ตอนที่ 794

เมิ่งฮ่าวผู้ไร้พ่าย!

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ด้านนอกออกไปในทะเลเทียนเหอ ดอกปี่อ้านขนาดใหญ่กำลังหดตัวเล็กลง กลีบดอกโค้งเข้าไปจนกลายเป็นก้อน กิ่งก้านและรากถักทอเข้าด้วยกันเพื่อก่อตัวเป็นดอกบัวสีเขียว!

ดอกบัวสีเขียวส่ายไหวไปมาถึงแม้ว่ามันจะเริ่มเบ่งบานอย่างเต็มที่แต่ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งที่ขาดหายไปด้วยเช่นกัน ราวกับว่ามันไม่เสถียรมั่นคงและอาจจะกลับไปเป็นดอกปี่อ้านได้ทุกเมื่อ

“ช่องว่างระหว่างเซียนและมารได้เกิดขึ้นแล้ว…”

ย้อนกลับไปในสนามรบแห่งดินแดนด้านใต้ กลุ่มฝูงชนร้องตะโกนออกมาเป็นเสียงดังผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าซีดขาว ขณะที่ใบมีดแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่ค่อยๆ จางหายไปอย่างช้าๆ

ในเวลาเดียวกันนั้น สถานการณ์ที่ไม่อาจจะขยับตัวเคลื่อนไหวซึ่งเกิดขึ้นกับคนทั้งหมดก็ค่อยๆ หายไปแต่ก็ไม่มีการต่อสู้อย่างดุร้ายเกิดขึ้น กองกำลังดินแดนทางเหนือเริ่มรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ที่ด้านบนขึ้นไปผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิส่งเสียงแผดร้องคำรามและกลายเป็นมังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาล บินข้ามสามผู้พิทักษ์ต้วนหนานที่อยู่ในชุดเกราะสีเงิน พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

“มาดูกันว่าตอนนี้เจ้ามีความแข็งแกร่งขึ้นเท่าใดเมื่ออยู่ในขั้นค้นหาเต๋า!”มันแผดร้องออกมา

ขณะที่ชายชราเข้ามาใกล้ รังสีสังหารก็แวบขึ้นมาอยู่ในดวงตาของผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าอีกสี่คนที่เหลือพื้นฐานฝึกตนพวกมันระเบิดพลังออกไป รู้ว่ามีเพียงทางเดียวเท่านั้นคือ โจมตีไปโดยพร้อมเพรียงกัน ถ้าพวกมันไม่กระทำเช่นนั้นในตอนนี้ การต่อสู้ก็คงต้องจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของพวกมันอย่างแน่นอน!

ถ้าพวกมันสามารถสังหารเมิ่งฮ่าวได้ในตอนนี้เช่นนั้น…พวกมันก็อาจจะมีโอกาสเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะได้!

ห้าคนใกล้เข้ามาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ

“สังหารมัน!”

“ก่อนหน้านี้มันแข็งแกร่งอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีทางที่มันจะไม่ได้ต่อต้านสวรรค์ในตอนที่อยู่ในขั้นค้นหาเต๋าแต่พื้นฐานฝึกตนของมันยังไม่เสถียรในตอนที่เพิ่งจะตัดครั้งที่สามไปเสร็จสิ้น สังหารมันเลยในตอนนี้!”

“มีแต่สังหารมันไปเท่านั้นพวกเราถึงจะเปลี่ยนสถานการณ์ในการต่อสู้นี้ได้!ไม่อาจปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่!”

“สังหารมันก่อนที่จะเข้าไปในขั้นค้นหาเต๋าที่แท้จริง!”

เหล่านั้นเป็นความคิดที่วิ่งผ่านจิตใจของพวกมัน ขณะที่ใกล้เข้ามา พร้อมกับเสียงแผดร้องคำราม

หญิงอ้วนพุ่งฝ่าอากาศมาจนเป็นเสียงดัง ห้อมล้อมด้วยกระแสหมอกหลากสี ซึ่งได้กลายเป็นริ้วกระดาษพิษเจ็ดสี!

แต่ละริ้วกระดาษมีสีที่แตกต่างกันออกไปและแต่ละชิ้นก็ถูกปกคลุมด้วยสัญลักษณ์เวทที่เจิดจ้านับไม่ถ้วน ซึ่งกระจายกลิ่นอายค้นหาเต๋าออกมา

ที่กำลังบินอยู่ข้างกายนางด้วยความรวดเร็วเป็นบุรุษรูปร่างอ้อนแอ้นอรชร ที่ร่างกายมันกระจายความเย็นชาอย่างน่าตกใจออกมาความเย็นชานั้นได้กลายเป็นรูปปั้นที่หยาบโลนมีทั้งบุรุษและสตรี ยิ่งไปกว่านั้นมันยังได้กระจายเจตจำนงแห่งเต๋าที่ดูเหมือนจะมีคุณสมบัติทั้งหยินและหยางออกมาอีกด้วย

แสงอันเจิดจ้ากระจายออกไปและทันใดนั้นบุรุษรูปร่างอรชรก็เริ่มกลายเป็นหญิงสาว ที่มีความงดงามอย่างถึงที่สุดแต่ก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันโหดเหี้ยมออกมา

สำหรับผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าอีกคนเป็นชายชราที่ดูคล้ายกับผีดิบ ทันใดนั้นเส้นขนสีดำก็งอกออกมาปกคลุมไปทั่วร่างของมันและดวงตาก็เริ่มสาดประกายด้วยแสงสีเขียว เสียงแตกร้าวได้ยินมาขณะที่ร่างมันเริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นและกลิ่นอายแห่งความตายก็พุ่งออกมาจากร่างมัน ตอนนี้มันดูคล้ายกับเป็นปีศาจที่ผอมแห้ง!

มันถูกห้อมล้อมด้วยกลิ่นอายแห่งความตายถึงแม้ว่ามันน่าจะกระจายความเย็นของธาตุหยินออกมาแต่จริงๆแล้วมันก็ลุกไหม้ด้วยเปลวไฟปีศาจ ขณะที่เปลวไฟนั้นกระจายออกไป แค่แสงอันบางเบาของมันก็ทำให้ดวงตะวันและจันทราต้องสั่นสะท้านมองเห็นวิญญาณของภูติผีนับไม่ถ้วนอยู่ภายในเปลวไฟ มากมายจนบดบังไปทั่วทั้งท้องฟ้าและพื้นดิน เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่พวกมันพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

ผู้แข็งแกร่งค้นหาเต๋าคนสุดท้ายอยู่ในชุดยาวสีม่วง ซึ่งเข้าร่วมโจมตีพร้อมกับกองกำลังที่สองถึงแม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสแต่ก็ยังคงต่อสู้มาโดยตลอดจนกระทั่งถึง การต่อสู้ที่จะตัดสินผลแพ้ชนะในช่วงสุดท้ายนี้มันพ่นโลหิตออกมาและดูเหมือนจะเป็นลูกธนูที่ถูกง้างจนสุดหล้า แทบจะไม่มีพลังเหลืออยู่อีกแล้วแต่กระนั้นมันก็ยังส่งเสียงแผดร้องคำรามออกมาและทันใดนั้นร่างกายมันก็ขยายใหญ่ขึ้นหน้าตาดูแก่ชราลงในชั่วพริบตาก็ดูคล้ายกับเป็นชายชราที่แก่หง่อม

ด้วยการสังเวยอายุขัยของตนเองทำให้มันได้รับพลังที่ทำให้ปฐพีต้องสั่นสะเทือนขึ้น ร่างกายขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เกล็ดเริ่มปกคลุมไปทั่วผิวหนังของมัน มีเขางอกออกมาจากหน้าผากและที่ด้านหลังก็มีหางยาวๆ ปรากฏขึ้น ตอนนี้มันดูคล้ายกับเป็นปีศาจอสูรไปโดยสิ้นเชิง!

กลิ่นอายอันโหดเหี้ยมระเบิดออกมา รวมทั้งสายลมที่เน่าเหม็น ฝุ่นผงหมุนวนอยู่รอบๆ ร่างมันในสายลมกลายเป็นพายุทรายบินตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

ผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าทั้งสี่นี้เริ่มบ้าคลั่ง ขณะที่พวกมันปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถสังหารศัตรูได้นับพันออกมา สำหรับผู้ที่ทรงพลังมากที่สุดเป็นบุคคลอันดับหนึ่งแห่งดินแดนทางเหนือ,ผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิ ทันทีที่มันกลายร่างเป็นมังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาล เสียงฟ้าร้องก็ดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่มันพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

คนทั้งห้าทะลวงผ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในเส้นทางของพวกมัน ราวกับว่าไม่มีอะไรจะสามารถมาขัดขวางพวกมันได้ ใกล้เข้ามาในห้าทิศทางที่แตกต่างกัน พลังอันน่าเหลือเชื่อเช่นนั้นกระจายออกมา จนทำให้อากาศต้องสั่นสะท้านทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนแม้แต่ตานกุ่ยและคนอื่นๆก็ไม่สามารถจะไปขัดขวางพวกมันไว้ได้

เท่าที่มองไปแม้แต่เซียนเทียมก็อาจจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส จากการโจมตีอย่างสุดกำลังของผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าทั้งห้านี้ ซึ่งพวกมันได้โยนความระมัดระวังตัวทิ้งไปกับสายลมเรียบร้อยแล้ว!

ที่พื้นด้านล่าง ดวงตาของผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้กลายเป็นสีแดงก่ำ

“เมิ่งฮ่าวผู้ยิ่งใหญ่!!”

“แย่แล้ว!เจ้าสำนักน้อยเมิ่งฮ่าวเพิ่งจะตัดครั้งที่สามไป คงไม่มีเวลาที่จะทำให้ตนเองเสถียรมั่นคง!เจ้าผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่บัดซบ!!”

สีหน้าปรมาจารย์ซ่งและตานกุ่ยสลดลงพวกท่านกำลังจะเสี่ยงทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือแต่ทันใดนั้นเองเสียงของเมิ่งฮ่าวก็ดังก้องออกมา

“ปล่อยพวกมันมา”

เพียงแค่หนึ่งประโยคสี่คำพูดแต่ก็เป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นอย่างสูงสุดเป็นความเชื่อมั่นที่แม้แต่ร่างจริงที่สองก็ไม่จำเป็นที่เขาต้องเรียกใช้

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นดังก้องออกไปผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ต่างก็เยือกเย็นลง

ไม่มีใครทำอะไรเพื่อขัดขวางผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือ สำหรับห้าผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่พวกมันพุ่งฝ่าอากาศไปกลายเป็นลำแสงห้าสี

“เมิ่งฮ่าว,ตาย!!”พวกมันแผดร้องคำราม

ขณะที่พวกมันใกล้เข้ามา เมิ่งฮ่าวก็มองขึ้นไป สีหน้าสงบนิ่งด้วยนิสัยที่ไม่เหมือนใคร จากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมายืนจากท่านั่งขัดสมาธิ

การเคลื่อนไหวนี้ใช้เวลาแค่ชั่วขณะแต่ในช่วงเวลานั้นอากาศรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าวก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม ขณะที่พลังภายในร่างเขาระเบิดออกมา จนดูเหมือนว่าสามารถจะแยกสวรรค์หั่นปฐพีไปได้

เสียงกึกก้องอย่างน่าตกใจดังเต็มอยู่ในอากาศ

ขณะที่เมิ่งฮ่าวลุกขึ้นมายืน พลังแห่งกฎธรรมชาติก็ตกลงมาและพื้นที่รอบๆ ร่างเขาก็เต็มไปด้วยกระแสแห่งสัญลักษณ์เวทโบราณพวกมันสาดประกายเจิดจ้า ขณะที่ก่อตัวเป็นกฎธรรมชาติแห่งค้นหาเต๋าของเมิ่งฮ่าว

มันเป็นเต๋าแห่งความเป็นอิสระ, เต๋าแห่งความดีและความเลว ก่อตัวขึ้นมาจากเจตจำนงของเมิ่งฮ่าวเป็นกฎที่สามารถเปลี่ยนสวรรค์และปฐพีด้วยความคิดเพียงครั้งเดียว

เมื่อกฎธรรมชาติปรากฏขึ้น เสียงกระหึ่มในบริเวณนั้นก็ยิ่งน่าตกใจมากขึ้น ท้องฟ้าสั่นสะเทือน ขณะที่มีบางอย่างปรากฏขึ้นซึ่งดูเหมือนจะเป็นภูเขามันไม่ใช่ขุนเขาที่เก้าแต่เป็นภูเขาสีเขียวชอุ่ม…มันคือ…

ภูเขาต้าชิง!มันเป็นภูเขารับรองเต๋าด้วยเช่นกัน!

ทันทีที่มันปรากฏขึ้นก็เริ่มสาดประกายด้วยแสงอันเจิดจ้า เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆและมองลงไปยังเครื่องหมายบนมือขวา ซึ่งกำลังส่องประกายด้วยกลิ่นอายที่โผล่ออกมาจากร่างเขาด้วยเช่นกันและจากนั้นก็กลายเป็นกลิ่นอายของเซียน

มันคือปราณเซียน!

หลังจากที่พบกับหมอกใบมีด ปราณเซียนก็ปรากฏขึ้นบนร่างเมิ่งฮ่าว!

เมื่อปราณเซียนปรากฏขึ้น โลกแห่งนี้ก็สั่นสะเทือนผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่พื้นด้านล่างต่างก็สั่นไปทั้งตัวและกองกำลังดินแดนด้านใต้ต่างก็มีความตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม

ตานกุ่ยอ้าปากค้างและจากนั้นก็พึมพำขึ้น “ตัดจิตมาร ค้นหาเต๋า นี่เป็นสิ่งที่หาได้ยากซึ่งมีอยู่แต่ในตำนานเท่านั้น!!”

ปรมาจารย์ซ่งก็รู้สึกตื่นเต้นพอๆ กัน

ก่อนหน้านี้ผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าจากดินแดนทางเหนือ มีความหวังอยู่เล็กน้อยว่าพวกมันอาจจะเอาชนะได้อย่างคาดไม่ถึงแต่ตอนนี้เมื่อปราณเซียนปรากฏขึ้นพวกมันก็อ้าปากค้าง จิตใจหมุนคว้าง

ห้าผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าจากดินแดนทางเหนือต่างก็ประหลาดใจโดยสิ้นเชิง

“มันเพิ่งจะก้าวเท้าเข้าไปในขั้นค้นหาเต๋าแต่ก็มีปราณเซียนเกิดขึ้นแล้ว!เป็นไปไม่ได้! ข้าอยู่ในขั้นค้นหาเต๋ามานานหลายปีแต่ก็ไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นแม้แต่น้อย!”

“มันมีพื้นฐานฝึกตนระดับใดกันแน่! ข้า…ไม่อาจจะรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าพื้นฐานฝึกตนของมันคืออะไร!!”

“ดูเหมือนว่าจะเป็นขั้นต้นค้นหาเต๋าแต่ในเวลาเดียวกันก็เป็นขั้นกลางค้นหาเต๋าและเป็นขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าด้วยเช่นเดียวกัน! กำลังเกิดอะไรขึ้น!?!?”

“ตอนนี้เมื่อข้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็มีตำนานเกี่ยวกับขั้นค้นหาเต๋าที่ไม่ได้ถูกแบ่งออกเป็นหลายระดับ! ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปก็จะอยู่ในขั้นสูงสุด…”

อย่างไรก็ตามพวกมันต่างก็คล้ายกับเป็นลูกธนูที่หลุดออกมาจากคันศรต้องทำการโจมตีต่อไปเท่านั้น ถ้าไม่พวกมันก็คงมีชะตากรรมที่ต้องตกตายไปอย่างแน่นอน

เมื่อคิดว่าการล่าถอยคือการที่ต้องถูกทำลายล้างอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกมันจึงสามารถจะทำได้เพียงแค่…โจมตีไปเท่านั้น!

คนทั้งห้าเข้ามาใกล้เมิ่งฮ่าว ซึงถูกปกคลุมด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้อง!

ผู้ที่รวดเร็วมากที่สุดในพวกมันทั้งหมดก็คือบุรุษที่กลายเป็นผู้ฝึกตนหญิงสาวที่งดงามมันมาถึงเป็นคนแรก ห้อมล้อมด้วยกลิ่นอายอันเย็นชาอย่างน่าตกใจ รูปปั้นแปลกๆ กระจายแสงจางๆออกมา ซึ่งถูกกลั่นสกัดโดยคนที่บรรลุขั้นค้นหาเต๋าด้วยการสังเวยพลังชีวิตบางส่วนของมันไปทำให้สามารถปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์อันน่าตกใจออกมา

“เก้าทัณฑ์หยินหยาง!”มันแผดเสียงออกมา ยื่นสองมือออกไป เป้าหมายก็คือทำลายเมิ่งฮ่าวไปในครั้งเดียว

แต่ในขณะที่มันใกล้เข้ามา เมิ่งฮ่าวก็กำมือขวาเป็นหมัดและต่อยออกไปเป็นพลังที่ราบเรียบแต่ก็มีประสิทธิภาพ พุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ อากาศถูกดูดเข้าไปและพลังจำนวนมากพุ่งขึ้นมา สีหน้าของผู้ฝึกตนที่งดงามสลดลง ขณะที่มันรับรู้ได้ถึงแรงกดดันอย่างไร้ที่เปรียบ ซึ่งกำลังกดทับตรงมายังมันคล้ายกับเป็นเจตจำนงแห่งสวรรค์เป็นบางสิ่งที่ไม่อาจจะต่อต้านได้และพลังที่ไร้รูปร่างก็ระเบิดเข้าไปในร่างมันแม้แต่โอกาสที่จะหลบหนีมันก็ไม่มีแม้แต่น้อย

ตูมมมมมม! เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกไป

ผู้ฝึกตนที่งดงามซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าและกำลังเผาไหม้พลังชีวิตเพื่อให้มีพลังเพิ่มขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อแต่ถึงแม้จะเป็นทั้งหมดนั้น โลหิตก็ยังกระจายออกมาจากปากมันอย่างต่อเนื่อง รูปปั้นแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ ร่างกายมันสั่นสะท้านและจากนั้นก็ระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันส่งเสียงแผดร้องพุ่งออกไป

หมัดเดียวกำจัดผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า ซึ่งกำลังเผาไหม้พลังชีวิตไปโดยสิ้นเชิง!

ภาพที่เห็นนี้ทำให้เสียงหอบหายใจนับไม่ถ้วนดังก้องออกมาในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวก็แค่นเสียงเย็นชา ดวงตาสาดประกายด้วยแสงแปลกๆ ขณะที่คิดไม่ถึงว่าเขาไม่ได้ทำลายแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันไปแต่ตบฝ่ามือตรงไปยังหญิงอ้วนและริ้วกระดาษพิษหลากสีของนางแทน

เป็นการตบที่เรียบง่ายด้วยท่าทางสบายๆ แทบจะราวกับว่าเขากำลังตบลงไปที่ตัวแมลง ขณะที่ฝ่ามือใกล้เข้าไป ดวงตาของหญิงอ้วนก็เบิกกว้างและส่งเสียงร้องอย่างโหยหวนขึ้น นางทุ่มกำลังทั้งหมดที่มีออกมาทำให้ริ้วกระดาษทั้งเจ็ดกระจายลำแสงอันเจิดจ้าออกไป ภาพซ้อนทับปรากฏขึ้นมาจากกระดาษทำให้พวกมันดูคล้ายกับเป็นตำรา นางวางมือลงไปบนตำรานั้นและผลักให้มันตรงไปปะทะกับฝ่ามือของเมิ่งฮ่าว

ตูมมมมมมม!

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ จนทำให้ทุกสรรพสิ่งต้องสั่นสะเทือนดังขึ้น

ตำราที่ประกอบด้วยกระดาษสีเจ็ดชิ้นสั่นสะท้านและไม่อาจจะรวมตัวเขาด้วยกันได้แม้แต่อึดใจเดียว ระเบิดออกกลายเป็นริ้วหลากสีที่หมุนวนไปมา จากนั้นก็กลายเป็นเถ้าธุลีไป สำหรับหญิงอ้วน กลุ่มหมอกพิษของนางไม่อาจจะทำอะไรเมิ่งฮ่าวได้แม้แต่น้อย นางถอยไปทางด้านหลัง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากหลังจากพุ่งไปได้สามก้าว แขนนางก็ระเบิดออกหลังจากผ่านไปเจ็ดก้าวทั่วทั้งร่างนางก็แตกร้าวหลังจากสิบก้าว ร่างนางก็ระเบิดขึ้นโดยสิ้นเชิง

เมิ่งฮ่าวไม่ได้ทำลายแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของนางด้วยเช่นกัน ปล่อยให้หลบหนีจากไป สีหน้านางเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและประหลาดใจ

“ตอนนี้ก็เป็นเจ้า” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ หมุนตัวไปยังผีดิบ ชี้นิ้วออกไปและร่างมันก็เริ่มสั่นสะท้านความสิ้นหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขณะที่เปลวไฟภูติผีที่ปกคลุมอยู่ทั่วร่างมันดับลงไปในทันที สำหรับเมิ่งฮ่าวแล้วมันช่างอ่อนแอจนไม่อาจจะทนการตบไปแค่ครั้งเดียวได้ แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันโผล่ออกมา ถูกห้อมล้อมด้วยกลิ่นอายแห่งความตายมันมองมายังเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตาสาดประกายด้วยความหวาดกลัวและประหลาดใจอย่างรุนแรง

“ไร้พ่าย!!มันคือผู้ไร้พ่าย!!”

ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะท้าน สำหรับห้าผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า สามคนกายเนื้อเพิ่งจะถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง สำหรับบุรุษในชุดยาวสีม่วงซึ่งดูคล้ายกับเป็นปีศาจอสูรและผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิพวกมันแผดร้องอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่พุ่งลงมายังเมิ่งฮ่าว ราวกับเป็นแมงเม่าที่บินเข้ามาในกองไฟ