ตอนที่ 1275

ความวุ่นวายในตระกูลเมิ่ง

ในทันทีที่คำพูดหลุดออกมาจากปากเด็กชาย ใบหลิวขนาดใหญ่สิบใบก็กลายเป็นลำแสงสีดำพุ่งตรงไปยังตระกูลเมิ่ง ผู้ฝึกตนในชุดสีดำที่อยู่บนใบหลิว มีแววตาที่สาดประกายขึ้นด้วยรังสีสังหารอันเย็นเยียบ ขณะที่พวกมันโคจรหมุนวนพลังการฝึกตนจนถึงจุดสูงสุด

ลำแสงที่คล้ายกับลูกธนูอันแหลมคมนับสิบ ส่งเสียงหวีดหวิวแหวกฝ่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตาพวกมันก็ไปอยู่ที่ด้านนอกของเกราะป้องกันที่ปกคลุมอยู่รอบๆ ทวีปตระกูลเมิ่ง โดยไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย พวกมันกระแทกตรงเข้าไปยังเกราะป้องกัน

ตูมมมมมมม!

ขณะที่เสียงกระหึ่มดังก้องออกไป เกราะป้องกันตระกูลเมิ่งก็บิดเบี้ยวไปมา ราวกับว่ากำลังจะพังทลายลงไป เกิดเป็นเสียงแตกร้าวขึ้น ขณะที่รอยแตกร้าวจำนวนมากแพร่กระจายออกไปบนพื้นผิวของมัน

เมื่อได้เห็นเกราะป้องกันกำลังจะพังทลายลงไป ห้าปรมาจารย์ตระกูลเมิ่งฮ่าวก็แผดร้องคำราม ขยับมือร่ายเวททำให้แสงสีแดงพุ่งกระจายออกไปยังค่ายกลเวท ทำให้เกราะป้องกันที่สั่นไหวไปมาเริ่มมีความมั่นคงขึ้นอีกครั้ง และยังได้ทำการโจมตีกลับไปอีกด้วย

ลำแสงสีแดงจำนวนมากพุ่งตรงไปยังผู้ฝึกตนที่กำลังบุกรุกเข้ามา เวลาเดียวกันนั้น แทนที่จะยอมจำนนต่อโชคชะตา ผู้ฝึกตนตระกูลเมิ่งปฏิบัติตามคำสั่งของห้าปรมาจารย์ ส่งพลังไปให้กับค่ายกลเวทเพื่อโจมตีไปยังผู้ฝึกตนที่เป็นศัตรูนับหมื่น และเริ่มต่อสู้กับพวกมัน

ในชั่วพริบตาระดับความโหดร้ายในสนามรบก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เกิดการบาดเจ็บล้มตายอย่างมากมาย และกลิ่นคาวโลหิตก็พุ่งขึ้นมาในทันที เสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจได้ยินมาขณะที่…การสังหารหมู่กำลังเริ่มต้นขึ้น

ผู้ฝึกตนจากสำนักที่รุกรานเข้ามาส่วนใหญ่แล้วก็ถูกจัดการไปได้อย่างง่ายดาย เนื่องจากพวกมันมีพื้นฐานฝึกตนที่หลากหลาย และมีความอ่อนแอกว่าตระกูลเมิ่งมากนัก แต่ปรมาจารย์จากสำนักเหล่านั้นเป็นเรื่องที่แตกต่างกันออกไป และที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็คือผู้ฝึกตนชุดดำที่มาจากขุนเขาทะเลที่เจ็ด ซึ่งมีกลิ่นอายอันน่ากลัวอย่างเข้มข้น และเห็นได้ชัดว่าแต่ละคนต่างก็มีชื่อเสียงอยู่ในสถานที่แห่งนั้น เมื่อพวกมันโจมตีมา การต่อต้านของตระกูลเมิ่งก็ถูกบดขยี้ไปราวกับเป็นหญ้าแห้ง และผู้ฝึกตนตระกูลเมิ่งก็ถูกผลักดันให้ถอยไปด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่า

โชคดีที่เกราะป้องกันยังคงทำงานอยู่ ทำให้สมาชิกตระกูลเมิ่งใดๆ ที่ได้รับบาดเจ็บ ต่างก็สามารถจะล่าถอยออกจากการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว ตระกูลเมิ่งยังคงต่อต้านไว้ได้ แต่ในขณะที่พวกมันกำลังต่อต้านกันอย่างแข็งขัน ทันใดนั้นก็มีบางสิ่งเกิดขึ้นอยู่ในเก้าทวีปที่มีขนาดเล็กกว่า ซึ่งอยู่ติดกับทวีปหลักของตระกูลเมิ่ง ยกว้นตระกูลสวีซึ่งเมิ่งฮ่าวกำจัดไปแล้ว อีกสี่ตระกูลรองที่อยู่บนทวีปเหล่านั้นต่างก็เกิดการกบฏขึ้นทั้งหมด

ตอนแรกตระกูลเมิ่งก็แค่พบเจอกับความวุ่นวายภายในเพียงเล็กน้อย แต่แทบจะในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ผู้ฝึกตนทั้งหมดที่อยู่ในอาณาจักรโบราณ และสูงไปกว่านั้น ซึ่งมาจากสายโลหิตตระกูลเมิ่งที่เจ็ด, สี่ และสามจู่ๆ ก็สั่นสะท้าน จากนั้นแสงสีดำก็ปรากฏขึ้นในดวงตาพวกมัน และรอยยิ้มอันเย็นชาก็บิดขึ้นมาบนริมฝีปาก พวกมันหันร่างและเริ่มโจมตีไปยังกลุ่มคนร่วมตระกูลในทันที

“เจ้า…”

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่!?!?”

“เจ้าพวกกบฏ! เจ้าคนทรยศ!!”

เสียงกึกก้องทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนไปทั่ว ขณะที่ตระกูลเมิ่ง…ตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย!

เสียงแผดร้องโหยหวนดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงร้องคำรามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้ตระกูลเมิ่งวุ่นวายไปโดยสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่จะมีคนนอกบุกรุกเข้ามาเท่านั้น แต่ยังเกิดการปะทะกันเองอยู่ภายในด้วยเช่นกัน ตระกูลแทบจะถูกโค่นล้มลงไปได้ทุกเมื่อ

เมิ่งฮ่าวยังคงอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ยืนอยู่ที่นั่นในประตูอาณาจักรโบราณ ถูกห้อมล้อมโดยแสงอันไร้ขอบเขต ร่างเมิ่งฮ่าวคล้ายกับเป็นหลุมดำ ทำการดูดซับแสงที่พุ่งออกมาจากประตูด้วยความตะกละตะกลาม

ทุกลำแสงโบราณที่เขาดูดซับเข้าไปนั้น ทำให้พื้นฐานฝึกตนพุ่งขึ้นไปจนทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องพังทลายลงไป ขณะที่พลังเซียนของเมิ่งฮ่าวกลายเป็นพื้นฐานโบราณ!

พื้นฐานโบราณคือต้นกำเนิดพลังสำหรับผู้ฝึกตนอาณาจักรโบราณ เป็นพลังที่เต็มอยู่ภายในร่าง และสามารถจะระเบิดออกไปด้วยพลังที่สูงเกินกว่าอาณาจักรเซียน

“ทัณฑ์โบราณคือก้าวแรก หลังจากนั้นแสงแห่งประตูอาณาจักรโบราณก็จะถูกดูดซับเข้าไปเพื่อกลายเป็นพื้นฐานโบราณ…นั่นคือก้าวที่สอง”

“ก้าวที่สามคือจุดตะเกียงวิญญาณ จากนั้นก็จะเข้าไปอยู่ในอาณาจักรโบราณที่แท้จริง” เมื่อถึงจุดนี้ เมิ่งฮ่าวก็มองลงไปยังตระกูลเมิ่ง และเห็นความปั่นป่วนวุ่นวายที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งเหล่าคนนอกที่บุกรุกเข้ามา

ถ้าให้กล่าวกันตามความจริงแล้ว ไม่ว่าใครในตระกูลเมิ่งจะเป็นหรือตาย ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเมิ่งฮ่าวเป็นการส่วนตัว สิ่งที่เขาใส่ใจก็คือไว่ผอและกลุ่มคนที่เหลือของท่านเท่านั้น

ในช่วงเวลาเดียวกับที่เมิ่งฮ่าวมองลงไป เด็กชายบนใบหลิวสีดำที่ด้านล่างก็มองขึ้นมา มันและเมิ่งฮ่าวสบตากัน จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็ตระหนักว่าที่พวกมันกำลังโจมตีอยู่ในตอนนี้ ก็เพื่อทำให้จิตใจตนเองต้องตกอยู่ในความปั่นป่วน

เด็กชายไม่ได้ทำอะไรเพื่อแอบซ่อนความคิดนี้ไว้ และอันที่จริง ก็สามารถจะมองเห็นประกายแห่งความยั่วยุในแววตาของมันได้

เมิ่งฮ่าวส่ายหน้า มองไปยังค่ายกลเวทตระกูลเมิ่ง เพื่อให้มั่นใจว่ามันไม่อาจจะถูกทำลายไปได้อย่างง่ายดาย ตอนนี้ไว่ผอและคนทั้งหมดต่างก็ปลอดภัยอยู่ที่ด้านหลังเกราะป้องกันนั้น

เมิ่งฮ่าวละสายตากลับมา ไม่สนใจเด็กชาย กางแขนออกเป็นวงกว้าง แหงนหน้าขึ้น ปล่อยให้แสงจากประตูอาณาจักรโบราณไหลเข้ามาในร่าง กระจายออกไปทั่วอย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้น

เมื่อเกิดขึ้นเช่นนี้ พลังเซียนที่อยู่ภายในร่างก็กลายเป็นพื้นฐานโบราณ เวลาเดียวกันนั้น ผลเนี่ยผานทั้งสี่ที่ด้านในก็เริ่มกลายเป็น…ผลไม้เต๋าด้วยเช่นกัน!

“ผู้ฝึกตนอาณาจักรโบราณมีผลไม้เต๋า เพื่อทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับการก้าวเข้าไปในอาณาจักรเต๋าสำหรับวันข้างหน้า นั่นเป็นเพราะว่าแก่นแท้…จะเบ่งบานออกมาจากผลไม้เต๋า!” ขณะที่เมิ่งฮ่าวพึมพำกับตัวเอง เสียงกระหึ่มก็ได้ยินมา ขณะที่พลังเซียนภายในร่างประมาณสามในสิบส่วนถูกเปลี่ยนเป็นพื้นฐานโบราณ เวลาเดียวกันนั้น ผลเนี่ยผานลูกแรกก็เริ่มกระจายเป็นความผันผวนเต๋าออกมาจากหน้าผาก

รูปร่างของผลเนี่ยผานเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ และเริ่มเปล่งประกายระยิบระยับออกมา ราวกับว่าตอนนี้มันเต็มไปด้วยสัญลักษณ์เวทนับไม่ถ้วน ซึ่งเป็นการบ่งบอกว่ามันคือ…ผลไม้เต๋า!

ในทันทีที่ผลไม้นั้นปรากฏขึ้น พื้นฐานฝึกตนของเมิ่งฮ่าวก็พุ่งสูงขึ้นไปมากกว่าเดิม และเริ่มกระจายความผันผวนของพื้นฐานฝึกตนอันเข้มข้นออกมา

“เมื่อผลเนี่ยผานทั้งสี่กลายเป็นผลไม้เต๋าไปจนหมดสิ้น ข้าก็เริ่มจุดตะเกียงวิญญาณได้แล้ว” เมิ่งฮ่าวสะบัดแขนออกไปทั้งสองข้างในทันที อ้าปากขึ้นขณะที่กลายร่างเป็นหลุมดำ เริ่มดูดซับแสงของประตูทั้งหมดเข้ามา

ขณะที่แสงเหล่านั้นไหลเข้ามาในร่าง ประตูอาณาจักรโบราณก็เริ่มมืดสลัวลงไป ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจสำหรับคนที่กำลังมองดูอยู่ทั้งหมด

“ทัณฑ์โบราณของมันยุ่งยากลำบากมากกว่าทัณฑ์เต๋า แต่ก็ถือว่าทัณฑ์นั้นเป็นโชควาสนาอันน่าเหลือเชื่อได้เช่นกัน หลังจากที่เอาชนะได้แล้ว มันก็จะเปลี่ยนเป็นพลังอันน่าเหลือเชื่อ!” เด็กชายที่อยู่บนใบหลิวสีดำพึมพำ

“มันมีพื้นฐานฝึกตนที่แปลกประหลาด มันจะมีพลังเซียนอยู่ภายในร่างมากน้อยเท่าใดกันแน่? ปกติแล้วจะใช้เวลาแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้น ในการเปลี่ยนแปลงพลังเซียนทั้งหมดให้กลายเป็นพื้นฐานโบราณ…”

ม่านตาเด็กชายหรี่เล็กลง เต็มไปด้วยความตกตะลึง มันโบกสะบัดมือออกไป ทำให้ทะเลสีดำปรากฏขึ้น ขณะที่ทะเลนั้นเริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นไปเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังกระจายออกมา และแมงป่องยักษ์ก็ปรากฏขึ้น

แมงป่องกรีดร้องขณะที่วิ่งไปบนพื้นผิวของทะเลสีดำอย่างรวดเร็ว ตรงไปยังตระกูลเมิ่งและเกราะป้องกันนั้น เมื่อมันกระแทกเข้าไปในเกราะป้องกัน ก็เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น และเกราะป้องกันก็สั่นสะท้านไปมา ในช่วงเวลานั้นเมิ่งฮ่าวเริ่มเปลี่ยนพลังเซียนให้กลายเป็นพื้นฐานโบราณได้สามในสิบส่วน, สี่ในสิบส่วนและห้าในสิบส่วนแล้ว

เมื่อเขาบรรลุถึงห้าในสิบส่วน ผลเนี่ยผานลูกสี่สองก็กลายเป็นผลไม้เต๋าในที่สุด ด้วยการมีผลไม้เต๋าสองลูก ทำให้พื้นฐานฝึกตนของเมิ่งฮ่าวพุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

เขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับการเปลี่ยนแปลงทั้งข้างในและด้านนอก เป็นโชควาสนาอันน่าเหลือเชื่อซึ่งก็คือ…การทะลวงผ่านพื้นฐานฝึกตนขึ้นไปอย่างแท้จริง!

เขากำลังก้าวจากเซียนเข้าไปสู่โบราณ!

เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้น และกู่ร้องออกมา ขณะที่พลังเซียนถูกเปลี่ยนไปมากขึ้น หกในสิบส่วน, เจ็ดในสิบส่วน, แปดในสิบส่วน

เมื่อบรรลุถึงแปดในสิบส่วน ผลเนี่ยผานลูกที่สามก็กลายเป็นผลไม้เต๋า กลิ่นอายเมิ่งฮ่าวเริ่มมีความเก่าแก่มากขึ้น และเริ่มกระจายเป็นบรรยากาศที่โบราณออกมา ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาสามารถจะรับรู้ได้ถึงธรรมชาติที่แท้จริงของสายโลหิตตนเอง และได้ครอบครองความแข็งแกร่งของบรรพบุรุษในสมัยโบราณ

พลังจากกายเนื้อของเมิ่งฮ่าวกำลังมีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้น และดวงตากำลังสาดประกายเจิดจ้าขึ้น ตอนนี้เขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และเริ่มผอมแห้งลงไปมากขึ้นเรื่อยๆ แต่กลิ่นอายเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้าก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นด้วยเช่นกัน

“ในอาณาจักรโบราณ คนผู้หนึ่งต้องเดินไปตามเส้นทางของบรรพบุรุษ ควานหาธรรมชาติจากสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ค้นหา…แก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตทั้งปวง เพื่อให้สามารถก้าวเข้าไปในเต๋า!” เมิ่งฮ่าวพึมพำ

“เพราะว่าข้าคือเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า นอกจากการค้นหาเพื่อแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายแล้ว ข้าก็ต้องค้นหา…ความหมายที่แท้จริงของสายโลหิตด้วยเช่นกัน”

เมิ่งฮ่าวโบกสะบัดชายแขนเสื้อ ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกไป แสงที่ออกมาจากประตูอาณาจักรโบราณไม่ได้มีมากมายอีกต่อไป

เลือนรางลงจนแทบจะหายไปได้ทุกเมื่อ ขณะที่เมิ่งฮ่าวสูดหายใจดูดแสงนั้นเข้าไปอีกครั้ง มันก็พุ่งตรงมาถูกดูดซับเข้าไปทางผิวหนัง ไหลเข้าไปในร่างกาย

ตูมมมมมมม!

เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ขณะที่สองในสิบส่วนของพลังเซียนสุดท้ายภายในร่างกลายเป็นพื้นฐานโบราณ ในตอนนี้ผลเนี่ยผานลูกที่สี่ก็กลายเป็น…ผลไม้เต๋าโดยสมบูรณ์!

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมาจากภายในร่างเมิ่งฮ่าว ขณะที่พื้นฐานโบราณไหลไปทั่วร่าง ผลไม้เต๋าทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้าผากเริ่มจมลง และจากนั้นก็ขยายตัวออกไป ด้วยวงจรเช่นนี้ในแต่ละครั้ง ทำให้พื้นฐานโบราณภายในร่างระเบิดพุ่งขึ้นไปด้วยเช่นกัน ตอนนี้เมิ่งฮ่าวเริ่มรับรู้ได้ว่า…ตนเองมีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน!

“อาณาจักรโบราณ…” เมิ่งฮ่าวพึมพำ ในตอนที่เสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ประตูอาณาจักรโบราณก็แตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป แต่แทนที่จะจางหายไป เศษชิ้นส่วนของประตูกลับกลายเป็นทะเลแห่งเปลวไฟ

เป็นเปลวไฟเจ็ดสี คล้ายกับเปลวไฟแห่งการชำระล้าง หมุนวนอยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว

ถึงเวลาที่จะ…จุดตะเกียงวิญญาณแล้ว!

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น เด็กชายที่ด้านล่างก็ขยับสองมือร่ายเวท จากนั้นก็ชี้นิ้วไปยังแมงป่อง แมงป่องกรีดร้องออกมา พลังของมันพุ่งขึ้นไป ทำให้ร่างเริ่มขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม ในชั่วพริบตาก็เริ่มกระจายเป็นกลิ่นอายอันน่ากลัวออกมา เมื่อขนาดของมันเพิ่มขึ้นจนกระทั่งใหญ่โตเท่ากับทวีป

ทันใดนั้นร่างทั้งหมดของมันก็ปกคลุมไปทั่วเกราะป้องกัน จากนั้นก็ใช้เขี้ยวเล็บอันแหลมคมทั้งหมด แทงเข้าไปในเกราะป้องกัน ค่อยๆ ยกหางขึ้นมาอย่างช้าๆ เจาะลงไปอย่างรุนแรง

ตูมมมมมมม!

เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น ขณะที่เกราะป้องกันตระกูลเมิ่งสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง กลุ่มคนตระกูลเมิ่งที่อยู่ด้านใน รวมทั้งห้าปรมาจารย์ ต่างก็ตกตะลึงและพยายามจะโจมตีกลับไป แต่ในขณะที่พวกมันกำลังซ่อมแซมความเสียหาย กลุ่มคนที่อยู่บนใบหลิวนับสิบเหล่านั้น รวมทั้งผู้ฝึกตนที่มาจากสำนักต่างๆ ก็รวมพลังกันโจมตีมา เสียงกระหึ่มอย่างน่าตกใจก็ดังก้องขึ้น ขณะที่ประกายแสงวิชาเวทจำนวนมากถูกปลดปล่อยออกมา

จากนั้นเสียงระเบิดขนาดใหญ่ก็ได้ยินมา ขณะที่เกราะป้องกันตระกูลเมิ่ง…ระเบิดขึ้น!