ตอนที่ 616

ปราณอสูรปกคลุมเต็มฟ้า

เกิดเป็นเสียงกระหึ่ม ดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง ขณะที่ผู้ฝึกตนจากดาวหนานเทียน บินตรงไปยังห้าลำแสง เกิดเป็นการต่อสู้กันขึ้น เสียงของวิชาเวทและความสามารถศักดิ์สิทธิ์ ดังไปทั่วในอากาศ รวมเข้ากับเสียงแผดร้องและเสียงแค่นอย่างเย็นชา เวลาเดียวกันนั้น ในช่วงที่จุดประกายหินเหล็กไฟ ของวิเศษอันน่าเหลือเชื่อทั้งห้าชิ้นก็ถูกแบ่งกันออกไป

หานตันจื่อมองขึ้นไปในอากาศ และจากนั้นก็กล่าวว่า “สหายเต๋า, ของวิเศษทั้งห้าชิ้นนั้น ถูกปลดปล่อยออกมาจากการรวมพลังของสหายเต๋าเมิ่งและเหล่าฟู การแสดงออกของพวกท่านเช่นนี้ค่อนข้างจะไม่ค่อยเหมาะสมนัก…”

ตอนนี้ผู้ฝึกตนจากดาวหนานเทียนที่ด้านบนขึ้นไป ได้สังเกตเห็นเมิ่งฮ่าวและหานตันจื่อที่อยู่ด้านล่าง

“ดูเหมือนว่าทุกท่านจะให้ความสนใจ ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็สามารถร่วมมือกัน เพื่อเปิดเอาของวิเศษที่ถูกซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนี้ออกมา พวกเราสามารถปลดปล่อยพวกมันด้วยกัน ทุกท่านคิดว่าอย่างไร?” หานตันจื่อมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่ภายในดวงตามีแสงแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มันมองเมิ่งฮ่าวด้วยหางตาอย่างระมัดระวังตัว

นั่นเป็นพราะว่า มันไม่ได้ปรึกษากับเมิ่งฮ่าวก่อนที่จะพูดออกมา และข้อเสนอของมัน ก็ไม่ได้อยู่ในคำอธิบายก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่า สิ่งที่มันต้องการไม่เพียงจะเป็นความช่วยเหลือจากเมิ่งฮ่าวเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เป็นความช่วยเหลือร่วมมือกันทั้งหมด ของผู้ฝึกตนจากดาวหนานเทียน

ในตอนนี้ หานตันจื่อไม่อาจจะอ่านสีหน้าความรู้สึกของเมิ่งฮ่าวได้ จากจุดเริ่มต้นจนกระทั่งถึงตอนนี้ สีหน้าเขาไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ยิ่งเมิ่งฮ่าวแสดงออกเช่นนั้นมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งทำให้หานตันจื่อรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจในตนเองมากขึ้นเท่านั้น

เหตุผลหลักที่มันไปเสาะหาเมิ่งฮ่าว ก็เนื่องมาจากพื้นฐานฝึกตนของเขา ไม่เพียงแต่มันเท่านั้นที่มองไปยังเมิ่งฮ่าวเช่นนั้น ถึงแม้จะไม่มีใครยอมรับ แต่คนส่วนใหญ่ก็ได้ยึดถือว่า เมิ่งฮ่าวมีพื้นฐานฝึกตนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในกลุ่มคนเหล่านี้ทั้งหมด

ดังนั้น เมื่อมีเมิ่งฮ่าวอยู่ด้านข้าง ก็ทำให้คำพูดของหานตันจื่อดูน่าสนใจมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้เมื่อผู้เชี่ยวชาญได้วางแผนที่จะทำอะไรสักอย่าง ก็หมายความว่า คงไม่ใช่แผนการเล็กๆ อย่างแน่นอน

สูงขึ้นไปในกลางอากาศ ดวงตาของผู้ฝึกตนคนอื่นๆ แวบขึ้น แต่ก็ไม่มีใครพูดออกมา ถึงแม้ว่ากลุ่มคนเหล่านี้ทั้งหมดจะถูกเมิ่งฮ่าวขูดรีดมาเมื่อก่อนหน้านี้ แต่จากสถานการณ์ในตอนนี้ เป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะไม่ตื่นเต้น แน่นอนว่าในโลกภายนอก ใครก็ตามในกลุ่มคนเหล่านี้ ต่างก็ถูกถือว่าเป็นผู้ที่ชาญฉลาดอย่างไม่ธรรมดา ด้วยเช่นนั้นพวกมันจึงเชื่อถือในสิ่งที่หานตันจื่อได้บอกมาโดยสิ้นเชิง

ฟางอวี๋กล่าวขึ้นมาในทันที “ถ้ามีของวิเศษล้ำค่าปรากฏขึ้น พวกเราจะแบ่งกันอย่างไร?”

“เหล่าฟูขอสาบานด้วยเต๋า ขอสาบานด้วยหัวใจแห่งการฝึกตนของข้า ไม่ว่าของวิเศษล้ำค่าจะปรากฏขึ้นมากมายเพียงใด เหล่าฟูก็ต้องการเพียงแค่ลูกไฟชิ้นเดียวเท่านั้น!” หานตันจื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเด็ดเดี่ยว ราวกับจะสามารถตัดตะปูเฉือนเหล็กกล้าได้

“นอกจากนี้” มันกล่าวอย่างเคร่งขรึมต่อไป คำพูดดังออกมาคล้ายกับเป็นเสียงกระหึ่มของระฆังทอง “ถ้าเหล่าฟูผิดคำสาบาน หรือกลับคำพูด ไม่เพียงแต่เส้นทางแห่งการฝึกตนของเหล่าฟูจะถูกตัดไปเท่านั้น แต่ขอให้เหล่าฟูไม่อาจจะหาที่หลบภัยในสำนักและตระกูลใดๆ ของพวกท่านได้ เมื่อกลับไปในดินแดนแห่งดาวหนานเทียน”

ผู้ฝึกตนดาวหนานเทียน ที่อยู่สูงขึ้นไปในกลางอากาศ มองลงมาอย่างครุ่นคิด เป็นความจริงเช่นที่หานตันจื่อได้พูดมา ถึงแม้พื้นฐานฝึกตนของพวกมันจะไม่สูงส่งจนน่าเหลือเชื่อ แต่พวกมันทั้งหมดก็มีสำนักและตระกูลคอยหนุนหลังอยู่ ซึ่งถือได้ว่าเป็นพลังหลัก ดังนั้นพวกมันจึงไม่ค่อยกังวลมากนัก หากว่าหานตันจื่อจะกลับคำสัญญา

คนทั้งหมดสบสายตากันไปมา ต่างคนต่างก็คิดในสิ่งที่แตกต่างกัน แต่ก็แน่นอนว่า พวกมันจะไม่ยอมให้คนอื่นๆ มองออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ อย่างช้าๆ สายตาทุกคู่ก็มาหยุดนิ่งอยู่บนร่างเมิ่งฮ่าว

“ข้าก็ต้องการคำสาบานแห่งเต๋านั้นด้วยเช่นเดียวกัน” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ

ตอนแรกทุกสรรพสิ่งเงียบสงัด แต่หลังจากนั้นสักพัก สมาชิกตระกูลจี้ก็บินลงมา ตรงไปยังพื้นผิวของพื้นดิน หลังจากนั้นก็เป็นฟางอวี๋ และผู้ฝึกตนคนอื่นๆ จากดินแดนด้านใต้ และดินแดนทางเหนือ ดวงตาพวกมันแวบขึ้นขณะที่เข้ามาใกล้

แต่ก็ไม่ใช่ผู้ฝึกตนจากดาวหนานเทียนจะมากันทุกคน สวี่ชิงและใครบางคนก็ไม่ได้อยู่ในที่แห่งนี้

หานตันจื่อยิ้มและเริ่มอธิบายต่อทุกคน ถึงวิธีเข้าไปใกล้อาณาเขตของจุดศูนย์กลาง ขณะที่พวกมันรอคอยให้ทุกคนมาถึง หานตันจื่อก็ประสานมือและโค้งตัวขออภัยต่อเมิ่งฮ่าว

“สหายเต๋าเมิ่ง” มันกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ “ไม่ใช่ว่าเหล่าฟูเปลี่ยนใจ ดังที่ท่านเห็น การพึ่งพาเพียงแค่พลังของพวกเรา คงจะเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ของวิเศษล้ำค่าปรากฏขึ้นได้ มีแต่ต้องรวมพลังกับคนอื่นๆ พวกเราถึงจะทำได้สำเร็จ”

“เหล่าฟูหวังว่าท่านจะให้อภัยข้า” มันโค้งตัวลงต่ำอีกครั้ง จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้น ในฝ่ามือมองเห็นจี้หยกที่มีรูปร่างคล้ายกับมังกร

“เหล่าฟูได้จี้หยกมาจากก่อนหน้านี้ ซึ่งถือได้ว่าเป็นของวิเศษอันล้ำค่า มันสามารถเรียกมังกรมาได้มากมาย ให้แยกทะเลออกจากกันได้ สหายเต๋าเมิ่ง ได้โปรดรับมันไว้แทนคำขอโทษจากเหล่าฟู” ด้วยเช่นนั้น มันก็ส่งจี้หยกให้ลอยตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

สีหน้าเมิ่งฮ่าวไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ ขณะที่มองไปยังจี้หยกแวบหนึ่ง จากนั้นก็อ่านมันด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนจี้หยกนี้ไม่มีอะไรให้น่าสงสัย ดังนั้นเขาจึงโบกสะบัดชายแขนเสื้อด้วยท่าทางสบายๆ เพื่อเก็บมันไว้

“ขอบคุณท่าน สหายเต๋าหานตันจื่อ” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ

หานตันจื่อมองไปยังเมิ่งฮ่าวที่รับจี้หยกไว้อย่างใจเย็น มันแอบรู้สึกสงสัยอยู่เล็กน้อย แต่การกระทำด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกของเมิ่งฮ่าว ก็ทำให้มันไม่อาจจะรับรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ฮึ่ม” หานตันจื่อคิดกับตัวเอง “มันเป็นแค่ผู้เยาว์รุ่นหลัง ถึงแม้มันจะมีความคิดที่ลึกซึ้ง แต่ก็มีข้อจำกัด นอกจากนี้ ข้าก็ได้บอกกับทุกคนอย่างชัดเจนแล้วว่า สิ่งที่ข้าต้องการทั้งหมดก็คือลูกไฟเพียงอย่างเดียว ข้าไม่เชื่อว่าเมิ่งฮ่าวผู้นี้จะสร้างปัญหาให้กับข้าได้!” มันกำลังหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ภายในใจ แต่ที่ภายนอก มันกำลังฉีกยิ้มกว้างจนแทบจะถึงใบหู

คนทั้งสองนั่งลงขัดสมาธิเข้าฌาณ หนึ่งชั่วยามผ่านไป หลังจากที่ผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนคนอื่นๆ มาถึงคนแล้วคนเล่า ไม่มีใครพูดจา คนทั้งหมดรวมพลังเข้าด้วยกัน เพื่อแทงทะลุเข้าไปตรงจุดที่อยู่บนพื้นผิวของพื้นดิน เกิดเป็นเสียงกระหึ่มอันรุนแรงดังออกมา และกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นภายในโลกแห่งกระจก

กระแสน้ำวนหมุนควงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กลายเป็นหลุมดำ ทันใดนั้น อาวุธเวทนานาชนิดก็ถูกดูดเข้าไป ส่วนใหญ๋จะแตกกระจายอยู่ในขั้นตอนนี้ แต่ก็มีลำแสงมากกว่าสิบสาย ปรากฏขึ้นที่ด้านนอก พุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

แสงจากของวิเศษสว่างเจิดจ้า และดึงดูดความสนใจของกลุ่มคนในทันที แต่ทุกคนรวมทั้งเมิ่งฮ่าว ต่างก็มองกลับไปในโลกแห่งกระจกอย่างรวดเร็ว ด้านใน กระแสน้ำวนยังคงมีอยู่ในนั้น แต่โชคร้าย สำหรับแรงดึงดูดของหลุมดำ ดูเหมือนว่ามันไร้พลังเพียงพอที่จะดูดเจ็ดลูกไฟที่อยู่รอบๆ ร่างอสูรผู้ยิ่งใหญ่ได้

แต่…ก็เห็นได้ชัดว่าสองลูกไฟ ที่อยู่ใกล้หลุมดำมากที่สุด กำลังเริ่มบิดเบี้ยวเป็นระลอกคลื่น จากที่มองไป ถ้าพลังของหลุมดำมีเพิ่มมากขึ้น พวกมันก็คงจะถูกดูดเข้าไปอย่างแน่นอน

“อีกครั้ง!” หานตันจื่อตะโกนขึ้น จ้องนิ่งไปยังลูกไฟทรงกลม พื้นฐานฝึกตนของมันระเบิดออกมาอย่างเต็มพลัง ขณะที่พลังนั้นระเบิดออกมา ดวงตาของคนอื่นๆ ก็แวบขึ้น และพวกมันก็เริ่มปลดปล่อยพลังจากพื้นฐานฝึกตนออกมาด้วยเช่นกัน

เมิ่งฮ่าวหลับตาลงชั่วครู่ เมื่อลืมตาขึ้นมา เขาก็อยู่ในวิญญาณดวงที่หก

ตูม!!

ทุกคนโจมตีไปอีกครั้ง ครั้งนี้เกิดเป็นแรงสั่นสะเทือนเพิ่มมากขึ้น จนดูเหมือนว่าเพียงพอที่จะทำให้แผ่นดินไหวและภูเขาถล่มพังทลาย กระแสน้ำวนที่เกิดขึ้นอยู่ด้านในโลกแห่งกระจก มีขนาดใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม หลังจากนั้นหลุมดำก็ปรากฏขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ ทำให้สองลูกไฟที่อยู่ใกล้กับหลุมดำมากที่สุด เริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ในที่สุดพวกมันก็เริ่มขยับตัว

ขณะที่ลูกทรงกลมนั้นเคลื่อนที่ ทุกสิ่งทุกอย่างก็มืดสลัวลง พลังของของวิเศษอันล้ำค่าไหลเข้าไปในหลุมดำ และจากนั้นก็ถูกปลดปล่อยออกมายังด้านนอก เสียงฟ้าร้องดังกระหึ่มเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่คนทั้งหมดรับรู้ได้ถึงพลังนั้น ทุกคนต่างก็ตื่นตระหนกไปตามๆ กัน ความเข้มข้นของพลังนี้ ดูเหมือนว่าจะสามารถกำจัดเซียนได้!

ม่านตาเมิ่งฮ่าวหดเล็กลง พลังนั้นทำให้เขารับรู้ได้ว่ากระบี่ไม้ที่อยู่ในเจ็ดลูกไฟ มีพลังไกลเกินกว่ากระบี่ไม้ที่อยู่ในถุงสมบัติของเขามากนัก แต่ก็เห็นได้ชัดเจนด้วยเช่นกันว่าพวกมัน…เป็นกระบี่ไม้แบบเดียวกัน!

ไม่จำเป็นที่หานตันจื่อจะต้องกล่าวอะไรออกมาอีก ประกายแห่งความปรารถนา ปรากฏขึ้นในแววตาของผู้ฝึกตนดาวหนานเทียน ขณะที่พวกมันปลดปล่อยพลังของพื้นฐานฝึกตนออกมาอีกครั้ง ตามมาด้วยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ และวิชาเวทอันทรงพลังมากที่สุดของพวกมัน

สำหรับหานตันจื่อ มันสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ปราณอสูรที่อยู่ในร่างมัน ซึ่งมีเมิ่งฮ่าวเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถรับรู้ได้ ทันใดนั้นก็เข้ามาแทนที่ความผันผวนของพลังฝึกตนที่อยู่ภายในร่าง ราวกับว่ามันได้กลายเป็นอสูรไปแล้ว!

เมิ่งฮ่าวเข้าไปในวิญญาณดวงที่เจ็ด ซึ่งก็หมายความว่า เขามีร่างกายขั้นตัดวิญญาณ พร้อมกับคนอื่นๆ โจมตีไปยังพื้นผิวของพื้นดินอย่างต่อเนื่อง

ทั่วทั้งบริเวณนั้นเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ถึงแม้ว่ามันจะถูกผนึกกลับไปแทบจะในทันที แต่กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ซึ่งมีความกว้างเกือบสิบจ้าง ก็ระเบิดออกอยู่ภายในโลกแห่งกระจก

ขอบของกระแสน้ำวน ดูเหมือนใกล้จะไปแตะสัมผัสกับกระบี่ไม้ที่อยู่ภายในลูกไฟแล้ว

คนทั้งหมดหอบหายใจออกมา ดวงตาจ้องนิ่งไปที่กระแสน้ำวนที่กำลังหมุนอยู่ไปมา ขณะที่มันกลายเป็นหลุมดำอย่างน่าตกใจ!

เมื่อหลุมดำปรากฏขึ้น อย่างน่าตกใจ สามในเจ็ดลูกไฟซึ่งมีกระบี่ไม้อยู่ภายใน ก็เริ่มสั่นกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นขึ้น ทันใดนั้น…พวกมันก็เริ่มขยับตัว!

ภาพที่เห็นนี้ทำให้สายตาของผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนเริ่มคมกริบราวกับเป็นใบมีด พื้นฐานฝึกตนพวกมันโคจรหมุนวนอย่างเต็มกำลัง ขณะที่รอคอยให้ของวิเศษโผล่ออกมา และเมื่อนั้นการต่อสู้ก็จะเริ่มขึ้น

เวลาผ่านไป เพียงแค่ช่วงหายใจเข้าออกสิบครั้งเท่านั้น แต่ภายในจิตใจของคนทั้งหมดบริเวณนั้น ดูเหมือนจะยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์ พวกมันมองไปยังสามลูกไฟ ที่กำลังเคลื่อนที่อย่างช้าๆ เข้าไปใกล้หลุมดำมากขึ้น ดูเหมือนว่าสามลูกไฟนั้นกำลังดิ้นรนอยู่ แต่พลังของหลุมดำก็ทำให้พวกมันค่อยๆ เข้าไปใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ

พลังของแหล่งกำเนิดแรงดึงดูดของหลุมดำ ไม่ใช่มาจากผู้ฝึกตนดาวหนานเทียน แต่เป็นปฏิกิริยาระหว่างโลกภายนอกของกระจก และโลกด้านใน หน้าที่ของผู้ฝึกตนก็แค่ปลดปล่อยพลังออกมาเท่านั้น

แรงดึงดูดที่กระจายออกมาจากหลุมดำ แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่สามลูกไฟเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบ แต่ยังมีผลต่ออสูรผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งลูกไฟกำลังหมุนวนอยู่รอบๆ ร่างมันอีกด้วย

ใกล้เข้ามา…ใกล้เข้ามา…

เพียงชั่วพริบตา หนึ่งในกระบี่ไม้ภายในลูกไฟ ก็หายเข้าไปในหลุมดำ ทุกคนลืมหายใจไปชั่วขณะ ทันใดนั้น อย่างน่าตกใจ กระบี่ไม้พุ่งออกมาจากด้านล่างเท้าของคนทั้งหมด ทะยานตรงขึ้นไปในท้องฟ้า กลายเป็นลำแสงที่คล้ายกับม้วนผ้าไหมที่ถูกคลี่กระจายออกมา

สมาชิกตระกูลจี้ พุ่งขึ้นไปในอากาศ เพื่อไล่ตามลำแสงนั้นในทันที

ต่อมา กระบี่อีกสองเล่มก็พุ่งออกมา ปราณกระบี่ส่องแสงสว่างคล้ายกับเป็นสายรุ้ง กระจายความหนาวเย็นออกมา ทำให้คนทั้งหมดรู้สึกราวกับว่า กำลังถูกแช่แข็งอยู่ แต่จิตใจที่กำลังลุกไหม้ของพวกมัน ก็ไม่อาจจะถูกแช่แข็งไว้ได้ ฟางอวี๋, กลุ่มคนจากดินแดนทางเหนือ และผู้ฝึกตนคนอื่นๆ ทั้งหมด ฉับพลันนั้นก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ เพื่อไล่ติดตามกระบี่ไม้นั้นไป

ทันทีที่พวกมันบินขึ้นไปไล่ติดตาม กระบี่ไม้ทั้งสามเล่มก็เริ่มกระจายพลังอันน่าตกใจออกมามากยิ่งขึ้น ระลอกคลื่นอันไร้ขอบเขตพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า ทำให้ทุกสิ่งที่ตกอยู่ในความผันผวนนั้น เริ่มเคลื่อนที่ช้าลงกว่าเดิมเท่าตัวในทันที ราวกับว่ากระบี่ได้สร้างอาณาเขตของเวลาและพื้นที่ของมันเองออกมา

เมิ่งฮ่าวพุ่งไล่ตามกระบี่ไม้ทั้งสามเล่มในทันที โดยมีหานตันจื่อติดตามมา

ปรากฏว่าคนทั้งสองเริ่มต่อสู้กับกระบี่ไม้ แต่ก็กลายเป็นว่าหานตันจื่อที่เพิ่งจะพุ่งขึ้นไป ก็ตกกลับลงไปที่ด้านล่างแทบจะในทันที ขณะที่คนอื่นๆ พุ่งไล่ตามของวิเศษไป มันก็หมอบลงไปบนพื้น กัดลิ้นพ่นโลหิตออกมาหนึ่งคำ ทันใดนั้นโลหิตก็กลายเป็นกระแสบางๆ ยืดยาวออก ตรงไปยังหลุมดำที่อยู่ในโลกแห่งกระจก โผล่ออกมาจากหลุมดำในโลกกระจก และจากนั้นก็เข้าไปใกล้ร่างของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งกำลังถูกดูดให้ตรงไปยังหลุมดำ

“วิญญาณบรรพบุรุษ ลูกหลานรุ่นหลังยังไม่ได้ลืมเลือนท่าน! ข้ามาในวันนี้เพื่อมารับพลังของท่านบรรพบุรุษกลับไป!!” ขณะที่คำพูดของมันดังก้องขึ้น ดวงตาของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ก็แวบขึ้นด้วยความรับรู้ มันยอมให้กระแสแห่งโลหิตหมุนวนไปรอบๆ ร่าง จากนั้นก็มัดแน่น และเริ่มดึงมันตรงมายังหลุมดำ

ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เสียงระเบิดดังเต็มอยู่ในอากาศ ทันใดนั้น กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าหานตันจื่อ ซึ่งมีความกว้างถึงหนึ่งพันจ้าง เสียงอสูรแปลกๆ ดังออกมาจากภายในกระแสน้ำวนนั้น ราวกับเป็นผู้คนกำลังร้องไห้และหัวเราะออกมา

ทันใดนั้น ศีรษะขนาดใหญ่ถึงหนึ่งร้อยจ้าง…ก็เริ่มพุ่งขึ้นมาจากภายในพื้นผิวที่คล้ายกับเป็นพื้นน้ำของโลกที่ด้านล่าง!

ปราณอสูร…

ปกคลุมเต็มฟ้า!!