ตอนที่ 1228

สุดยอดพลัง

ราวกับเป็นเสียงหัวเราะอันน่ากลัว แต่ถ้าลองฟังดูให้นานพอ ก็จะเป็นเสียงที่คล้ายกับเสียงร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้

เมิ่งฮ่าวจ้องมองไปยังนักพรตชราที่กำลังนั่งอยู่บนรูปปั้นอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หลับตาลง ไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะไปรบกวนมัน เขารู้ว่าตอนนี้นักพรตชรากำลังอยู่ในโลกของตัวเอง

ยามรุ่งอรุณ นักพรตชราก็หายตัวไป และจากนั้นก็มาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งอยู่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว ด้วยท่าทางเลอะเลือนและเชื่อถือไม่ได้เหมือนเช่นเคย

เมื่อเมิ่งฮ่าวลืมตาขึ้น ก็มองเห็นนักพรตชราที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิมมีชีวิตชีวากำลังยืนอยู่ที่นั่น จนดูเหมือนว่าจะไม่สนใจต่อสิ่งใดๆ ในโลกแห่งนี้ “มา มา ศิษย์ข้า มาร้องตะโกนไปพร้อมกับเหวยซือ เต๋าอยู่ในจิตใจ เจตจำนงอยู่ในดวงตา ครอบครองขุนเขาทะเล เวทผนึกสวรรค์!”

เวลาผ่านไป ผู้ฝึกตนเริ่มมารวมตัวกันที่ด้านนอกของสำนักเฮ่าหรันมากขึ้นเรื่อยๆ กระจายเต็มไปทั่วทั้งพื้นดินและแผ่นฟ้า ผู้ฝึกตนมากกว่าหนึ่งล้านคนมารวมกันอยู่ในบริเวณนั้นอันเนื่องมาจากเมิ่งฮ่าว

สำนักเฮ่าหรันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอย่างมากมาย เวทเกราะป้องกันของสำนักต้องทำงานอยู่ตลอดทั้งวันและคืน ไม่มีใครกล้าผ่อนคลายแม้ชั่วขณะ และมีศิษย์คอยเฝ้าคุ้มกันอยู่ตลอดเวลา

ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋ามาถึงทีละคน ในที่สุดก็มีเกือบถึงยี่สิบคน ทำให้เกิดเป็นแรงกดดันอันน่ากลัวกดทับลงมาบนพื้นที่แห่งนี้ทั้งหมด

ผู้ฝึกตนจำนวนมากทำให้เกิดเป็นระลอกคลื่นกระจายออกไปทั่วทั้งดินแดนแห่งนี้เป็นระยะ และท้องฟ้าก็บิดเบี้ยวไปมาด้วยกลิ่นอายของพวกมัน

เกิดเป็นแรงกดดันที่แข็งแกร่งจนคล้ายกับว่าสวรรค์กำลังจะพังทลายลงมา ไร้รอยยิ้มให้มองเห็นได้จากศิษย์สำนักเฮ่าหรัน หลายครั้งที่เมิ่งฮ่าวมองเห็นสายตาที่มองมาด้วยความเกลียดชัง

ถึงแม้ว่านี่คือสำนักเฮ่าหรัน ซึ่งเป็นสถานที่ที่ฝึกฝนกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่เที่ยงธรรม แต่ในตอนนี้ก็มีแรงกดดันจากด้านนอกและทำให้สำนักต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างที่ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ พวกมันจึงรู้สึกเคียดแค้นต่อบุคคลที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

เมิ่งฮ่าวจึงแทบจะไม่ลงไปจากยอดเขาอีกเลย แค่นั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ เฝ้ามองดูประตูเคลื่อนย้ายทางไกลที่ถูกกระตุ้นใช้งานสิบครั้ง หรือบางครั้งก็สิบกว่าครั้งในแต่ละวัน มันเกิดขึ้นด้วยความถี่เช่นนี้จนกลายเป็นเรื่องปกติไป และทุกครั้งที่มันถูกกระตุ้นใช้งาน เงาร่างที่ดูคล้ายมนุษย์ก็จะถูกเคลื่อนย้ายทางไกลออกไป

ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลถูกใช้งานสิบกว่าครั้งอย่างต่อเนื่องเป็นระยะ ทำให้มั่นใจได้ว่าไม่มีรูปแบบในการใช้งานอย่างแน่นอน และทำให้ผู้ฝึกตนแห่งพันธมิตรเทพสวรรค์ที่ด้านนอก ซึ่งต้องการจะขัดขวางขั้นตอนการเคลื่อนย้ายทางไกลค่อยๆ เริ่มเหน็ดเหนื่อยไปโดยสิ้นเชิง

ในที่สุดช่วงเวลาสองเดือนก็เหลืออยู่เพียงแค่ยี่สิบวันเท่านั้น ในตอนบ่ายวันหนึ่ง นักพรตชราพบว่าเมิ่งฮ่าวกำลังฝึกฝนเวทผนึกสวรรค์อยู่ จึงกล่าวขึ้นในทันที “เวลาได้ผ่านไปพอสมควรแล้ว คงไม่มีใครจะคาดคิดได้ ดังนั้นตอนนี้เจ้าก็ไปได้แล้ว!”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยความเคร่งขรึม ขณะที่ค่อยๆ ลุกขึ้นมายืน ประสานมือและโค้งตัวลงต่ำ จากนั้นคนทั้งสองก็พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของประตูเคลื่อนย้ายทางไกล นี่ไม่ใช่การเดินทางมาด้วยกันของคนทั้งสองเป็นครั้งแรก จริงๆ แล้วพวกเขาเคยมาด้วยกันหลายครั้งแล้ว ไม่เพียงแต่จะทำให้กลุ่มคนที่ด้านนอกยากที่จะตรวจสอบได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น แม้แต่คนในสำนักเองที่กำลังเฝ้ามองอยู่เพื่อส่งข้อมูลออกไปที่ด้านนอก ก็เกิดความรู้สึกสับสนขึ้นเช่นเดียวกัน

เมื่อคนทั้งสองไปถึงประตูเคลื่อนย้ายทางไกล มันก็ถูกใช้งานอยู่พอดี และมีใครบางคนอยู่ด้านใน กำลังเฝ้ารอให้เคลื่อนย้ายทางไกลจากไป ศิษย์ที่คอยดูแลประตูรอบๆ บริเวณนั้น ไม่ให้ความสนใจต่อนักพรตชราและเมิ่งฮ่าวแม้แต่น้อย พวกมันคุ้นเคยกับการเห็นคนทั้งสองอยู่ในที่แห่งนี้มานานแล้ว

นักพรตชรามองไปยังเมิ่งฮ่าว และเริ่มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า

“ถ้าเคลื่อนย้ายทางไกลออกไปได้สำเร็จ เจ้าจะโผล่ไปใกล้เขตชายแดนของพันธมิตรเทพสวรรค์ เขตชายแดนนั้นกว้างใหญ่จึงไม่อาจจะถูกผนึกไว้ได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นจึงเป็นโอกาสของเจ้า เจ้าต้องพุ่งไปให้รวดเร็วมากที่สุด เพื่อที่จะข้ามเขตชายแดนออกไปจากพันธมิตรเทพสวรรค์ จากนั้น…เจ้าก็จะปลอดภัย”

“ถ้ามีใครมาขัดขวาง หรือทำลายเส้นทางการเคลื่อนย้ายทางไกล จงจำไว้ว่าให้มุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางเดียวกับที่เจ้ากำลังไป!”

“เมื่อไหร่ที่เจ้าก้าวเข้าไปในประตูเคลื่อนย้ายทางไกล ทุกสิ่งทุกอย่างก็ขึ้นกับเจ้าแล้ว…”

ทันใดนั้นมันโบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป ทำให้ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลเริ่มทำงานขึ้นอย่างต่อเนื่อง เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ และแสงอันเจิดจ้าก็พุ่งขึ้นไป แต่จากนั้นก็หยุดลง หลังจากชั่วเวลาธูปไหม้หมดครึ่งดอกผ่านไป นักพรตชราก็ร้องตวาดขึ้นในทันที “ไป!”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้น ก้าวเข้าไปในประตูเคลื่อนย้ายทางไกลโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แทบจะทันใดนั้น เขามองเห็นว่าที่ด้านนอกของสำนักเฮ่าหรัน มีประตูเคลื่อนย้ายทางไกลอื่นๆ นับไม่ถ้วนกำลังถูกใช้งานอยู่ในเวลาเดียวกัน ขณะที่ผู้ฝึกตนที่นั่นพยายามจะทำให้ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลของพวกมันมีความถี่เดียวกันกับประตูเคลื่อนย้ายทางไกลที่อยู่ในสำนัก

สีหน้าเมิ่งฮ่าวเปลี่ยนไป แต่ในตอนนี้เองที่นักพรตชราได้ก้าวเข้ามาในประตูเคลื่อนย้ายทางไกลอย่างฉับพลัน และคว้าจับไปที่แขนของเมิ่งฮ่าว

ในทันทีที่ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลทำงานขึ้น นักพรตชราก็พุ่งทะยานออกไปจากประตู ลากเมิ่งฮ่าวไปด้วยกัน ขณะที่ร่างมันแวบขึ้นพุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเสียงร้องตะโกนด้วยโทสะจำนวนมาก ก็ได้ยินออกมาจากด้านนอกของสำนักเฮ่าหรัน

“ไร้ยางอาย!”

“อี้หรันจื่อ เจ้าต้องการเป็นขบถต่อพันธมิตรเทพสวรรค์จริงๆ!?!?”

“บัดซบ!!”

ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋ามากกว่าครึ่งที่ด้านนอก กำลังอาบไล้อยู่ในแสงของการเคลื่อนย้ายทางไกลไปเรียบร้อยแล้ว นักพรตชราแสร้งทำเป็นใช้ประตูเคลื่อนย้ายทางไกล เมื่อไหร่ที่ประตูถูกกระตุ้นให้ใช้งาน ก็ไม่มีทางที่คนด้านในจะออกมาได้ และพวกมันก็จะต้องถูกเคลื่อนย้ายทางไกลจากไป

ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าที่ยังเหลืออยู่ ซึ่งไม่ได้เข้าไปในประตูเคลื่อนย้ายทางไกล แผดร้องออกมาด้วยโทสะ และพุ่งขึ้นไปในอากาศตรงไปยังนักพรตชรา

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้น ก่อนหน้านี้นักพรตชราไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าสิ่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับประตูเคลื่อนย้ายทางไกลเมื่อหลายสิบวันที่ผ่านมา รวมทั้งการหลอกลวงเมื่อครู่นี้คือกับดัก ทั้งหมดนี้คือเหยื่อที่จะล่อให้ผู้แข็งแกร่งแห่งพันธมิตรเทพสวรรค์จากไป

นักพรตชราไม่เคยคิดที่จะให้เมิ่งฮ่าวใช้ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลของสำนักเฮ่าหรันหลบหนีจากไป การกระทำเช่นนั้น…ไม่ปลอดภัยเป็นอย่างยิ่งและมีจุดอ่อนอยู่มากมาย

อย่างไรก็ตามการกระทำของมันก็สมจริงเป็นอย่างยิ่ง จนผู้คนมากมายต่างก็ถูกหลอกไปตามๆ กัน ไม่ว่าพวกมันจะยินดีหรือไม่ ต่างก็ติดอยู่ในประตูเคลื่อนย้ายทางไกลและจากนั้นก็หายตัวไป จริงๆ แล้วในแผนการนี้ก็มีส่วนที่ซับซ้อนมากไปกว่านั้น อันเนื่องมาจากการกระทำทั้งหมดกับประตูเคลื่อนย้ายทางไกล ผู้ฝึกตนแห่งพันธมิตรเทพสวรรค์ต่างก็ให้ความสนใจไปที่ประตูมานานแล้ว เพื่อที่จะขัดขวางเขา ผู้ฝึกตนจำนวนมากถูกส่งออกไปยังจุดเคลื่อนย้ายทางไกลทั้งหมดที่อยู่ภายในพันธมิตรมานานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังได้ขอความช่วยเหลือจากผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลัง เพื่อปิดกั้นดาวลั่วเหอด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ เฝ้ารอที่จะทำการตัดลำแสงการเคลื่อนย้ายทางไกลที่กำลังออกไปจากดาวดวงนี้

ถ้าเมิ่งฮ่าวพยายามหลบหนีจากไปผ่านการเคลื่อนย้ายทางไกลจริงๆ ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบรรลุถึงจุดหมายปลายทาง เขาจะถูกโจมตีและถูกบังคับให้ออกมาจากลำแสงเคลื่อนย้ายทางไกลนั้นอย่างแน่นอน

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ขณะที่นักพรตชราพุ่งขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเมิ่งฮ่าว เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตาคนทั้งสองก็ออกไปอยู่ที่ด้านนอกดาวลั่วเหอ เมิ่งฮ่าวมองไปยังนักพรตชรา และอีกครั้งที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอย่างลึกล้ำ ด้านหลังคนทั้งสอง ได้ยินเสียงแผดร้องด้วยโทสะดังก้องขึ้น ขณะที่ลำแสงหกสายใกล้เข้ามา เป็นผู้ฝึกตนอาณาจักรเต๋าอันทรงพลังทั้งหกคน

ด้านหลังพวกมันเป็นผู้ฝึกตนอีกนับไม่ถ้วน คนทั้งหมดต่างก็ไล่ตามนักพรตชราและเมิ่งฮ่าวมาอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วขณะผู้ฝึกตนแห่งพันธมิตรเทพสวรรค์ ที่ถูกส่งออกไปตรึงประตูเคลื่อนย้ายทางไกล หรือซุ่มอยู่ตรงลำแสงเคลื่อนย้ายทางไกลที่เมิ่งฮ่าวจะพุ่งผ่านไป ต่างก็รับรู้ได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ พวกมันรีบออกมาจากตำแหน่งเดิมของตนเอง พุ่งตรงมายังดาวลั่วเหอด้วยความรวดเร็วสูงสุด

 

การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ บางครั้งก็ทำให้เกิดผลกระทบเป็นวงกว้างต่อสถานการณ์โดยรวมได้ทั้งหมด การกระทำอย่างฉับพลันของนักพรตชราทำให้การจัดเตรียมทั้งหมดของพันธมิตรเทพสวรรค์ต้องพังทลายลงไป เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง ขณะที่นักพรตชราและเมิ่งฮ่าวผ่านเข้าไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

“มากับเหวยซือ” นักพรตชรากล่าวพร้อมกับดวงตาที่สาดประกายขึ้น โบกสะบัดมือออกไปทำให้ยานบินปรากฏขึ้น เมิ่งฮ่าวไปยืนอยู่ด้านบน เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่ยานบินพุ่งเข้าไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ

เมิ่งฮ่าวยืนอยู่บนยานบิน ด้วยร่างกายที่สั่นสะท้านและมองลงไปบนตัวยาน

“นี่…”

“ศิษย์ข้า เหวยซือจะปล่อยให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อย่างไร? ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลของสำนักเฮ่าหรันถูกจับตาดูอยู่ทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น เหวยซือก็รู้สึกไม่สบายใจที่จะให้เจ้าใช้พวกมัน”

“ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลที่เชื่อถือได้ คือประตูที่เหวยซือสร้างขึ้นมาเองเท่านั้น!”

“ยานบินนี้จริงๆ แล้วก็คือประตูเคลื่อนย้ายทางไกล นั่งลงขัดสมาธิ และหลอมรวมจิตใจเข้าไปในตัวยาน ไป เร็วเข้า! ยิ่งยานบินพุ่งไปได้รวดเร็วมากเท่าใด การเคลื่อนย้ายทางไกลก็จะยิ่งทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น ข้าไม่เชื่อว่าผู้คนเหล่านั้นจะคาดเดาได้ว่า ข้ามียานบินที่เป็นประตูเคลื่อนย้ายทางไกล!” ด้วยเช่นนั้น นักพรตชราก็โบกสะบัดมือไปทางด้านหลัง เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าที่ไล่ตามมาหกคนโจมตีมาโดยพร้อมเพรียงกัน

นักพรตชราสั่นสะท้าน และโลหิตก็ไหลซึมออกมาจากมุมปาก มันอาจจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะรับมือกับผู้ฝึกตนอาณาจักรเต๋าพร้อมกันถึงหกคนได้

ในตอนนี้เองที่สองลำแสงสัมผัสศักดิ์สิทธิ์จู่ๆ ก็พุ่งฝ่าอากาศตรงมายังคนทั้งหมด อย่างน่าตกใจยิ่งพวกมันคือผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าด้วยเช่นกัน ตอนนี้พวกมันมีทั้งหมดแปดคน สามคนเป็นราชันเต๋า คนเหล่านี้ทั้งหมดเป็นถึงระดับปรมาจารย์ในสำนักต่างๆ แห่งพันธมิตรเทพสวรรค์ เมื่อพวกมันรวมพลังเข้าด้วยกัน พลังแก่นแท้ของพวกมันก็ทำให้ยานบินสั่นสะท้านจนแทบจะพังทลายลงไป

สีหน้าเมิ่งฮ่าวเปลี่ยนไป จู่ๆ นักพรตชราก็แหงนหน้าขึ้นและหัวเราะออกมา จากนั้นก็ยกมือตบลงไปบนพื้นผิวของยานบิน ส่งพลังไปให้มันอีกมากขึ้น ทำให้ยานบินพุ่งตรงไปด้วยความรวดเร็วมากกว่าเดิมถึงสิบเท่าในทันที เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วจนดูเหมือนว่าจะถูกปกคลุมไว้ด้วยเปลวไฟ เวลาเดียวกันนั้นประตูเคลื่อนย้ายทางไกลที่อยู่ภายในตัวยานก็เริ่มถูกกระตุ้นให้ทำงานขึ้น รอยแตกที่ไร้รูปร่างถูกเปิดออกอยู่ที่เบื้องหน้ายานบิน ดูราวกับว่ายานบินกำลังจะถูกปากยักษ์กลืนกินเข้าไป

ทำให้ใบหน้าของคนที่มองมาทั้งหมดเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ปรมาจารย์อาณาจักรเต๋าต้องแผดร้องด้วยโทสะขึ้นมา

“พวกเจ้าไม่มีทางหลบหนีไปได้!” หนึ่งในพวกมันร้องตวาดขึ้น ในทันทีที่คำพูดนี้ดังก้องออกไป ก็ดูเหมือนว่ากฎธรรมชาติจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไป แก่นแท้กลายเป็นกฎธรรมชาติ ห่อหุ้มไปรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว แต่ในตอนนี้เองที่นักพรตชราเริ่มหัวเราะเป็นเสียงดังขึ้น ดวงตาสาดประกาย ร้องตะโกนออกมาว่า

“ดูให้ดีศิษย์ข้า ก่อนที่เจ้าจะจากไป เหวยซือจะแสดง…เวทผนึกสวรรค์ให้ดู!” ด้วยเช่นนั้น มันก็โก่งขาเป็นรูปวงกลม และจากนั้นก็ชี้นิ้วขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

“เต๋าอยู่ในจิตใจ เจตจำนงอยู่ในดวงตา ครอบครองขุนเขาทะเล เวทผนึกสวรรค์!”

“เต๋าอยู่ในจิตใจ!” ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมาจากปากมัน ดูเหมือนว่าเวลาจะหยุดชะงักลงอย่างช้าๆ และทุกสิ่งทุกอย่างก็หยุดการเคลื่อนไหว กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่เที่ยงธรรมเต็มอยู่ในบริเวณนั้น และขุนเขาทะเลที่แปดก็เริ่มสั่นสะเทือน

ที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ขาที่โก่งอยู่ของนักพรตชราทันใดนั้นก็ดูคล้ายกับเป็นยอดเขา!

“เจตจำนงอยู่ในดวงตา!” มันขยับมือซ้ายไปตัดกับมือขวา เส้นผมพลิ้วไปมาอย่างบ้าคลั่ง แสงแปลกๆ สาดประกายออกมาจากดวงตา เวลาเดียวกันนั้น กลิ่นอายที่ยากจะอธิบายออกมาได้จู่ๆ ก็เริ่มกระจายออกมาจากร่างมัน

“ข้าจะครอบครองขุนเขาทะเล! เวท…ผนึก…สวรรค์!!” ด้วยเช่นนั้น มันก็ยืดขาให้ตรงขึ้น ขณะที่พุ่งร่างขึ้นไปและตวัดแขนออกไปเป็นมุมกว้าง!!

ขุนเขาที่แปดกำลังสั่นสะเทือนขึ้นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันจะพังทลายลงไป ทะเลที่แปดส่งเสียงดังกึกก้อง และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็บิดเบี้ยวไปมา ทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย มองเห็นกระแสปราณแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของนักพรตชรา พลังมหาศาลถูกสร้างขึ้นมาอยู่ในแขนที่กางออกไป และจากนั้นก็พุ่งเข้าไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

ในที่สุดภาพของเก้าขุนเขาและเก้าทะเล แห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลก็ปรากฏขึ้น เต็มไปด้วยพลังอย่างสูงสุด!!

คนทั้งหมดในที่แห่งนั้นตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง!