ตอนที่ 1341

จักรพรรดิเต๋าหลบหนี

เมิ่งฮ่าวกำลังโจมตีไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ซึ่งก็คือสวรรค์ชั้นแรก รอยแตกร้าวจำนวนมากพุ่งกระจายออกไป ยากที่จะบอกได้ว่าสวรรค์ชั้นแรกจะสามารถคงอยู่ได้อีกนานเท่าใด เวลาเดียวกันนั้นตรงขุนเขาทะเลที่แปดด้านล่าง เสียงกระหึ่มก็ดังก้องออกมาจากอาณาเขตของสามสิบสามนรก

จากนั้นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็ดูเหมือนว่าจะแตกกระจายออกไป ขณะที่รอยแตกขนาดใหญ่เปิดออก เงาร่างที่สกปรกมอมแมมร่างหนึ่งโผล่ออกมา กระจายเป็นความเกลียดชังและบ้าคลั่งอย่างดุร้าย

ทันใดนั้นมันก็กระอักโลหิตออกมาคำโต หลังจากที่เปลวไฟแห่งความบ้าคลั่งจุดประกายขึ้นมาในดวงตา ก็แหงนหน้าขึ้นและแผดร้องคำรามออกมา

“เมิ่งฮ่าว ข้าขอสาบานว่าจะกวาดล้างตระกูลเจ้าไปให้หมดสิ้น!!”

มันคือคนนอกคอกชุดเกราะสีทองหลงหลินจื่อ ที่เมิ่งฮ่าวหลอกล่อให้เข้าไปในสามสิบสามนรกนั่นเอง เป็นหนึ่งในสองจักรพรรดิเต๋านอกคอก!

ตอนนี้มองไม่เห็นชุดเกราะสีทองบนร่างมันแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและเหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างยิ่ง แต่ระดับพลังก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปจากก่อนหน้านี้ อันที่จริงก็ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ยากที่จะบอกได้ว่ามันได้รับความทุกข์ทรมานมามากน้อยเท่าใดอยู่ภายในสามสิบสามนรก และไม่รู้ว่ามันหลบหนีออกมาได้อย่างไร แต่ค่าตอบแทนที่ต้องจ่ายออกไปก็เห็นได้ชัดว่าไม่อาจจะคาดคิดได้

ถ้าไม่เช่นนั้น มันก็คงจะไม่เคียดแค้นเช่นนี้

ในทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งกระจายออกไป จากนั้นแรงสั่นสะเทือนก็วิ่งผ่านไปทั่วร่าง มันได้ยินเสียงร้องตะโกนดังออกมาจากผู้ฝึกตนแห่งขุนเขาทะเลที่แปด รวมทั้งเสียงแผดร้องจากกลุ่มคนนอกคอกของตนเอง

และเมื่อมองขึ้นไปในท้องฟ้า ก็เห็นว่าบ้านของมัน ดินแดนอันกว้างใหญ่ซึ่งก็คือสวรรค์ชั้นแรก กำลังพังทลายลงมา

สิ่งที่ทำให้มันต้องมีโทสะมากขึ้นก็คือ รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงกลิ่นอายของเมิ่งฮ่าว ผู้ที่มันเกลียดชังเป็นอย่างยิ่ง จนแทบจะทนรอไม่ไหวที่จะฉีกเนื้อเขาออกมาเป็นชิ้นๆ ด้วยฟันอันแหลมคมของมัน

“เมิ่งฮ่าว!” มันร้องตวาดเป็นเสียงดังก้อง แหงนหน้าขึ้นกู่ร้องด้วยเสียงที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ จนปกคลุมไปทั่วทั้งขุนเขาทะเลที่แปด ผู้ฝึกตนและกลุ่มคนนอกคอกทั้งหมด ต่างก็รู้สึกว่าจิตใจกำลังสั่นสะท้าน ขณะที่หลงหลินจื่อกลายเป็นลำแสงพุ่งขึ้นไปในอากาศ

อี้กู่จื้อจุนยังคงตกอยู่ในท่ามกลางการต่อสู้กับไห่เมิ่งจื้อจุน ก่อนหน้านี้มันไม่ได้วิตกมากนัก แต่ตอนนี้กำลังคิดว่าจะยอมจ่ายค่าตอบแทนใดๆ ก็ตาม ไม่ว่าจะอันตรายมากแค่ไหน เพื่อที่จะหลุดออกไปจากการต่อสู้นี้ให้จงได้ แต่ในทันทีที่มันรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของหลงหลินจื่อ ดวงตาก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ ราชันจักรพรรดิที่กำลังต่อสู้กับตี้จ้างก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน ร่างจำแลงจักรพรรดิเต๋าถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นคนนอกคอกทั้งสามต่างก็ปลดปล่อยกระแสแห่งเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลัง กลายเป็นระลอกคลื่นออกไปในความว่างเปล่า

“สังหารเมิ่งฮ่าวบนสวรรค์ชั้นแรก! หยุดมันให้จงได้!!”

“ไม่ว่าจะจ่ายค่าตอบแทนใดๆ ก็ตาม ต้องสังหารมันให้ได้!!”

เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันพุ่งผ่านอาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งหมดไปด้วยระดับความรวดเร็วอันน่าตกใจ ทำให้ผู้ฝึกตนรับรู้ได้ถ้วนทั่วทุกตัวคน สีหน้าของผู้ฝึกตนเหล่านั้นเปลี่ยนไปแทบจะในทันที ความวิตกกังวลพุ่งขึ้นมาในจิตใจ เมิ่งฮ่าวกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งจิตวิญญาณ และเป็นผู้จุดประกายไฟให้กับพวกมัน

ถ้าสวรรค์ชั้นแรกตกลงมาจริงๆ ประกายไฟนั้นก็จะกลายเป็นเปลวไฟนรกที่ลุกโชนไปทั่วทั้งฟ้าดิน แต่…ถ้าสวรรค์ชั้นแรกไม่ตกลงมา และถ้าเมิ่งฮ่าวตายไป เปลวไฟเหล่านั้นก็ไม่อาจจะทำความเสียหายให้กับใครได้ นอกจากตนเองเท่านั้น

กลุ่มผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนเฝ้ามองไปด้วยความวิตกกังวล ขณะที่ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนไปมา สำหรับหลงหลินจื่อ มันรู้ว่าภารกิจของตนเองคือ การทำให้บ้านเกิดปลอดภัย และความรู้สึกเป็นศัตรูกับเมิ่งฮ่าวก็มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น ทำให้ต้องระเบิดเป็นความบ้าคลั่งออกมา แม้แต่ความปลอดภัยของตนเองก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย

“เมิ่งฮ่าว!” หลงหลินจื่อแผดร้องคำรามออกมา พุ่งตรงขึ้นไปยังสวรรค์ชั้นแรกด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ขณะที่เข้าไปใกล้ดินแดนอันกว้างใหญ่ที่ด้านบนก็แตกกระจายออกมาอย่างต่อเนื่อง แม้แต่บางส่วนที่เป็นเขตชายแดนก็กำลังตกลงมา ก้อนหินดินทรายที่แตกกระจายกำลังตกลงมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว จากนั้นก็เกิดเป็นแรงเสียดทานจนลุกไหม้ขึ้น เมื่อผ่านเข้ามาในอาณาเขตของอาณาจักรขุนเขาทะเล ในที่สุดท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็ดูเหมือนกับทะเลแห่งเปลวไฟ

คนทั้งหมดที่กำลังเฝ้ามองไป ต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างถึงที่สุด หลงหลินจื่อเริ่มเผาไหม้พลังชีวิตของตนเอง ทำให้เปลวไฟพุ่งออกมาอยู่รอบๆ ตัว ขณะที่พุ่งตรงขึ้นไปยังสวรรค์ชั้นแรก

ในช่วงเวลาเดียวกับที่มันกำลังจะเหยียบย่างลงไปบนสวรรค์ชั้นแรก เมิ่งฮ่าวกำลังลอยตัวอยู่ในกลางอากาศ มองไปยังเปลวไฟที่ลุกไหม้อยู่รอบๆ ตัว เสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจดังก้องอยู่ในหู ขณะที่พื้นดินแตกร้าวและพังทลายลงไป เมืองมากมายกลายเป็นซากปรักหักพัง และอาคารบ้านเรือนนับไม่ถ้วนแหลกสลายไป ภูเขากลายเป็นพื้นที่ราบ พื้นที่ราบกลายเป็นช่องแตกขนาดใหญ่และหุบเขา

เมิ่งฮ่าวรู้สึกได้ถึงพลังขับไล่ รวมทั้งความขมขื่นของเจตจำนงที่กระจายออกมาจากโลกแห่งนี้ ขณะที่มันกู่ร้องด้วยความโศกเศร้า เมิ่งฮ่าวแอบถอนหายใจ แต่ทันใดนั้นก็มองออกไปยังที่ห่างไกล

ชั่วขณะต่อมาสายตาเมิ่งฮ่าวก็ไปหยุดนิ่งอยู่บนร่างหลงหลินจื่อ ที่เพิ่งจะพุ่งเข้ามาในสวรรค์ชั้นแรกราวกับเป็นสายฟ้า นี่คือบ้านเกิดของมัน เป็นสถานที่ที่มันเติบโตและฝึกฝนตนเอง มีความทรงจำที่น่าประทับใจมากมายอยู่ในสถานที่แห่งนี้ ในทุกที่ที่มันมองไปก็จะเห็นว่าเป็นสถานที่ที่มันเคยใช้เวลาอยู่ด้วยมาก่อน

แต่ตอนนี้เมื่อมองไปรอบๆ ก็ทำให้มันต้องสั่นสะท้านขึ้นมา และภาพที่เห็นก็กลายเป็นสีแดงไปราวกับว่าจะเต็มไปด้วยโลหิต มันอยากจะพูดอะไรออกมา อยากจะร้องตะโกนออกไป แต่ก็ไร้สุ้มเสียง มันเริ่มหอบหายใจ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยโทสะและบ้าคลั่ง ท่วมท้นอยู่ในจิตใจโดยสิ้นเชิง

“เจ้า…เจ้ามันบ้าไปแล้ว!! คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะกวาดล้างเผ่าพันธุ์ของข้า คนทั้งหมด เมืองทั้งหมด…อาณาจักรแห่งนี้ทั้งหมดไป! พวกเราอาจจะทำสงครามกันอยู่ แต่ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ก็ได้!!” แววตาอันบ้าคลั่งของหลงหลินจื่อกลายเป็นสีแดงก่ำไปโดยสิ้นเชิง และหยดน้ำตาโลหิตก็เริ่มไหลลงมา รู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังถูกแทง ในทั่วทุกทิศทางมันมองเห็นแต่เมืองที่ถูกทำลายไป และผู้คนนับไม่ถ้วนที่ตกตายหรือกำลังจะตายไป

มันสูดดมได้ถึงกลิ่นคาวโลหิตของสหายร่วมชนเผ่า มองเห็นซากศพที่กองสุมซ้อนทับกันไปมา และซากปรักหักพัง…

“เมิ่งฮ่าว!!” มันร้องตวาดขึ้น เต็มไปด้วยความเกลียดชังและบ้าคลั่ง กลายเป็นลำแสงพุ่งตรงมา ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน

“ตอนนี้เจ้าน่าจะเข้าใจแล้วว่าควรจะมีข้อจำกัดของสงครามผู้ฝึกตน ไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์ธรรมดาทั่วไป” เมิ่งฮ่าวมองไปยังหลงหลินจื่อด้วยแววตาที่ดูถูกเยาะเย้ย กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ข้าไม่รู้ว่าผู้ฝึกตนอื่นๆ ทั้งหมดในขุนเขาทะเลเป็นอย่างไร แต่ข้ามีคติประจำตัวว่า…ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!”

“การทำลายล้างสวรรค์ชั้นแรกในวันนี้เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!” เสียงเมิ่งฮ่าวเย็นชาราวน้ำแข็ง ขณะที่ดังก้องออกมา เวลาเดียวกันนั้นก็กำมือขวาเป็นหมัด และต่อยตรงไปยังหลงหลินจื่อ

เขาอยู่ห่างออกไปหนึ่งหมื่นหลี่ แต่ก็ยังคงต่อยหมัดทำลายล้างชีวิตออกไป!

เจตจำนงแห่งการทำลายล้างระเบิดออกไป ดูดซับพลังชีวิตที่อยู่ในบริเวณนั้นทั้งหมดเข้าไป ซึ่งเป็นชีวิตของสวรรค์ชั้นแรก หมัดนั้นทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน ภูเขาสั่นสะท้าน และทำให้สีสันแวบขึ้นไปในอากาศ ขณะที่พุ่งตรงไป

ดวงตาหลงหลินจื่อเบิกกว้างขึ้น ถึงแม้ว่าจะเต็มไปด้วยโทสะโดยสิ้นเชิง แต่ก็ยังคงมีสติรู้สึกตัว ในทันทีที่เมิ่งฮ่าวโจมตีออกมา จิตใจมันก็เริ่มเต้นรัว ถึงแม้ว่าพลังของหมัดที่โจมตีมานี้จะออกมาจากกายเนื้อของเมิ่งฮ่าวเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ก็ยังคงทำให้มันเต็มไปด้วยความรู้สึกถึงอันตรายอย่างรุนแรง

โดยไม่ลังเลใดๆ มันรีบขยับสองมือร่ายเวท และจากนั้นก็ชี้นิ้วตรงไปยังเมิ่งฮ่าว ทันใดนั้นพลังแก่นแท้ก็ระเบิดออกไป กลายเป็นกระแสน้ำวนหกสี กระแทกเข้าไปยังหมัดของเมิ่งฮ่าว

ตูม!

สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน ขณะที่หลงหลินจื่อถอยโซเซไปทางด้านหลัง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก เมิ่งฮ่าวก็ถอยไปด้านหลังด้วยเช่นกัน และทุกย่างก้าวที่เหยียบลงไป ก็ทำให้พื้นดินสั่นไหวไปมา และจากนั้นก็ระเบิดขึ้น

พื้นดินภายในรัศมีหนึ่งพันจ้างพังทลายลงไปในทั่วทุกทิศทาง เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา เศษหินดินทรายตกลงไปยังอาณาจักรขุนเขาทะเล ขณะที่สวรรค์ชั้นแรกเกิดเป็นช่องโหว่ขึ้นมา

ถ้ามองลงไปในช่องโหว่นั้น ก็สามารถจะมองเห็นอาณาจักรขุนเขาทะเลที่ด้านล่าง

นี่คือวิธีการต่อสู้ของเมิ่งฮ่าว ยืมพลังที่โจมตีมา เพื่อปลดปล่อยเป็นพลังระเบิดของตนเอง

หลงหลินจื่อแผดร้องคำราม ขยับสองมือร่ายเวทอีกครั้ง ทำให้หกแก่นแท้ปะทุออกไป กลายเป็นกิ้งก่าดุร้ายหกตัวในทันที กระจายเป็นเจตจำนงแห่งการทำลายล้าง พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบประกายขึ้น และหัวเราะอย่างเย็นชา ขยับร่ายเวทด้วยมือขวา โบกสะบัดออกไป เรียกให้สุดยอดสะพานปรากฏขึ้น เมื่อสุดยอดสะพานตกลงไปยังกิ้งก่าแก่นแท้ทั้งหกตัว เสียงระเบิดขนาดใหญ่ก็ดังก้องออกมา เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลายไป

หลงหลินจื่อมองไปยังพื้นดินที่เป็นบ้านเกิดของตนเองแตกกระจายไป และแผดร้องออกมา จากนั้นก็หัวเราะขึ้นด้วยความขมขื่น เริ่มเผาไหม้พลังชีวิตตนเองเพื่อเพิ่มพลังให้กับพื้นฐานฝึกตน

ในชั่วพริบตาก็พุ่งฝ่าอากาศไปปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว ขยับมือร่ายเวทอย่างรวดเร็ว และเปลวไฟก็พุ่งออกมาจากปากขนาดใหญ่ ที่งับลงมายังเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวไม่มีเวลาหลีกเลี่ยง แค่มองไปขณะที่เปลวไฟรูปปากสีดำกัดลงมา

เปลวไฟสีดำลุกไหม้อย่างรุนแรง ทำให้ทุกสรรพสิ่งฉีกขาดออกไป ท้องฟ้า พื้นดิน และอากาศ แต่จากนั้นเสียงกระหึ่มก็ได้ยินขึ้นมา ขณะที่เปลวไฟพังทลายลงไป และเมิ่งฮ่าวก็เดินออกมา พร้อมกับอาวุธสงครามที่อยู่ในมือ

เขาพุ่งตรงไปยังหลงหลินจื่อโดยไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย อาวุธสงครามแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ก็สิ้นเปลืองพลังด้วยเช่นกัน เมิ่งฮ่าวจึงต้องใช้มันร่วมกับพื้นฐานฝึกตนด้วยความระมัดระวัง เมื่อถึงเวลาที่ต้องโจมตีไป เขาจะไม่ลังเลอย่างแน่นอน และตอนนี้อาวุธสงครามกำลังกรีดเฉือนตรงไปยังหลงหลินจื่อ

แต่ทันใดนั้นแรงสั่นสะเทือนก็วิ่งผ่านไปทั่วร่างหลงหลินจื่อ และมันก็แหงนหน้าขึ้นกู่ร้องออกมาในทันที โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากขณะที่ร่างกายแยกตัวออก คล้ายกับเป็นจั๊กจั่นที่กำลังลอกคราบ อย่างน่าตกใจยิ่งอาวุธสงครามโจมตีไปได้แค่หนึ่งในร่างของมันเท่านั้น!

อีกร่างหนึ่งถอยหลบหนีไปทางด้านหลังอย่างเต็มกำลัง สายฟ้าสีดำแวบไปมาอยู่รอบๆ ตัว ถึงแม้ว่าพลังของมันจะลดลงไป แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“เจ้าสามารถจะโจมตีเช่นนั้นได้สักกี่ครั้ง?!” หลงหลินจื่อแผดร้องคำรามขึ้น เกิดเป็นลมพายุพุ่งขึ้นมาอยู่รอบๆ ตัว

เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้ว ใช้มือซ้ายขยับร่ายเวท จากนั้นก็ชี้ตรงไปยังหลงหลินจื่อ มันคือเวทผนึกอสูรรุ่นแปด แต่ในทันทีที่เวทผนึกถูกปลดปล่อยออกไป หลงหลินจื่อก็แหงนหน้าขึ้นและแผดร้องออกมา

“ซีหมู่ (มารดากิ้งก่า) เจตจำนงแห่งสวรรค์ชั้นแรก ช่วยข้าด้วย!”

ขณะที่หลงหลินจื่อแผดร้องคำราม เจตจำนงอันน่าตกใจก็พุ่งขึ้นมาจากสวรรค์ชั้นแรกที่กำลังพังทลายลงไป ปกคลุมไปบนร่างหลงหลินจื่อในทันที ต่อสู้กลับไปยังเวทผนึก ลบล้างความสามารถของเวทผนึกไปอย่างน่าตกใจยิ่ง!

ดวงตาเมิ่งฮ่าวหรี่เล็กลง แต่ก็ไม่ลังเลใดๆ เก็บอาวุธสงครามไว้ จากนั้นก็ต่อยหมัดกลายเป็นปีศาจออกไป