บทที่ 21 : ขั้นหลอมรวม

แน่นอนว่าคำกล่าวของจ้าวฟงได้สร้างความไม่พอใจอย่างมาก โดยเฉพาะกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มเจ็ด เกือบทั้งหมดใช้สายตาเกลียดชังจ้องมองไปยังเขา

“ฮึ่ม! เจ้าหมอนี่นับว่าหยิ่งยโสเกินไปแล้ว”

“จ้าวเฉินกาง! จัดการหมอนั่นเลย!”

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเรียกสายตาของผู้คนรอบๆ ไป

“วิชาระดับพื้นฐาน? ค่อนข้างน่าสนใจ” เด็กสาวผู้ที่ยืนเงียบๆ แย้มรอยยิ้มขณะมองไปยังต้นเหตุด้วยสายตาสนอกสนใจ นางคือจ้าวชิ่น ผู้ที่ครองอันดับสี่ในบรรดาศิษย์สายใน

ในฐานะของศิษย์สายใน นางไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมรอบคัดเลือก ด้วยระดับขั้นการฝึกตนของนาง นางสามารถเอาชนะทุกคนในที่นี้ได้ กระทั่งเมื่อเทียบกับจ้าวเยว่ ความแตกต่างก็ยังนับว่ามากเกินไป

“ดี… ดี… ดี! ข้าจะคอยดู… ว่าวิชาระดับพื้นฐานของเจ้าจะแข็งแกร่งสักเพียงใด!” ใบหน้าของจ้าวเฉินกางทะมึนทึม การกระทำของอีกฝ่ายราวกับตบเข้าที่ใบหน้าของเขา!

“หมัดถลาลม!” จ้าวเฉินกางกดความโกรธเกรี้ยวลงและใช้วิชาระดับสูง หมัดถาลม

วิชาหมัดนี้ใช้ทั้งพลังและความเร็วในการเอาชนะคู่ต่อสู้ การโจมตีของมันนั้นราวกับพายุอันบ้าคลั่ง

ความแข็งแกร่งของจ้าวเฉินกางนั้นอยู่ในความคาดหมายของผู้ชม พลังของเขานั้นใกล้เคียงกับขั้นเสมือนผู้ฝึกตนและมันไม่ได้สร้างความผิดหวังเลยแม้แต่น้อย ทว่าผู้คนส่วนมากล้วนเพ่งความสนใจไปยังจ้าวฟง เผชิญหน้ากับอันดับเจ็ดของศิษย์สายนอกเช่นนี้ เขาจะยังคงใช้วิชาระดับพื้นฐานนั่นหรือไม่?

จ้าวฟงใช้การกระทำยืนยันคำพูดของเขา

“หมัดเหล็กเพลิง!” หมัดธรรมดาๆ ส่องประกายสีแดง

วิชาระดับพื้นฐานอีกแล้ว!

“วิชาหมัดเหล็กเพลิงอีกแล้ว!”

“เขายังใช้วิชาระดับพื้นฐานนั่น?” ศิษย์ตระกูลจ้าวอึ้งตะลึงไป พวกเขาส่วนมากคิดว่าเด็กหนุ่มเพียงแค่พูดตลกไร้สาระและคงไม่ทำเช่นนั้น

ทว่าความจริงเขากลับเสียสติกว่าที่คิด!

“ผู้ฝึกตนขั้นสามโดยทั่วไปคงไม่อาจรับหมัดนั่นได้แม้แต่ครั้ง”

“ไม่เลว หมัดถลาลมเข้าระดับต่ำแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะฝึกฝนอย่างหนัก!” กระทั่งผู้อาวุโสบางคนยังผงกศีรษะ

ปั่ก!

ร่างทั้งสองเข้าปะทะกัน หมัดกระแทกหมัด

“ร่วงไปซะ!” จ้าวเฉินกางเค้นพลังของเพลงหมัดของเขาจนเข้าขั้นสูงสุด หากเขาใช้วิชาระดับสูงแต่ยังคงไม่อาจเอาชนะจ้าวฟงได้ เช่นนั้นเขาจะสามารถครองหนึ่งในสิบอันดับแรกของศิษย์สายนอกได้อย่างไร?

ตูม!

ความร้อนส่งผ่านหมัดของจ้าวเฉินกางกระทั่งกำปั้นของเขาชาหนึบ ร่างผงะถอยไปสองก้าว ในขณะที่จ้าวเฟิงเพียงแค่สะท้านเล็กๆ ไม่แม้กระทั่งขยับสักก้าว

“…เป็นไปได้อย่างไร?” จ้าวเฉินกางผวา เขาคิดว่าจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ในหมัดเดียว ทว่าในความเป็นจริงนั้นคือการที่เขาถูกป้องกันได้ด้วยเพียงวิชาระดับพื้นฐาน!

“เกิดอันใดขึ้น!” ศิษย์โดยรอบแข็งค้าง

“ข้าไม่เชื่อ… มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ! มันเพียงแค่บังเอิญโดนเข้าที่จุดอ่อนของกระบวนท่าข้าเท่านั้น” จ้าวเฉินกางคำรามขณะที่ใช้เพลงหมัดถลาลมของเขาออกไปอีกครั้ง

ปั่ก!

อีกครั้งที่ร่างที่ของจ้าวเฉินกางถูกผลักถอยไป แม้ว่าสองกระบวนท่าแรกจะเสมอ ทว่าเด็กหนุ่มกลับรู้สึกราวกับถูกบีบบังคับ

“มันเป็นวิชาระดับพื้นฐานจริงๆ… มันทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“เหตุใดวิชาระดับพื้นฐานจึงเหนือกว่าวิชาระดับสูงเช่นนี้?”

เหล่าศิษย์พรรคจ้าวเต็มไปด้วยความฉงน

กระบวนท่าที่หนึ่ง…กระบวนท่าที่สอง… กระบวนท่าที่สาม…

ทุกครั้งจ้าวเฉินกางเป็นฝ่ายถูกผลักถอยออกไป

เมื่อสองคนที่มีระดับขั้นเดียวกันประลองกัน นับเป็นเรื่องปกติที่จะมีฝ่ายหนึ่งเหนือกว่า ทว่าการใช้วิชาระดับพื้นฐานปะทะกับวิชาระดับสูงเป็นสิ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

เกิดอันใดขึ้นกัน?

จ้าวเฉินกางบ้าคลั่งขึ้นเมื่อเขาใช้พลังจนหมด

สายตาหลายคู่จับจ้องไปยังผู้ตัดสินและเหล่าผู้อาวุโสของพรรค

“ทักษะและสัญชาตญาณในการต่อสู้ของจ้าวฟงเหนือกว่าจ้าวเฉินกาง” ผู้ตัดสินเอ่ยอย่างคลุมเครือ การตัดสินของเขาไม่ได้สร้างความพอใจให้กับฝูงชน

“ฮี่ฮี่ เจ้าเด็กนั่นฝึกวิชาระดับพื้นฐานกระทั่งเข้า ‘ขั้นหลอมรวม’ ” น้ำเสียงแหบชราดังขึ้นจากใจกลางของกลุ่มคน ผู้พูดเป็นชายชราที่มีเคราสีขาว เขาเป็นผู้ตัดสินหลักของการประลองครั้งนี้

ขั้นหลอมรวม?

ผู้ตัดสินบางส่วนรีบผงกศีรษะ ทุกคนรู้ว่ายิ่งระดับของวิชาสูงเท่าใด พลังโจมตีของมันก็มากขึ้นเท่านั้น ทว่ามันอาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!

ตัวอย่างเช่น เมื่อคนผู้หนึ่งฝึกวิชาระดับต่ำจนกระทั่งเข้าขั้นสูง และอีกคนหนึ่งฝึกวิชาระดับสูงจนกระทั่งเข้าขั้นต่ำ วิชาระดับสูงนั่นจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับวิชาระดับต่ำ

ตามปกติแล้ว ระดับขั้นของวิชาคือ พื้นฐาน ต่ำ สูง และสุดยอด

ขั้นสุดยอดนั้นหมายถึงประสิทธิภาพของวิชามีมากถึง 90% หรือมากกว่านั้น

โดยทั่วไป ผู้ที่สามารถฝึกวิชาจนกระทั่งเข้าขั้นสุดยอดนับว่าหายากแล้ว ทว่าขั้นสุดยอดไม่ได้หมายความว่ามันถึงขีดจำกัด เหนือขั้นสุดยอดยังคงมีขั้นหลอมรวม!

ขั้นหลอมรวมนั้นหมายถึงวิชาได้ถูกฝึกจนกระทั่งสามารถแสดงประสิทธิภาพออกมาได้ถึง 99% หรือมากกว่า สามารถเรียกได้ว่าเข้าขั้น ‘สมบูรณ์’

“แม้ว่าระหว่างขั้นสุดยอดและขั้นหลอมจะดูเหมือนเป็นเพียงช่องว่างเล็กๆ รวม แต่ความจริงแล้วความแตกต่างของมันนั้นราวกับสวรรค์กับนรก! ความแตกต่างนั่นมากเสียกว่าวิชาระดับต่ำกับวิชาระดับสูงเสียอีก!” ผู้ตัดสินหลักยิ้มบาง

“ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้น จ้าวฟงก็ทำได้เพียงเสมอกับจ้าวเฉินกางนี่ขอรับ” ผู้ฝึกตนคนหนึ่งเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ

อย่างไรก็ตาม วิชาระดับสูงนั้นมีระดับมากกว่าวิชาระดับพื้นฐานสามระดับ และจ้าวเฉินกางยังฝึกวิชาระดับสูงจนกระทั่งเข้าขั้นต่ำ

“เจ้ากล่าวถูกต้อง! วิชาระดับพื้นฐานขั้นหลอมรวมนั้นทำได้เพียงปะทะอย่างเท่าเทียมกับวิชาระดับสูงขั้นต่ำ ทว่าเช่นที่เจ้าเห็น ความแข็งแกร่งของร่างกาย ปฏิกิริยาตอบโต้ สัญชาตญาณการต่อสู้ และอื่นๆ ของจ้าวฟงนั้นเหนือกว่าจ้าวเฉินกางนัก” ชายชราเอ่ยชม ด้วยคำอธิบายของเขา เหล่าผู้คนจึงได้เข้าใจ

ในตอนนั้นเองที่การต่อสู้บนประลองที่เจ็ดได้เปลี่ยนไป

“จ้าวฟงเริ่มโจมตีแล้ว!”

“สวรรค์! ความเร็วอันใดกัน!”

ปั่ก! ปั่ก! เพี้ยะ!

สายตาของเหล่าผู้ชมถูกดึงดูดไปยังลานประลองที่เจ็ด เพียงแค่เห็นจ้าวฟงเปลี่ยนจากการป้องกันเป็นโจมตี พลังหมัดของเขานั้นเหนือกว่าขั้นที่หมัดเหล็กเพลิงจะสามารถแสดงออกมาได้ไปแล้ว

ความเร็ว พลัง ทุกการจู่โจมล้วนมุ่งตรงไปยังจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ จ้าวเฉินกางที่เสียสติไปแล้วเหวี่ยงหมัดไปทั่วก่อนถูกโจมตีด้วยหมัดหมัดหนึ่งของเด็กหนุ่ม

ปั่ก

จ้าวเฉินกางกรีดร้องออกมาเมื่อหัวไหล่ของเขาหลุดออกจากเบ้า

“หมายเลข 188 ชนะ!” ผู้ตัดสินประจำลานประลองที่เจ็ดเอ่ยขึ้นขณะที่ถอนลมหายใจ

เฮือก!

กลุ่มที่เจ็ดตกลงสู่ความโกลาหลในทันใด

“จ้าวฟงเอาชนะจ้าวเฉินกางได้โดยใช้เพียงวิชาระดับพื้นฐาน!”

“เป็นไปไม่ได้! จ้าวเฉินกางถือเป็นอันดับหนึ่งในกลุ่ม…”

จ้าวฟงชนะการประลองรอบที่สิบห้า นั่นหมายความว่าบัดนี้เขากลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มแล้ว

ในตอนนั้นเองที่จ้าวเยว่ จ้าวยี่จาง และจ้าวหยูเฟ่ยมองไปยังลานประลองที่เจ็ด

“ขั้นหลอมรวม? ตอนที่ผู้ฝึกตนผู้นั้นมาแนะทาง ข้ารู้สึกราวกับทุกกระบวนท่าของหมัดเหล็กเพลิงหายไปจากสมองของข้า… อาจเป็นเพราะเหตุนี้” เด็กหนุ่มเข้าใจในทันที

เมื่อเขากลับมาจากการแนะทาง เขารู้สึกว่าวิชาระดับพื้นฐานของเขาได้เข้าสู่ขั้นสุดยอดที่สามารถรับมือได้กระทั่งผู้มีพลังขั้นเสมือนผู้ฝึกตน และความสามารถของจ้าวเฉินกางนั้นเพียงเกือบจะเข้าขั้นนั้นเท่านั้น

“ไม่เลว ดูเหมือนว่าศิษย์สายนอกจะมีม้ามืดแล้ว” ผู้ตัดสินหลักแย้มยิ้ม

“วิชาระดับพื้นฐาน… แม้ว่าเขาจะฝึกจนกระทั่งเข้าขั้นหลอมรวม แต่เขาจะยังคงแพ้ต่อบุตรชายของข้า จ้าวยี่จาง ไม่ว่าอย่างไรระดับพื้นฐานก็คือระดับพื้นฐาน!” ชายวันกลางคนแย้มรอยยิ้มบาง

“โฮ่?” ผู้ตัดสินหลักเบนสายตาสนใจไปยังชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนผู้นั้นคือบิดาของจ้าวยี่จาง เขาหัวเราะออกมาขณะมองไปยังบุตรชายด้วยสีหน้ามั่นใจ

“จริงอยู่… ความสามารถของวิชาระดับพื้นฐานนั้นมีจำกัด… จ้าวฟงอาจใช้เวลาอย่างมากในการฝึกมันจนกระทั่งเข้าขั้นหลอมรวม นั่นหมายความว่าเขาย่อมไม่มีเวลาที่จะฝึกฝนวิชาอื่น… น่าเสียดายอันใดเช่นนี้” เมื่อเอ่ยขึ้นถึงตอนนี้ ชายชราก็สั่นศีรษะ

“ฮึ่ม! วิชาระดับพื้นฐานขั้นหลอมรวม?” จ้าวยี่จางมองไปยังจ้าวฟงด้วยสายตาเหยียดหยาม ในสายตาของเขาวิชาระดับพื้นฐานนั้นเป็นเพียงแค่ขยะ

เด็กสาวชุดขาวมองไปยังจ้าวฟงด้วยความตื่นตะลึง

“พี่ยี่จาง ท่านต้องเอาชนะเขาให้ได้นะ”

“ซุ่ยเอ๋อร์ อย่าได้กังวล ข้าลำบากอย่างมากก็เพียง 3-10 กระบวนท่า! แต่ข้าจะไม่ปล่อยมันไปง่ายๆ เช่นนั้น ข้าจะฉีกหน้ามัน” จ้าวยี่จางเอ่ยอย่างมั่นใจ น้ำเสียงของเขานั้นดังจนกระทั่งผู้คนโดยรอบได้ยินมัน

ในตอนนั้นเองที่สายตาของจ้าวฟงจับจ้องไปยังทั้งสอง

สายตาสองคู่สบกัน ดวงตาของจ้าวยี่จางเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ ในขณะที่ดวงตาของจ้าวฟงปรากฏรอยยิ้มอยู่ภายใน

“ 188 vs 233!”

การประลองกลุ่มยังคงดำเนินต่อไป

หลังจากที่จ้าวฟงเอาชนะจ้าวเฉินกางก็ไม่มีคู่ต่อสู้คนใดที่จะสามารถรับมือเขาได้อีก

16… 17… 18…

คนส่วนมากที่เผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มล้วนยอมแพ้ และผู้ที่กล้าบ้าบิ่นพอที่จะสู้จะถูกจัดการในหมัดเดียว

“น่าอับอายยิ่งที่ต้องพ่ายแพ้ด้วยวิชาระดับพื้นฐานเช่นนี้!”

เหล่าศิษย์ตระกูลจ้าวมองไปยังจ้าวฟงด้วยสายตาราวกับเด็กหนุ่มมีโรคร้าย

18… 19… 20ครั้งติดต่อกัน!

ในที่สุดจ้าวฟงก็ชนะติดต่อกัน 20 ครั้งและผ่านเข้ารอบต่อไป!