บทที่ 338 ยาอายุวัฒนะวิถีฟ้า!
รวมลมปราณ สร้างฐานราก รวมโอสถ!
ขอบเขตทั้งสามนี้สำหรับสำนักแม่น้ำตอนล่างแล้วเป็นเหมือนร่องลึกขนาดยักษ์สามแห่งที่แบ่งนักพรตทุกคนออกจากกัน ทุกขอบเขตนอกจากจะพบกับเหตุการณ์สุดขั้วบางอย่างแล้ว มิฉะนั้นก็ล้วนมีพลังบดขยี้ต่อขอบเขตก่อนหน้าได้หมด!
รวมลมปราณคือการดูดซับพลังฟ้าดินมาหลอมรวมเข้าในร่างกายให้กลายมาเป็นแม่น้ำกว้างใหญ่ ส่วนสร้างฐานรากก็คือการนำแม่น้ำนี้มารวมกันจนกลายเป็นมหาสมุทร เมื่อมหาสมุทรวิญญาณหลายชั้นปรากฏขึ้น ระดับความแข็งแกร่งก็ไม่ใช่สิ่งที่นักพรตรวมลมปราณจะสามารถเทียบเคียงได้!
ทว่าโดยภาพรวมแล้ว นี่ไม่ถือว่าเป็นการพลิกเปลี่ยนทางคุณภาพ แต่เป็นการระเบิดทางปริมาณ!
แต่รวมโอสถนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง!
นั่นคือการที่มหาสมุทรวิญญาณกลายมาเป็นผลึก ทำให้มหาสมุทรวิญญาณทั้งหมดในร่างกายรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน บีบอัดตัวเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายกลายมาเป็นยาหนึ่งเม็ดที่สามารถระเบิดพลังการสู้รบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ปริมาณสามารถตามได้ทัน แต่เป็นการก้าวทะยานทางคุณภาพที่จะทำให้ระดับชั้นของชีวิตต่างไปจากเดิมนับแต่นั้น!
เมื่ออิงจากจำนวนมากน้อยของมหาสมุทรวิญญาณ รวมไปถึงจำนวนที่มหาสมุทรวิญญาณผสานรวมเข้าด้วยกันในครั้งแรก จึงมีการแบ่งขอบเขตอย่างเข้มงวด นั่นคือยาสามัญ ยาดิน และ…ยาอายุวัฒนะ!
หากป๋ายเสี่ยวฉุนไม่ได้สร้างฐานรากวิถีฟ้า แต่สร้างฐานรากวิถีดินอย่างคนอื่นๆ ถ้าเช่นนั้นยาที่เขาจะรวมออกมาในตอนนี้ก็จะเป็นยาดิน นี่คือเส้นทางที่นักพรตแทบทุกคนต้องเดินไป
ทว่าเขาแตกต่างไปจากคนอื่น เขาสร้างฐานรากวิถีฟ้า เขาจึงมีโอกาส…เหยียบย่างลงบนเส้นทางของยาอายุวัฒนะวิถีฟ้า!
บัดนี้พลานุภาพสยบที่เกิดจากปราณวิถีฟ้าซึ่งกระจายออกไปทั่ว ทำให้ตลอดทั้งสนามรบเต็มไปด้วยความกดดันบีบคั้น สำนักธารฟ้าก็ดี สำนักสยบธารก็ช่าง พวกเขาต่างก็จำต้องหยุดต่อสู้กัน เมื่ออยู่ภายใต้ปราณวิถีฟ้านี้ ไม่ว่าใครก็ล้วนไม่ได้รับอนุญาตให้แผ่คลื่นตบะออกมา
คล้ายว่านี่คือกติกาที่ทุกคนรับรู้ร่วมกัน!
บนสนามรบแห่งนี้มีเสียงสูดลมหายใจที่ทั้งรัวเร็วและทั้งเนิบช้าดังมาให้ได้ยินเป็นระยะ สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนบัดนี้ล้วนมารวมอยู่บนร่างของป๋ายเสี่ยวฉุน รวมอยู่บนยาอายุวัฒนะเม็ดใหญ่ยักษ์ที่ลอยอยู่กลางอากาศเม็ดนั้น!
ในใจของทุกคนมีความคิดแตกต่างกันออกไป อย่างซ่างกวานเทียนโย่ว หมัดของเขากำเข้าหากันแน่นอยู่นานแล้ว นัยน์ตาแฝงไว้ด้วยความไม่ยินยอม เผยให้เห็นความริษยาที่ล้ำลึก รวมไปถึง…ความรู้สึกพ่ายแพ้ที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากยอมรับ
ลมหายใจของซ่งเชวียไม่มั่นคง แสดงให้เห็นถึงความไม่สงบสุขในใจ เขามองป๋ายเสี่ยวฉุน เวลานี้ในใจไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกใดกันแน่ และศิษย์แห่งความภาคภูมิใจคนอื่นๆ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเช่นเดียวกับเขา
โจวซินฉี กุ่ยหยา เสินซ่วนจื่อ บุตรโลหิตสามคนของสำนักธาราโลหิต และยังมีพวกจิ๋วต่าวจากสำนักธาราทมิฬ คนเหล่านี้ต่างก็เป็นศิษย์แห่งความภาคภูมิใจสมคำล่ำลือในสายสำนักของตัวเอง
ทว่าตอนนี้…พวกเขาต้องมาเห็นป๋ายเสี่ยวฉุนลุกผงาดโดดเด่นขึ้นมาคาตาตัวเอง มองคนรุ่นเดียวกัน…ที่รวมโอสถได้เป็นคนแรก ความขมขื่นและซับซ้อนในใจของพวกเขา ยากจะหาคำใดมาบรรยาย
และยังมีเฉินม่านเหยาของสายธาราโอสถที่เวลานี้นัยน์ตาของนางก็เผยประกายประหลาด จ้องมองนิ่ง คิ้วงามของนางขมวดเข้าหากันน้อยๆ เห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเอง มือขวาจึงทำท่าจะยกขึ้น ทว่าวินาทีที่นางหมายจะยกมือขวาขึ้นนั้นเอง ทันใดนั้นสายตาหนึ่งพลันกวาดมามองจากทิศไกล สายตานี้แฝงไว้ด้วยความเย็นเยียบ มากด้วยการขู่เตือน
เฉินม่านเหยาตัวสั่นเยือก เย็นวาบไปตลอดทั้งร่าง สังเกตเห็นว่าคนที่มองมายังตนก็คือผู้ที่อยู่บนเรือรบทงเทียนของสำนักธาราเทพในวันนั้น คนที่ทำให้ตนขนลุกขนพองไปทั้งตัว…นางจำได้ ลูกศิษย์ของสายธาราเทพเรียกอีกฝ่ายว่า…กงซุนหว่านเอ๋อร์!
และขณะที่อารมณ์ของทุกคนขึ้นๆ ลงๆ อยู่ไม่นิ่ง ทันใดนั้นมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นบนฟ้าที่กำลังหลอมรวมกันพลันระเบิดเสียงกัมปนาทที่ดังยิ่งกว่าฟ้าคำรณ!
ตูม!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวครั้งเดียวนี้ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี ทั้งยังมาระเบิดอยู่ในจิตวิญญาณ ทำให้จิตวิญญาณของทุกคนสั่นสะเทือนอย่างดุเดือด คล้ายมรรคาแห่งฟ้ากำลังแผดเสียงคำราม และขณะที่เสียงกัมปนาทนี้ดังสะท้อน สายฟ้าสีทองเส้นหนึ่งก็แลบปลาบออกมาจากหมู่เมฆ ตรงเข้าไปล้อมวนรอบมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้น แล้วแปลงกายมาเป็นมือใหญ่มากมายหลายคู่ที่ขนาดไม่เท่ากันกดบีบลงไปบนมหาสมุทรวิญญาณอย่างแรง!
ทำให้มหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นที่อยู่ระหว่างการหลอมรวมพลันหดตัวลงไปอีก!
“เก้าอสนีผสานโอสถ!!” ในสำนักธารฟ้า ผู้เฒ่าที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งขาดอีกแค่ครึ่งก้าวก็จะกลายเป็นขอบเขตคนฟ้าผู้นั้นหน้าเปลี่ยนสี ร้องอุทานด้วยความตกใจ
แทบจะวินาทีเดียวกับที่เสียงของเขาดังออกมา พวกบุรพาจารย์ก่อกำเนิดของสำนักสยบธารก็พากันแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้า ทั้งยังทยอยกันออกความคิดเห็นด้วย
“รวมยาอายุวัฒนะวิถีฟ้าจริงเสียด้วย ว่ากันว่าเมื่อยาอายุวัฒนะวิถีฟ้าปรากฏขึ้น วิถีฟ้าจะแปลงเป็นสายฟ้ามาช่วยผสานยา”
“มองดูเหมือนเป็นการช่วยเหลือ ทว่าในความเป็นจริงแล้วก็คือด่านเคราะห์อย่างหนึ่ง จำเป็นต้องทนรับสายฟ้าเก้าครั้งให้ได้โดยที่ไม่ตายไปเสียก่อน ถึงจะเรียกว่าสำเร็จอย่างแท้จริง…”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่ ขณะที่มหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นหดตัวลง ร่างของป๋ายเสี่ยวฉุนพลันสั่นเยือก มุมปากของเขามีเลือดไหลซึม ตลอดทั้งร่างแผ่ปราณที่น่าหวาดกลัวออกมา ปราณนี้แฝงไว้ด้วยความบ้าคลั่ง คล้ายว่าหากผิดพลาดแม้แต่นิดก็จะระเบิดพังทลายออกทันที และหากระเบิดออกเมื่อใด ป๋ายเสี่ยวฉุน…ไม่เพียงแต่มิอาจหลอมโอสถได้สำเร็จ เนื่องจากบาดเจ็บสาหัส ร่างของเขาก็อาจแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ กายและจิตดับสลาย!
การรวมโอสถโดยที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเช่นนี้ เดิมทีก็เสี่ยงอันตรายอย่างถึงที่สุดอยู่แล้ว!
มองเห็นเลือดที่ไหลรินออกมาทางมุมปากของป๋ายเสี่ยวฉุน ทุกคนของสำนักสยบธารทำได้เพียงร้อนใจ แต่กลับอับจนหนทาง ยาอายุวัฒนะวิถีฟ้า คนนอกไม่สามารถยื่นมือเข้าแทรก และยิ่งไม่สามารถให้การช่วยเหลือ ทั้งหมด…ล้วนขึ้นอยู่กับตัวของป๋ายเสี่ยวฉุนเอง
ดวงตาทั้งคู่ของป๋ายเสี่ยวฉุนเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองมหาสมุทรวิญญาณของตัวเองที่อยู่บนท้องฟ้า ทว่าชั่วขณะที่เขามองไป ทันใดนั้นเสียงกัมปนาทครั้งที่สองก็ดังสนั่นขึ้นมา
ตูม!
ตามมาติดๆ ด้วยสายฟ้าสีทองเส้นที่สองซึ่งหนากว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย มันแลบปลาบเข้าไปล้อมวนมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้น แล้วกดอัดลงไปอีกครั้ง!
ยังไม่สิ้นสุด เสียงกึกก้องเสียงที่สาม เสียงที่สี่ เสียงที่ห้า…ทยอยกันดังขึ้น สายฟ้าสีทองที่หนาขึ้นทุกครั้งเยื้องกรายมาเยือนพร้อมเสียงอึกทึกโครมคราม ทำให้ยาสีทองเก้ามหาสมุทรขนาดยักษ์เม็ดนั้นหดตัวเล็กลงอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งท้ายที่สุดเหลือขนาดไม่ถึงหนึ่งร้อยจั้ง เมื่อมองไปก็เห็นเป็นเพียงแสงสีทองที่เปล่งประกายระยิบระยับ คล้ายว่าอยู่ห่างจากยาอายุวัฒนะที่แท้จริงอีกไม่ไกลแล้ว!
ส่วนป๋ายเสี่ยวฉุนก็ยังคงกระอักเลือด ถึงขั้นที่ว่าดวงตา รูจมูก รูหูของเขาก็ยังมีเลือดสดไหลย้อยออกมา ร่างสั่นสะท้านไม่หยุด ราวกับใกล้จะแตกสลายเข้าไปทุกที
ยังไม่สิ้นสุด เมื่อเสียงกัมปนาทเสียงที่หกเสียงที่เจ็ดดังก้องอีกครั้ง สายฟ้าสีทองหนาใหญ่ยิ่งกว่าเดิมก็ฟาดเปรี้ยงลงมา การบีบอัดล้อมวนของสายฟ้าเส้นที่หกทำให้มหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นเกิดลางว่าจะพังทลาย คล้ายว่าแรงบีบอัดมีมากเกินไป หากมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นนี้หดตัวตามไม่ทันก็จะระเบิดกระจายออก!
กว่าจะผ่านพ้นสายฟ้าเส้นที่หกมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ทว่าการปรากฏตัวของสายฟ้าเส้นที่เจ็ด ปราณวิถีฟ้าที่น่าครั่นคร้ามยิ่งกว่าเดิมก็พลันทำให้มหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นที่กำลังผสานรวมกันเกิดการบิดเบือนเป็นวงกว้างทันที!
เมื่อมองไปจะเห็นได้ว่าถึงแม้มหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นนี้ได้หดตัวจากร้อยจั้งเหลือแค่เพียงสิบกว่าจั้งแล้ว ทว่าก็ยังทำท่าเหมือนจะพังทลายลงตลอดเวลา
“เสี่ยวฉุน!!” เสียงร้องอุทานด้วยความร้อนใจดังออกมาจากปากของคนหลายคนในสำนักสยบธาร โดยเฉพาะคนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาก็ยิ่งตึงเครียดกระวนกระวาย โหวอวิ๋นเฟยก็ดี จางต้าพั่งก็ช่าง และยังมีพวกหลี่ชิงโหว โหวเสี่ยวเม่ยและ
ซ่งจวินหว่าน พวกเขาทุกคนต่างก็กังวลใจถึงขีดสุด
เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว ทุกคนของสำนักธารฟ้าล้วนผ่อนลมหายใจกันอยู่ในใจ รอดูแค่ว่าเมื่อไหร่การรวมโอสถของป๋ายเสี่ยวฉุนจะล้มเหลว โดยเฉพาะชายหนุ่มรวมโอสถคนนั้นที่สีหน้ายิ่งเปลี่ยนมาเป็นชั่วช้ามากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อครู่นี้เขาเสียใจที่ตัวเองไปกระตุ้นให้อีกฝ่ายรวมโอสถ เดิมทียังตกตะลึงไปกับภาพเหตุการณ์การรวมโอสถของป๋ายเสี่ยวฉุน ทว่าตอนนี้ขณะเดียวกันกับที่คลายใจลง ไอสังหารในดวงตาก็โชนแสงออกมาอีกครั้งด้วย
“ดูท่า ไม่ต้องให้ข้าลงมือ คนผู้นี้ก็ต้องตายแน่แล้ว!”
แต่วินาทีที่เขาเพิ่งจะผ่อนลมหายใจ ป๋ายเสี่ยวฉุนกัดฟัน ดิ้นรนเงยหน้าขึ้นมองมหาสมุทรทั้งเก้าบนท้องฟ้า เสียงดังสะเทือนเลือนลั่นฟ้าดินเสียงที่แปดก็ผ่าตูมลงมา!
สั่นสะเทือนจนทุกคนแก้วหูแทบดับ และตามมาติดๆ ด้วยสายฟ้าสีทองเส้นที่แปดซึ่งระดับความหนามากยิ่งกว่าทั้งหมดก่อนหน้านี้ ประหนึ่งมังกรสีทองตัวหนึ่งที่พลันเยื้องกรายลงมาโอบล้อมอยู่รอบมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นแล้วบีบรัดเข้าไปอย่างแรง!
อสนีบาตเขย่าคลอนนภากาศ!
ภายใต้การบีบอัดครั้งนี้ทำให้ยาสีทองมหาสมุทรวิญญาณเก้าชั้นที่ใหญ่สิบจั้งหดเล็กลงไปเหลือเพียงหนึ่งจั้ง เนื่องด้วยการบีบอัดที่รุนแรงมากเกินไป ยาอายุวัฒนะมหาสมุทรเก้าชั้นที่เดิมทีก็บิดเบือนอยู่แล้วจึงกลายมาเป็นไม่ได้มาตรฐาน ถึงกระทั่งเกิดเป็นรอยปริร้าว!
มองดูเหมือนกำลังจะพังทลาย…รูขุมขนตลอดกายของป๋ายเสี่ยวฉุนมีเลือดสดผุดซึม ร่างโชกไปด้วยเลือด ทว่าดวงตาทั้งคู่ของเขากลับเผยความบ้าคลั่งและเหี้ยมโหด วิชาอมตะมิวางวายของเขาพลันหมุนโคจร แสงสีทองสาดส่องไปทั่วร่าง อีกทั้งด้านหลังยังมีร่างของอสูรปรากฏขึ้นมา!
“จงก่อตัวให้ข้า!!” ป๋ายเสี่ยวฉุนตะโกนกร้าว ในร่างมีเสียงสายฟ้าฟาดผ่าดังออกมา บัดนี้พลังชีวิตทั้งหมดระเบิดออกทุกด้าน เมื่อได้รับการซ่อมแซมและการประคับประคองอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดหลังจากสายฟ้าเส้นที่แปดจางหายไป ยาสีทองมหาสมุทรเก้าชั้นที่ถึงแม้จะไม่ได้มาตรฐาน ทว่ากลับยังคง…ดำรงอยู่!
ทุกคนที่อยู่รอบด้านพากันกลั้นลมหายใจ วินาทีที่แต่ละคนถูกภาพเหตุการณ์นี้เขย่าคลอนจิตใจ บนนภากาศพลันมีเสียงกัมปนาทเสียงที่เก้า…ดังลอยมา!
“สายฟ้าเส้นสุดท้าย!!” ร่างของเฟิงเสินจื่อจากสายธาราโลหิตสั่นเทาน้อยๆ เอ่ยปากด้วยเสียงแผ่วเบา
“หลังจากผ่านสายฟ้านี้ไป…ไม่ก็สำเร็จ ไม่ก็ตาย!”
ในสำนักธารฟ้า ผู้เฒ่าที่ขาดอีกครึ่งก้าวก็เป็นคนฟ้าผู้นั้นเวลานี้ก็พึมพำเสียงเบาเช่นกัน นัยน์ตาตอนที่มองไปยังป๋ายเสี่ยวฉุนเผยความซับซ้อน เขารู้ดี ขอแค่ป๋ายเสี่ยวฉุนรวมยาอายุวัฒนะวิถีฟ้าสำเร็จ ถ้าเช่นนั้น หากเขาไม่สิ้นอายุขัยไปเสียก่อนก็ย่อมมีความหวังที่จะได้เป็นก่อกำเนิด หรือถึงขั้นที่ว่าหากอนาคตอยากเป็นคนฟ้า…ก็มีความเป็นไปได้สูงสุด!