988. พลังของวิชาแยกราตรี

สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าจ้าวสายลมหวนคือดวงอาทิตย์สีแดง เบื้องล่างเป็นคลื่นทะเลกำลังโกรธเกรี้ยว วินาทีนั้นจ้าวสายลมหวนเกิดภาพมายาว่าร่างตนเองหายไปและกลายเป็นค่ำคืนอันมืดมิด

อย่างไรในจังหวะที่ดวงอาทิตย์ขึ้นมาจากท้องทะเล เขาสัมผัสถึงความเจ็บปวดมหาศาลพุ่งออกมาจากร่างกาย เหมือนร่างกำลังถูกฉีกกระชาก กระทั่งดวงวิญญาณก็ยังรับรู้ มันเป็นความเจ็บปวดที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ!

ในใจจ้าวสายลมหวนเกิดสัมผัสวิกฤติความเป็นความตายอันรุนแรงขึ้นมา เขาตกใจกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้าทำให้อ้าแขนออก พายุพลังดั้งเดิมตกลงมาจากฟากฟ้าขณะที่เขาเองก็พยายามต่อต้านพลังอำนาจของแยกราตรี

อย่างไรเสียขณะที่พลังดั้งเดิมเขาแพร่กระจายออกไป มันถูกดวงอาทิตย์ส่องสว่างทิ่มแทงใส่เสมือนกลางคืนอันมืดมิด

พายุกระจัดกระจายราวกับฉีกขาด ในช่วงเวลาสั้นๆนั้นไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่

‘นี่…นี่มันเป็นไปไม่ได้!’ จ้าวสายลมหวนหน้าซีด ความเจ็บปวดมิอาจบรรยายได้เต็มอยู่ทั่วร่างกาย โลหิตผุดออกมาจากผิวหนังและกระอักโลหิตคำโต เขาล่าถอยแต่ก็ต้องหวาดกลัวเมื่อพบว่าไม่ว่าจะเคลื่อนที่ไปทางไหน ดวงอาทิตย์ก็จะอยู่เบื้องหน้าเขาตลอด

‘ที่ข้าทำได้ทั้งหมดคือการเสี่ยง!’ จ้าวสายลมหวนสร้างผนึก ระดับบ่มเพาะขั้นชำระสวรรค์ระเบิดออกมา ความสามารถในการรวมพลังดั้งเดิมเป็นสิ่งที่มีเซียนขั้นชำระสวรรค์ใช้ได้เท่านั้นและเขารีบใช้ความสามารถนี้อย่างรวดเร็ว

พลังดั้งเดิมหลายเส้นสายผุดออกมาจากความว่างเปล่าและรวมกันเบื้องหน้าจ้าวสายลมหวนเหมือนกับมังกร ในไม่นานมันก็กลายเป็นก้อนพลังดั้งเดิม

แม้ก้อนพลังนี้ไม่ได้ใหญ่นักแต่มีพลังทำลายล้างอยู่ข้างในซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มีเซียนขั้นส่องสวรรค์คนใดจะต้านทานได้!

พริบตาที่ก้อนพลังดั้งเดิมปรากฏ โลกเปลี่ยนสีสันและดวงดาวสั่นสะท้าน สามพี่น้องเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปและจึงต้องล่าถอย

หัวโตและพรรคพวกล่าถอยเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่กล้าอยู่ใกล้วิชาของเซียนขั้นชำระสวรรค์!

เส้นผมจ้าวสายลมหวนพันกันยุ่ง วิกฤติความเป็นความตายและความหวาดกลัวทำให้เขารู้สึกถูกบังคับให้จนมุมเหมือนอสูรที่ถูกขัง เขาไม่คิดเรื่องการฆ่าหวังหลินอีกแล้ว ต้องการเพียงแต่หาทางรอดจากวิชาอันน่าเหลือเชื่อ

‘นี่…นี่มันวิชาแบบไหนกัน? มันบรรจุกฏแห่งโลกอันเหนือล้ำเอาไว้ มันไม่ใช่วิชาที่เซียนขั้นชำระสวรรค์ควรจะมี!’ จ้าวสายลมหวนผลักก้อนพลังดั้งเดิมไปข้างหน้าพร้อมส่งเสียงคำราม

ก้อนพลังดั้งเดิมพุ่งออกไปดุจสายฟ้าเข้าใส่ดวงอาทิตย์แผดเผา!

‘การทำลายดวงอาทิตย์นี้ได้ถึงจะทำให้ชีวิตข้าปลอดภัย!’ จ้าวสายลมหวนตื่นตระหนกพลางเฝ้ามองก้อนพลังดั้งเดิมเหินไปข้างหน้า

มันพุ่งตรงเข้าใส่ดวงอาทิตย์แผดเผาอย่างรวดเร็ว เมื่อเข้าไปใกล้ พลังแข็งแกร่งปะทุออกมาจากดวงอาทิตย์และปะทะเข้ากับก้อนพลังดั้งเดิมอย่างรุนแรง

เสียงดังสนั่นคับฟ้า สะท้อนผ่านอวกาศรอบๆดาววิญญาณวารี บนพื้นดินปรากฏรอยร้าวจำนวนมาก

ก้อนพลังดั้งเดิมแตกสลาย!

จ้าวสายลมหวนเผยสีหน้าอนาถใจและกระอักโลหิตอีกครั้ง คราวนี้ปรากฏรอยแผลมากมายบนร่างพร้อมกับเสียงหยด เสื้อผ้าชุ่มเลือดทันที

ความเจ็บปวดเหนือจินตนาการระเบิดออกมาจากร่างกาย หากไม่ใช่เพราะเขามีความอุตสาหะจากการฝึกเซียนมาทั้งชีวิตก็คงร้องโอดโอยไปแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองคือความมืดที่กำลังถูกแสงจากดวงอาทิตย์ฉีกขาดกระจาย ความรู้สึกรุนแรงจนเขาบอกไม่ได้ว่ามันเป็นภาพมายาหรือความจริง

ไม่เพียงแต่จะเกิดรอยแผลใหญ่บนร่างเท่านั้น แม้กระทั่งวิญญาณก็เกิดอาการบาดเจ็บ ราวกับคนมากมายพยายามฉีกเขาให้กลายเป็นชิ้นๆ

วิญญาณดั้งเดิมก็รู้สึกเช่นนี้ด้วย!

ขณะที่ดวงอาทิตย์แผดเผาพุ่งขึ้นจากท้องทะเล คล้ายจะมีร่างพร่ามัวหนึ่งอยู่ในดวงอาทิตย์ ยิ่งพุ่งขึ้นสูง ร่างนั้นก็ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น

“หวังหลิน…”

คนข้างในดวงอาทิตย์คือหวังหลิน!

หวังหลินที่อยู่ในดวงอาทิตย์แผดเขา ระเบิดแสงสีทองออกมาจากร่างกาย แสงนี้แข็งแกร่งยิ่งจนบอกไม่ได้ว่ามันมาจากภายในร่างจริงๆ!

ท้องทะเลใต้ดวงอาทิตย์สะท้อนหวังหลินให้ถึงขีดสุด!

เหตุการณ์ทั้งหมดทำให้แววตาจ้าวสายลมหวนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นั่นไม่ใช่ดวงอาทิตย์เลยแต่มันคือวหังหลิน! นั่นไม่ใช่ท้องทะเลแต่มันคือยอดเขา!

อย่างไรก็ตามความรู้สึกที่กำลังฉีกกระชากนี้บอกเขาว่าพลังที่กำลังกระชากค่ำคืนนั้นคือของจริง

จ้าวสายลมหวนฟันฝ่าเพื่อร้องคำรามและอดทนต่อความเจ็บปวด ยื่นมือเข้าไปสัมผัสกระเป๋า แต่ในจังหวะนั้นแขนขวากระจัดกระจายและแตกสลาย

สมบัติจำนวนมากลอยออกมาจากกระเป๋าเพื่อพยายามหยุดพลังที่จะฉีกร่างกายเขา แต่สมบัติเหล่านั้นอ่อนแอเกินไปและระเบิดทั้งหมดทันที!

จ้าวสายลมหวนดวงตาแดงก่ำ ในช่วงวินาทีแห่งชีวิตและความตาย ร่างภูเขาเนื้อหายไปในหนึ่งวินาที แผ่นหินยักษ์สีดำพลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

อักขระรูนมากมายสลักเอาไว้บนแผ่นหินจารึก อสรพิษสีดำตัวยักษ์ขดเป็นวงกลมอยู่รอบๆ มันมีเขาหนึ่งอยู่บนหัวเห็นได้ชัดว่ามันกำลังจะกลายเป็นมังกรจริงๆ!

ขณะจ้าวสายลมหวนร้องคำราม อสรพิษยักษ์อ้าปากและพุ่งเข้าใส่หวังหลิน ปลายแผ่นหินชี้ออกไปคล้ายจะตกลงใส่หวังหลิน!

แผ่นหินขนาดใหญ่มากจนปกคลุมผืนฟ้า ทำให้ดูเหมือนท้องฟ้ากำลังตกลงมา!

หวังหลินยังนั่งอยู่บนยอดเขา ตั้งแต่ต้นจนจบ เขานั่งอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหวแม้แต่นิ้วเดียว มองจ้าวสายลมหวนด้วยความสงบนิ่งและเอ่ยเสียงเรียบ “แยกราตรี!”

เพียงแค่ปริคำพูดสองคำนั้น โลกพลันร้องคะนอง ร่างหวังหลินกลายเป็นดวงอาทิตย์ ยอดเขากลายเป็นท้องทะเล ดวงอาทิตย์พุ่งขึ้นเหนือท้องทะเลอย่างสมบูรณ์ พลังไร้ก้นบึ้งฉีกกระชากกลางคืนให้จากไป!

ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือท้องทะเล แยกราตรี!

กลางคืนสลายไปราวกับฉีกขาด มันคือ…การแยก!

อสรพิษยักษ์ดิ้นรนอย่างเจ็บปวดเนื่องจากมันถูกฉีกให้เป็นชิ้นๆ!

แผ่นหินจารึกแตกสลายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยและพังทลายไป!

จ้าวสายลมหวนกระอักโลหิตอีกครั้ง รอยแผลมากมายปรากฏขึ้นอีกบนร่างกาย บนร่างไม่มีส่วนไหนไม่ได้รับบาดเจ็บแต่ร่างกายไม่ได้พังทลายแล้ว พลังแข็งแกร่งสายหนึ่งผลักเขากลับมากระแทกลงบนพื้นจนเกิดฝุ่นผงคละคลุ้งในอากาศ

ค่ำคืนไม่มีอยู่อีกแล้วและทุกอย่างเลือนหายไป ทุกสิ่งอย่างกลับคืนมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สามพี่น้องเฉินหนังศีรษะด้านชาขณะที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดแผ่ออกมาเบื้องหน้า พวกเขารู้สึกกลัวจากก้นบึ้งจิตใจ

“แม้กระทั่งอาจารย์ก็ไม่สามารถใช้วิชาเช่นนี้ได้…”

“นี่…นี่มันเป็นวิชาที่เขาใช้เวลาทำความเข้าใจสองเดือน…น่าหวาดกลัวยิ่งนัก! หากวิชาเช่นนี้ถูกใช้กับข้า สิ่งเดียวที่รอข้าอยู่คือความตายเท่านั้น!”

“จ้าวสายลมหวนเป็นเซียนขั้นชำระสวรรค์ ทั้งยังถูกบังคับให้ล่าถอย หากไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสหวังไม่มีเจตนาสังหาร คงยากยิ่งที่จ้าวสายลมหวนจะหนีรอดจากหายนะนี้ไปได้!”

สามพี่น้องเฉินมองหน้ากันเองและเห็นความหวาดกลัวของกันและกัน

หัวโตอ้ากปากค้างมองหวังหลินที่ไม่สนใจอะไร จิตใจเขาเกิดความรู้สึกซับซ้อนยิ่ง

‘ความแตกต่างระหว่างเรากำลังกว้างขึ้นและกว้างขึ้น…การเดินทางมาดาราจักรพันธมิตรเซียนทำให้ระดับบ่มเพาะเขาเพิ่มขึ้นมหาศาล!’

ในสายตาเล่ยจีเต็มไปด้วยแรงกระตุ้นและคิดขึ้นมา ‘ยิ่งนายท่านแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ การกลับไปดาวมารยักษ์ข้ายิ่งมั่นใจมากขึ้นเท่านั้น’

ต้าซานยังคงไม่สนใจเหมือนเดิม

รอบด้านเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาภายใต้สภาวะการณ์กดขี่เช่นนี้

ขณะที่หวังหลินมองดวงอาทิตย์ในท้องฟ้าอย่างเงียบงัน แววตาเต็มไปด้วยความกระจ่างใส เขาก้าวเท้าและมาถึงเบื้องหน้าจ้าวสายลมหวน คว้าจ้าวสายลมหวนเอาไว้และพุ่งตรงไปข้างหน้า

ก่อนจะจากไป เขาพยักหน้าให้สามพี่น้องเฉินและจึงหายวับไป

‘หลังจากรอมามากว่าสองเดือน ในที่สุดข้าก็สามารถจับจังหวะนั้นได้ มันช่างคล้ายกับตอนที่ข้าเข้าสู่มิติลึกลับของมารโบราณเป้ยหลัวในดินแดนวิญญาณปิศาจ…อย่างไรก็ตามมันแค่คล้ายกันเท่านั้น หากเปรียบเทียบกันแล้วมิติของเป้ยหลัวนับว่าเล็กน้อยไปเลย…’

ขณะหวังหลินขบคิด เขาปรากฏตัวเบื้องหน้าตำหนักและเดินเข้าไปข้างใน

‘ขอบเขตนั่นมันคืออะไร…แม้ข้าจะผ่านขอบเขตนั้นเพียงชั่วครู่ ข้าสามารถเข้าใจพลังอำนาจแยกความมืดของเวลากลืนคืนได้จนกลายเป็นวิชาแยกราตรี ซึ่งถือได้ว่าเป็นวิชาแรกที่ข้าสร้างขึ้น!’ หวังหลินวางจ้าวสายลมหวนไว้ด้านข้างและเริ่มขบคิด

เขานึกถึงฉากเหตุการณ์จากก่อนหน้านี้และค่อยๆแกะสลักความรู้สึกวิชาแยกราตรีไว้ในความทรงจำ

จ้าวสายลมหวนพยายามจะลึกขึ้นมองหวังหลินด้วยท่าทีซับซ้อน ตอนนี้เขาเหมือนโครงกระดูกไปแล้ว ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยถามด้วยเสียงแหบพร่า “ท่าน…ท่านพึ่งสร้างวิชานั้นหรือ?”