ตอนที่ 665

เซียนรุ่งอรุณอีกครั้ง

เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา

ขณะที่มองไปยังบุรุษผู้นั้น และอากาศในบริเวณนั้นก็ดูเหมือนจะพังทลายลงมาภายใต้แรงกดดันจากปฏิกิริยาท่าทางของมัน เมิ่งฮ่าวแทบจะไม่ขยับตัวเมื่อมันหยุดลง เขายืนอยู่ที่นั่นในรถศึก สงบนิ่งไม่เคลื่อนไหว

เมิ่งฮ่าวปล่อยให้สายฟ้าฟาดลงมาเป็นเสียงดังกระหึ่ม แต่ขณะที่สายฟ้าใกล้เข้ามา รถศึกก็กระจายวงแหวนแห่งแสงสีเหลืองออกมาในทันที วงแหวนนั้นกระจายออก และกระแทกเข้าไปในอากาศที่กำลังพังทลายลง

เสียงระเบิดดังก้องไปทั่ว ตามมาด้วยเสียงแตกร้าว ทุกที่ที่วงแหวนแห่งแสงสีเหลืองพุ่งผ่านไป เหลือไว้แต่ความเงียบสงบ

แสงสีแดงปรากฏขึ้นในดวงตาของบุรุษที่อยู่บนหลังจระเข้ จากนั้นมันก็พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ ตรงมายังเมิ่งฮ่าว ตามติดมาด้วยจระเข้ ซึ่งกำลังอ้าปากกว้างอย่างดุร้าย ขณะที่มันพุ่งขึ้นมาจากน้ำทะเล

บุรุษผู้นั้นเข้ามาใกล้ และมันก็ไม่ได้ร่ายเวท แต่ยื่นมือออกมาทำท่าเป็นกรงเล็บ ทันใดนั้นนิ้วทั้งหมดของมันก็กลายเป็นสีดำสนิท และเริ่มกระจายกลุ่มหมอกสีดำออกมา กลุ่มหมอกจากนิ้วทั้งห้าของมันม้วนตัวบิดเบี้ยวไปมา กลายเป็นมังกรวารีอันดุร้าย พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว

เสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่มังกรวารีกระแทกเข้าไปในวงแหวนสีเหลืองที่กำลังขยายเป็นวงกว้างออกไป และทำให้มันต้องหันเหทิศทางไป จระเข้ที่อ้าปากกว้างตัวนั้นก็กระแทกเข้าไปยังวงแหวนสีเหลืองด้วยเช่นกัน จากนั้นมันก็แผดร้องเสียงโหยหวน ขณะที่ฟันของมันแตกละเอียดไป ทำให้มันต้องรีบล่าถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

เมิ่งฮ่าวยิ้มน้อยๆ ออกมา สำหรับบุรุษผู้นั้น มันล่าถอยไปด้านหลังเล็กน้อย ท่าทางกังวลใจและสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขณะที่มันจ้องนิ่งมายังเมิ่งฮ่าว

รอยยิ้มเมิ่งฮ่าวเริ่มกว้างมากขึ้นและดูสง่างาม ในตอนนี้เขาตระหนักว่ารถศึกนี้ จริงๆ แล้วก็เป็นของวิเศษอันล้ำค่า ตราบเท่าที่เขายังอยู่ด้านใน มันก็จะสร้างเป็นพลังป้องกันขึ้นมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ส่งปราณเซียนเข้าไปก็ตามที

“ไม่มีทั้งความเป็นศัตรู หรือความเกลียดชังระหว่างพวกเรา แล้วทำไมต้องมาต่อสู้กันด้วย? ข้ามายังที่แห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นข้าจะจากไปแล้วในตอนนี้” เมิ่งฮ่าวกล่าวจบก็วางมือลงไปบนรถศึก จากนั้นก็โคจรหมุนเวียนเซียนชี้ทาง และกำลังจะส่งพลังเข้าไปให้รถศึกพุ่งออกไป

ทันใดนั้น สีหน้าของบุรุษหนุ่มที่อยู่ในชุดเสื้อผ้าเก่าขาดก็ยิ่งมีความดุร้ายมากขึ้น มันเงยหน้าขึ้นและส่งเสียงตะโกนแหลมเล็กที่เสียดแทงแก้วหูออกมา ร่างกายเริ่มบิดเบี้ยวและขยายตัวออกไป เพียงชั่วพริบตา ผิวหนังของมันก็ถูกแทนที่ด้วยเกล็ดสีดำ ในเวลาเดียวกันนั้น ร่างกายมันก็เริ่มเปลี่ยนไป จนกระทั่งดูไม่เหมือนกับมนุษย์อีกต่อไป แต่เป็น…มังกรวารีสีดำ!

ร่างมันแวบขึ้นอีกครั้ง และตอนนี้มันก็มีความยาวมากกว่าหนึ่งร้อยจ้าง ดวงตาสาดประกายด้วยความโหดเหี้ยมและความตะกละ ขณะที่มันจ้องมายังเมิ่งฮ่าวซึ่งอยู่ภายในรถศึก

“เจ้าต้องอยู่ที่นี่” ขณะที่มังกรวารีกล่าวขึ้น ด้วยภาษามนุษย์อยู่นั้น เปลวไฟสีดำก็ถูกพ่นออกมาพร้อมกับคำพูดของมัน “การกลืนกินเจ้าลงไป จะช่วยให้พื้นฐานฝึกตนของข้าก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น สำหรับของวิเศษของเจ้า…มันก็จะต้องอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน”

เปลวไฟสีดำที่ถูกพ่นออกมาโดยมังกรวารี กระจายออกเป็นแสงสีเขียว ตามมาด้วยกลิ่นเหม็นเน่า ซึ่งดูเหมือนจะเป็นตัวบ่งชี้ว่าเปลวไฟนี้มีพิษ ซึ่งกำลังพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวอย่างรวดเร็ว

ทะเลแห่งเปลวไฟปกคลุมไปทั่วบริเวณนั้น กระจายความร้อนอันรุนแรงและพลังที่ทำให้ทุกสรรพสิ่งกลายเป็นระลอกคลื่นและบิดเบี้ยวไปมา เกิดเป็นคลื่นพุ่งขึ้นมาจากพื้นผิวของทะเลที่ด้านล่าง ราวกับว่ามันไม่อาจจะทนทานต่อความร้อนระดับนี้ได้ จระเข้ซึ่งล่าถอยออกไปยังที่ห่างไกลก่อนหน้านี้ กำลังลอยตัวอยู่ในทะเล จ้องมองมายังเมิ่งฮ่าว

สีหน้าเมิ่งฮ่าวหมองคล้ำลง ขณะที่มองอย่างเย็นชาไปยังมังกรวารี ที่อยู่อีกด้านของเปลวไฟสีดำ เขายกมือที่วางลงไปบนรถศึกขึ้นมา และหยุดการโคจรหมุนเวียนเซียนชี้ทาง

“ข้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้ฝึกตน แต่กลายเป็นว่าเจ้าก็คืออสูรทะเล” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ “เมื่อเจ้ารนหาที่ตาย ข้าก็จะช่วยให้เจ้าสมความปรารถนา” บุคลิกส่วนตัวของเมิ่งฮ่าวได้แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ยิ่งเขามีความเยือกเย็นมากเท่าใด เขาก็ยิ่งต้องการสังหารมากขึ้นเท่านั้น

ขณะที่กล่าว เมิ่งฮ่าวเริ่มเคลื่อนที่ตรงไป ก้าวเท้าออกมาจากรถศึก และเข้าไปในทะเลแห่งเปลวไฟสีดำ เมื่อมันเห็นว่าเขากล้าที่จะเดินออกมา ก็ทำให้มังกรวารีประหลาดใจ และมันก็เริ่มถอยไปด้านหลังในทันที

“ข้าก็มีเปลวไฟด้วยเช่นกัน!” เมิ่งฮ่าวกล่าว โบกสะบัดมือ และทะเลแห่งเปลวเพลิงก็พุ่งออกมา เปลวเพลิงนี้เป็นสีแดง และพุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้ารอบๆ กายเมิ่งฮ่าว ทันทีที่เปลวไฟสีแดงแตะสัมผัสโดนเปลวไฟสีดำ เสียงกระหึ่มอย่างรุนแรงก็ได้ยินมา ในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวก็โผล่ออกมาที่ด้านนอก

สีหน้ามังกรวารีสลดลง มันถอยไปด้านหลังเพื่อหลบหนีอย่างต่อเนื่อง แต่ก่อนที่มันจะทันไปได้ไกล เมิ่งฮ่าวก็กลายเป็นกลุ่มควันสีเขียว สำหรับมังกรวารี จิตใจมันเต้นรัวจนดังอยู่ในสองหูของมัน การที่เมิ่งฮ่าวกล้าโผล่ออกมาจากรถศึก ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมัน ขณะที่มันหลบหนีไป จู่ๆ เมิ่งฮ่าวก็ไปปรากฏกายขึ้นที่ด้านหลังมัน

มือพุ่งขึ้นไป และหมัดก็กระแทกลงมา

หมัดนั้นดูเหมือนจะไม่ได้กระแทกลงไปที่สิ่งอื่นใดนอกจากเป็นอากาศ เสียงกระหึ่มกึกก้องขนาดใหญ่ได้ยินมา และมังกรวารีก็รู้สึกราวกับว่าภูเขากำลังบดขยี้ลงมาบนร่างมัน โลหิตพุ่งออกมาจากปาก และสีหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ มันส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้น จระเข้ก็อ้าปากว้างพุ่งตรงมา โดยไม่สนใจถึงอันตรายใดๆ ขณะที่มันพุ่งตรงเข้ามายังเมิ่งฮ่าว

“พื้นฐานฝึกตนตัดวิญญาณครั้งแรกอันกระจ้อยร่อย เจ้าไม่ใช่ตัวแรกที่ข้าสังหารไป” เมิ่งฮ่าวกล่าว ไม่แม้แต่จะมองกลับไปยังจระเข้ เขาต่อยหมัดออกไปด้านหลัง

ปัง!

แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วร่างจระเข้ และจากนั้นส่วนศีรษะของมัน ก็เริ่มแตกสลายไป เพียงชั่วพริบตา การแตกสลายนั้นก็กระจายออกไปทั่วร่างมัน สุดท้ายเสียงระเบิดก็ได้ยินมา ขณะที่ร่างมันระเบิดออกกลายเป็นเศษชิ้นส่วนของเลือดเนื้อ

หัวใจอสูรสีดำที่มีขนาดเท่ากำปั้น กลายเป็นลำแสงสีดำลอยเข้าไปในมือเมิ่งฮ่าว เขาเก็บมันไว้ในถุงสมบัติ และจากนั้นก็มองไปยังมังกรวารี ซึ่งกำลังสั่นสะท้านไปทั่วร่างมากยิ่งขึ้น

มันสูดลมหายใจลึกๆ จากนั้นก็หมุนตัวไปรอบๆ จู่ๆ กลุ่มเมฆก็หมุนวนอยู่ใต้ร่างมัน นี่คือความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่จะช่วยให้มันพุ่งลงไปในน้ำที่ด้านล่าง

มือขวาเมิ่งฮ่าวขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว และชี้นิ้วออกไป

“ผนึกอสูร, เวทรุ่นแปด!”

ปราณอสูรปรากฏขึ้น กลายเป็นเส้นใยบางๆ ที่มองไม่เห็นมากมายนับไม่ถ้วน พันไปรอบๆ ตัวมังกรวารี มันหยุดชะงักนิ่งในทันที ทำให้มันหวาดกลัวจนแทบบ้า แม้ในขณะทีมันกำลังดิ้นรนอยู่ เมิ่งฮ่าวก็โบกสะบัดมือขวา ทำให้กระบี่ไม้แห่งกาลเวลาทั้งสิบเล่มลอยออกมา และจากนั้นก็แทงเข้าไปในร่างมังกรวารี

เสียงแผดร้องโหยหวนฟังดูน่ากลัวดังก้องออกมา ขณะที่มังกรวารีเริ่มเหี่ยวแห้งลงไปอย่างรวดเร็ว สีหน้ามันมีความหวาดกลัวถึงขีดสุด ขณะที่รู้สึกได้ว่าพลังชีวิตของตนเองกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว

มันรู้สึกว่าความตายกำลังใกล้เข้ามา ทันใดนั้นมันก็สั่นสะท้านและพ่นไข่มุกออกมาจากปาก ไข่มุกนั้นมีขนาดเท่ากำปั้น และไม่ได้เป็นสีดำ แต่เป็นสีขาวโดยสิ้นเชิง

ทันทีที่ไข่มุกปรากฏขึ้น ก็กระจายแสงอันนุ่มนวลออกมา ตามด้วยกลิ่นหอมอันเข้มข้น พลังลมปราณในบริเวณนั้นเริ่มเข้มข้นมากขึ้น คลื่นอันทรงพลังน่าตกใจกระจายออกไป ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังกึกก้อง ขณะที่มังกรวารีสั่นสะท้านหลุดออกมาจากเส้นใยที่ผูกมัดมันไว้ มันบังคับให้กระบี่ไม้พุ่งถอยไปด้านหลัง และจากนั้นก็พุ่งลงไปในทะเล นำไข่มุกไปพร้อมกับมัน

เพียงชั่วพริบตา น้ำทะเลก็กระจายออกไป และมังกรวารีก็หายตัวไป

แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาเมิ่งฮ่าว เขามองไปยังไข่มุกสีขาว และความคิดแรกที่วิ่งผ่านจิตใจไปก็คือว่า เขามั่นใจว่าจะสามารถขายไข่มุกลูกนี้ได้ในราคาที่แพงลิ่ว

ทันทีที่ความคิดนั้นผ่านเข้ามาในจิตใจ ร่องรอยความลังเลก็หายไป ขณะที่เขาแวบผ่านอากาศ โคจรหมุนเวียนเซียนชี้ทาง ขณะที่ก้าวเท้าเข้าไปในรถศึก สัมผัสมือไปแตะที่ตัวรถ และทันใดนั้นรถศึกก็เริ่มสั่นสะเทือน พุ่งลงไปในทะเล

เพียงชั่วพริบตา เมิ่งฮ่าวก็อยู่ที่ใต้น้ำ ทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวกลายเป็นสีดำสนิท แต่เขาก็ใช้เวลาไม่นานนัก ก่อนที่จะมองเห็นมังกรวารีที่ดุร้ายอยู่ที่เบื้องหน้า ด้วยความรู้สึกเชื่อมั่นว่ามันได้หลบเลี่ยงมหันตภัยไปพ้นแล้ว

ขณะที่มังกรวารีรู้สึกราวกับว่า มันมีชีวิตรอดกลับคืนมา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระหึ่มกึกก้อง มันหันหลังมา ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตกตะลึง เมื่อพบว่าที่อยู่ห่างออกไปสิบจ้างเป็นรถศึก!

มันต้องการจะหลบหนีจากไป แต่ก็สายไปแล้ว!

ปัง!

รถศึกพุ่งชนไปยังมังกรวารีโดยตรง ทำให้มันต้องแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา จากนั้นร่างมันเริ่มแยกออกเป็นชิ้นๆ ระเบิดออก และไข่มุกสีขาวก็ลอยออกมา อย่างน่าตกใจยิ่ง ที่ด้านในของไข่มุกมองเห็นเป็นมังกรวารีขนาดเล็ก ใบหน้าปกคลุมด้วยความหวาดกลัวและประหลาดใจ

ไข่มุกและมังกรวารีตัวเล็ก พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่ามันจะไปได้เร็วมากเพียงใดก็ตามที แต่ก็ยังช้ากว่ามากนัก เมื่อเทียบกับรถศึกของเมิ่งฮ่าว

ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็พุ่งไล่ติดตามไป ภายในไข่มุกสีขาว ใบหน้ามังกรวารีเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจและความบ้าคลั่ง จากนั้นมันก็แผดร้องอย่างน่าอนาถใจออกมา และใช้เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ของมันขยายเสียงนั้นให้ดังออกไป

“เซียนรุ่งอรุณ ช่วยข้าด้วย!!”

เมื่อเมิ่งฮ่าวได้ยินคำว่า ‘เซียนรุ่งอรุณ’ จิตใจก็สั่นสะท้านขึ้นในทันที มันเป็นนามที่เขาไม่มีทางจะลืมเลือนไปได้ แต่นี่ไม่ใช่เวลาและสถานที่ ที่จะมาขบคิดถึงรายละเอียด ดวงตาเขาสาดประกาย และบังคับให้รถศึกไล่ติดตามไป ยื่นมือออกและคว้าจับไปที่ไข่มุกสีขาว

การดิ้นรนของมังกรวารีไม่เป็นผลใดๆ เมิ่งฮ่าวผนึกไข่มุกไว้ จากนั้นก็เก็บเข้าไปในถุงสมบัติอย่างรวดเร็ว

แต่ทันใดนั้นเอง…เสียงถอนหายใจอย่างแผ่วเบาก็ได้ยินมา ดังก้องออกไปในความมืดของพื้นทะเล

เป็นการถอนหายใจเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ฉับพลันนั้นก็ทำให้หนังศีรษะเมิ่งฮ่าวด้านชา เหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาทั่วร่าง และสีหน้าก็สลดลง จู่ๆ ดอกปี่อ้านที่อยู่ภายในร่างก็ดูเหมือนจะเริ่มบ้าคลั่งขึ้นมา

ดูราวกับว่า ไม่ว่าอย่างไรมันก็ต้องเปิดเผยตนเอง และส่งเสียงกรีดร้องเพื่อให้บุคคลที่เพิ่งจะถอนหายใจเมื่อครู่ได้รับรู้

จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน ทันใดนั้นเขาก็ทำให้รถศึกเริ่มเคลื่อนที่ เขาเริ่มโคจรหมุนเวียนปราณเซียน และกำลังจะพุ่งออกไป แต่ทันใดนั้นก็มีหนวดพุ่งตรงมาจากภายในส่วนลึกของทะเล

ฉับพลันนั้น ความรู้สึกถึงอันตรายอย่างรุนแรง ก็พุ่งขึ้นมาในจิตใจเมิ่งฮ่าว เวลาเดียวกันนั้น การดิ้นรนของดอกปี่อ้านก็บรรลุถึงจุดสูงสุด

ตูม!

เมิ่งฮ่าวปลดปล่อยพลังทั้งหมดของปราณเซียนออกมา ทำให้มันไหลเข้าไปในรถศึก ซึ่งกำลังสั่นสะท้านและจากนั้นก็พุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ พุ่งขึ้นมาจากน้ำทะเล กลายเป็นลำแสงหายลับไปอย่างรวดเร็ว แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น หนวดยักษ์ก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นผิวของน้ำทะเล

ขณะที่เขาพุ่งออกไป เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะมีเวลาหันกลับไปมองยังหนวดขนาดใหญ่ยักษ์นั้น ก่อนที่โลกนี้จะกลายเป็นความเลือนลางไป

สิ่งที่มองเห็น ทำให้จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านด้วยความสับสน

“นั่น…นั่นคืออะไร…?” สีหน้าเขาซีดขาว และเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ด้วยพื้นฐานฝึกตน, ประสบการณ์, ระดับสมาธิของเขา ในทะเลเทียนเหอแห่งนี้ มีแต่เรือยมโลกโบราณเท่านั้น ที่ทำให้สีหน้าเขาต้องเปลี่ยนไปเช่นนี้ได้

แต่ตอนนี้ ก็มีอีกอย่างแล้ว!

อันที่จริงเนื่องจากสิ่งที่มองเห็น ทำให้เขาต้องประหลาดใจมากกว่าเรือยมโลกโบราณซะอีก

“นั่นคือ…เซียนรุ่งอรุณ?”