ตอนที่ 1204
ตอนนี้มันถูกเรียกว่าสุดยอดสะพาน
จากนั้นเขาก็ไปยังสำนักเซียนอสูรโบราณ ก่อนที่จะจากขุนเขาทะเลที่เก้าไป เขาต้องการจะไปพบกับ…เคอจิ่วซือ!
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะค้นพบตำแหน่งของสำนักเซียนอสูรโบราณ ก็ไม่อาจจะผ่านเข้าไปได้ มีเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นอยู่ในที่แห่งนั้น ถ้าไม่ทำลายมันเขาก็ไม่สามารถจะผ่านเข้าไปได้
เขาลอยตัวอยู่ที่ด้านนอกของซากปรักหักพังอย่างเงียบๆ อยู่นานสักพัก ในที่สุดก็ประสานมือและโค้งตัวลงต่ำ จากนั้นก็หมุนตัวและจากไป
บนยอดเขาที่อยู่ด้านในซากปรักหักพังของสำนัก เคอจิ่วซือยืนอยู่ที่นั่นเฝ้ามองดูเมิ่งฮ่าวจากไป
ทันใดนั้นเสียงของเยี่ยก็ดังก้องออกมา “ทำไมถึงไม่ปล่อยให้มันเข้ามา?”
“มันมีกรรมของจี้เทียนอยู่บนร่าง…และข้าก็มีมากกว่ามัน ถ้าพวกเราพบกันในตอนนี้…ก็จะเป็นการทำร้ายมัน” เคอจิ่วซือถอนหายใจ จากนั้นก็หันหน้ามองออกไปยังซากปรักหักพังที่ยืดยาวออกไปตรงด้านล่าง
“จี้เทียน…” มันพึมพำ รังสีสังหารอันเย็นชาสาดประกายขึ้นมาในดวงตา
เมิ่งฮ่าวไม่มีโอกาสได้พบกับเคอจิ่วซืออีกครั้ง เขาจากมาและมุ่งหน้าตรงไปยังเศษซากเซียน เขาต้องการจะเติมเต็มสุดยอดสะพานที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งถูกคัดลอกขึ้นมาจากเวทผู้ยิ่งใหญ่ของตนเอง ในตอนนั้นเขาไม่อาจจะนำสะพานของจริงจากไปได้
แต่ตอนนี้สุดยอดสะพานของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว อันเนื่องมาจากสะพานเซียนเดินหน มันไม่ได้เป็นแค่ภาพลวงตาอีกต่อไป แต่เป็นของจริง ด้วยพื้นฐานฝึกตนในตอนนี้ของตนเอง…เขาสามารถใช้เวทผู้ยิ่งใหญ่นี้ ทำให้มันกลายเป็นสุดยอดสะพานที่แท้จริง
ริ้วแสงหลากสีพุ่งเข้าไปในเศษซากเซียน ขณะที่เมิ่งฮ่าวเดินไปตามเส้นทางเดิมเมื่อครั้งล่าสุด เขามองเห็นสิ่งต่างๆ เช่นเดียวกับที่เคยเห็นมาก่อน มองเห็นวิหารที่แตกหักและศีรษะที่ไร้ร่างขนาดใหญ่ มองเห็นซากศพเป็นจำนวนมาก ดินแดนที่แตกกระจาย ของวิเศษที่ถูกทำลายไป และซากปรักหักพังของราชวัง ทั้งหมดนั้นกำลังลอยไปมาอยู่ในความว่างเปล่า…
หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาก็บรรลุถึงตำแหน่งที่เคยสร้างเป็นเวทแห่งเต๋าของตนเองขึ้นมา และจากนั้นก็พบว่าที่แห่งนั้นซึ่งเขาได้รับความรู้แจ้งจากเวทผู้ยิ่งใหญ่…คือสะพานที่แตกหักกระจัดกระจายออกไป!
มันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของสะพานเท่านั้น แต่ถ้ามองมาจากที่ห่างไกล และถึงแม้ว่ามันจะกลายเป็นเศษซากปรักหักพังไปแล้วก็ตาม แต่เมิ่งฮ่าวก็สามารถจะรู้สึกได้ถึงพลังอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังแพร่กระจายออกมา เป็นพลังอันน่าเหลือเชื่อแห่งฟ้าดิน
สะพานแห่งนี้ครั้งหนึ่งเคยยื่นขยายสูงขึ้นไปในสวรรค์ และถูกกราบกรานสักการะจากสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน ทั้งหมดนั้นต่างก็ปรารถนาที่จะเดินไปบนสะพานแห่งนี้!
แต่ตอนนี้มันเป็นสะพานที่ชำรุดแตกหัก บางทีสะพานส่วนใหญ่ก็จางหายไปในเม็ดทรายแห่งกาลเวลาไปแล้ว เหลือไว้เพียงแค่ชิ้นส่วนเล็กๆ เท่านั้น
หลังจากผ่านไปนานหลายปีจนนับไม่ถ้วน มันก็ยังคงเหลืออยู่แค่จุดนี้เท่านั้น ไม่มีใครจะสามารถนำมันจากไปได้ แม้แต่จี้เทียนก็ทำไม่ได้ อย่าว่าแต่ผู้ฝึกตนอาณาจักรเต๋าคนอื่นๆ
อย่างไรก็ตามเมื่อหลายปีก่อน เมิ่งฮ่าวได้สร้างเวทผู้ยิ่งใหญ่ของตนเองขึ้นมา ทำให้สะพานแห่งนี้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง มันคือเวทแห่งเต๋าที่ทำให้เขาได้ไปอยู่ในลำดับขั้น
วันนี้เขากลับมาเพื่อจะนำสะพานแห่งนี้จากไป!
“เจ้าคือสะพานจากโลกอื่นจริงๆ? ข้าไม่มั่นใจว่าเดิมทีเจ้าถูกเรียกว่าอะไร แต่ก็รู้ว่า…ผู้คนมากมายรู้จักเจ้า” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา อดที่จะคิดไปถึงบุรุษชุดดำซึ่งโผล่ออกมาจากภาพวาดผู้ยิ่งใหญ่ และสีหน้าของมันที่มองเห็นสุดยอดสะพานในอาณาจักรสายลมไม่ได้
“บางทีในฐานะที่ถูกเรียกว่าจากโลกอื่น แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังต้องเดินข้ามไป…เพื่อให้กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง…”
“แต่วันนี้ข้ากำลังจะนำเจ้าจากไป นับจากนี้เป็นต้นไป เจ้า…เป็นของข้า, เมิ่งฮ่าว เจ้าคือ…สุดยอดสะพานของข้า!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า ขณะที่เริ่มเดินตรงไปยังสะพาน แรงกดดันของสะพานเกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมา และร่างเมิ่งฮ่าวก็เริ่มสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า โบกสะบัดมือขวาออกไป และทันใดนั้นสุดยอดสะพานของเขาก็ปรากฏขึ้น
“หลอมรวม!” เมิ่งฮ่าวร้องตะโกนขึ้น ใช้สองมือขยับร่ายเวท และชี้นิ้วตรงไปยังสุดยอดสะพาน ทันใดนั้นสะพานทั้งสองก็เริ่มหลอมรวมเข้าด้วยกัน ได้ยินเสียงแผดร้องของวิญญาณสะพานดังออกมาจากสุดยอดสะพาน โดยที่มันคาดไม่ถึงว่าจะมีการหลอมรวมกันเกิดขึ้น
ขณะที่ขั้นตอนนี้ดำเนินต่อไป แรงกดดันที่กระจายออกมาจากสุดยอดสะพานก็ยิ่งมีความรุนแรงมากขึ้น เกิดเป็นเสียงกึกก้องดังเต็มอยู่ในอากาศ และทุกสรรพสิ่งก็เริ่มมืดสลัวลงไป สายลมม้วนกวาดออกไปทั่วทั้งเศษซากเซียน ราวกับว่าสุดยอดสะพานกำลังตื่นขึ้นมาอย่างแท้จริง!
แรงกดดันเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น และสวรรค์ก็สั่นสะท้าน เศษซากเซียนสั่นสะเทือน ในที่สุดทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเลก็สั่นไปมาอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่รู้สึกถึงพลังการขับไล่จากขุนเขาทะเล แต่ดูเหมือนว่าจะมีสายตาที่มองไม่เห็นอยู่คู่หนึ่งกำลังจ้องมองมา ราวกับว่ากำลังนึกย้อนไปยังความทรงจำจากในอดีต
ไม่เพียงแต่…อาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งหมดเท่านั้น แม้แต่สามสิบสามสวรรค์ก็กำลังสั่นสะเทือน ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนต่างก็ตกตะลึงไปตามๆ กัน ถึงแม้จะไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นอยู่ก็ตามที
อย่างน่าตกใจยิ่ง ภายในดินแดนแห่งรูปปั้น ซึ่งกำลังเข้ามาใกล้อาณาจักรขุนเขาทะเล ก็มีสะพานลอยตัวอยู่ในกลางอากาศด้วยเช่นกัน มันมีรูปร่างเหมือนกับสุดยอดสะพาน แต่เป็นสะพานที่แตกหักเสียหาย ราวกับว่าเป็นเพียงแค่สัญลักษณ์ และสูญเสียความสำคัญจากก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้นแล้ว
สะพานนั้นกำลังสั่นสะเทือนอยู่ด้วยเช่นกัน
เสียงของหญิงสาวดังก้องออกมา ด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดและหดหู่ “ใครบางคนกำลังปลุกมันให้ตื่นขึ้นมา…”
ที่ด้านล่างของสามสิบสามสวรรค์ ย้อนกลับไปในอาณาจักรขุนเขาทะเล ในเศษซากเซียนของขุนเขาทะเลที่เก้า เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ทันใดนั้นเขาก็บินขึ้นไปยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของสุดยอดสะพาน เขายกมือขึ้นไปในอากาศและจากนั้นก็ฟาดลงไปบนพื้นผิวของสะพาน
“หลอมรวม!”
ตูม!!
สุดยอดสะพานของเมิ่งฮ่าวเริ่มตกลงมาขณะที่มีการหลอมรวมกันอย่างรวดเร็ว กลิ่นอายของผู้ยิ่งใหญ่พุ่งขึ้นไปในอากาศ ปกคลุมไปทั่วร่างเมิ่งฮ่าว ถึงแม้ว่านี่คือเวทผู้ยิ่งใหญ่ของตนเอง แต่เขาก็ยังคงได้รับผลกระทบ ทำให้ต้องกระอักโลหิตออกมากองโต
อย่างไรก็ตามดวงตาเขาก็ยังคงสาดประกายขึ้นด้วยความเด็ดเดี่ยว ไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องนำเศษซากของสุดยอดสะพานไปให้จงได้ในครั้งนี้! เขากำลังจะหลอมรวมพวกมันเข้าไปในสุดยอดสะพานของตนเองเพื่อให้มันแข็งแกร่งมากขึ้น!
“หลอมรวม!” ร่างเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงสีฟ้า ขณะที่วิญญาณสะพานของสุดยอดสะพานทุ่มออกมาอย่างสุดกำลัง ยอมเสี่ยงชีวิตของมันเพื่อควบคุมสะพานไว้ ทำให้สะพานตกลงไปมากกว่าเดิม เพื่อที่จะหลอมรวมเข้าไปในสะพานดั้งเดิม
ครั้งนี้มีพลังแห่งการขับไล่พุ่งออกมา จนกลายเป็นพลังการโจมตีสะท้อนกลับ โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว และสุดยอดสะพานของเขาก็แทบจะพังทลายลงไป เห็นได้ชัดว่า สะพานที่แตกหักนี้ไม่ยอมให้ใครมาควบคุม หรือเป็นเจ้าของมันได้!
“ผีโต้ง! นกแก้ว! ออกมา!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น กวาดเช็ดโลหิตออกจากมุมปาก ขณะที่ผีโต้งและนกแก้วบินออกมาจากถุงสมบัติ ในทันทีที่พวกมันปรากฏตัวขึ้น ดวงตาก็เบิกกว้าง
“เจ้า เจ้า…เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” ผีโต้งกล่าวพร้อมกับร่างที่สั่นสะท้าน สะพานที่แตกหักนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่น่าหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง สะพานนั้นครั้งหนึ่งเคยแข็งแกร่งจนมีผลกระทบต่อสวรรค์และปฐพี ทำให้โลกต้องสั่นสะเทือน ถึงแม้ว่าพลังในตอนนี้ของมันจะถูกทำลายไป แต่กลิ่นอายของมันก็ยังคงมีอยู่!
“มันคือสะพานนั่น!!” นกแก้วแผดร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “สะกดมัน! ท่านย่ามันเถอะ! อู่เหยียจะต้องช่วยเจ้าสะกดมันไว้อย่างแน่นอน!” นกแก้วกลายเป็นริ้วแสงหลากสีพุ่งตรงไปยังสุดยอดสะพานที่แตกหัก จากนั้นสุดยอดสะพานของเมิ่งฮ่าวก็เพิ่มแรงกดดันออกไปมากขึ้น และเริ่มตกลงไปอีกครั้ง
ผีโต้งกัดฟันแน่น กลายร่างเป็นเชือกพุ่งกระจายออกไป เห็นได้ชัดว่าผีโต้งตัดสินใจที่จะช่วยผูกมัดสะพานที่แตกหักและสุดยอดสะพานของเมิ่งฮ่าวไว้ด้วยกัน!
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่สุดยอดสะพานเริ่มหลอมรวมเข้าด้วยกัน พื้นฐานฝึกตนของเมิ่งฮ่าวโคจรหมุนวนอย่างเต็มกำลัง
ระเบิดเป็นพลังแห่งเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้าออกมาอย่างเต็มที่ ในตอนนี้พลังในการหลอมรวมได้บรรลุถึงจุดที่สะพานแตกหักและสุดยอดสะพานของเมิ่งฮ่าวแทบจะซ้อนทับกันโดยสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่พลังสะท้อนกลับได้โจมตีมา รวมทั้งกลิ่นอายของพลังการขับไล่ที่ระเบิดออกมา เมิ่งฮ่าวรีบขยับมือร่ายเวท ปลดปล่อยเวทผนึกอสูรออกมา
“เจ้าถูกทำลายไปแล้ว เมื่อในอดีตเจ้าอาจจะทรงพลังและยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้เจ้าคือเศษซากปรักหักพัง! สมบูรณ์ไม่ถึงครึ่งของสิ่งที่เจ้าเคยเป็นมาก่อน ด้วยเจตจำนงแห่งเวทผู้ยิ่งใหญ่ของข้า และรูปแบบของสะพานเซียนเดินหน ข้าไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถดูดซับเจ้าไว้ได้!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงก่ำ กระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง กัดฟันแน่น หยิบผลเนี่ยผานลูกที่สี่ออกมา และกดลงไปบนหน้าผาก
“อ๋าวเฉี่ยน!” เมิ่งฮ่าวแผดร้องขึ้น และอ๋าวเฉี่ยนก็บินขึ้นมาเพื่อก่อตัวเป็นผ้าคลุมไหล่
“นกแก้ว!” นกแก้วและกระจกทองแดงรวมตัวกันเพื่อกลายเป็นอาวุธสงครามในทันที ครั้งนี้มันไม่ใช่ใบมีดขนาดยาว แต่กลายเป็นถุงมือ! ขณะที่ถุงมือนั้นสวมไปบนมือของเมิ่งฮ่าว เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าเจ็ดก้าว สร้างเป็นพลังขนาดใหญ่ขึ้นมา และจากนั้นก็ต่อยหมัดอันแข็งแกร่งออกไป!
นี่คือหมัดสังหารเทพ เป็นการโจมตีด้วยหมัดที่แข็งแกร่งมากที่สุดของเมิ่งฮ่าว แม้แต่ผู้ฝึกตนอาณาจักรเต๋าก็ยังต้องสั่นสะท้าน สุดยอดสะพานของเขาไม่อาจจะดูดซับสะพานที่แตกหักเสียหายนี้ได้อีกต่อไป ด้วยพลังของหมัดที่กระแทกเข้าไป ทำให้ระยะห่างของสะพานทั้งสองลดน้อยลงมากขึ้น!
สะพานทั้งสองซ้อนทับกันโดยสมบูรณ์!
หญิงสาวในชุดขาวนางหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ด้านบน นางคือไห่เมิ่งจื้อจุน กำลังมองดูเมิ่งฮ่าวหลอมรวมสองสะพานเข้าด้วยกัน ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
ในตอนที่สองสะพานซ้อนทับกัน สะพานที่แตกหักก็สั่นสะท้าน และจากนั้น…เสียงแตกร้าวก็ได้ยินมา ขณะที่สะพานนั้นพังทลายลงไป! เหมือนกับต้นเจี้ยนมู่ที่ยอมทำลายตนเอง ดีกว่าที่จะมองเห็นท้องฟ้าถูกควบคุมโดยตระกูลจี้ สะพานนี้รู้ตัวดีว่าตนเองอ่อนแอจนไม่อาจจะป้องกันไม่ให้ถูกกลืนกินไปได้
ถ้าเป็นคนอื่น สะพานก็อาจจะสามารถต่อสู้กลับไปได้ ถึงแม้ว่ามันจะอ่อนแอกว่าตอนนี้ก็ตามที แต่…เมิ่งฮ่าวแตกต่างกันออกไป เขามีเจตจำนงแห่งสุดยอดสะพาน และรูปแบบของสะพานเซียนเดินหน เขามีวิญญาณสะพาน ที่สำคัญคือ…สุดยอดสะพานของเขาคือ…สุดยอดสะพานที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
ถึงแม้ว่ามันจะไม่สำคัญเท่ากับสะพานที่แตกหักนี้ แต่ก็มีความสมบูรณ์แบบมากกว่า!
เมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีทางที่มันจะขัดขวางการหลอมรวมนี้ได้ ดังนั้นสะพานแตกหักจึงเลือกที่จะใช้กลิ่นอายสุดท้ายของมันทำลายตนเอง! ดีกว่าที่จะยอมให้…ถูกดูดกลืนไป!
สีหน้าเมิ่งฮ่าวเปลี่ยนไป ขณะที่มองไปยังสะพานแตกหักที่กำลังพังทลายลงและกลายเป็นเถ้าธุลีไป จากนั้นด้วยตาก็สาดประกายขึ้นด้วยความตกใจและเย็นชา
“เจ้ายอมทำลายตนเองไปดีกว่าที่จะถูกดูดกลืน, หือ…? ถ้าเช่นนั้นก็ให้ทำต่อไป ความตายของเจ้าจะช่วยให้สุดยอดสะพานของข้ามาแทนที่เจ้า ถือกำเนิดขึ้นมาใหม่!” เมิ่งฮ่าวแผดร้องออกมา กดสองมือลงไปบนสุดยอดสะพาน แสงอันเจิดจ้าเริ่มสาดประกายขึ้นไปในทันที แทนที่จะพยายามหลอมรวมเข้ากับสะพานแตกหัก สุดยอดสะพานกลับกลืนกินมันเข้าไป!
มันจะกลืนกินสะพานแตกหักโบราณนี้ เพื่อให้ตนเองมีชีวิตใหม่ขึ้นมา! ในอนาคตจะไม่มีสะพานที่แตกหักอีกต่อไป มีเพียงสุดยอดสะพานของเมิ่งฮ่าวเท่านั้น!
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่สุดยอดสะพานกลืนกินเถ้าธุลีที่เป็นเศษชิ้นส่วนของสะพานแตกหักเข้าไปด้วยความตะกละตะกลาม ขณะที่ทำเช่นนั้น กลิ่นอายของมันก็พุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน!
สุดยอดสะพานมีชีวิตใหม่ขึ้นมาอย่างแท้จริง ตอนนี้มันไม่ได้เป็นภาพลวงตาอีกต่อไป มันคือ…ของจริงโดยสิ้นเชิง!
เมื่อมันกลายเป็นของจริง สามสิบสามสวรรค์ก็สั่นสะเทือน และสะพานทั้งหลายในที่แห่งนั้นก็พังทลายลงไป สะพานที่แตกหักในโลกแห่งรูปปั้น ตรงด้านนอกความว่างเปล่าก็สั่นสะท้านและพังทลายลงไปด้วยเช่นกัน มันไม่มีทาง…จะคงอยู่ได้อีกครั้งตราบชั่วกาลนาน!!
ย้อนกลับไปในเศษซากเซียน เสียงที่แผ่วเบาของไห่เมิ่งจื้อจุนดังก้องออกไป
“มันเคยมีอยู่ชื่อหนึ่ง ถูกเรียกว่าเหยียบ…”
“นับจากนี้ไป” เมิ่งฮ่าวพูดแทรกขึ้นมา “มันถูกเรียกว่าสุดยอดสะพาน!” คำพูดของเขาไม่ได้แสดงถึงความไม่เคารพนับถือ แต่เขาไม่ต้องการจะได้ยินนามเดิมของมัน สิ่งที่เขาสนใจคือสะพานในตอนนี้ ไม่ใช่สิ่งที่มันเคยเป็นมาเมื่อในอดีต
เมิ่งฮ่าวหมุนตัวโบกสะบัดมือออกไป ทำให้สุดยอดสะพานเกิดเป็นเสียงหึ่งๆ ดังก้องขึ้น เศษซากเซียนสั่นไปมา ขณะที่สะพานนั้นจางหายไป เมิ่งฮ่าวประสานมือและโค้งตัวลงให้กับไห่เมิ่งจื้อจุน จากนั้นก็หันหลังและจากไป
ไห่เมิ่งจื้อจุนลอยตัวอยู่ที่นั่น มองดูเมิ่งฮ่าวพุ่งห่างออกไปไกล ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยท่าทางเหม่อลอย
“จิ่วเฟิงต้าเกอ (พี่ใหญ่จิ่วเฟิง) ในวันนั้น…ก็มีท่าทางที่สง่างามเช่นนี้เหมือนกัน…”