ตอนที่ 1355

ผู้ยิ่งใหญ่ลึกลับ

เสียงกระหึ่มกึกก้องนั้นดังขึ้นมาอย่างรุนแรงจนดวงดาวต่างก็สั่นสะเทือนไปทั่ว แมงป่องหดก้ามกลับไป จากนั้นก็ไปปรากฏขึ้นอีกครั้งตรงตำแหน่งอื่นที่ด้านข้าง เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องมากขึ้นกว่าเดิม ขณะที่รอยแตกขนาดใหญ่รอยที่สองฉีกขาดออก

เมิ่งฮ่าวมองไปอย่างเงียบๆ เช่นเดียวกับผู้ฝึกตนอื่นๆ แห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล สายตาอันเย็นชาของคนทั้งหมดจ้องนิ่งไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวตรงด้านบน ขณะที่เฝ้ารอคอยคำสั่งจากไห่เมิ่งจื้อจุน

ก้ามแมงป่องยักษ์ปรากฏขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า และในที่สุดรอยแตกสิบรอยก็ฉีกขาดออกบนเกราะป้องกันที่อยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว สิ่งที่แปลกมากที่สุดก็คือว่าสิบรอยแตกนั้นไม่ได้เชื่อมต่อกันแม้แต่น้อย

ด้วยการเจาะทะลวงลงมาทุกครั้งของก้ามแมงป่อง ก็ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มอ่อนแอลงไป จนกระทั่งการเจาะทะลวงมาเป็นครั้งสุดท้าย พลังอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาจากก้ามแมงป่องนั้น

ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน ระลอกคลื่นขนาดใหญ่พุ่งกระจายออกไป แต่ก็ดูเหมือนว่าแหล่งกำเนิดของแรงระเบิดนั้นจะอยู่เหนือเกราะป้องกัน!

พลังที่กระจายออกมาจากก้ามแมงป่องพุ่งออกไปในทั่วทุกทิศทาง และแรงกดดันของผู้ยิ่งใหญ่ก็มาแทนที่ฟ้าดิน ทำให้ทุกสรรพสิ่งกระจัดกระจายออกไปจากเส้นทางของมัน ขณะที่ตกลงมายังอาณาจักรขุนเขาทะเล ด้วยเจตจำนงของมันเอง!

“เจ้าคนนอกรีตแห่งอาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นับจากวันนี้เป็นต้นไปพวกเจ้าทั้งหมด…จะไม่คงอยู่อีกต่อไป!”

“เซียนทั้งมวลจะต้องถูกกำจัดไป!”

“สายโลหิตเซียนทั้งหมดจะต้องถูกตัดขาด!”

“ความทรงจำทั้งปวงจะต้องถูกลบล้าง!”

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องไปมา ทำให้ภูเขาสั่นสะเทือนทะเลพลุ่งพล่านปั่นป่วน จิตใจของผู้ฝึกตนทั้งหมดในอาณาจักรขุนเขาทะเลสั่นสะท้าน

นี่คือเจตจำนงแห่งผู้ยิ่งใหญ่ และไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่เจ็ดแก่นแท้…แต่เป็น…ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้!!

ขุนเขาทะเลกำลังสั่นสะเทือน พื้นดินสั่นสะท้านและภูเขาก็สั่นไหวไปมา ขณะที่ฟ้าดินเริ่มพังทลายลงไป ก้ามแมงป่องยักษ์ค่อยๆ ถูกดึงกลับไปอย่างช้าๆ ราวกับว่าผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกไม่อาจจะลงมาในขุนเขาทะเลได้ชั่วคราว แต่ต้องเปิดทางให้กว้างขึ้นไปอีก ก่อนที่ร่างจริงของมันจะสามารถลงมาได้

ขณะที่ก้ามแมงป่องถูกดึงกลับไปจากรอยแตกหนึ่งพันจ้างที่เพิ่งจะฉีกขาดออก ทะเลแห่งคนนอกคอกนับไม่ถ้วนก็เริ่มไหลท่วมเข้ามา ดวงตาพวกมันลุกโชนขึ้นด้วยความตะกละและกระหายเลือด เสียงหัวเราะของพวกมันดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง

เวลาเดียวกันนั้น กลุ่มคนนอกคอกนับไม่ถ้วนก็เริ่มบินออกมาจากรอยแตกอื่นๆ

“เลือดเนื้อของเซียน…ข้าไม่ได้ลิ้มรสมานานมากแล้ว…”

“เซียน? นี่คือโลกแห่งเซียนที่พวกเราสะกดข่มมานับพันปี? พวกมันกำจัดสวรรค์ชั้นแรกไปได้จริงๆ?”

“ฮา ฮา ฮา! โจมตี!!”

เสียงแผดร้องที่กรีดเฉือนจิตใจดังก้องออกมา ขณะที่คลื่นกลุ่มคนนอกคอกขนาดใหญ่หลั่งไหลเข้ามา สำหรับส่วนที่มากที่สุด พวกมันดูแตกต่างไปจากผู้ฝึกตนทั่วไปโดยสิ้นเชิง บ้างก็มีผิวหนังที่ตกสะเก็ด บ้างก็มีกระดูกงอกออกมาไปทั่วร่าง บ้างก็ดูคล้ายกับจระเข้ยักษ์

ยังมีกลุ่มคนนอกคอกบางคนที่มีร่างเป็นมนุษย์แต่ส่วนศีรษะเป็นราชสีห์ และบางคนก็มีรูปร่างที่ดูแปลกประหลาดมากไปกว่านั้น แค่มองไปเพียงแวบเดียว ก็พอจะบอกได้ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มาจากด้านนอกอาณาจักรขุนเขาทะเล

เมื่อเมิ่งฮ่าวมองเห็นพวกมันหลั่งไหลเข้ามาผ่านรอยแตก ก็ขมวดคิ้วและสงสัยว่าทำไมอาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่ถึงได้เคยควบคุมอาณาจักรชั้นต่ำที่เต็มไปด้วยกลุ่มคนนอกคอกเช่นนี้มาก่อน

ในตอนนี้เองที่เสียงอันเย็นชาราวน้ำแข็งของไห่เมิ่งจื้อจุนก็ดังก้องอยู่ในจิตใจของผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลทั้งปวง

“สู้!”

แค่หนึ่งคำเท่านั้น แต่เป็นคำพูดที่เรียกร้องให้ต่อสู้จนตัวตาย จิตใจของเหล่าผู้ฝึกตนระเบิดขึ้นคล้ายกับเป็นลมพายุ ลุกโชนขึ้นราวกับเป็นเปลวไฟ

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น เมื่อผู้ฝึกตนที่อยู่ตรงแนวป้องกันด่านแรกโจมตีไป ปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งมากที่สุดของพวกมันออกไป ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นสะเทือน ขณะที่พลังของผู้ฝึกตนนับล้านระเบิดออกไป ทันใดนั้นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็ไม่ได้มืดมิดอีกต่อไป แต่กลับเต็มไปด้วยสีสันอันเจิดจ้าอย่างวุ่นวายโกลาหล

ความสามารถศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วน และวิชาเวทก็สาดประกายด้วยสีสันที่หลากหลาย ถูกหนุนหลังด้วยเจตจำนงและความมุ่งมั่นของผู้ฝึกตนทั้งหมดแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล ราวกับเป็นมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ที่พลุ่งพล่านปั่นป่วนด้วยพลังอันร้ายแรงที่พุ่งตรงไปยังกลุ่มคนนอกคอก และนี่…ก็เป็นแค่การโจมตีไปครั้งแรกเท่านั้น!

การต่อสู้ระเบิดขึ้นในทันที กลุ่มคนนอกคอกต่างก็ปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่ลึกล้ำมากที่สุดของพวกมันออกมา บางคนก็เคลื่อนที่มาด้วยความรวดเร็วจนกลายเป็นเงาร่างอันเลือนราง บางคนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่เริ่มขยายร่างจนมีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ ใช้กายเนื้อที่คล้ายชุดเกราะตามธรรมชาติของพวกมันต่อสู้กลับมา บางคนยังได้กลายร่างเป็นร่างจำแลงหลายร่างอีกด้วย

แต่ก็มีบางคนที่ถูกกำจัดไปโดยมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ที่ระเบิดใส่ร่าง เวลานี้อาณาจักรขุนเขาทะเลได้เข้าสู่รูปแบบการปิดล้อมโดยสมบูรณ์ และจิตวิญญาณของเหล่าผู้ฝึกตนก็ลุกโชนขึ้นด้วยความมุ่งมั่น พวกมันเตรียมตัวเตรียมใจที่จะต่อสู้อย่างถึงที่สุด

มหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ม้วนกวาดออกไปยังกลุ่มคนนอกคอก ถึงแม้ว่าพวกมันจะถูกกำจัดไป แต่คนอื่นๆ ก็ยังคงประดังเข้ามายังขุนเขาทะเลแรก

ขณะที่เมิ่งฮ่าวนั่งขัดสมาธิอยู่บนดวงตะวัน เขาไม่ได้โจมตีออกไป ของวิเศษอันล้ำค่าแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลนี้ไม่อาจจะใช้อย่างสิ้นเปลืองโดยลวกๆ ได้ ไม่อาจจะบอกได้ว่าสงครามจะเกิดขึ้นนานเท่าใด และการโจมตีออกไปแต่ละครั้ง เมิ่งฮ่าวต้องมั่นใจว่า…จะทำให้การรุกรานเข้ามาของสามสิบสองสวรรค์ได้รับความเสียหายอย่างสูงสุด

ผู้ยิ่งใหญ่หุ่นเชิดก็เฝ้ารอคอยที่จะโจมตีด้วยเช่นกัน ตอนนี้ผู้ที่กำลังต่อสู้อยู่บนสนามรบคือกลุ่มผู้ฝึกตนจากขุนเขาทะเลแรกเท่านั้น

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่การโจมตีมาในครั้งแรกของกลุ่มคนนอกคอกถูกต่อต้านกลับไป ทำให้พวกมันยากที่จะเหยียบย่างลงมายังอาณาจักรขุนเขาทะเลได้ ถึงแม้ว่าพวกมันจะหมุนคว้างกลับไปด้วยมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ แต่กลุ่มคนนอกคอกก็มีจำนวนมากมายเป็นอย่างยิ่ง พวกมันไหลผ่านเข้ามาจากรอยแตกทั้งสิบมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีรอยแตกอื่นเปิดกว้างเพิ่มขึ้นอีกด้วย

ขณะที่กองกำลังของกลุ่มคนนอกคอกเริ่มมีมากขึ้น พวกมันก็ค่อยๆ ถูกผลักกลับไปด้วยมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ ที่ถูกปลดปล่อยออกมาโดยอาณาจักรขุนเขาทะเล

เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้วครุ่นคิด จากนั้นค่ายกลเวทดวงตะวันก็เริ่มสาดประกายแสงออกมา เมื่อเขาเตรียมตัวจะโจมตีออกไป แต่ในตอนนี้เองที่เสียงแค่นเย็นชาก็ดังก้องออกมาจากภายในรอยแตก และเงาร่างๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้น

มันคือคนนอกคอกที่มีศีรษะเป็นราชสีห์ แลในทันทีที่ปรากฏร่างขึ้น ก็ระเบิดเป็นกลิ่นอายของราชันจักรพรรดิออกมา เมื่อมันก้าวเดินตรงมา กลิ่นอายนั้นก็กลายเป็นเกราะแสงรูปวงกลมขนาดใหญ่!

เกราะแสงนั้นเริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันเคลื่อนที่ไปอยู่ที่เบื้องหน้าของคนนอกคอกอื่นๆ ทั้งหมด จนกระทั่งมีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่าสามพันจ้าง นี่คือสิ่งที่ราชันจักรพรรดินอกคอกใช้ต่อต้านกับมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้น ขยับตัวเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเล แสงอันเจิดจ้าไร้ขอบเขตของดวงตะวันกลายเป็นแสงที่เจิดจ้ามากที่สุดบนสนามรบ เกิดเป็นลำแสงพุ่งออกไป ถ้ามองดูให้ละเอียดก็จะเห็นว่าภายในลำแสงนั้นคือลูกธนูแสง!

ลูกธนูพุ่งฝ่าความว่างเปล่าไปปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของราชันจักรพรรดิศีรษะราชสีห์ เกราะแสงของมันแตกกระจายไปในทันที และสีหน้าราชันจักรพรรดิก็สลดลง ม่านตามันหรี่เล็กลง พุ่งถอยไปทางด้านหลัง แต่ความเร็วของลูกธนูก็ไม่ลดลงไปแม้แต่น้อย

ขณะที่ลูกธนูกำลังจะปักลงไปในร่างมัน ราชันจักรพรรดิศีรษะราชสีห์ก็แหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา เวลาเดียวกันนั้นร่างกายมันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนรูปร่างเป็นราชสีห์ทองคำ จากนั้นก็สะบัดศีรษะตรงไปยังลำแสงจากดวงตะวันที่พุ่งเข้ามา

แสงอันเข้มข้นกระจายออกมาจากร่างราชันจักรพรรดินอกคอก และส่งเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจออกมา แต่ก่อนที่มันจะถูกกำจัดไป จู่ๆ ก็รีบพ่นหุ่นเชิดออกมาจากปาก ยากที่จะบอกได้ว่าหุ่นเชิดนั้นกำลังหัวเราะหรือว่าร้องไห้ และเห็นได้ชัดว่ากำลังมาแทนที่วิญญาณของราชันจักรพรรดินอกคอก ขณะที่หุ่นเชิดแตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป

หลังจากที่หุ่นเชิดถูกทำลายไป ร่างของราชันจักรพรรดินอกคอกก็เริ่มดูเลือนลางลงและจากนั้นก็หายตัวไป เมื่อปรากฏขึ้นใหม่อีกครั้งก็ไปอยู่ใกล้กับตรงเขตชายขอบของรอยแตกแห่งหนึ่ง มันกำลังสั่นสะท้าน และเห็นได้ชัดว่าดูอ่อนแอลงไปกว่าเดิมมากนัก หันหน้ามองไปยังทิศทางของเมิ่งฮ่าวและดวงตะวันด้วยความเดือดดาล

เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าเยือกเย็นขณะที่แค่นเสียงเย็นชา เวลาเดียวกันนั้นราชันจักรพรรดินอกคอกจู่ๆ ก็มองกลับไปยังทิศทางของหุ่นเชิดที่ถูกทำลายไป และพบว่าลูกธนูแสงได้ก่อตัวขึ้นมาใหม่ จากนั้นก็พุ่งตรงมาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ก่อนที่มันจะทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ ลูกธนูแสงก็แทงทะลุเข้าไปในหน้าผากของมัน

เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องขึ้น และท่าทางไม่อยากจะเชื่อก็แวบผ่านใบหน้าในช่วงก่อนที่ร่างมันจะระเบิดขึ้น ช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่มันจะตายไป สิ่งที่เต็มอยู่ในจิตใจทั้งหมดของมันก็คือ ไม่อยากจะเชื่อว่าตนเองกำลังจะตายไป หลังจากที่เพิ่งจะเหยียบย่างลงมาบนสนามรบ จากนั้นก็ถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง!

ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนที่อยู่ภายในอาณาจักรขุนเขาทะเล ต่างก็มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ และพวกมันก็คึกคักขึ้นมาในทันที

เมื่อราชันจักรพรรดิศีรษะราชสีห์ตกตายไป กระแสของกลิ่นอายอันน่าประหลาดใจอีกอย่างก็พุ่งออกมาจากภายในรอยแตกแห่งหนึ่ง มันคือราชันจักรพรรดิคนที่สอง ซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วจนยากที่จะมองเห็นได้

เมื่อมันหยุดเคลื่อนไหวเท่านั้นถึงจะมองเห็นว่า รูปร่างหน้าตาของมันไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นมดยักษ์ มีความสูงนับพันจ้าง

ร่างมันเป็นสีดำสนิท กระจายเป็นแสงสีดำอันไร้ขอบเขตออกมา ต่อสู้กลับไปยังมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ แม้ในขณะที่มันมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความระมัดระวังตัว ราชันจักรพรรดิคนที่สามก็ปรากฏกายขึ้น!

อย่างน่าตกใจยิ่งราชันจักรพรรดิคนที่สามนี้…ไม่ใช่คนนอกคอก แต่เป็นผู้ฝึกตน กระจายเป็นความเก่าแก่โบราณอย่างลึกล้ำออกมา และสวมใส่ชุดยาวสีขาว มันคือชายชราที่ดูเหมือนว่าจะมีชีวิตอยู่มานานหลายปีจนนับไม่ถ้วน และกระจายระลอกคลื่นของพื้นฐานฝึกตนอย่างไร้ขอบเขตออกมา ในทันทีที่มันปรากฏกายขึ้น ก็มองลงไปยังอาณาจักรขุนเขาทะเลด้วยสีหน้าอันซับซ้อน ดูเหมือนว่ากำลังระลึกถึงความทรงจำเก่าๆ อยู่ แต่ในที่สุดก็แค่นเสียงเย็นชา โบกสะบัดแขนขวาออกไป ทำให้เปลวไฟรูปหงส์สีแดงเข้มปรากฏขึ้น มีความยาวหนึ่งพันจ้างเต็ม พุ่งตรงไปยังมหาสมุทรแห่งเวทมนตร์ในทันที

สองราชันจักรพรรดิกำลังโจมตีไปโดยพร้อมเพรียงกันอยู่ในตอนนี้ ทำให้มหาสมุทรแห่งเวทมนตร์เริ่มสั่นไหวไปมา หลังจากที่ผ่านไปนานชั่วขณะ ก็ดูเหมือนว่าไม่อาจจะต่อต้านได้อีกต่อไป กลุ่มคนนอกคอกที่กำลังบุกรุกเข้ามา รวมตัวกันเป็นกองกำลังอย่างเพียงพอ ที่จะปลดปล่อยมหาสมุทรเวทมนตร์ของพวกมันเองออกมา

เมิ่งฮ่าวรีบจัดเตรียมค่ายกลเวทดวงตะวันเพื่อโจมตีไปเป็นครั้งที่สอง ในชั่วพริบตาลูกธนูแสงอีกดอกก็พุ่งออกไป ตรงไปยัง…ราชันจักรพรรดิชุดขาวซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็น…ผู้ฝึกตนที่เดิมทีมาจากอาณาจักรขุนเขาทะเล

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นสะเทือน ทุกสรรพสิ่งสั่นสะท้าน ขณะที่หัตถ์ยักษ์ยื่นออกมาจากรอยแตกแห่งหนึ่ง เป็นสีทองไปโดยสิ้นเชิง และปกคลุมไปด้วยขนมากมายนับไม่ถ้วนที่ลอยไปมาอย่างสง่างาม

หัตถ์ยักษ์นั้นยื่นลงมาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ คว้าจับไปยังลูกธนูแสงดอกที่สองของเมิ่งฮ่าว ที่เพิ่งจะยิงออกมาจากดวงตะวัน!

หัตถ์ยักษ์นั้นกำแน่นลงไปอย่างรุนแรง และลูกธนูแสงก็แตกกระจายไป

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบประกายขึ้น เขาไม่ได้ใช้พลังของดวงตะวันอย่างเต็มกำลังในการโจมตีไปก่อนหน้านี้ทั้งสองครั้ง เพียงแค่หกถึงเจ็ดในสิบส่วนเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นบุคคลที่สามารถบดขยี้ลูกธนูเหล่านั้นได้ก็น่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่!