ตอนที่ 1136
เมิ่งฮ่าวปะทุขึ้น
เซียนทุกชั้นฟ้า!
เมิ่งฮ่าวถูกห้อมล้อมด้วยแสงสีฟ้า พลังพุ่งสูงขึ้นไปมากกว่าเดิม และกระจายเจตจำนงแห่งการสังหารออกมา ตลอดช่วงเวลาที่อยู่ในอาณาจักรสายลม เขาต้องสะกดกลั้นตัวเองมาอย่างต่อเนื่อง แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่จะสร้างชื่อเสียงขึ้นมาแล้ว
ใครก็ตามที่มาทำร้ายอ๋าวเฉี่ยนต้องตาย!
เขาไม่มีความเกรงกลัวใดๆ ตอนนี้เมื่อเขากำลังจะโจมตีไป ก็จะทำให้เกิดเป็นภาพที่สวรรค์ต้องพังทลายปฐพีต้องถูกบดขยี้ไป เขาได้อดกลั้นมานานแล้ว!
“พวกเจ้าทั้งหมด เตรียมตัวตาย!”
เมิ่งฮ่าวพุ่งฝ่าอากาศไประเบิดเป็นความรวดเร็วออกมา จนทำให้เกิดเป็นระลอกคลื่นเสียงอยู่ทางด้านหลัง ไม่นานต่อมาก็ไปปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้าของบุรุษชุดดำผู้หนึ่ง และต่อยหมัดออกไป
หมัดนั้นไม่ใช่หมัดทำลายล้างชีวิต เป็นแค่หมัดธรรมดาที่ประกอบไปด้วยพลังจากกายเนื้อของเขา ในขณะที่อยู่ในอาณาจักรเซียนทุกชั้นฟ้า
ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน บุรุษชุดดำผู้นี้เป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณ พร้อมด้วยตะเกียงวิญญาณที่ดับลงไปแล้วแปดดวง แต่ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะหลีกเลี่ยงหรือปกป้องตนเองได้แม้แต่น้อย ก่อนที่มันจะทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ หมัดนั้นก็พุ่งกระแทกเข้ามา
ในชั่วพริบตามันก็พังทลายลงไป ร่างกายแตกกระจายออก และตกตายไปโดยสิ้นเชิง
การกำจัดผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณไปได้เพียงแค่หมัดเดียว เป็นสิ่งที่ทำให้บุรุษชุดดำคนอื่นๆ ทั้งหมดต้องอ้าปากค้างขึ้น
อย่างไรก็ตามเรื่องราวก็ยังไม่จบลงเพียงเท่านี้ หลังจากที่ต่อยหมัดแรกออกไป เมิ่งฮ่าวก็แวบผ่านอากาศไปปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของผู้ฝึกตนชุดดำอีกคน จากนั้นก็ต่อยออกไปอีกหนึ่งหมัด
สีหน้าบุรุษผู้นั้นเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้น และพ่นมีดบินออกมาจากปากในทันที เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา และไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย พุ่งร่างตามหมัดไป ทำลายมีดบินจนแตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป คู่ต่อสู้ที่ตกตะลึงอยู่ได้แต่มองมา ขณะที่หมัดของเมิ่งฮ่าวกระแทกลงไป
ตูมมมมมมม!
เมิ่งฮ่าวเคลื่อนที่ไปคล้ายกับเป็นสายฟ้า ใช้การเคลื่อนย้ายทางไกลเจ็ดครั้งตามลำดับ แต่ละครั้งเขาจะต่อยออกไปหนึ่งหมัด แต่ละหมัดก็จะตามมาด้วยเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจ และบุรุษชุดดำก็ตกตายไป พวกมันทั้งเจ็ดคนระเบิดออกจนกลายเป็นกลุ่มหมอกแห่งโลหิต
ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เมิ่งฮ่าวพุ่งขึ้นไปอยู่ในอาณาจักรเซียนทุกชั้นฟ้า ก็ทำให้เกิดเป็นการสังหารเช่นนี้ขึ้นมา
บุรุษชุดดำที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นต่างก็ประหลาดใจไปโดยสิ้นเชิง และยังไม่อยากจะเชื่ออีกด้วย ถึงแม้ว่าพวกมันจะมายังที่แห่งนี้เพื่อไล่ล่าเมิ่งฮ่าวโดยเฉพาะ แต่พวกมันก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับตัวเขามากมายเท่าใดนัก ในตอนนี้พวกมันต่างก็ตกตะลึงเมื่อพบว่า บุคคลที่พวกมันตามล่าอยู่นี้…จริงๆ แล้วก็น่ากลัวเหลือคณา
ในขณะที่สีหน้าของบุรุษชุดดำสลดลง หนึ่งในพวกมันก็ส่งเสียงแผดร้องด้วยโทสะขึ้น “โจมตีไปพร้อมกัน ต่อให้ตอนนี้มันจะแข็งแกร่งมากขึ้น แต่ก็ไม่อาจจะต่อต้านพวกเราทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกัน!! สังหารมัน!”
ไม่นานต่อมา ศีรษะของมันก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ก่อนที่มันจะตายไป สีหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ จากด้านหลังซากศพที่ไร้ศีรษะของมัน เมิ่งฮ่าวเดินออกมา ในมือถือกระบี่อยู่หนึ่งเล่ม
กระบี่ไม้หนึ่งเล่ม
“ข้าบอกไว้แล้ว วันนี้พวกเจ้าทุกคนต้องตาย” เสียงของเมิ่งฮ่าวเย็นชา และกลิ่นอายอันน่ากลัวก็พุ่งออกมาจากร่างกาย
บุรุษชุดดำอีกคนเริ่มสั่นสะท้านขึ้นด้วยความหวาดกลัว พวกมันอาจจะเป็นผู้ที่ไล่ตามเต๋าเดิมแท้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกมันจะไม่รู้สึกหวาดกลัวต่อความตายแม้แต่น้อย เมื่อได้เห็นเมิ่งฮ่าวอยู่ในขั้นที่ทรงพลังเช่นนี้ ก็ทำให้จิตใจพวกมันเต็มไปด้วยความตกตะลึง และเริ่มถอยไปทางด้านหลัง
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่จักรพรรดิ ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่ด้านข้างจ้งอู๋หยา ได้มองไปยังบุรุษเหล่านั้นด้วยสายตาที่ส่องประกายเป็นแสงสีแดงเจิดจ้า มันขยับมือร่ายเวทพร้อมกันทั้งสองมือ และจากนั้นก็ชี้นิ้วตรงไปยังพวกมัน
ทันใดนั้นแสงสีแดงเช่นเดียวกันนี้ ก็มองเห็นได้อยู่ในดวงตาของบุรุษชุดดำที่กำลังล่าถอยอยู่นั้น
“เพื่อเต๋าเดิมแท้!”
“เพื่อเต๋าเดิมแท้!”
เสียงแผดร้องดังขึ้นคล้ายกับออกมาจากปากของสัตว์ที่กราดเกรี้ยว สีหน้าของพวกมันคลุ้มคลั่งวิกลจริต ขณะที่พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว แสงสีม่วงลอยพลิ้วขึ้นมาจากร่างพวกมัน เท่าที่เห็นพวกมันกำลังเผาไหม้พลังชีวิตของตัวเองอยู่
มีอยู่สิบกว่าคนที่บินฝ่าอากาศมาโจมตี เรียกความสามารถศักดิ์สิทธิ์ออกมาเป็นจำนวนมาก มีทั้งสายฟ้าสีม่วงที่ฟาดลงมา, สัตว์อสูรภาพลวงตา, ของวิเศษที่เรืองแสง และแม้แต่หัตถ์ยักษ์
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกไป ขณะที่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์และของวิเศษที่แตกต่างกันมากกว่าสิบชนิด กระจายเต็มอยู่ในท้องฟ้าและพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยรังสีสังหาร เขามองเห็นจักรพรรดิที่อยู่ตรงจุดห่างไกลออกไป และแค่นเสียงเย็นชาขึ้น กระบี่ที่อยู่ในมือหายไป และเขาก็ก้าวเดินตรงไป กลายเป็นภาพเลือนรางพุ่งฝ่าสายฟ้าสีม่วง ตรงไปยังบุรุษที่ปลดปล่อยสายฟ้าออกมา ยื่นมือออกและกดนิ้วลงไปยังหน้าผากของบุรุษผู้นั้น และจากนั้นโดยที่ไม่ต้องมองไปทางด้านหลัง ก็หมุนตัวและมุ่งหน้าตรงไปยังบุรุษคนที่สอง โบกสะบัดชายแขนเสื้อทำให้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของบุรุษผู้นั้นแตกกระจายไป และจากนั้นเมิ่งฮ่าวชี้นิ้วออกไปแตะที่หน้าผากของมัน
เขาเคลื่อนที่ไปอีกครั้ง ตรงไปยังบุรุษชุดดำคนที่สาม ไม่สนใจอาวุธเวทของมัน เข้าไปใกล้ และจากนั้นก็ใช้หัวไหล่กระแทกเข้าไปยังหน้าอกของมันเต็มแรง ต่อมาก็หมุนตัวใช้เท้าขวาเตะออกไป จนทำให้เกิดเป็นสายลมขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมา กระแทกลงไปยังศีรษะของบุรุษชุดดำต่อเนื่องกันสามคน เมื่อเขาปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง ก็ไปอยู่ที่ด้านหน้าของผู้ฝึกตนชุดดำคนที่เจ็ด ต่อยหมัดออกไป ทำลายสัตว์อสูรที่บุรุษผู้นั้นสร้างขึ้นมาจากเวทแห่งเต๋าในทันที
เมิ่งฮ่าวพุ่งผ่านสัตว์อสูรนั้นไป กระแทกหมัดลงไปที่หน้าอกของบุรุษคนที่เจ็ด จากนั้นก็ขยับร่างไปทางด้านข้าง ใช้แผ่นหลังของตัวเองกระแทกไปยังบุรุษชุดดำคนที่แปด ในเวลาเดียวกันนั้นก็ยกมือซ้ายขึ้นมา ภายในมือมีหอกที่ส่วนคมเป็นกระดูกปรากฏขึ้น เขาขว้างมันออก ไปปักอยู่ที่หน้าผากของบุรุษชุดดำคนที่เก้า จากนั้นก็เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขึ้น เมื่อเขาโบกสะบัดชายแขนเสื้อ ทำให้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ม้วนตัวออกไปปกคลุมศัตรูอีกสี่คน
พร้อมกับการเคลื่อนที่ไปเป็นครั้งสุดท้าย เมิ่งฮ่าวปรากฏกายขึ้นที่ด้านบนศีรษะของบุรุษชุดดำคนที่สิบสี่ จากนั้นก็ต่อยหมัดขวาลงไปอย่างดุร้าย
อากาศสั่นสะเทือนไปมา และระลอกคลื่นก็กระจายออกไปในทั่วทุกทิศทาง กระแทกเข้าไปยังผู้ฝึกตนชุดดำที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นอีกสามคน ทำให้พวกมันสั่นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง และส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา
ต้องใช้เวลาในการอธิบายการกระทำเหล่านี้ แต่จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นในช่วงเวลาจุดประกายหินเหล็กไฟเท่านั้น เมิ่งฮ่าวไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาได้ และบุรุษชุดดำที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นเกือบยี่สิบคนก็ถูกสังหารไปอย่างรวดเร็วตามลำดับ ถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง โดยที่เสียงการต่อสู้ยังคงดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง
จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบกริบลง
บุรุษชุดดำที่ยังเหลืออยู่มีท่าทางตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง พวกมันจ้องมองไปยัง
เมิ่งฮ่าวด้วยความไม่อยากจะเชื่อและหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่าเพิ่งจะตื่นขึ้นมาจากความบ้าคลั่งและความรุ่มร้อนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้พวกมันพยายามถอยห่างออกไปจากเมิ่งฮ่าวด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน
“มัน…มันมีพื้นฐานฝึกตนอยู่ที่ระดับใดกัน!?!?”
“ทำไมถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้? มันอยู่ในอาณาจักรเสมือนเต๋า?!?!”
“นี่…ช่างรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง! แค่ไม่กี่อึดใจมันก็สังหารพวกเราไปแล้วเกือบยี่สิบคน!!”
ที่ห่างไกลออกไป สีหน้าของจักรพรรดิสลดลง เมื่อมองไปยังเมิ่งฮ่าว ใบหน้ามันก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว สำหรับจ้งอู๋หยาความหวังในแววตาของมันลึกล้ำมากยิ่งขึ้น และในเวลาเดียวกันนั้นมันก็มีท่าทางเหมือนกับว่าต้องการจะต่อสู้ด้วย
เต้าเทียนมีสีหน้าที่ดูน่าเกลียดมากเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่พุ่งไปทางด้านหลัง มันไม่กล้าจะทำอะไรเพื่อไปตอแยเมิ่งฮ่าวในตอนนี้
แม้ในขณะที่เต้าเทียนหลบหนีจากไป ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้นด้วยความเย็นชา มองไปยังทิศทางของเต้าเทียน กล่าวขึ้นว่า “ตอนนี้ข้าอุ่นเครื่องเสร็จแล้ว ถึงตาเจ้าแล้ว”
ในทันทีที่สายตาของคนทั้งสองสบประสานกัน สีหน้าเต้าเทียนก็สลดลง และมันเริ่มหลบหนีจากไปด้วยความรวดเร็วมากขึ้นกว่าเดิม ใช้สองมือขยับร่ายเวท ทำให้สัตว์อสูรภาพลวงตาหลายตัวปรากฏขึ้น และพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
เมิ่งฮ่าวพุ่งฝ่าอากาศคล้ายกับเป็นลูกธนู กระแทกผ่านกลุ่มสัตว์อสูรไป โดยที่ไม่ช้าลงแม้แต่น้อย พวกมันไม่อาจจะทำให้เกิดเป็นรอยขีดข่วนบนร่างเขาได้ และการพุ่งผ่านไปของเขาก็ทำให้พวกมันต้องระเบิดขึ้นกลายเป็นเสี่ยงๆ ไป
“บัดซบ!” เต้าเทียนพุ่งไปทางด้านหลังอย่างต่อเนื่อง โบกสะบัดมือขวา และขยับมือร่ายเวทในเวลาเดียวกัน อากาศกระเพื่อมไปมาขณะที่ประตูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ภายในประตูนั้นมีหมัดสีดำพุ่งออกมา ตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
“ทำลาย” เมิ่งฮ่าวกล่าว ดวงตาสาดประกายขึ้น ขณะที่ต่อยหมัดทำลายล้างชีวิตออกไป เมื่อหมัดนั้นกระแทกเข้าไปยังหมัดสีดำ สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน และหมัดสีดำก็ระเบิดออก สำหรับประตู เริ่มแตกกระจายออกในทันที หมัดเมิ่งฮ่าวพุ่งผ่านไปและกระแทกลงไปยังนิ้วของเต้าเทียน
เกิดเป็นเสียงระเบิดขึ้น โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากของเต้าเทียน และนิ้วของมันก็ระเบิดออก ทำให้ร่างมันลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง คล้ายกับเป็นว่าวที่ถูกตัดสายป่าน
ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงสาปแช่งก็ได้ยินออกมาจากภายในประตูที่เพิ่งจะพังทลายลงไป
“ในนามของเซียนปีศาจ ข้าขอสาปแช่งสายโลหิตของเจ้า…”
เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา โดยไม่รอให้คำสาปแช่งนั้นเสร็จสิ้นสมบูรณ์ เขาต่อยหมัดตรงไปยังประตูนั้น และคว้าจับไปยังสิ่งที่อยู่ด้านในซึ่งเป็น สัตว์อสูรที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ พร้อมกับเขาทั้งสามที่มีสีดำสนิท
สัตว์อสูรอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง จากนั้นก็แผดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและประหลาดใจ
“เจ้า เจ้า เจ้า…เจ้าทะลุผ่านเข้าไปในประตูนี้ได้จริงๆ!?!?”
เมิ่งฮ่าวกำมือลงไปแน่นขณะที่เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้น สัตว์อสูรตัวนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ และส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวออกมา ในชั่วพริบตามันก็กลายเป็นเถ้าธุลีไป
“เต้าเทียน!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น พุ่งฝ่าอากาศไล่ติดตามไป ส่งผลให้เกิดเป็นระลอกคลื่นขนาดใหญ่ม้วนตัวออกไป เขาไปอยู่ที่ด้านหน้าของเต้าเทียนในทันที และต่อยหมัดออกไปอีกครั้ง เต้าเทียนร้องตะโกนขึ้นและปลดปล่อยพลังจากพื้นฐานฝึกตนของมันออกมาทั้งหมด เป็นพลังที่มาจากการบรรลุถึงอาณาจักรโบราณทั้งเก้าครั้งของมัน พุ่งมาต่อต้านเมิ่งฮ่าว
เกิดเป็นเสียงระเบิดขึ้น และเต้าเทียนก็กระอักโลหิตออกมากองโต เมิ่งฮ่าวมุ่งหน้าต่อไป หนึ่งหมัด สองหมัด สามหมัด!
เต้าเทียนกระอักโลหิตออกมาอย่างต่อเนื่อง แผดร้องคำรามออกมาขณะที่พื้นฐานฝึกตนของมันพุ่งทะยานขึ้น จากนั้นก็กัดไปที่ปลายลิ้นเล็กน้อย พ่นโลหิตออกมาจนกลายเป็นทะเลอันกว้างใหญ่ ทะเลนั้นไม่ได้ม้วนตัวตรงไปยังเมิ่งฮ่าว แต่ระเบิดออกมา พลังขนาดใหญ่ที่ปลดปล่อยออกมานั้น ทำให้เต้าเทียนถูกแยกออกมาจากเมิ่งฮ่าว มันพุ่งถอยไปทางด้านหลัง ใบหน้าซีดขาวกระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็ยกมือขวาชูสูงขึ้นไปในอากาศ ท้องฟ้าแวบประกายขึ้น
และกลิ่นอายอันน่ากลัวก็ระเบิดออกมา กลุ่มหมอกสีดำนับไม่ถ้วนลอยพลิ้วออกมา รวมตัวเข้าด้วยกันกลายเป็นม้วนภาพวาด
“เมิ่งฮ่าว ข้าแค่ทุบตีไปที่เกราะป้องกันของสุนัขโลหิตเจ้าสองครั้งเท่านั้น!” มันกล่าวผ่านร่องฟัน “ข้าไม่ได้ทำร้ายมัน!! พวกเราต่างก็อยู่ในลำดับขั้นด้วยกัน เจ้าคนประหลาดจากชนเผ่าที่สามถึงจะเป็นคนที่ไล่ล่าเจ้า และทำร้ายสุนัขโลหิตของเจ้าอย่างแท้จริง ไม่ใช่ข้า!” มันชี้นิ้วไปยังจักรพรรดิที่ถูกมันกล่าวหา มันไร้ทางเลือกนอกจากต้องพูดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ก็ใช้อีกมือคว้าจับไปที่ม้วนภาพวาด ม้วนภาพนี้คือไพ่ไม้ตายของมัน และเป็นสิ่งคุกคามที่ทรงพลังด้วยเช่นกัน ตอนนี้มันกำลังเสียใจในความหุนหันพลันแล่นของตัวเองก่อนหน้านี้ และปรารถนาที่จะไม่มาสร้างปัญหาใดๆ ให้กับเมิ่งฮ่าวอีก
ในตอนนี้เนื่องจากเมิ่งฮ่าวได้รับความรู้แจ้งของสองพันเจ็ดร้อยแก่นแท้ ทำให้ภูเขากั๋วยิ่นแห่งชนเผ่าแรกต้องพังทลายลงไป เสาแห่งแสงเสาที่เก้าพุ่งขึ้นมา และกระแสน้ำวนแห่งที่เก้าก็ปรากฏขึ้นในอากาศด้วยเช่นกัน
กระแสน้ำวนแห่งที่เก้านี้ ทำให้ดินแดนแห่งอาณาจักรสายลมในตอนนี้ หยุดชะงักนิ่งอยู่ในความว่างเปล่าอันมืดมิดโดยสิ้นเชิง
เสียงกระหึ่มกึกก้องดังเต็มอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้ และจักรพรรดิกำลังหอบหายใจด้วยความวิตกกังวลออกมา
“จ้งอู๋หยา เจ้าสามารถไม่ลงมือได้ แต่แผนการไม่อาจจะล้มเหลวได้! เจ้าต้องเข้าใจถึงความจริงในเรื่องนั้น” มันกล่าวขึ้น ไม่สนใจจ้งอู๋หยา ยกมือขวาขึ้นมา ภายในมือเป็นหม้อดินเผาใบหนึ่ง
หม้อนั้นเป็นสีโลหิต และน่าตกใจยิ่งที่ภายในเกือบเต็มไปด้วยโลหิตที่กำลังเดือดพล่านอยู่
“การเตรียมตัวมานานหลายปีนับไม่ถ้วน ได้สร้างเป็นความหวังให้กับอาณาจักรสายลม ไม่สำคัญว่าข้าจะถูกมองว่าเป็นนักบุญหรือคนบาป ข้าจะนำอาณาจักรสายลมหลบหนีออกไปจากภายใต้สามสิบสามสวรรค์ สามสิบสามสวรรค์จะกลายเป็นสามสิบสี่สวรรค์ และผู้ฝึกตนทั้งหมดแห่งอาณาจักรสายลมก็จะได้รับความรู้แจ้งแห่งเต๋าเดิมแท้!”
“หลายปีนับไม่ถ้วนมานี้ ยากที่จะบอกได้ว่ามีชีวิตมากมายเท่าใดที่ต้องเสียสละไปเพราะเหตุนี้, เพื่อความหวังนี้! ข้าจะใช้โลหิตเหล่านี้มาช่วยเหลือพวกเรา…กระตุ้นให้ค่ายกลอาณาจักรโลหิตทำงานขึ้น!” พร้อมกับเสียงแผดร้อง จักรพรรดิขว้างหม้อโลหิตลงไปบนพื้นด้วยความดุร้าย