิญญาณของเซียนแท้!” แสงแห่งความมุ่งมั่นปรากฏขึ้นในดวงตา และทันใดนั้นมันก็หายตัวไป หายไปในทิศทางของทะเลสาบเต๋าโบราณ

ในเขตหวงห้ามของสำนักจินหาน มองเห็นป้ายหลุมฝังศพที่ไร้ตัวอักษรเขียนอยู่ ดูปกติธรรมดาและไม่น่าจดจำใดๆ แต่กลิ่นอายของความผุพังโบราณ ทันใดนั้นก็โผล่ออกมาจากด้านในของหลุมฝังศพนั้น และมือที่แห้งเหี่ยวก็ยื่นออกมา พื้นดินเกิดเป็นรอยแยก และแตกกระจายออกไป ขณะที่เงาร่างเก่าแก่โบราณที่มีเส้นผมยุ่งเหยิงเป็นกระเซิงบินออกไปอย่างฉับพลัน

“วิญญาณเซียนแท้! นั่นเป็นกลิ่นอายของวิญญาณเซียนแท้!” แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของร่างนั้น ขณะที่มันพุ่งฝ่าอากาศไป

ภายในสำนักจื่อยิ่น ทุกสรรพสิ่งเงียบสงบ เสียงถอนหายใจดังก้องออกมา และจากนั้นก็ถูกความเงียบกลืนกินไป

เสียงแผดร้องได้ยินอยู่ภายในตระกูลหลี่ เพียงชั่วพริบตา ชายชราที่เก่าแก่โบราณก็ปรากฏขึ้น สวมใส่ชุดลายปักสีสดใส และมีรังสีสังหารกระจายพุ่งขึ้นไปจนสูงลิ่ว มันบินฝ่าอากาศตรงไปยังทิศทางของทะเลสาบเต๋าโบราณ พร้อมกับเสียงกระหึ่มดังกึกก้อง

ลึกเข้าไปในตระกูลซ่ง ครึ่งซากศพนั่งนิ่งราวกับตายไปแล้ว ทันใดนั้นดวงตามันก็ลืมขึ้นมา และสาดประกายด้วยแสงแปลกๆ

“วิญญาณเซียนแท้! โอกาสที่ข้าจะกลายเป็นเซียนในที่สุดก็มาถึง!” ทันใดนั้นโลหิตและชิ้นเนื้อก็ปรากฏขึ้นเพื่อเติมเต็มครึ่งท่อนล่างที่หายไปของมัน ในชั่วพริบตา มันก็กลายเป็นบุรุษวัยกลางคนหัวล้าน และสวมใส่ชุดยาวของนักพรต มันเดินไปหนึ่งก้าวและจากนั้นก็หายตัวไป

ในสำนักชิงหลัว ปรมาจารย์หกเต๋ารับรู้ได้ถึงสิ่งเดียวกันนี้เหมือนกับคนอื่นๆ แต่มันลังเล จากนั้นก็ส่งเสียงแผดร้องด้วยความผิดหวังออกมา “บัดซบ! พื้นฐานฝึกตนของข้าได้ตกลงมาอยู่ในขั้นกลางค้นหาเต๋า แล้วข้าจะไปต่อสู้กับผู้อื่นได้อย่างไร? เมิ่งฮ่าว! สำนักเซี่ยเยา! ข้าจะไม่ยอมหยุดจนกว่าพวกเจ้าจะตายไป!!”

เวลาเดียวกันนั้น บนภูเขาในเขตชายแดนระหว่างดินแดนด้านใต้และทะเลเทียนเหอ เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีประชากรประมาณหนึ่งร้อยหลังคาเรือน

กลุ่มควันลอยขึ้นไปในอากาศ และเสียงหัวเราะสดใสก็ได้ยินออกมาจากกลุ่มเด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่ที่ด้านนอกของหมู่บ้าน

“กิ้ว กิ้ว กิ้ว! ท่านจับข้าไม่ได้หรอก, ท่านปู่!”

“ท่านปู่, มือท่านสกปรากมาก อย่ามาจับข้านะ!”

“จับข้าให้ได้สิ, ท่านปู่! พวกเราอยู่นี่!”

เหล่าเด็กๆ กำลังเล่นซ่อนหากับชายชราที่มีผมเผ้ารุงรัง และดูท่าทางไม่ค่อยเต็มเต็งอยู่เล็กน้อย เสื้อผ้ามันสกปรก แม้แต่เนื้อตัวก็ยังมีเศษดินโคลนติดอยู่เต็ม ดูเหมือนว่าเส้นผมที่ยาวรุงรังของมันไม่ได้สระมานานแล้ว ชายชราหัวเราะอย่างโง่งม ขณะที่ไล่ตามเด็กๆ ไปมา ทำให้เหล่าเด็กๆ หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

“ฮา ฮา ฮา! ข้าจะจับพวกเจ้าให้ได้! ฮา ฮา ฮา! ข้าไม่มีวิญญาณ! ข้าต้องจับให้ได้! เมิ่งฮ่าว…เมิ่งฮ่าวคือใคร…? กลายเป็นเซียน, กลายเป็นเซียน…” ในท่ามกลางการวิ่งไปมา จู่ๆ ชายชราก็หยุดชะงักนิ่ง ราวกับว่ามันสังเกตได้ถึงบางสิ่ง แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วร่าง และมันก็มองออกไปยังที่ห่างไกลด้วยแววตากระสับกระส่าย

“วิญญาณแห่งเซียน…วิญญาณเซียนแท้…ข้าคือใคร…ข้าคือใคร?”

ชายชราเอามือกุมศีรษะ “กลายเป็นเซียน, กลายเป็นเซียน, ข้าจะกลายเป็นเซียน!!”

จากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้น และส่งเสียงแผดร้องด้วยความหงุดหงิด เต็มไปด้วยระลอกคลื่นและปราณเซียนอันน่าตกใจออกมา ระลอกคลื่นที่ไร้รูปร่างม้วนกวาดออกไปทั่วทุกทิศทาง

รอยยิ้มบนใบหน้าของเหล่าเด็กๆ บิดเบี้ยวขึ้น และจากนั้นร่างกายของพวกมันก็กลายเป็นภาพลวงตา หมู่บ้านเล็กๆ นั้นบิดเบี้ยวไปมา และเริ่มเปล่งแสงเจิดจ้าขึ้น แสงนั้นพุ่งขึ้นไปในอากาศ และจากนั้นก็พุ่งตรงมายังชายชรา หมุนวนเข้าด้วยกันเพื่อก่อตัวเป็นกระบี่เล่มใหญ่ ชายชราใช้มือคว้าจับกระบี่ไว้และพุ่งออกไปในที่ห่างไกล

หมู่บ้านเล็กๆ นั้นไม่ใช่ของจริง และไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ที่นั่น พวกมันทั้งหมดเป็นแค่ร่างอวตารของกระบี่เล่มนั้น

“กลายเป็นเซียน, กลายเป็นเซียน, ข้าจะกลายเป็นเซียน!!” ชายชราส่งเสียงแผดร้องต่อไป ขณะที่มันพุ่งฝ่าอากาศไป สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน และวิญญาณของมันก็ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์

ในเวลาเดียวกันนั้น ย้อนกลับไปในภูเขาอสูรโลหิต ปรมาจารย์อสูรโลหิตที่นั่งอยู่ในสระโลหิต ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นมา และกำลังจะลุกขึ้นมายืน จากนั้นก็มีท่าทางลังเล

“ไม่มีกรรม หรือโชคชะตาที่เชื่อมต่อกับข้า” มันกล่าวพร้อมกับส่ายหน้า นั่งกลับลงไปและเข้าฌาณต่อไป

ตลอดทั้งดินแดนด้านใต้ พลังอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดต่างก็สั่นสะท้าน ริ้วรอยของลำแสงพุ่งออกมาจากทะเลทรายตะวันตก มันเป็นบุรุษหนุ่มชุดดำที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับเมิ่งฮ่าวเป็นอย่างยิ่ง สีหน้ามันดูน่ากลัวขณะที่พุ่งฝ่าอากาศไป ถ้ามองมายังร่างมันจากที่ห่างไกลออกไป ก็จะเห็นว่ามันมีรูปร่างที่คล้ายกับเป็นค้างคาวสีดำตัวใหญ่

มันพุ่งตรงไปยังทะเลสาบเต๋าโบราณด้วยความรวดเร็วสูงสุด

“มันอยู่ที่นั่น…ข้ารู้สึกถึงมันได้…”

ขณะที่ดินแดนด้านใต้กำลังตกตะลึง ย้อนกลับไปในเขตด้านในของทะเลสาบเต๋าโบราณ เสียงระเบิดดังก้องออกมากระจายไปทั่วทั้งทะเลสาบหมื่นจ้าง

การต่อสู้เพื่อแย่งชิงวิญญาณเซียนแท้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกตนตัดวิญญาณทั่วไปจะสามารถเข้าร่วมได้ แม้แต่คนที่อยู่ในขั้นการตัดวิญญาณครั้งที่สอง ก็เป็นเรื่องยากที่จะไม่สูญเสียความโชคดีโดยที่ไม่ถูกกำจัดไป

เพียงแค่คิดถึงโอกาสนี้ก็ทำให้จิตใจของคนทั้งหมดต้องสั่นสะท้าน หลังจากที่เคยต่อสู้กันจากการปะทุขึ้นครั้งแรกของทะเลสาบหมื่นจ้าง ผู้แข็งแกร่งตัดวิญญาณของสำนักและตระกูลต่างๆ ก็สั่นสะท้านอยู่ภายในใจ ดังนั้นพวกมันจึงรู้สึกลังเลอยู่ในตอนนี้ และมีหลายคนที่ถอนตัวออกจากการต่อสู้ครั้งนี้

หกผู้เฒ่าสำนักเซี่ยเยาเป็นกลุ่มแรกที่ถอยไปด้านหลัง จากนั้นก็เป็นเจี้ยนเหล่าและคนอื่นๆ จากสำนักอีเจี้ยน สำหรับตระกูลซ่ง ปรมาจารย์ผู้ที่นำพวกมันมา ในที่สุดก็กัดฟันแน่นและจากไป

ผู้อาวุโสเต๋าเหี่ยวแห้ง ซึ่งเป็นตัวแทนเพียงคนเดียวจากสำนักจื่อยิ่น แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในดวงตา และมันรู้สึกลังเลอยู่ชั่วขณะ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะจากไป

เสียงระเบิดดังก้องออกมา และพลังเวทสีม่วงก็กระจายออกไปในอากาศเป็นระยะ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่พอจะมีคุณสมบัติในการเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้!

เด็กหนุ่มลึกลับจากสำนักอีเจี้ยน, หุ่นเชิดที่ถูกประกอบขึ้นมาจากสำนักจินหาน, ลู่ปั๋วแห่งตระกูลจักรพรรดิจากดินแดนทางเหนือ และสุดท้าย…เมิ่งฮ่าว!

ตี้เหยี่ยได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงโดยเมิ่งฮ่าว และโจวเฉินจากสำนักหลิงไถ ต้องพบเจอกับประสบการณ์ที่ทำให้ความภาคภูมิใจของมันถูกทำลายลงไป คนทั้งสองไม่กล้าที่จะมาเข้าร่วมการต่อสู้นี้ ล่าถอยออกไปยังด้านข้าง

เสียงระเบิดดังขึ้นมาอย่างน่าตกใจ เด็กชายลึกลับจากสำนักอีเจี้ยนกวัดแกว่งกระบี่ยาวเจ็ดฉื่อ ขณะที่มันตวัดกรีดออกไปที่เบื้องหน้า ดวงจันทร์เสี้ยวที่ส่องแสงสดใสระเบิดขึ้น ส่งผลให้เกิดเป็นระลอกคลื่นอันน่าตกใจกระจายออกไป

ในการต่อสู้เพื่อแย่งชิงวิญญาณเซียนแท้ ไม่มีใครเป็นพันธมิตรร่วมมือกัน ทุกคนต่างก็เป็นศัตรูกัน ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้กันแบบตัวต่อตัว แต่ใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์เป็นหลักในการโจมตีออกไป

ตอนนี้ ชัยชนะได้ขึ้นอยู่กับการขัดขวางคนอื่นๆ

“พวกเจ้าทั้งหมดอย่ามาขวางทางข้า!” หุ่นเชิดสำนักจินหานแผดร้องออกมา แสงเจิดจ้าพุ่งขึ้นมาจากร่าง มันยกมือขึ้นจากนั้นก็กวาดออกไป น้ำทะเลสีดำจำนวนมากปรากฏขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ ภายในเป็นมังกรดำมากมายพุ่งทะยานขึ้น มังกรดำแต่ละตัวพ่นไข่มุกโจมตีออกไป

ลู่ปั๋วแห่งตระกูลจักรพรรดิแค่นเสียงเย็นชา ขยับมือร่ายเวทอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ชี้นิ้วไป อากาศบิดเบี้ยวไปมา ราวกับว่ากาลเวลากำลังเริ่มหมุนย้อนกลับ ทันใดนั้นคนทั้งหมดต่างก็ช้าลงเป็นหลายเท่า ดูเหมือนว่าเวลากำลังไหลย้อนกลับไป

สำหรับลู่ปั๋ว ในช่วงเวลานั้น มันกำลังเข้าไปใกล้วิญญาณเซียนแท้

และจากนั้นก็ยังมีเมิ่งฮ่าว เขาไม่ได้ใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่พิเศษใดๆ สิ่งที่เขาทำทั้งหมดก็คือเรียกไข่มุกดำขาวและขุนเขาที่เก้ามา จากนั้นก็ให้กดทับลงไปยังตำแหน่งของวิญญาณเซียนแท้

การมาถึงของขุนเข้าที่เก้าทำให้สีหน้าของลู่ปั๋วเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้ มันแทบจะเอื้อมมือถึงวิญญาณเซียนแท้แล้ว แต่ตอนนี้ก็ถูกขัดขวางไว้

ผู้แข็งแกร่งอันทรงพลังคนอื่นๆ ในบริเวณนั้น ต่างก็ถูกโจมตีไปทีละคน ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะท้าน และตอนนี้ ผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็ถูกปิดกั้นไม่ให้ก้าวตรงไปยังวิญญาณ ในตอนนี้เองที่เด็กหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนเงยหน้าขึ้นและส่งเสียงกู่ร้องออกมา ร่างมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้น และแยกออกเป็นสองส่วน กลายเป็นบุรุษหนุ่ม

กลิ่นอายมันเริ่มระเบิดออก พลังค้นหาเต๋าพุ่งขึ้นไป และมันก็ไม่ได้อยู่ในขั้นตัดวิญญาณอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่ามันเข้าไปอยู่ในขั้นค้นหาเต๋า กฎธรรมชาติก่อตัวขึ้นมาอยู่รอบๆ ร่าง และมันก็ก้าวผ่านน้ำทะเลสีดำไป ทำลายกาลเวลาที่ไหลย้อนกลับของลู่ปั๋ว และกระแทกเข้าไปในขุนเขาที่เก้าของเมิ่งฮ่าว

เสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่บุรุษหนุ่มสำนักอีเจี้ยนยกมือขึ้นและชี้ตรงไป กฎธรรมชาติของมันกระแทกเข้าไปในขุนเขาที่เก้า และทะลุผ่านออกไป บุรุษหนุ่มยื่นมือคว้าไปยังวิญญาณเซียนแท้

“บัดซบ!”

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”

“สังหารมัน!”

สีหน้าลู่ปั๋วสลดลง และใช้สองมือขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ชี้ออกไป ทันใดนั้นลำแสงก็พุ่งออกไป และพลังแห่งกาลเวลาที่ไหลย้อนกลับ ก็ปรากฏขึ้นอยู่รอบๆ ร่างบุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนในทันที

หุ่นเชิดสำนักจินหานแผดร้องออกมา จากนั้นก็โบกสะบัดมือ แสงสีดำขนาดใหญ่กลายเป็นสายฝนสีดำ จากนั้นก็รวมตัวกันเป็นมังกรที่ส่งเสียงแผดร้องคำรามนับหมื่นตัว พุ่งตรงไปยังบุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยน

รังสีสังหารแวบขึ้นมาในดวงตาเมิ่งฮ่าว เขาไม่ได้ใช้พลังเวทในการโจมตี แต่ชี้นิ้วไปทำให้เวทผนึกอสูรรุ่นแปดปรากฏขึ้น!

ไม่ว่าบุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยน จะมีพื้นฐานฝึกตนอยู่ที่ขั้นต้นค้นหาเต๋าหรือไม่ การรวมพลังกันของคนทั้งสามก็เพียงพอที่จะสร้างความสั่นสะท้านให้กับมัน เวทแปลกๆ ของลู่ปั๋ว ทำให้มันแทบจะติดอยู่ในห้วงกาลเวลา ความสามารถศักดิ์สิทธิ์อันน่าตกใจของเมิ่งฮ่าว ได้ผูกมัดมันไว้ให้หยุดชะงักนิ่งและทำให้พื้นฐานฝึกตนของมันอ่อนแอลง จากนั้นหุ่นเชิดสำนักจินหานก็เข้ามาใกล้พร้อมกับรังสีสังหารอันน่ากลัว

การรวมพลังโจมตีของสามคนที่แตกต่างกัน ทำให้บุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนต้องหน้าซีดลง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก ขณะที่มันลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง

ลู่ปั๋วเป็นคนแรกที่ขยับตัวเคลื่อนไหว ทำให้กาลเวลาไหลย้อนกลับ ไปปรากฏตัวอยู่ที่ด้านข้างวิญญาณเซียนแท้ และกำลังจะเอื้อมมือไปคว้าไว้ แต่บุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนก็แผดร้องขึ้น กระบี่ของมันพุ่งออกมา และดวงจันทร์นับหมื่นก็พุ่งไปข้างหน้า รวมตัวเข้าด้วยกันกับมังกรนับหมื่นตัวของหุ่นเชิดสำนักจินหาน และเวทอันน่ารำคาญของเมิ่งฮ่าว

ตูม!

ลู่ปั๋วไม่อาจจะต่อต้านได้ หนังศีรษะมันด้านชา และพ่นโลหิตออกมาจากปาก มันไม่มีเวลาที่จะไปหยิบฉวยวิญญาณเซียนแท้ และถูกบังคับให้ต้องล่าถอยออกไป

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวและหุ่นเชิดสำนักจินหานก็พุ่งตรงไปยังวิญญาณเซียนแท้ ทั้งสองมีความรวดเร็วอย่างน่าตกใจ เพียงชั่วขณะก่อนที่ทั้งสองจะยื่นมือออกไป ดวงตาหุ่นเชิดสำนักจินหานแวบขึ้น และมังกรนับหมื่นก็แผดร้องคำรามตรงมายังเมิ่งฮ่าว ในเวลาเดียวกันนั้น บุรุษหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนและลู่ปั๋วก็ร่วมมือกันโจมตีมายังเมิ่งฮ่าวและหุ่นเชิดสำนักจินหาน

นี่เป็นการต่อสู้หมู่ ที่เต็มไปด้วยการโจมตีและตอบโต้กลับไปด้วยการใช้ทุกอย่างที่มี! ถ้ายังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้ ก็คงไม่มีใครจะสามารถได้เปรียบ ยิ่งไปกว่านั้น เวลาก็เป็นส่วนสำคัญ คนทั้งหมดรู้ว่าผู้แข็งแกร่งค้นหาเต๋าขั้นสูงสุดกำลังใกล้เข้ามาอย่างแน่นอน และจากนั้นก็ไม่มีใครในคนกลุ่มนี้จะสามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้อีก

ถึงแม้เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตจะแข็งแกร่ง แต่เมิ่งฮ่าวก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถควบคุมคนทั้งสามในเวลาเดียวกันได้หรือไม่ ถ้าเขาทำพลาดเป็นเพียงแค่คนเดียว ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะต่อสู้กับคนผู้นั้นได้ ในขณะที่ทำการใช้เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตในเวลาเดียวกัน

ดวงตาเขาแวบขึ้น ขณะที่เห็นความสามารถศักดิ์สิทธิ์ใกล้เข้ามา ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและกำเป็นหมัด พลังทั้งหมดของปราณและโลหิตที่เขาดูดซับมา หลอมรวมเข้าไปในหมัดนี้ สร้างเป็นแรงระเบิดที่ทรงพลังมากที่สุดเท่าที่เขาเคยทำมา

หมัดนี้เทียบได้กับค้นหาเต๋า!

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาโจมตีไม่ใช่ผู้คน

หมัดถูกต่อยออกไป และอากาศก็สั่นสะเทือน พื้นดินสั่นสะท้าน เสียงกึกก้องก็เต็มอยู่ในอากาศ เขาต่อยจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้นในอากาศ จากนั้นแรงดึงดูดอันน่าตกใจก็ระเบิดออกมาจากภายในหลุมนั้น

ดูเหมือนว่า เพื่อที่จะซ่อมแซมตัวเอง หลุมนั้นจึงต้องดูดทุกสิ่งทุกอย่างจากด้านนอกเข้าไป นี่เป็นส่วนหนึ่งของกฎธรรมชาติ ด้านหลังของช่องว่างนั้นก็คือความว่างเปล่า