ตอนที่ 386

ท้องฟ้าห้าสี, ทะลวงผ่านพื้นฐานฝึกตน

นกแก้วจ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าวอย่างงุนงง ขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่นถูกห้อมล้อมด้วยทัณฑ์สวรรค์ ภายในอาณาเขตหกพันหลี่ พื้นดินถูกเปลี่ยนเป็นผลึกน้ำแข็งไปโดยสิ้นเชิง ท้องฟ้าหนาแน่นไปด้วยกลุ่มเมฆสีดำ และสายฟ้าก็ฟาดลงมาราวกับเป็นสายฝน สวรรค์สั่นสะท้าน ปฐพีสั่นสะเทือน

เมิ่งฮ่าวคือศูนย์กลางของทั้งหมด ศีรษะเชิดขึ้น ขณะที่ส่งเสียงหัวเราะอย่างโหดร้ายพุ่งขึ้นไปเผชิญหน้ากับสวรรค์ นกแก้วสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ขณะที่มันรำลึกถึงเงาร่างที่มันเคยเห็นในครั้งหนึ่ง ซึ่งกำลังหัวเราะขณะที่เผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์ด้วยเช่นกัน ที่แตกต่างกันก็คือ เมิ่งฮ่าวอยู่บนพื้นดิน และบุคคลที่อยู่ในความทรงจำของมันผู้นั้นลอยอยู่กลางอากาศ เห็นได้ชัดว่าสวรรค์ถูกทำให้มีโทสะโดยเสียงหัวเราะของเมิ่งฮ่าว กลุ่มเมฆบนสวรรค์ม้วนตัวไปมา และสีอื่นก็ปรากฎขึ้นนอกเหนือจากสีแดงและดำ

เขียว!

สายฟ้าสีเขียวอย่างน่าตกใจรวมเข้ากับสีแดงและดำ กลายเป็นสายฟ้าสามสี ฟาดลงมายังเมิ่งฮ่าว ยี่สิบสายฟ้าในเวลาเดียวกัน!

แปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งไร้พลังแม้แต่จะก่นด่าสาปแช่ง พวกมันกระทำทุกวิถีทางเพื่อจะต่อสู้กับสายฟ้า ท่ามกลางเสียงระเบิด เสียงหัวเราะของเมิ่งฮ่าวดังออกมาอย่างแผ่วเบา เส้นใยสีขาวเริ่มลอยออกมาในอากาศรอบๆ ตัวเขา สายฟ้าไม่อาจจะทำลายเส้นใยนี้ได้แม้แต่น้อย

สำหรับผู้ฝึกตนที่อยู่ในอาณาเขตหกพันหลี่ มีเพียงแปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งเท่านั้น ที่สามารถต่อต้านสายฟ้าสามสีได้ เช่นเดียวกับ…ผู้ฝึกตนชุดขาวแห่งชนเผ่าซิงซิ่ว

ผู้ฝึกตนทั้งหมดที่ต่อต้านมาจนถึงตอนนี้ตกตายไปหมดแล้ว

จิตใจผู้ฝึกตนชุดขาวเต็มไปด้วยความระมัดระวังตัว มันเคยเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลา แต่ในที่สุด ก็แปดเปื้อนไปด้วยกรรม ตอนนี้มันถูกดูดเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของทัณฑ์สวรรค์ ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างชั่วร้าย แต่มันก็ไม่อาจจะทำสิ่งใดได้

“บัดซบ, มันกลายเป็นทัณฑ์สายฟ้าสามสีไปได้อย่างไร? คนผู้นี้ไปทำอะไรให้สวรรค์ไม่พอใจ จนไปกระตุ้นให้เกิดเป็นทัณฑ์สายฟ้าในตำนานได้เช่นนี้!?!?”

เสียงหัวเราะลั่นดังขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่สายฟ้าสามสีฟาดลงมาอย่างไม่ลดละต่อเนื่อง ร่างกายเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน ใยไหมหมุนวนไปรอบๆ ร่างเขาอย่างต่อเนื่อง

เส้นไหมที่พ่นออกมาจากดักแด้ไร้ตาไม่มีทางสิ้นสุด และไม่อาจจะทำลายลงไปได้!

เส้นใยนี้มีทั้งยาวและสั้น ตอนที่มันหมุนวนไปรอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ก็สร้างเป็นชั้นไหมชั้นแล้วชั้นเล่า เมื่อสายฟ้าฟาดลงมาจากสวรรค์และกระแทกเข้าไปที่เส้นใย เสียงระเบิดขนาดใหญ่ก็ดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น ดูเหมือนสายฟ้าจะแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ โดยเส้นใยไหม ซึ่งไม่อาจจะถูกทำลายลงไปได้ แต่ผลการสั่นสะเทือนของมันก็ยังกระแทกลงไปบนตัวเมิ่งฮ่าว

เขากระอักโลหิตออกมา ขณะที่ประจุไฟฟ้าปะทุไปรอบๆ ร่างเขา และจากนั้นก็กระแทกลงไปบนพื้น มีเพียงบางส่วนที่แฉลบขึ้นมาและกระแทกเข้าไปที่เมิ่งฮ่าว เสียงแตกร้าวได้ยินออกมาจากขาของเขา ขณะที่กระดูกซึ่งแตกหักทันใดนั้นก็แทงทะลุผิวหนังออกมา

สายตาเมิ่งฮ่าวเริ่มเลือนลางลง ปากเต็มไปด้วยโลหิต แต่เขาก็บ้วนมันออกไป จากนั้นก็เริ่มหัวเราะขึ้นอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และเปล่งแสงสีม่วงออกมา ใช้พลังของวิชาเปลี่ยนม่านตาม่วง และยืมอายุขัยที่ยาวนานของตัวเองมารักษาอาการบาดเจ็บ เพียงชั่วพริบตา เขาก็กลับคืนสู่สภาพปกติ

ในตอนนี้ ไม่มีพื้นดินภายในอาณาเขตหกพันหลี่ ที่ไม่ได้เป็นก้อนผลึก จึงทำให้เมิ่งฮ่าวต้องได้รับบาดเจ็บเพิ่มมากขึ้น

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ จึงไม่มีเหตุผลที่ไม่ต้อง…บินขึ้นไปในท้องฟ้า!

การกระทำเช่นนี้ทำให้ดวงตานกแก้วเบิกกว้างขึ้น มันรู้สึกว่ายากที่จะแยกภาพในความทรงจำก่อนหน้านี้ของมันกับภาพของเมิ่งฮ่าวในตอนนี้ได้

“นี่คือทัณฑ์แกนสีทองของข้า และข้าจะต่อสู้จนถึงที่สุด! ไม่หลบซ่อนอีกแล้ว! ไม่หวาดกลัวและเกรงขามอีกต่อไป! ถ้าในจิตใจผู้ฝึกตนมีความหวาดกลัวและเกรงขาม แล้วจะฝึกฝนวีถีแห่งเต๋าได้อย่างไร!? จะมีความเชื่อมั่นในตัวเองได้อย่างไร!?”

“เมื่อข้าบรรลุพื้นฐานลมปราณ ข้าวิ่งหนีไป เมื่อข้าบรรลุสร้างแกนลมปราณ ข้าลังเล แต่ตอนนี้…ข้าจะไม่หลบหนีอีกต่อไป!” เสียงหัวเราะดังก้องออกมาจากส่วนลึกจิตใจเมิ่งฮ่าว เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง

“เมื่อทัณฑ์สวรรค์นี้จบลง ข้าก็จะแข็งแกร่งมากขึ้น!” เขาเงยหน้าขึ้นไป และหัวเราะขณะที่ลอยอยู่ที่นั่นกลางอากาศ เส้นผมสีดำพริ้วไสวไปมา แผ่นหลังตั้งตรง มีท่าทางสูงส่งสง่างาม ใยไหมของดักแด้ไร้ตาหมุนวนไปรอบๆ ร่าง ไม่มีสิ่งใดภายใต้สวรรค์แห่งนี้จะทำลายมันไปได้

ขณะที่เมิ่งฮ่าวแผดเสียงหัวเราะ สายฟ้าสามสีก็ฟาดลงมาเพิ่มขึ้น มุ่งหน้าตรงมาที่เขา เมิ่งฮ่าวหัวเราะ ดวงตาสาดประกายความเชื่อมั่น ขณะที่ยกมือขวาขึ้นมา กำมือเป็นหมัด และต่อยตรงไปที่ทัณฑ์สวรรค์

นี่เป็นหมัดที่เขาพยายามจะต่อสู้กลับไปอย่างแท้จริง!

การต่อต้านเช่นนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่น้อยคนนักที่คิดว่าจะใช้วิธีนี้เพื่อเอาชนะทัณฑ์สวรรค์ มันเป็นสิ่งที่หาได้ยากสำหรับใครบางคนที่พยายามจะทำลายทัณฑ์สวรรค์จริงๆ

 

เกือบจะในทันทีที่หมัดเมิ่งฮ่าวกระแทกเข้าไปในสายฟ้า ก็ราวกับว่ามีส่วนใหม่ของตัวเขาที่จู่ๆ ก็เปิดออก เจตจำนงและจิตใจเขาเคลื่อนที่สอดคล้องกัน และพื้นฐานฝึกตนก็มารวมกัน ทันทีที่เขาตั้งใจจะต่อสู้กลับไปยังทัณฑ์สวรรค์ พื้นฐานฝึกตนของเขาทันใดนั้นก็ระเบิดออก!

เขาไม่ได้อยู่ในขั้นกลางแกนสีทองอีกต่อไป เขาได้ทะลวงผ่านเข้าไปในขั้นสุดท้ายแกนสีทอง ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่จุดสูงสุด แต่ก็ก้าวเข้าไปในขั้นสุดท้ายอย่างไม่ต้องสงสัยใดๆ ด้วยความมุ่งมั่นทีจะกระทำเช่นนี้ ได้นำไปสู่ผลที่ตามมาอย่างจริงจัง และทำให้ทะลวงผ่านไปได้ในทันที ซึ่งน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง!

ดูเหมือนว่าแสงสีทอจำนวนมากมายอย่างไม่รู้จบ กระจายออกมาจากร่างเขา ดวงตาสาดประกายด้วยแสงสีทองอันเจิดจ้า โดยไม่ลังเล เมิ่งฮ่าวหยิบเอาหินลมปราณระดับสูงพิเศษออกมา ทันทีที่มันปรากฎขึ้นอยู่ในมือ เขาก็ดูดซับพลังลมปราณที่อยู่ภายในก้อนหิน จากนั้นก็บดขยี้มันจนกลายเป็นฝุ่นผง เขาแผดเสียงหัวเราะ รับรู้ถึงพลังใหม่ของพื้นฐานฝึกตนตัวเอง พลังงานที่อยู่ภายในหินลมปราณ และพลังแปลกๆ ในมือขวาของเขา พุ่งตรงไปยังทัณฑ์สวรรค์

เสียงแผดร้องดังเต็มอยู่ในอากาศ และเมิ่งฮ่าวก็กระอักโลหิตออกมา ขณะที่สายฟ้าแห่งทัณฑ์สวรรค์สายที่หนึ่ง, สอง, สาม…ห้ากระแทกลงมาที่เขา ผลักเขาลงไป เส้นไหมหมุนวนไปรอบๆ ตัวเขาอย่างรวดเร็ว และปราณสีม่วงก็ระเบิดอยู่ในดวงตา อาการบาดเจ็บของเขาถูกรักษาไปในทันที ท่ามกลางแปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง ซึ่งยังเหลืออยู่ในอาณาเขตหกพันหลี่ สามคนในกลุ่มพวกมัน ทันใดนั้น ก็กระอักโลหิตออกมา และจากนั้นก็ถูกสายฟ้าสังหารไป

พวกมันไม่มีอาวุธเวทที่จะใช้ต่อต้านทัณฑ์สวรรค์ ไม่เคยมีประสบการณ์ในการต่อต้านสายฟ้า และไม่มีความมุ่งมั่นอย่างดื้อรั้นป่าเถื่อน มีเพียงเส้นทางเดียวสำหรับพวกมันก็คือ เส้นทางที่นำไปสู่ความตาย!

แม้แต่ผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งก็ไม่อาจจะหลบหนีทัณฑ์สวรรค์นี้ได้ ร่างพวกมันระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

ร่างเมิ่งฮ่าวกำลังสั่นสะท้าน ดูเหมือนทั่วร่างของเขาจะปกคลุมไปด้วยโลหิต เขาพุ่งลงมายังพื้นดิน แม้ในขณะที่ทำเช่นนั้น เขาก็ใช้วิชาแปลงม่านตาม่วง เร่งกลืนเม็ดยาเข้าไปจำนวนมากอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาอยู่ห่างจากพื้นดินเพียงแค่สามจ้าง ทันใดนั้น เขาก็หยุดอยู่กลางอากาศ อย่างน่าตกใจ เสียงหัวเราะแหบแห้งก็ดังเต็มไปทั่วในอากาศขึ้นอีกครั้ง

ทันใดนั้น ท้องฟ้าด้านบนก็เปลี่ยนเป็นสีดำ สิบสายฟ้าฟาดลงมา ที่มาพร้อมกับพวกมันก็คือศักดิ์ศรีของทัณฑ์สวรรค์ พวกมันพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว และขณะที่เป็นเช่นนั้น ท้องฟ้าด้านบนจู่ๆ ก็พุ่งพล่านปั่นป่วนขึ้น กลุ่มเมฆขนาดใหญ่เริ่มหมุนวนไปมาก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน เสียงกระหึ่มกึกก้องอย่างน่าตกใจดังเต็มไปทั่วในอากาศ ถ้าภาพที่เห็นนี้ถูกวาดลงไปบนผืนผ้าใบ ใครก็ตามที่มองดูก็คงไม่อาจจะลืมเลือนมันไปได้ชั่วชีวิต

“เมิ่งฮ่าวไม่ใช่คนประเภทที่มีความอดทนนัก!” เมิ่งฮ่าวหัวเราะ ยกมือขึ้นชี้ตรงไปยังท้องฟ้า ทันใดนั้น พลังของเวทผนึกอสูรรุ่นแปดก็ไหลออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าว ภาพภูติผีพุ่งขึ้นมาจากทุกที่ ขณะที่พลังพุ่งตรงขึ้นไปยังสวรรค์

“ปราณอสูร! วิชาผนึกความเที่ยงธรรม! เวทผนึกอสูรรุ่นแปด!”

สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน กลุ่มควันที่มองเห็นได้เพียงเมิ่งฮ่าวเท่านั้น พรั่งพรูออกมาจากพื้นดินที่เป็นแก้วผลึก และพุ่งตรงมาที่เขา เส้นใยมากมายนับไม่ถ้วนหลอมรวมเข้าด้วยกัน ก่อตัวเป็นกลุ่มหมอกที่พลุ่งพล่านปั่นป่วน

กลุ่มหมอกอสูรนี้ประดังออกมาล้อมไปรอบร่างเมิ่งฮ่าวโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าเขากำลังร้องเรียกแก่นแท้ของผืนดิน และมันก็กำลังทำตามคำสั่งของเขา มันพุ่งตรงไปยังสิบสายฟ้าที่ตรงเข้ามา

เสียงระเบิดขนาดใหญ่สร้างความสั่นสะเทือนให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านบนและด้านล่าง สายฟ้าฟาดลงมา ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มกึกก้องเต็มท้องฟ้า กระแทกเข้าไปยังปราณอสูรที่อยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ทำให้มันแตกกระจายไป ชั้นแล้วชั้นเล่า ขณะที่เป็นเช่นนั้น สายฟ้าก็ค่อยๆ เริ่มจางหายไปอย่างช้าๆ

เพียงชั่วพริบตา ก็คงมีทัณฑ์สายฟ้าอยู่เพียงแค่สามสายจากสิบสาย ปราณอสูรแตกกระจายไป และทัณฑ์สายฟ้าทั้งสามสายที่ยังเหลืออยู่ก็พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวพร้อมเสียงแหวกฝ่าอากาศแหลมเล็ก ทันใดนั้น เส้นใยของดักแด้ไร้ตาก็มาครอบคลุมเขาไว้ แต่ก็ยังมีสายฟ้าบางส่วนที่เล็ดลอดเข้าไปได้

แรงสั่นสะเทือนพุ่งผ่านร่างเมิ่งฮ่าว เขากระอักโลหิตจำนวนมากออกมา ร่างกายพุ่งล่วงลงไปบนพื้นราวกับเป็นดาวตก เสียงระเบิดขนาดใหญ่ได้ยินออกมา ขณะที่เขากระแทกลงไปบนพื้นแก้วผลึก พื้นดินแตกกระจาย รอยร้าวขยายออกไป และทันใดนั้นก็มองเห็นเป็นหลุมขนาดใหญ่

เมฆลงทัณฑ์ที่ด้านบนพลุ่งพล่านปั่นป่วน สายฟ้าเต้นไปมาอยู่ภายใน ทันใดนั้น สายฟ้าก็เริ่มรวมตัวเข้าด้วยกัน สีของมันเปลี่ยนไปอีกครั้ง ตอนนี้สายฟ้ามีอยู่สี่สี เสียงฟ้าร้องดังก้องออกมา

ภายในอาณาเขตหกพันหลี่ ห้าผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งที่ยังเหลืออยู่ กระอักโลหิตออกมา สองคนในห้าคนร่างกายระเบิดออก วิญญาณแรกก่อตั้งที่อ่อนแอของพวกมันพยายามที่จะหลบหนี แต่ก็ถูกสายฟ้ากำจัดไป

เสียงแผดร้องได้ยินออกมาก่อนที่พวกมันจะตายไป ตอนนี้มีผู้เชี่ยวชาญวิญญาณแรกก่อตั้งเพียงแค่สามคนที่เหลืออยู่ในพื้นที่บริเวณนี้ ร่างพวกมันสั่นสะท้าน และดวงตาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง จิตใจเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อเมิ่งฮ่าว แต่โชคร้ายที่พวกมันไม่อาจจะทำอันใดได้

ในตอนนี้เองที่สายฟ้าสี่สีเริ่มพุ่งลงมาจากภายในกลุ่มเมฆที่พลุ่งพล่านปั่นป่วน มันพุ่งตรงมายังหลุมขนาดใหญ่นั้น และในขณะที่มันเข้าไปใกล้เป้าหมาย จู่ๆ หมัดก็พุ่งขึ้นมาจากภายในหลุมนั้น กระแทกตรงเข้าไปในสายฟ้า

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังเต็มไปทั่วในอากาศ ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน เมิ่งฮ่าวโผล่อออกมา ร่างกายไหม้เกรียมเป็นสีดำ โลหิตสาดกระจายไปทั่ว แต่แสงสีม่วงก็ยังคงสาดประกายอยู่ในดวงตา รักษาร่างกาย เขาหัวเราะเสียงแหบแห้งออกมา และจากนั้น จิตใจก็เต็มไปด้วยความกล้าหาญ บินตรงขึ้นไปในอากาศ

“ทัณฑ์แกนสีทอง เจ้าสูญเสียสายฟ้าไปเกือบร้อยแล้ว ช่วยฟาดลงมาอีก!” ขณะที่เสียงเขาดังก้องออกไป ความบ้าคลั่งก็สาดประกายอยู่ภายในดวงตา

เมฆลงทัณฑ์ที่ด้านบนพลุ่งพล่านปั่นป่วน ฟ้าร้องส่งเสียงกระหึ่มกึกก้องด้วยความหยิ่งยโสและโทสะ ทันใดนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ด้านบนเปลี่ยนเป็นสีแดงเจิดจ้า พร้อมกันนั้น สายฟ้าสีแดงมากมายจนนับไม่ถ้วน ก็ฟาดลงมายังร่างเมิ่งฮ่าวราวกับเป็นหยาดพิรุณ

พวกมันกระแทกลงมาบนร่างเขา กลายเป็นประจุไฟฟ้ามากมายไร้ที่สิ้นสุด แต่เมิ่งฮ่าวก็ยังคงลอยอยู่ในกลางอากาศ ทำให้ความสง่างามของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น สีอื่นก็ปรากฎขึ้นที่ด้านบน สีดำ!

ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งสีดำ และอีกครึ่งเป็นสีแดง! พิรุณสายฟ้าในตอนนี้มีสายฟ้าสีดำรวมอยู่ด้วย เสียงฟ้าร้องดังกระหึ่มเต็มอยู่ในท้องฟ้า ต่อจากนั้น สีเขียวก็ปรากฎขึ้น!

แดง, ดำและเขียว สามสีประสานกันอยู่ในท้องฟ้า และพิรุณสายฟ้าในตอนนี้ก็มีออยู่สามสี!

มันยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ ต่อมา สีที่สี่ก็ปรากฎขึ้น!

สีขาว!

ตอนนี้สามารถมองเห็นสี่สีอยู่ในท้องฟ้า สายฟ้าสีขาวได้ฟาดลงมาจากท้องฟ้าที่มีสี่สี พื้นดินสั่นสะเทือน ขณะที่สายฟ้ากระแทกลงไป

ท่ามกลางสายฟ้าสี่สีนี้ เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่กลางอากาศ เส้นไหมของดักแด้ไร้ตาหมุนวนไปรอบๆ ร่าง เขาโคจรหมุนเวียนพื้นฐานฝึกตน ขณะที่ต่อสู้กลับไปยังทัณฑ์สวรรค์

ในตอนนี้เองที่ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน ราวกับว่ามีบุคคลที่มองไม่เห็นกำลังแผดเสียงหัวเราะ ทันใดนั้น…สีที่ห้าก็ปรากฎขึ้นในท้องฟ้า!

สีเหลือง!

แดง, ดำ, เขียว, ขาว, เหลือง!

ท้องฟ้าห้าสี และทัณฑ์สายฟ้าห้าสี นี่เป็นทัณฑ์สวรรค์ครั้งสุดท้าย เมิ่งฮ่าวต้องเผชิญหน้ากับทัณฑ์แกนสีทองของเขา ทันใดนั้น เขาก็มีความรู้สึกอย่างแรงกล้าว่า ถ้าเขาสามารถเอาชนะสายฟ้าห้าสีนี้ได้ ทัณฑ์สวรรค์ในครั้งนี้ก็จะจบลง

“ถ้าเช่นนั้นนี่ก็คือทัณฑ์สวรรค์ครั้งสุดท้าย!” ดวงตาเขาสาดประกายด้วยความมุ่งมั่นอย่างเข้มข้น