ตอนที่ 1286

ส่งตระกูลเมิ่งจากไป

เสาแห่งแสงทั้งเก้าพุ่งขึ้นมาจากเก้าทวีปที่อยู่รอบๆ คฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่ง ขณะที่พวกมันพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว ก็ทำให้เกิดเป็นระลอกคลื่นอันไร้ขอบเขตพุ่งกระจายออกไป ทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนไปมา

เมื่อหลู่ว์โหวและคนอื่นๆ มาถึง ก็เป็นตอนที่เสาแห่งแสง เสาที่แปดระเบิดขึ้นไป

“นี่…” หลู่ว์โหวอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างขึ้น จากระดับพื้นฐานการฝึกตนของมัน หลังจากที่ตรวจสอบดูสถานการณ์อย่างละเอียด ก็รับรู้ได้ถึงพลังอันน่ากลัวที่อยู่ภายในเสาแห่งแสงเหล่านั้น

ดวงตาหลู่ว์โหวสาดประกายขึ้น ขณะที่มองลงไปยังรอยสักศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บนหลังมือขวา เตรียมใจให้พร้อม แค่นเสียงเย็นชาและจากนั้นก็โบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป ด้วยเช่นนั้นมันก็พุ่งตรงไป ติดตามมาด้วยผู้ฝึกตนหนึ่งหมื่นคน กองกำลังทั้งหมดกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปยังตระกูลเมิ่ง

ขณะที่พวกมันเข้าไปใกล้ กลิ่นอายอันน่ากลัวที่พวกมันกระจายออกมา ก็ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องสั่นสะเทือน กลิ่นอายนั้นเข้มข้นจนดูเหมือนว่าแทบจะกลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้ และทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณนั้นต้องถูกแช่แข็งไป

“ตระกูลเมิ่ง ใครเป็นคนสังหารบุตรชายข้า ให้ไสหัวออกมา!” เสียงหลู่ว์โหวดังก้องออกไปคล้ายเสียงฟ้าร้องคำราม กระจายไปทั่วทุกทิศทาง ขณะที่พลังของมันพุ่งทะยานขึ้นไป ด้วยพื้นฐานฝึกตนที่เป็นจักรพรรดิเต๋าสี่แก่นแท้ และในทันทีที่พลังนั้นพุ่งออกไป กฎธรรมชาติที่อยู่ในบริเวณนั้นก็แตกกระจายไป

ในตอนนี้กลุ่มคนที่อยู่ในคฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่งได้ยินเสียงแผดร้องคำรามนี้ และรับรู้ได้ถึงความหนาวเย็นที่กระจายออกมา ทำให้สีหน้าพวกมันต้องเปลี่ยนไป

เมิ่งฮ่าวยังคงมีสีหน้าสงบนิ่งเหมือนเช่นเคย มองขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ตรงด้านนอกของทวีปตระกูลเมิ่ง จากนั้นก็เพ่งสมาธิกลับมายังสิ่งที่ตนเองกำลังกระทำอยู่ สองมือยังคงยกขึ้นไป และแสงแปลกๆ ก็มองเห็นได้ในแววตา ขณะที่จัดการกับพลังแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล

เสาแห่งแสงเก้าต้นพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ในตอนนี้กระแสน้ำวนขนาดใหญ่เริ่มปรากฏขึ้นในท้องฟ้าเหนือคฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่ง ไกลออกไปมากๆ ตรงด้านบนสุดของเสาแห่งแสง

กระแสน้ำวนนั้นมีขนาดที่ใหญ่โตมหาศาล และเริ่มหมุนวนอย่างรวดเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ในชั่วพริบตาเสียงกระหึ่มอย่างไร้ขอบเขตก็ดังก้องออกมา และแรงกดดันขนาดใหญ่ก็เริ่มกดทับลงมา

สีหน้าหลู่ว์โหวเปลี่ยนไป และหยุดชะงักนิ่งในทันที เช่นเดียวกับผู้ฝึกตนทั้งหมดที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นดวงตาพวกมันก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง ขณะที่มองเห็นกระแสน้ำวนอันน่ากลัวปรากฏขึ้นที่ด้านบน

“พวกมันกำลังทำอะไรอยู่?!”

“นั่นเป็นค่ายกลเวทอะไรกัน?” แรกกดดันที่กำลังกดทับลงมาบนกลุ่มคนช่างน่าตกใจโดยสิ้นเชิง ราวกับว่ามีหัตถ์ยักษ์ที่มองไม่เห็นบางอย่าง กำลังผลักให้พวกมันถอยออกไปทางด้านหลัง ในที่สุดกระแสน้ำวนก็เริ่มหมุนวนด้วยความรวดเร็วจนดูคล้ายกับเป็นหลุมดำ ส่งระลอกคลื่นอันแข็งแกร่งออกมา จนผู้ฝึกตนจากขุนเขาทะเลที่เจ็ดไม่อาจจะต่อต้านได้ บังคับให้พวกมันต้องถอยร่นไปทางด้านหลัง

แม้แต่หลู่ว์โหวก็ได้รับผลกระทบจากแรงกดดันนั้นอย่างช้าๆ จากระดับพื้นฐานการฝึกตนของมัน ในที่สุดก็กลายเป็นคนสุดท้ายที่ถูกผลักออกไปทางด้านหลัง พร้อมกับเสียงกระหึ่มอย่างน่าตกใจ

เมิ่งฮ่าวลอยตัวขึ้นไปในอากาศ ตรงด้านบนทวีปตระกูลเมิ่ง อยู่ด้านนอกท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว มองลงไปยังคนทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งไว่ผอ

จากนั้นก็ใช้มือขวาขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว และชี้นิ้วออกไป

นิ้วที่ชี้ออกไปนั้นทำให้หนึ่งในเก้าทวีปที่อยู่รอบๆ คฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่ง แตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กลายเป็นเถ้าธุลีไป จากนั้นเสาแห่งแสงก็เชื่อมต่อกับทวีปที่ระเบิดออกไปนั้นจนกลายเป็นจุดแสงนับไม่ถ้วน และเริ่มพุ่งขึ้นไปในกระแสน้ำวน

ตูม!

กระแสน้ำวนหมุนเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ พลังและแรงกดดันที่อยู่ภายในเริ่มมีความรุนแรงมากขึ้น ทำให้สีหน้าของหลู่ว์โหวต้องสลดลง

ต่อมาทวีปที่สองก็ระเบิดออก จากนั้นก็สามและสี่ ทั้งหมดกลายเป็นเถ้าธุลี และเสาแห่งแห่งก็เชื่อมต่อไป เปลี่ยนให้พวกมันกลายเป็นจุดแสงระยิบระยับ และถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำวน

แรงกดดันจากกระแสน้ำวนเพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง และหลู่ว์โหวก็ถอยไปทางด้านหลังพร้อมกับร่างที่สั่นสะท้าน เช่นเดียวกันผู้ฝึกตนทั้งหมดจากขุนเขาทะเลที่เจ็ดซึ่งอยู่ด้านหลังมัน

“นี่…” ปากคอหลู่ว์โหวแห้งผาก ขณะที่จ้องมองไปยังกระแสน้ำวนด้วยความตกตะลึง ทันใดนั้นมันก็ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ แต่ก็ดูเหมือนว่าไม่น่าจะเป็นไปได้

ตูม!

ทวีปที่ห้าแตกกระจายกลายเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นก็หก, เจ็ด, แปดและเก้า เสาแห่งแสงแตกกระจายไป ทำให้จุดแสงนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศ แรงกดดันจากกระแสน้ำวนเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัวอีกครั้ง

ตอนนี้สิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ของตระกูลเมิ่งก็คือ คฤหาสน์บรรพชนและทวีปที่ตั้งอยู่ กลุ่มคนตระกูลเมิ่งรู้สึกว่าจิตใจกำลังเต้นรัว กระแสน้ำวนอันน่ากลัวนั้นทำให้จิตใจพวกมันหมุนคว้างจนกระทั่งกลายเป็นความว่างเปล่าไป

แม้แต่ห้าปรมาจารย์อาณาจักรเต๋าก็ตื่นตระหนก และรู้สึกว่าหัวใจตนเองกำลังเต้นรัวจนเกิดเป็นเสียงดังขึ้นมา

ในตอนนี้เองที่ดวงตาเมิ่งฮ่าวเริ่มสาดประกายขึ้น ใช้มือขวาขยับร่ายเวทอีกครั้ง และชี้นิ้วตรงไปยังทวีปสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่

“เปิดเส้นทางระหว่างขุนเขาทะเล!” เสียงเมิ่งฮ่าวดังก้องออกมา ทำให้เกิดเป็นสีสันแวบขึ้นไปในท้องฟ้า เถ้าธุลีจากทวีปทั้งหมดหลอมรวมเข้ากับจุดแสงระยิบระยับ และเริ่มหมุนวนเข้าไปในหลุมดำโดยพร้อมเพรียงกัน

ในชั่วพริบตาหลุมดำก็ดูดซับพลังจากทวีปทั้งหมด และพลังจากอาณาจักรขุนเขาทะเลที่หลอมรวมเข้าด้วยกันเข้าไป เมื่อเป็นเช่นนี้มันก็บรรลุถึงสิ่งที่ดูเหมือนว่าจะเป็นขีดจำกัดของตัวเอง ดังนั้นเมื่อเมิ่งฮ่าวออกคำสั่งไป กระแสน้ำวนก็ระเบิดขึ้นด้วยกลิ่นอายที่น่าตกใจอย่างที่ยากจะอธิบายได้

กลิ่นอายที่เข้มข้นนั้นทำให้จิตใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องสั่นสะท้าน และวิญญาณก็ตื่นตระหนก ที่ห่างไกลออกไป หลู่ว์โหวกำลังจ้องมองไปยังหลุมดำ และลำแสงขนาดใหญ่ที่เพิ่งจะปรากฏขึ้นตรงด้านในของมัน

แสงนั้น…เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ขณะที่มันพุ่งผ่านท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว ตรงไปยังเขตชายแดนระหว่างขุนเขาทะเลที่แปดและเก้า จากนั้นรอยแตกขนาดใหญ่ก็เปิดออก!

นี่คือภาพที่น่าตกใจมากไปกว่าตอนที่สามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่สร้างสะพานเซียนซะอีก

มันเป็นภาพที่น่ามหัศจรรย์ ขณะที่ลำแสงพุ่งทะลวงผ่านเข้าไปในเกราะป้องกัน มุ่งหน้าจากขุนเขาทะเลที่แปดตรงไปยัง…ขุนเขาทะเลที่เก้า

ในขุนเขาทะเลที่เก้า ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวสว่างจ้าขึ้นมา และผู้ฝึกตนในที่แห่งนั้นก็มองขึ้นไปด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน ไม่ว่าจะเป็นตระกูลฟาง สำนักหรือตระกูลอื่นๆ คนทั้งหมดต่างก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน

“เกิดอะไรขึ้น!?”

“นั่น…นั่นคืออะไร?!?!”

“นั่นคือแสงอะไร? มันดูเหมือนกับเป็น…ของวิเศษอันล้ำค่าบางอย่างกำลังปรากฏขึ้นมา?” เสียงพูดคุยดังเต็มไปทั่วในทุกแห่งหน ที่อยู่ภายในขุนเขาทะเลที่เก้า

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เองที่ด้านในตระกูลฟาง ทั้งฟางซิ่วเฟิง รวมทั้งผู้เฒ่าสูงสุด และคนอื่นๆ ต่างก็สามารถจะบอกได้ว่าภายในแสงนั้น…

มีกลิ่นอายของเมิ่งฮ่าวอยู่ด้วย!

ย้อนกลับไปในขุนเขาทะเลที่แปด หลู่ว์โหวมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้ทั้งหมด จนต้องถอยไปทางด้านหลังอีกครั้ง มองขึ้นไปยังกระแสน้ำวนหลุมดำและลำแสงนั้นด้วยสายตาที่งุนงง

“มัน…มันเปิดเกราะ…เกราะป้องกัน…ระหว่างขุนเขาทะเลออก เพื่อส่งทวีปตระกูลเมิ่งและกลุ่มคนในตระกูลทั้งหมดไปยังขุนเขาทะเลที่เก้า” ด้วยพื้นฐานฝึกตนและพลังแห่งความหยั่งรู้ ทำให้หลู่ว์โหวต้องสะท้านใจไปโดยสิ้นเชิง จากวิธีการและความสามารถของเมิ่งฮ่าว ทำให้จิตใจมันกำลังหมุนคว้างอยู่ในตอนนี้

มันตระหนักดีต่อค่าใช้จ่ายจำนวนมหาศาลที่ต้องใช้ในการเปิดเกราะป้องกันระหว่างขุนเขาทะเล ขุนเขาทะเลที่เจ็ดได้เตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้มาเป็นเวลานานอย่างน่าเหลือเชื่อ และต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่วจนน่าประหลาดใจเพื่อเปิดเป็นรอยแตกให้ฉีกขาดออก แต่ตอนนี้หลู่ว์โหวกำลังมองไปยังเมิ่งฮ่าวที่กระทำเรื่องเช่นเดียวกันนี้ด้วยตนเองเพียงลำพัง แล้วมันจะไม่ตกตะลึงได้อย่างไร?

เมิ่งฮ่าวมองขึ้นไปยังหลุมดำและลำแสง จากนั้นก็กางมือทั้งสองข้างออกไปและกู่ร้องออกมา ทันใดนั้นคฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่งและทวีปทั้งหมดต่างก็ส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งขึ้นไปในอากาศ ราวกับว่ามียักษ์กำลังแบกมัน…ยกตรงขึ้นไปยังกระแสน้ำวน

ฝุ่นหินดินทรายลอยคละคลุ้งไปมา และทุกสิ่งทุกอย่างก็สั่นสะเทือน เมิ่งฮ่าวเพ่งสมาธิไปยังคฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่ง ขณะที่มันลอยสูงขึ้นไปเรื่อยๆ เข้าไปใกล้กระแสน้ำวนมากขึ้นทุกที

ในที่สุด มันก็แทบจะบรรลุถึงกระแสน้ำวน จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็พึมพำ

“ไว่ผอ โปรดอยู่อย่างสงบสุขในที่แห่งนั้น”

ด้วยเช่นนั้นคฤหาสน์บรรพชนตระกูลเมิ่งก็จมลงไปในกระแสน้ำวน ซึ่งดูเหมือนว่าจะกลืนกินมันเข้าไป ในชั่วพริบตาหลุมดำก็หายไปในลำแสง

ลำแสงที่เชื่อมต่อกันระหว่างขุนเขาทะเลทั้งสองก็เริ่มจางหายไป เริ่มจากด้านที่อยู่ในขุนเขาทะเลที่แปด หรือบางทีมันอาจจะยังไม่หายไปในทันที แต่ก็เริ่มหายเข้าไปในที่ห่างไกล!

ในทันทีที่มันหายไปจากขุนเขาทะเลที่แปด และไปปรากฏขึ้นในขุนเขาทะเลที่เก้า ที่นั่นท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นสะเทือน และความว่างเปล่าก็บิดเบี้ยวไปมา

เมิ่งฮ่าวส่งตระกูลเมิ่งจากไปสำเร็จเรียบร้อย

ตระกูลเมิ่งคุ้นเคยกับการอาศัยอยู่ในขุนเขาทะเลที่แปด แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีก ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวเงียบสงบ และระลอกคลื่นก็จางหายไป

เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง มองออกไปยังทิศทางของขุนเขาทะเลที่เก้า

ในที่ห่างไกลออกไป หลู่ว์โหวลอยตัวอยู่ที่นั่นด้วยความตกตะลึง เริ่มมีเหงื่อไหลซึมออกมา และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าการพยายามมากวาดล้างตระกูลเมิ่ง เป็นการรนหาที่ตายของมันเอง

ตอนนี้มันตระหนักแล้วว่าทำไมราชันขุนเขาทะเลของตนเองถึงได้ออกคำสั่ง อย่าได้ไปตอแยตระกูลเมิ่ง ไม่ใช่เพราะว่ามันและเมิ่งฮ่าวเป็นสหายกัน แต่เป็นเพราะว่า…มันไม่ต้องการไปมีเรื่องกับคนตระกูลเมิ่ง!

นั่นเป็นเพราะว่า ผู้ที่หลบซ่อนตัวอยู่ในตระกูลเมิ่ง คือผู้แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด เป็นผู้แข็งแกร่งที่แม้แต่หลู่ว์โหวก็รู้ว่า…ราชันขุนเขาทะเลที่เจ็ดไม่กล้าที่จะไปมีเรื่องด้วย

เขามีพลัง…ที่จะเปิดเกราะป้องกันระหว่างขุนเขาทะเล เพื่อส่งทวีปและกลุ่มคนในตระกูลทั้งหมดออกไปยังขุนเขาทะเลอีกแห่ง เขาคือ…ผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังอย่างน่าตกใจยิ่ง

“ล่าถอย!” หลู่ว์โหวพูดออกมาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย จากนั้นร่างมันก็พุ่งไปทางด้านหลังในทันที ติดตามมาด้วยผู้ฝึกตนอื่นๆ แห่งขุนเขาทะเลที่เจ็ด แววตาอันชั่วร้ายก่อนหน้านี้ของพวกมัน กลายเป็นความตกใจกลัวโดยสิ้นเชิง รีบหลบหนีจากไปพร้อมกันทั้งหมด

แม้ว่าจะต้องหลบหนีจากไปโดยไม่ทันได้ต่อสู้ แต่พวกมันก็ไม่สนใจ

เพราะว่าคนทั้งหมดได้เห็นแล้ว ถึงพลังอันน่ากลัวนั้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้…จะจางหายไปก็ตามที

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่ผู้ฝึกตนแห่งขุนเขาทะเลที่เจ็ดหลบหนีไปโดยพร้อมเพรียงกัน อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเองที่เมิ่งฮ่าวละสายตาจากขุนเขาทะเลที่เก้า หันหน้ามองไปยัง…ผู้ฝึกตนแห่งขุนเขาทะเลที่เจ็ด

“เมื่อมาแล้ว ก็ไม่ต้องรีบร้อนจากไป!” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ