ตอนที่ 1467

เจ็ดเครื่องหมายผนึกทำลายทัณฑ์สายฟ้า

คงไม่ถูกต้องนักถ้าจะบอกว่าศิษย์ทั้งหมดในตี้จิ่วจงกำลังบินขึ้นไปช่วยเหลือ แต่สิบล้านคนเป็นตัวเลขจำนวนมาก คนทั้งหมดบินขึ้นไปจนทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน

ดวงตาพวกมันลุกโชนขึ้นด้วยความนับถือและเกรงขาม หลายคนเหล่านั้นยังได้มีอันดับอยู่บนชางหมางไถอีกด้วย แต่เนื่องจากทัณฑ์สวรรค์นี้ ถึงแม้ว่าเมิ่งฮ่าวจะเอาชนะพวกมันไปได้ แต่การต่อสู้กับสวรรค์เพียงลำพังอย่างกล้าหาญของเขา ก็ทำให้โลหิตของพวกมันต้องเดือดพล่านขึ้นมา

ขณะที่เสียงเหล่านั้นดังก้องออกมา พวกมันก็บินขึ้นไปในอากาศ โลกแห่งนี้สั่นสะเทือน ร่างจำแลงเมิ่งฮ่าวมองไปยังพวกมันด้วยจิตใจที่เต้นรัว และรู้สึกงุนงงเล็กน้อยอันเนื่องมาจากเสียงร้องตะโกนของพวกมัน

ร่างจริงของเขาที่ยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในบริเวณใกล้เคียง ก็ผงะไปเล็กน้อยด้วยเช่นกัน รู้สึกว่าจิตใจกำลังเริ่มเต้นรัวขึ้นมา

เสียงร้องตะโกนของพวกมันทำให้เขาเกิดเป็นความรู้สึกที่แปลกๆ ขึ้นมา ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรู้สึกยึดติดกับดาวชางหมางมาก่อน แต่ตอนนี้ด้วยเสียงร้องตะโกนของเหล่าผู้ฝึกตนแห่งตี้จิ่วจง ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องรู้สึกพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ความรู้สึกนี้คล้ายกับเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ถูกเพาะขึ้นมาในจิตใจ แทบจะเริ่มเติบโตขึ้นมาอย่างช้าๆ ในทันที เวลาเดียวกันนั้นกลุ่มเมฆสีดำในท้องฟ้าก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม และเค้าโครงร่างของดรรชนียักษ์ที่ก่อตัวขึ้นมาจากสายฟ้าแปดล้านสาย ก็ดูเหมือนว่าจะพลุ่งพล่านขึ้นมาด้วยโทสะ ขณะที่ตกลงมาอีกครั้ง

ครั้งนี้เมิ่งฮ่าวไม่ได้เผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าเพียงลำพัง ศิษย์ตี้จิ่วจงสิบล้านคนเข้ามาร่วมด้วย ปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกันออกมา จนกลายเป็นภาพที่ต่อต้านสวรรค์ ทุกสิ่งทุกอย่างมืดสลัวลงไป

ดูเหมือนว่าท้องฟ้าแทบจะพังทลายลงไปได้ทุกเมื่อ กลุ่มเมฆแต่ละชั้นม้วนตัวไปมา ถ้ามองมาจากที่ห่างไกลก็จะเห็นว่าภาพที่น่ากลัวอย่างแท้จริงไม่ใช่ทัณฑ์สายฟ้าทั้งแปดล้านสายเหล่านั้น แต่เป็นศิษย์ทั้งสิบล้านคน!

ตูมมมมมมม!

มันคือการโจมตีที่เต็มไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง อย่างที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูดออกมาได้ ใครก็ตามที่พยายามนึกจินตนาการออกมาเป็นภาพวาด ก็จะพบว่าเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ มันคือ…สิ่งที่น่าประหลาดใจโดยสิ้นเชิง!

มันคือการต่อสู้ของมนุษย์กับสวรรค์ สวรรค์แผดร้องคำรามและมนุษย์ก็กู่ร้องออกมา เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น ขณะที่ดรรชนีสายฟ้ายักษ์เริ่มพังทลายลงไป โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากของศิษย์ทั้งสิบล้านคน กลายเป็นทะเลแห่งโลหิต แต่แทนที่จะตกลงไปบนพื้นดิน โลหิตเหล่านั้นกลับพุ่งตรงขึ้นไปยังสายฟ้า

เสียงระเบิดอย่างรุนแรงดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง การต่อสู้กับทัณฑ์สายฟ้านี้ดำเนินไปนานกว่าหนี่งร้อยลมหายใจ เมื่อดรรชนีสายฟ้าแปดล้านสายแตกกระจายไป ศิษย์ทั้งสิบล้านคนก็กระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง คนทั้งหมดได้รับบาดเจ็บและถอยโซเซไปทางด้านหลัง แต่ดวงตาก็ยังคงลุกโชนขึ้นด้วยจิตวิญญาณที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน

กลิ่นอายของพวกมันมีความดุร้ายและมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น ดวงตาแวบประกายด้วยความแจ่มใส ราวกับว่ากำลังเข้าใจถึงโลกที่แตกต่างกันออกไปจากที่เคยเป็นอยู่ในตอนนี้

ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจยิ่งสำหรับผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋า, ราชันเต๋า, จักรพรรดิเต๋า และผู้ยิ่งใหญ่เจ็ดแก่นแท้

ยังมีผู้ยิ่งใหญ่เจ็ดแก่นแท้บางคนที่เพิ่งจะวิ่งตรงมา และเมื่อพวกมันมองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้ด้วยสองตาของตนเองก็ต้องอ้าปากค้าง พวกมันจะไม่สามารถบอกได้ว่าพลังของตี้จิ่วจงทั้งหมดในตอนนี้ แตกต่างไปจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิงได้อย่างไร!?

เป็นพลังอันแหลมคม หนักแน่นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา มีความกล้าหาญที่จะต่อสู้กับสวรรค์! ใครบอกว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถต่อสู้กับสวรรค์ได้!?

ทัณฑ์สายฟ้ายังไม่สิ้นสุดลง แม้ในขณะที่ศิษย์ทั้งสิบล้านคนถอยไปทางด้านหลัง กลุ่มเมฆสีดำที่อยู่ในท้องฟ้าก็พลุ่งพล่านปั่นป่วนขึ้นมา และหดตัวลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับหดตัวลงไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาพวกมันก็มีขนาดเล็กกว่าก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก มีความกว้างเพียงแค่หนึ่งพันจ้างเท่านั้น

อย่างไรก็ตามขณะที่พวกมันหดตัวลงไป แรงกดดันที่กระจายออกมาก็คล้ายกับเป็นภูเขาจำนวนมากที่บดขยี้ลงมาจนสามารถจะทำลายทุกสรรพสิ่งให้พังพินาศลงไปได้

ศิษย์เหล่านั้นกัดฟันแน่น และเตรียมตัวที่จะพุ่งเข้าไปโจมตีอีกครั้ง แต่ก่อนที่พวกมันจะทันได้ทำเช่นนั้น เมิ่งฮ่าวก็พุ่งทะยานไปอยู่ตรงด้านหน้าคนทั้งหมด อย่างน่าประหลาดใจยิ่ง เขาไม่สนใจสายฟ้าแม้แต่น้อย หมุนตัวกลับมายังกลุ่มผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วน สูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาแวบประกายขึ้น ขณะที่ประสานและโค้งตัวลงต่ำให้กับคนทั้งหมด

“ฟางโหม่วขอขอบคุณสหายเต๋าทั้งหลาย พวกท่านช่วยเหลือมามากพอแล้ว แต่นี่คือทัณฑ์สายฟ้าของฟางโหม่ว…ต้องขอบคุณมากแล้ว!” โดยไม่พูดอะไรออกมาอีก ก็ประสานมือคารวะอีกครั้ง

แทบจะในทันทีที่เขาพูดจบ สวรรค์ก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม และกลุ่มเมฆสีดำขนาดหนึ่งพันจ้างก็หดตัวเล็กลงไปอีกครั้ง ในที่สุดก็มีความกว้างเพียงแค่หนึ่งร้อยจ้างเท่านั้น จากนั้นก็สิบจ้าง จากนั้นก็หนึ่งจ้าง ในที่สุดมันก็กลายเป็นเข็มสีดำสนิทหนึ่งเล่ม!

เข็มเล่มนั้นเต็มไปด้วยพลังแห่งความมืดมิดของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขต แทบจะในทันใดนั้นมันก็เริ่มส่งเสียงหวีดหวิวพุ่งฝ่าอากาศมาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ จากความรู้สึกที่กระจายออกมา ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ยอมหยุดจนกว่าเมิ่งฮ่าวจะตกตายไป

มันเคลื่อนที่มาด้วยความรวดเร็ว จนกระทั่งเมิ่งฮ่าวหมุนตัวไป เข็มทัณฑ์สายฟ้าก็มาอยู่ตรงหน้าผากของเขาแล้ว

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบประกายขึ้น รู้สึกราวกับว่าทัณฑ์สายฟ้าทั้งหมดที่รวมตัวกันอยู่ในเข็มสีดำเล่มนี้ ประกอบไปด้วยพลังที่สามารถจะทำลายวิญญาณ รวมทั้งมีเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์อยู่ในตัวมันเองอีกด้วย

เป็นเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ที่ประกอบไปด้วยการเปลี่ยนแปลงนับร้อยพัน ถ้าเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์นี้ผ่านเข้าไปในร่าง การเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นก็จะระเบิดออกมา ทำให้จิตสำนึกเต็มไปด้วยสายฟ้านับไม่ถ้วน จนกลายเป็นความสามารถศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ที่สามารถจะทำลายร่างกายจากด้านในออกมาสู่ภายนอกได้อย่างง่ายดาย

ถึงแม้ว่าสายฟ้าเหล่านี้จะไม่ค่อยมีผลกระทบต่อเมิ่งฮ่าวจากทางภายนอกมากนัก แต่ตอนนี้ทัณฑ์สายฟ้าก็เลือกที่จะใช้เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุเข้ามาในจิตสำนึกของเขา มันคือการทำลายล้างที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบประกายขึ้น ถ้าเขาไม่มีประสบการณ์อยู่ภายในชางมางไถ ก็คงจะมีทางเลือกเดียวเท่านั้นก็คือพึ่งพาความแข็งแกร่งของร่างจริงตนเองเพื่อทำลายทัณฑ์สายฟ้านี้

แต่ตอนนี้เขามีเค้าโครงร่างเครื่องหมายผนึกทั้งเก้ารูปแบบของเวทผนึกสวรรค์อยู่ภายในร่าง เขาไม่อาจจะปลดปล่อยพวกมันออกมานอกร่างกายได้ จำเป็นต้องบังคับให้พวกมันหลอมรวมอยู่ภายในร่างด้วยเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์

ในตอนนี้เข็มทัณฑ์สายฟ้ากำลังจะแทงเข้ามาเพื่อปลดปล่อยการเปลี่ยนแปลงเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันออกมา

แต่สำหรับเมิ่งฮ่าวแล้ว ด้วยการมีเวทผนึกสวรรค์อันน่ากลัวอยู่ภายในร่างทั้งเก้ารูปแบบ ทัณฑ์สายฟ้านี้…กำลังรนหาความแตกดับไปเอง!

รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นมา และไม่พยายามแม้แต่จะหลีกเลี่ยงหลบหนี ปล่อยให้เข็มสีดำแทงเข้าไปในหน้าผาก หลอมรวมเข้ามาในร่าง กลายเป็นกระแสสีดำนับไม่ถ้วนที่ไหลผ่านไปทั่วร่างในทันที ไปรวมตัวกันที่วิญญาณและจิตสำนึกของเขา จากนั้นก็กลายเป็นกลุ่มหมอกสีดำเตรียมที่จะทำลายเมิ่งฮ่าวจากด้านในออกมา

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าวเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา ทันใดนั้นเครื่องหมายผนึกแรกแห่งเวทผนึกสวรรค์ก็ปรากฏขึ้น ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องไปทั่ว ขณะที่ไปเผชิญหน้ากับกลุ่มหมอกสายฟ้าสีดำ

เมื่อเกิดการปะทะกัน กลุ่มหมอกสีดำก็หยุดชะงักนิ่ง จากนั้นก็ระเบิดออกไปด้วยพลังมากกว่าก่อนหน้านี้ แต่จากนั้นเครื่องหมายผนึกที่สองก็ปรากฏขึ้น และสาม หลังจากนั้นก็สี่

พวกมันหลอมรวมเข้ากับเครื่องหมายผนึกแรก ทำให้กลุ่มหมอกสีดำสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างรุนแรง และเริ่มกระจัดกระจายออกไป ขณะที่เสียงแผดร้องด้วยโทสะและไม่อยากจะเชื่อดังก้องออกมา เมิ่งฮ่าวก็แค่นเสียงเย็นชา และเครื่องหมายผนึกรูปแบบที่ห้าก็ปรากฏขึ้น หลอมรวมเข้ากับเครื่องหมายผนึกก่อนหน้านี้ เพื่อสร้างเป็นพลังที่ทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องพังทลายไป ทำการบดขยี้ไปยังกลุ่มหมอก ทำให้พวกมันกระจัดกระจายออกไปอย่างรุนแรง

แต่เรื่องราวก็ยังไม่จบลงเพียงเท่านี้ ถึงแม้ว่าชั้นที่เก้าและสิบของชางหมางไถไม่อาจจะต่อต้านเครื่องหมายผนึกนี้ได้แม้แต่รูปแบบเดียวก็ตาม แต่ทัณฑ์สายฟ้านี้คือสิ่งที่น่าจะทำการทดลองด้วยอย่างสมบูรณ์แบบ

มันผ่านเข้ามาในร่างเขาเอง ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เมิ่งฮ่าวจะปล่อยให้มันหลุดรอดจากไปได้ เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ของเขาส่งเสียงดังกระหึ่ม ขณะที่ปลดปล่อยเครื่องหมายผนึกรูปแบบที่หกออกไป หลอมรวมเข้ากับรูปแบบก่อนหน้านี้ เสียงแผดร้องด้วยโทสะอย่างที่ยากจะอธิบายได้ดังก้องไปทั่วร่าง ทัณฑ์สายฟ้าเกิดความเสียหายขึ้นโดยสิ้นเชิง ทำให้กลุ่มหมอกสีดำหดตัวเล็กลงไปอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดมันก็กลับไปเป็นเข็มเหมือนเดิม จากนั้นก็พยายามจะหลบหนีจากไป

“เจ้าไม่มีทางหนีรอด!” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นพร้อมกับแค่นเสียงเย็นชา เครื่องหมายผนึกรูปแบบที่เจ็ดปรากฏขึ้น หลอมรวมเข้ากับรูปแบบก่อนหน้านี้ในทันที

เมื่อเกิดขึ้นเช่นนั้น พลังที่ทำให้โลกนี้ต้องสั่นสะเทือนพร้อมกับพลังผนึกอย่างที่ยากจะอธิบาย ก็ส่งเสียงกระหึ่มดังก้องไปทั่วร่าง ในชั่วพริบตาร่างกายเมิ่งฮ่าวก็กลายเป็นกรงขัง เข็มเล่มนั้นสั่นสะท้าน พยายามจะหลบหนีจากไปอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ถูกขัดขวางไว้ทุกครั้ง

ต่อมาพลังผนึกที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการหลอมรวมเครื่องหมายผนึกทั้งเจ็ด ก็สร้างสิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นร่างแหขนาดใหญ่ขึ้นมา บังคับให้เข็มสีดำตกอยู่ในอาณาเขตของมัน ในที่สุดร่างแหก็ปกคลุมเข็มเล่มนั้นไว้

เข็มสั่นสะท้านราวกับว่าต้องการจะดิ้นรนต่อสู้ แต่ก็ไร้พลังที่จะต่อต้านได้ พลังที่รวมตัวกันของเครื่องหมายผนึกทั้งเจ็ด กดทับลงไปอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งมันเริ่มแตกร้าว พังทลายกลายเป็นเถ้าธุลีไป

เมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง จากนั้นก็ลืมตาขึ้นมา มองเห็นประกายสายฟ้าอยู่ภายในแววตา จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้นมา และสายฟ้านับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือตรงไปยังสวรรค์ สวรรค์สั่นสะท้าน และแสงอาทิตย์ก็สาดส่องลงมา ทำให้กลิ่นอายแห่งทัณฑ์สายฟ้าจางหายไป

และทัณฑ์อาณาจักรโบราณก็จบสิ้นลง!

ตอนนี้เป็นยามสนธยา เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่ในกลางอากาศ อาบไล้อยู่ในแสงตะวันอันอบอุ่น ทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังสวมใส่ชุดเกราะสีเหลืองทอง ช่างเป็นภาพที่ยากจะลืมเลือนไปได้ตราบชั่วนิรันดร์สำหรับศิษย์แห่งตี้จิ่วจงทั้งปวง

“พี่ใหญ่ฟางมู่!”

“พี่ใหญ่ฟางมู่!!”

“พี่ใหญ่ฟางมู่!!!” ขณะที่เสียงเหล่านั้นดังก้องออกมา มือนับไม่ถ้วนก็ประสานกันขึ้นมาเพื่อแสดงความคารวะ เกิดเป็นระลอกคลื่นเสียงที่ดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง และเป็นเสียงที่ร่วมร้องตะโกนออกมาจากคนทั้งหมด ยกเว้นผู้ฝึกตนที่อยู่ในอาณาจักรเต๋าเท่านั้น

สายตาทุกคู่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นอย่างจดจ่อ

เยียนเอ๋อร์อยู่ที่นั่นในกลุ่มฝูงชน จิตใจที่เยาว์วัยของนางกำลังสั่นสะท้าน นางไม่เคยเห็นอาจารย์เป็นเช่นนี้มาก่อน และด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้พบว่ารูปลักษณ์ที่อาบไล้อยู่ภายใต้แสงตะวันยามสนธยาของเขานี้ดูดีมากเป็นพิเศษ

เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่ที่นั่นมองออกไปยังกลุ่มฝูงชนที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น และมองไปยังเยียนเอ๋อร์ หลังจากที่ผ่านไปชั่วขณะ ก็มองกลับขึ้นไปยังสวรรค์ และแสงอันเจิดจ้าก็แวบขึ้นมาในดวงตา

ร่างจำแลงนี้เติบใหญ่แล้วในตอนนี้ สิ่งที่จำเป็นต้องทำในตอนนี้ก็คือให้ร่างจำแลงนี้เข้าไปอยู่ในอาณาจักรเต๋า เพื่อสามารถระเบิดเป็นพลังการฝึกตนออกมา ทำให้เครื่องหมายผนึกแห่งเวทผนึกสวรรค์ทั้งหมดสมบูรณ์แบบ

เจ็ดวันผ่านไปหลังจากที่ร่างจำแลงเมิ่งฮ่าวมีชื่อเสียงเลื่องลือ

ทำให้ชางหมางพ่ายต้องสั่นสะเทือนไปทั่ว ร่างจริงก็ได้รับข้อความเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ที่ตื่นเต้นจากเจ้าสำนัก

“จิ่วจุน (ผู้ยิ่งใหญ่อันดับเก้า) ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมหมดแล้ว ครั้งนี้พวกเราอาจจะอยู่ในเขตสุสาน…ได้นานมากขึ้น!”