ตอนที่ 1036
อาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า
แทบจะในทันทีที่สัตว์ทะเลและอสูรทะเลลืมตาของพวกมันขึ้นมา สัตว์ทะเลบางตัวที่อยู่ใกล้กับเมิ่งฮ่าวมากที่สุดก็เริ่มพุ่งตรงมาที่เขา ผ่านกลุ่มหมอกของทะเลที่เก้าขึ้นมาด้วยความรวดเร็วสูงสุด
ขณะที่พวกมันพุ่งขึ้นมา ก็ทำให้กลุ่มหมอกพลุ่งพล่านปั่นป่วน และเสียงกระหึ่มอันเลือนลางก็ดังก้องออกไป เมิ่งฮ่าวนั่งอยู่บนหลังของตัวด้วงสีดำ กำลังเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจอย่างลึกล้ำ ทันใดนั้นดวงตาก็ต้องหรี่เล็กลง และมองออกไปที่ด้านหน้าในกลุ่มหมอก
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมาอย่างฉับพลัน และกลุ่มหมอกก็พุ่งกระจายออกไปจากตัวเขา ขณะที่สิงโตทะเลขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้น
สิงโตทะเลนี้มีความยาวถึงสามจ้าง พร้อมกับฟันที่แหลมคมราวใบมีด แทบจะดูคล้ายกับสุนัข ยกเว้นว่ามันไม่มีขน มีแต่เกล็ดเท่านั้น มันพุ่งออกมาจากกลุ่มหมอกตรงมายังเมิ่งฮ่าว ระเบิดเป็นพลังที่สามารถเทียบได้กับอาณาจักรเซียนออกมา ในชั่วพริบตามันก็มาอยู่ที่ด้านบนของเมิ่งฮ่าว
ดวงตามันเต็มไปด้วยความต้องการสังหารอย่างน่าเหลือเชื่อ ราวกับว่ามันไม่อาจจะอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันกับเมิ่งฮ่าวได้
เมิ่งฮ่าวอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่เขามายังทะเลที่เก้า และเท่าที่เขาจำได้ เขาไม่เคยจะไปมีเรื่องกับใครในที่แห่งนี้มาก่อน ถ้าไม่นับฝานตงเอ๋อร์
การปรากฏขึ้นอย่างฉับพลันของสิงโตทะเลตัวนี้ช่างคาดไม่ถึงอย่างแท้จริง ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องขมวดคิ้วขึ้น กลิ่นคาวได้พุ่งเข้ามาที่ใบหน้าเขา ขณะที่จ้องมองกลับไปยังสิงโตทะเลด้วยความเย็นชา เมื่อมันอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ฉื่อ ก็ดูเหมือนว่ามันจะกลืนกินเขาลงไปได้ในทันที เมิ่งฮ่าวยื่นมือขวาออกไปและคว้าจับไปที่ลำคอของสิงโตทะเลตัวนั้น
เสียงแผดร้องอย่างดุร้ายของมันหยุดลงในทันที กลายเป็นการดิ้นรนอย่างรุนแรง แต่ไม่ว่ามันจะดิ้นรนหรือแผดร้องออกมาอย่างไร มือขวาของเมิ่งฮ่าวก็ยังคงกำแน่นราวคีมเหล็กไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ในตอนนี้กายเนื้อของเขาแข็งแกร่งอยู่ในระดับสูงสุดของอาณาจักรเซียน ซึ่งก็หมายความว่ามีคนเพียงแค่หยิบมือเท่านั้น ที่คู่ควรให้เขาต้องใช้วิชาเวทออกมา ศัตรูส่วนใหญ่ที่อยู่ในอาณาจักรเซียน มักจะถูกบดขยี้ได้อย่างง่ายดายด้วยพลังของกายเนื้อของเขาเท่านั้น
ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบขึ้นด้วยความเย็นชา ขณะที่บีบมือลงไป ทำให้เกิดเป็นเสียงแตกร้าวได้ยินออกมา และสิงโตทะเลก็กระตุกอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่ร่างกายซึ่งมีความยาวสามจ้างของมันจะแน่นิ่งไป ลำคอของมันถูกเมิ่งฮ่าวบดขยี้ไป และวิญญาณของมันก็ถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง
ขณะที่มันตกตายไป ได้จ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาที่ดุร้ายอย่างบ้าคลั่ง
เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้วและคลายมือ ปล่อยให้ซากศพของสิงโตทะเลตกลงไปในทะเลที่เบื้องล่าง ในตอนนี้เองที่ทันใดนั้น เสียงแผดร้องอีกเสียงก็ได้ยินมา ขณะที่สัตว์ทะเลจำนวนมากได้พุ่งตรงมาที่เขาจากทั่วทุกทิศทาง ในชั่วพริบตาเขาก็ถูกห้อมล้อมไว้ด้วยอสูรทะเลนับสิบตัว
เป็นสัตว์ทะเลเกือบทุกสายพันธุ์ แต่ละตัวดูท่าทางดุร้ายโดยสิ้นเชิง ในทันทีที่พวกมันปรากฏตัวขึ้น ก็พุ่งฝ่าอากาศตรงมายังเมิ่งฮ่าว จ้องมองมาที่เขาด้วยความบ้าคลั่งและเกลียดชัง
แม้แต่ระลอกคลื่นของวิชาเวทยังได้กระจายออกมาจากร่างพวกมันอีกด้วย ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน และท้องทะเลที่เก้าก็พลุ่งพล่านปั่นป่วนขึ้นมา
เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้วลึกมากยิ่งขึ้น รู้สึกได้ถึงความผิดปกตินี้ พร้อมกับแค่นเสียงเย็นชา เขายกมือขวาขึ้น ทำให้กลุ่มด้วงห้าร้อยตัวโผล่ออกมา กลายเป็นแถบยาวสีดำส่งเสียงแผดร้องด้วยความดุร้าย กระจายตรงไปยังอสูรทะเลที่พุ่งเข้ามาในทันที
ในชั่วพริบตา เสียงกึกก้องก็ดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่อสูรทะเลและด้วงดำเริ่มต่อสู้กัน แต่ไม่ว่าอสูรทะเลจะทำอย่างไรก็ตามที ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันก็ไร้ประโยชน์ใดๆ เมื่อโจมตีมายังกลุ่มด้วงสีดำ
เมื่อพวกมันกัดลงไปอย่างดุร้ายยังด้วงดำด้วยฟันที่แหลมคม ก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนที่จะเหลือทิ้งไว้ แต่กลับกันเมื่อกลุ่มตัวด้วงกัดลงไปยังพวกมันด้วยความตะกละตะกลาม ในช่วงเวลาเพียงแค่สิบลมหายใจเท่านั้น ทั่วทั้งบริเวณนั้นก็แปดเปื้อนไปด้วยสีแดงของโลหิต อสูรทะเลไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกนอกจากเป็นซากศพ และถูกกลุ่มด้วงสีดำกินลงไปอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นภาพที่เต็มไปด้วยโลหิต แต่เมิ่งฮ่าวก็เคยเห็นภาพการสังหารหมู่ที่เลวร้ายมากกว่านี้มาแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่รู้สึกลำบากใจแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามคิ้วที่ขมวดอยู่ของเขาตั้งแต่ตอนแรกก็ยังคงมีอยู่จนถึงตอนนี้
เมิ่งฮ่าวมุ่งหน้าต่อไป สั่งให้กลุ่มด้วงสีดำพุ่งออกไปที่ด้านหน้า ในช่วงเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่ชั่วยาม อสูรทะเลจำนวนมากจากทะเลที่เก้าได้โจมตีมาที่เขาอย่างไม่ลดละ และเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง แทบจะราวกับว่าพวกมันได้เสียสติไปแล้ว
ตอนแรกพวกมันมีอยู่เพียงไม่กี่ตัว ต่อมาก็เพิ่มเป็นสิบกว่าตัว จากนั้นก็โจมตีมาที่เขาโดยพร้อมเพรียงกันนับร้อยตัว แม้แต่มังกรทะเลก็ยังได้พุ่งขึ้นมาพร้อมกับพวกมันจากก้นทะเลลึก ส่งเสียงแผดร้องคำราม เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและเกลียดชัง ขณะที่พยายามจะกลืนกินเมิ่งฮ่าวลงไป
“สาเหตุไม่ใช่มาจากฝานตงเอ๋อร์” เมิ่งฮ่าวคิด รังสีสังหารแวบขึ้นมา กลุ่มด้วงสีดำพุ่งเข้าไปยังอสูรทะเลด้วยความบ้าคลั่ง ทำให้เกิดเป็นเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจดังก้องออกไป สำหรับมังกรทะเลที่มีความยาวมากกว่าสิบจ้าง เมิ่งฮ่าวเพียงแค่ต่อยหมัดตรงไปยังศีรษะของมัน และร่างกายของมังกรทะเลก็เริ่มแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ ในทันที
ในที่สุดเมิ่งฮ่าวก็เริ่มสั่นสะท้านใจ ตอนนี้เขาถูกปกคลุมด้วยกลุ่มหมอกที่พลุ่งพล่านปั่นป่วน และขณะที่เขาส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ม้วนกวาดออกไปยังรอบๆ บริเวณนั้น ก็รับรู้ได้ว่าอสูรทะเลเกือบหนึ่งพันตัวกำลังพุ่งตรงมาที่เขา
อสูรทะเลบางส่วนเหล่านั้นเป็นมนุษย์และมีสีดำสนิท จากกลิ่นอายของพวกมัน ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่อสูรทะเลธรรมดาทั่วไป แต่เป็นสิ่งที่ดุร้ายมากเป็นพิเศษ
เมื่อพวกมันมองมายังเมิ่งฮ่าว แววตาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ถ้านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก แต่เมิ่งฮ่าวเริ่มรับรู้ได้อย่างช้าๆ ว่า ไม่ใช่เพียงแค่อสูรทะเลเท่านั้นที่เกลียดชังเขา แทบจะราวกับว่าด้วยเหตุผลที่ลี้ลับบางอย่าง ทำให้ทะเลที่เก้าเองก็กำลังพยายามจะขับไล่เขาออกไป
ที่ห่างไกลออกไป เมิ่งฮ่าวมองเห็นอสูรทะเลกำลังพุ่งตรงมายังเขาจากทั่วทุกทิศทางมากขึ้นกว่าเดิม ไม่มีใครรู้ได้อย่างแท้จริงว่า พวกมันมีอยู่ในทะเลที่เก้าอันไร้ขอบเขตนี้มากมายเท่าใดกันแน่ แต่เมิ่งฮ่าวก็บอกได้ว่าถ้าเหตุการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาก็จะตกอยู่ในการต่อสู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น และจะต้องกลายเป็นจุดสนใจของอสูรทะเลที่น่ากลัวมากขึ้นไปอีกอย่างต่อเนื่อง ทำให้หนังศีรษะของเขาต้องด้านชา
ถ้ามีอสูรทะเลที่เทียบได้กับขั้นสุดท้ายของอาณาจักรโบราณปรากฏขึ้น เขาก็จะต้องตายไปอย่างแน่นอน
“บัดซบ ที่นี่กำลังเกิดอะไรขึ้น!?” เมิ่งฮ่าวคิด ออกคำสั่งให้กลุ่มด้วงสีดำบินสูงขึ้นไป ให้ห่างออกจากพื้นผิวของน้ำทะเลเอง ที่ด้านหลังของเขาอสูรทะเลมากกว่าหนึ่งพันตัว ส่งเสียงแผดร้องบินไล่ล่าติดตามมา ในตอนนี้เองที่เขาได้หยิบเอาเหรียญหยกออกมาจากภายในถุงสมบัติ
เมิ่งฮ่าวชูเหรียญหยกขึ้นสูงเหนือศีรษะ ร้องตะโกนออกไปจนสุดเสียง
“ศิษย์เมิ่งฮ่าว มายังอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้านี้เป็นครั้งแรก จึงขอให้สำนักช่วยชี้นำทางให้ด้วย!”
ขณะที่เสียงของเมิ่งฮ่าวดังก้องออกไป เขาก็บดขยี้เหรียญหยกนั้น เกิดเป็นระลอกคลื่นกระจายออกไปในทันที นำพาเสียงของเขาให้ดังก้องเข้าไปในส่วนลึกของทะเล
ในตอนนี้ฝูงอสูรทะเลได้เข้ามาใกล้เขาเป็นอย่างมาก เมิ่งฮ่าวมองไปยังอสูรทะเลที่ไร้เหตุผลเหล่านั้นด้วยความไม่พอใจ แค่นเสียงอย่างเย็นชา ทำให้ชีพจรเซียนระเบิดเป็นพลังออกไป จากนั้นก็ยกมือซ้ายขึ้น เรียกภูเขาหนึ่งหมื่นลูกออกมา และส่งให้พวกมันบดขยี้ลงไปยังอสูรทะเลเหล่านั้น
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่เสียงอันเย็นชา จู่ๆ ก็ดังก้องออกมาจากก้นทะเล
“เจ้าคือเมิ่งฮ่าว?” ขณะที่เสียงนั้นดังก้องขึ้นมา ก็เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขึ้น และพื้นน้ำทะเลก็แยกออกจากกัน เงาร่างสายหนึ่งปรากฏขึ้น ก้าวเท้าออกมาลอยตัวอยู่บนกลุ่มหมอกเหนือทะเล
เป็นบุรุษผู้หนึ่ง แต่ก็มีรูปร่างหน้าตาที่แปลกๆ ผิวของมันเป็นสีดำสนิท และถึงแม้ว่าจะไม่มีเกล็ดอยู่ทั่วลำตัว แต่ก็มีเกล็ดปลาสีทองอยู่บนหน้าผากของมัน
มันอยู่ในชุดแต่งกายของศิษย์ในอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า เหมือนกับเครื่องแต่งกายของฝานตงเอ๋อร์ที่เมิ่งฮ่าวเคยเห็นในตอนแรกที่ได้พบกับนาง
ในทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น ก็ชำเลืองมองไปรอบๆ บริเวณนั้นยังอสูรทะเลทั้งหมด ทำให้พวกมันต้องหยุดชะงักนิ่งในทันที จากนั้นก็หันหลังและหายกลับเข้าไปในน้ำทะเล
เมิ่งฮ่าวใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์กวาดผ่านไปทั่วบริเวณนั้น และรับรู้ได้ว่าถึงแม้พวกมันจะสงบลง แต่ก็ยังไม่ได้จากไปอย่างแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาพวกมันก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังเหมือนก่อนหน้านี้เช่นเคย
“ขอบคุณมากที่มาช่วยข้าแก้ไขปัญหานี้ สหายเต๋า” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้น ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา ประสานมือและโค้งตัวลงให้กับบุรุษผู้นั้น
“ข้าคือเมิ่งฮ่าว ได้รับคำสั่งจากสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ ให้มารายงานตัวที่อาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า!”
จากที่เห็นบุรุษผู้นี้ไม่ใช่ผู้ฝึกตน แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ระหว่างอสูรทะเลและมนุษย์ มันได้ฝึกฝนวิชาเวทที่โดดเด่นบางอย่าง จนสามารถจะกลายร่างเป็นมนุษย์ได้
มันคล้ายกับอสูร แต่ก็ดูแตกต่างไปจากอสูร
บุรุษผู้นั้นจ้องมองมายังเมิ่งฮ่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม ความเกลียดชังแวบขึ้นมาในแววตา เช่นเดียวกับความรังเกียจอย่างรุนแรง ทั้งหมดนี้ดูเหมือนว่ามันต้องพยายามควบคุมตัวเองเป็นอย่างมาก
“มากับข้า” มันกล่าวเสียงเย็นชา รังสีสังหารตามสัญชาติญาณดูเหมือนว่าจะพุ่งขึ้นมา แต่มันก็พยายามสะกดข่มไว้ ขณะที่หันหลังและพุ่งตรงไปยังส่วนลึกของทะเล
สีหน้าเมิ่งฮ่าวหมองคล้ำลง เขาไม่สนใจเกี่ยวกับอสูรทะเลมากนัก แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์ก็ไม่ใช่อสูรก็ไม่เชิงเช่นนี้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงได้เกลียดชังเขาจนถึงขั้นต้องการจะสังหารเขาไป นอกจากนี้เขายังไม่เคยมีเรื่องใดๆ กับทะเลที่เก้ามาก่อน
เมิ่งฮ่าวยังคงระมัดระวังตัวอย่างเต็มที่ จับตามองไปขณะที่บุรุษผู้นั้นมุ่งหน้าเข้าไปในทะเล จากนั้นก็เก็บรวบรวมกลุ่มด้วงสีดำ และติดตามไปพร้อมกับแค่นเสียงอย่างเย็นชาออกมา
คนทั้งสอง หนึ่งพุ่งไปข้างหน้า หนึ่งติดตามอยู่ด้านหลัง ตลอดทั้งการเดินทางไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว รักษาระยะห่างซึ่งกันและกันไว้ เมิ่งฮ่าวรับรู้ได้ว่ายังมีอสูรทะเลอีกหลายชนิด ขณะที่คนทั้งสองเข้าไปใกล้กับพื้นทะเล และพวกมันทั้งหมดก็ดูเหมือนว่าจะมองเห็นเขาเป็นศัตรู
“ทำไมพวกมันถึงได้มีปฏิกิริยาเช่นนี้?”
เมิ่งฮ่าวคิด พุ่งลงไปลึกมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุดสีหน้าเมิ่งฮ่าวก็เปลี่ยนไปด้วยความตกตะลึง แรงกดดันที่กดทับลงมาบนร่างเขา ขณะที่ลงมาลึกมากขึ้น ยิ่งมีแต่จะเข้มข้นมากขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง แต่พื้นฐานฝึกตนของเขาก็โคจรหมุนวนขึ้นมาเองเพื่อต่อต้านกลับไป
แรงกดดันนั้นไม่ได้ออกมาจากเวทผนึกบางอย่าง แต่เป็นแรงกดดันที่กดทับลงมาจากทะเลที่เก้าเอง เนื่องจากเช่นนั้นพื้นฐานฝึกตนของเขาจึงถูกจำกัดไว้ ราวกับว่าเขากำลังยกสิ่งของที่หนักมากเป็นอย่างยิ่ง ในเวลาเดียวกันนั้นวิชาเวทที่สามารถจะปลดปล่อยออกมาได้อย่างง่ายดายที่ด้านบน ก็ยากที่จะใช้ออกมามากขึ้นในที่แห่งนี้
ยิ่งเมิ่งฮ่าวลงไปลึกมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งจะมีแรงกดดันมากขึ้นเท่านั้น เมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านขณะที่ตระหนักว่าพื้นฐานฝึกตนของเขาได้ลดลงไปประมาณเจ็ดในสิบส่วนจากระดับปกติของมัน
ในที่สุดดวงตาเมิ่งฮ่าวก็เริ่มสาดประกายขึ้นด้วยความตื่นเต้น ขณะที่จู่ๆ ก็ตระหนักว่าทำไมอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าถึงได้น่ากลัวนัก ถ้าเขาใช้เวลาฝึกตนอยู่ในที่แห่งนี้สักระยะหนึ่ง เมื่อออกไปในโลกที่ด้านนอก พื้นฐานฝึกตนก็จะพุ่งทะยานขึ้น และจะยิ่งมีความแข็งแกร่งกว่าเดิมมากนัก
“สามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ช่างน่าเหลือเชื่ออย่างแท้จริง ต้องมีเหตุผลที่พิเศษว่าทำไมพวกมันถึงได้คงอยู่มานานหลายปีแล้ว แม้แต่การฝึกตนในที่แห่งนี้ก็ยังพิเศษเฉพาะจนทำให้ผู้ฝึกตนของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้ามีความแข็งแกร่งมากกว่าสำนักอื่นๆ เหล่านั้น” ในตอนนี้ เมิ่งฮ่าวหยุดการต่อสู้กลับไปยังแรงกดดันของทะเลที่เก้า แต่กลับใช้ความพยายามทั้งหมดเพื่ออดทนต่อแรงกดดันนั้น
หลังจากที่เวลาชั่วธูปไหม้หมดหนึ่งดอกผ่านไป บุรุษผู้นั้นก็นำไปยัง…สถานที่ที่เมิ่งฮ่าวต้องตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง
ที่แห่งนี้ตรงส่วนลึกของทะเล เป็นพื้นดินขนาดใหญ่!
มันไม่ใช่เป็นพื้นทะเล แต่ได้ลอยอยู่ในท่ามกลางน้ำทะเล ยืดยาวออกไปไกลในความมืดมิด ทำให้ยากที่จะมองเห็นถึงจุดสิ้นสุดของมันได้!
พื้นที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่โต จนดูคล้ายกับเป็นราชวังมังกรที่อยู่ใต้ทะเลลึก มองเห็นสวนศิลาอยู่ทั่วทุกที่ ด้านข้างเป็นสิ่งปลูกสร้างที่เหยียดยาวออกไป พร้อมกับบุปผาพันธุ์แปลกๆ รวมทั้งมีเทือกเขา แม่น้ำ และเมืองต่างๆ อีกด้วย
มีผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วน กลายเป็นลำแสงบินไปมาอยู่รอบๆ บริเวณนั้น มองเห็นมังกรทะเลแหวกว่ายไปมา ทำให้ทั่วทั้งโลกแห่งนี้เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
นอกจากนั้นก็ยังมีประตูสีทองเก้าแห่งส่องแสงระยิบระยับเป็นทางผ่านเข้าไปยังสำนัก และที่อยู่สูงขึ้นไปตรงด้านบนสุดของประตู มีอักษรขนาดใหญ่อยู่สี่ตัว
九海神界! (จิ๋วไห่เสินเจี้ย – อาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า)