ตอนที่ 1394

มือสังหารเชือดเฉือนเทพ

“แผนการทั้งหมดของข้า เนื่องมาจากผลเนี่ยผาน…ของตระกูลฟาง!” เมื่อพูดจบ สุ่ยตงหลิวก็มองขึ้นไปยังจุดสูงสุดของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวในทันที และดูเหมือนว่าเปลวไฟอันบ้าคลั่งกำลังจะลุกโชนขึ้นมาในดวงตา!

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นตรงจุดสูงสุดของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว จู่ๆ ก็เริ่มบิดเบี้ยวไปมา และดูเหมือนว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวกำลังหลอมละลายไป จากนั้นก็แยกออกจากกันเพื่อเผยให้เห็นถึง…ความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตที่อยู่นอกเหนือจากมัน

ยังมีดินแดนอันกว้างใหญ่ที่กำลังพุ่งตรงมาด้วยเช่นกัน เป็นอาณาจักรแห่งหนึ่ง!

ดินแดนอันกว้างใหญ่นั้นมีขนาดใหญ่โตมหาศาล เต็มไปด้วยภูเขาและทะเลนับไม่ถ้วน ตรงด้านหน้ามีดวงตะวันขนาดใหญ่อยู่เก้าดวงกำลังฉุดลากดินแดนนั้นมา เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง ขณะที่มันเข้ามาใกล้อาณาจักรขุนเขาทะเลด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ!

นี่ก็คือ…อาณาจักรเทพ!

นี่คือหนึ่งในสองกองกำลังหลักที่เคยทำลายอาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่, อาณาจักรเทพ!

ดวงตะวันทั้งเก้าต่างก็กระจายเป็นกลิ่นอายแห่งผู้ยิ่งใหญ่ออกมา เสียงกระหึ่มราวเสียงฟ้าร้องดังก้องขึ้น ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวหลอมละลายไป และขุนเขาที่เก้าก็สั่นสะเทือน แค่แรงกดดันที่กำลังกดทับลงมานี้ก็เพียงพอที่จะทำลายขุนเขาที่เก้าให้แหลกสลายลงไปได้

จิตใจของผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลกำลังหมุนคว้าง ขณะที่จ้องมองไปด้วยความตกใจต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้

เมิ่งฮ่าวมองขึ้นไปและจ้องนิ่งไปยังต้นกำเนิดของความปั่นป่วนวุ่นวายที่อยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว ซึ่งก็คือ…ดินแดนขนาดใหญ่ที่น่าตกใจนั้น

มองเห็นรูปปั้นขนาดใหญ่อยู่บนดินแดนอันกว้างใหญ่นั้น เป็นรูปปั้นของบุรุษที่มีใบหน้าสงบนิ่งเยือกเย็นและดูธรรมดาทั่วไป แต่แรงกดดันที่กระจายออกมาก็ยากที่จะอธิบายได้

แทบจะในทันทีที่เมิ่งฮ่าวมองเห็นรูปปั้น ดวงตาก็ต้องหรี่เล็กลง รูปปั้นนี้ดูคุ้นตาเป็นอย่างยิ่ง ดูเหมือนกับ…รูปปั้นของมือสังหารชุดดำจากเวทผู้ยิ่งใหญ่ของผู้ฝึกตนลำดับขั้นเต้าเทียน! เห็นได้ชัดว่าทั้งสองมีสิ่งที่แตกต่างกันเพียงอย่างเดียวเท่านั้นก็คือ มีบุคลิกที่ไม่เหมือนกัน!!

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมาขณะที่เก้าดวงตะวันปรากฏขึ้นในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวของอาณาจักรขุนเขาทะเล ด้านหลังพวกมันมองเห็นผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนอยู่บนดินแดนอันกว้างใหญ่ เฝ้ารอคอยด้วยความอดทนในรูปแบบของพยุหะค่ายกล เห็นได้ชัดว่าเตรียมพร้อมที่จะทำสงครามอยู่ตลอดเวลา

พลังปราณกระจายเต็มอยู่ในอากาศ ราวกับว่าดินแดนแห่งนี้คือราชันแห่งสวรรค์และปฐพีทั้งปวง จนอาณาจักรทั้งหมดต้องสักการะกราบไหว้ ด้วยปราณเซียนอันไร้ขอบเขตและพลังเทพที่พุ่งสูงขึ้นไป ทำให้ความว่างเปล่าอันกว้างใหญ่ต้องสั่นสะท้าน สามารถจะเปลี่ยนแปลงห้วงกาลเวลา และปรับเปลี่ยนความว่างเปล่าไปได้ แม้แต่เต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินก็ยังสามารถจะดูแคลนได้ เท่าที่เห็นแม้แต่ความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตก็ยังไม่อาจจะทำให้อาณาจักรแห่งนี้ต้องรู้สึกหวาดกลัวไปได้!

ราวกับว่า…มันคือกองกำลังสูงสุดในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

เมื่อเทียบกับมันแล้ว สามสิบสามสวรรค์ไม่นับว่าเป็นอย่างไรได้!

ทันใดนั้นเสียงอันเย็นชาราวน้ำแข็งก็ดังก้องออกมาจากดินแดนอันกว้างใหญ่ กระจายออกไปทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเล “อาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ให้ส่งมอบของวิเศษออกมา ทำลายชีพจรเซียนของพวกเจ้าไป และกลายเป็นอาณาจักรชั้นต่ำ พวกเจ้าไม่มีความหวังที่จะเอาชนะในสงครามนี้!”

ชั่วขณะต่อมาเสียงของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ได้ยินมา ค่อนข้างจะหวาดระแวงแต่ก็ดูเหมือนว่าจะพึงพอใจด้วยเช่นกัน “หือ กลิ่นอายนั่น…อสูร…?”

เมิ่งฮ่าวทั้งหัวเราะและร้องไห้ โบกสะบัดชายแขนเสื้อ และขณะที่มองขึ้นไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ที่ด้านบน ดวงตาก็ยิ่งเป็นสีแดงเจิดจ้ามากขึ้นกว่าเดิม เลียริมฝีปากไปมา และบรรยากาศแห่งความบ้าคลั่งก็เริ่มกระจายออกมา

“ในตอนนี้พวกเจ้าก็พึงพอใจด้วยเช่นกัน? พวกเจ้าวางใจแล้วหรือไม่?” เมิ่งฮ่าวพึมพำ

การตกลงมาของดินแดนอันกว้างใหญ่นี้ ทำให้ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเล ได้สติกลับคืนมาจากความตกใจ อันเนื่องมาจากสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นกับเมิ่งฮ่าว ดินแดนอันกว้างใหญ่ที่น่าประหลาดใจนี้ทำให้พวกมันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่คล้ายกับเป็นพลังแห่งสวรรค์ ความสิ้นหวังพุ่งขึ้นมาในจิตใจของผู้ฝึกตนอย่างฉับพลัน เวลาเดียวกันนั้นกองกำลังของกลุ่มคนนอกคอกก็เริ่มสั่นสะท้าน รีบถอยไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็คุกเข่าโขกศีรษะในทันที

ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้มีสีหน้าที่เคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง และแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา มันไม่ต้องการจะต่อสู้กับเมิ่งฮ่าวอีกต่อไป เมิ่งฮ่าวคล้ายกับเป็นฝันร้ายของมัน ด้วยเช่นนั้นมันจึงรีบประสานมือและโค้งตัวลงต่ำให้กับดินแดนอันกว้างใหญ่ที่ใกล้เข้ามานี้

มีแต่เต้าฟางเท่านั้นที่มีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป ดวงตามันสาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ และไม่ได้โค้งตัวลงมากนักขณะที่ยืนอยู่ที่นั่น อันที่จริงแววตามันมีแสงแห่งความไม่พอใจสาดประกายขึ้นมาเล็กน้อยอีกด้วย

ในตอนนี้เองที่สุ่ยตงหลิวเริ่มหัวเราะเป็นเสียงดังก้องออกมา และดวงตาก็สาดประกายขึ้นขณะที่มองไปยังอาณาจักรเทพที่กำลังตกลงมา และที่พิเศษเฉพาะมากไปกว่านั้น ตรงมุมหนึ่งของอาณาจักรเทพ ได้เข้ามาอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวของอาณาจักรขุนเขาทะเลเรียบร้อยแล้ว

ขณะที่เสียงหัวเราะของท่านดังก้องออกไป ก็กล่าวขึ้นมาในทันที

“เจ้าเป็นหนี้ข้าหนึ่งครั้ง ตอนนี้ให้ตัดส่วนมุมของดินแดนอันกว้างใหญ่นั้นออกมา!” แม้ในขณะที่เสียงของสุ่ยตงหลิวดังก้องออกมาคล้ายเสียงฟ้าร้องคำราม เงาร่างในชุดดำร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงจุดสูงสุดของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ใกล้กับส่วนมุมของดินแดนอันกว้างใหญ่ที่เพิ่งจะโผล่เข้ามาในอาณาจักรขุนเขาทะเล

เป็นเงาร่างที่ดูเลือนราง จนยากที่จะมองเห็นใบหน้าได้อย่างชัดเจน แต่ในทันทีที่ปรากฏกายขึ้น กลิ่นอายอันน่ากลัวก็ม้วนตัวออกมา สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน แม้แต่ดินแดนอันกว้างใหญ่ก็ยังเริ่มสั่นไหวไปมา

บุรุษชุดดำยกมือขึ้นมาด้วยความเยือกเย็น จากนั้นก็สับลงไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่

ยากที่จะบอกได้ว่ามันใช้วิชาเวทหรือความสามารถศักดิ์สิทธิ์แห่งกฎธรรมชาติมากน้อยเท่าใด หรือว่าใช้ออกมาจนหมดสิ้น ถึงจะดูเหมือนว่าเป็นท่าที่สับลงไปอย่างง่ายดาย แต่ก็ทำให้ดินแดนอันกว้างใหญ่ทั้งหมดนั้นต้องสั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างรุนแรง ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนเริ่มร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนกในทันที และกลไกการป้องกันอันน่าตกใจจำนวนมากก็ถูกปลดปล่อยออกมา การป้องกันนั้นแม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่ก็ยากที่จะทำลายไปได้ จริงๆ แล้วการป้องกันเหล่านั้นคือสิ่งที่ทำให้ดินแดนอันกว้างใหญ่แห่งนี้ สามารถจะเดินทางไปทั่วทั้งความว่างเปล่าที่ยืดยาวออกไปได้อย่างปลอดภัย

แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย พวกมันไม่อาจจะทำอะไรเพื่อป้องกันการโจมตีนี้ได้ รอยแตกร้าวขนาดใหญ่เริ่มเกิดขึ้นตรงส่วนมุมของดินแดนอันกว้างใหญ่ ซึ่งยื่นเข้าไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวของอาณาจักรขุนเขาทะเล

รอยแตกร้าวนั้นเริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้น จนกลายเป็นหุบเหวลึก ภูเขาพังทลาย ทะเลแตกกระจาย และพื้นที่ราบก็แหลกสลายกลายเป็นเสี่ยงๆ!

ในชั่วพริบตาตรงส่วนมุมของดินแดนอันกว้างใหญ่ ซึ่งมีขนาดที่ใหญ่มากกว่าสวรรค์ทั้งสามสิบสามชั้นใดๆ เริ่มฉีกขาดออกมาโดยสิ้นเชิง ราวกับว่ากำลังถูกตัดออกมา!

ดินแดนอันกว้างใหญ่…กำลังแยกส่วนออกไป!

อาณาจักรทั้งหมดสั่นสะเทือนไปโดยสิ้นเชิง!

กลุ่มคนนอกคอกอ้าปากค้าง และผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ก็จ้องนิ่งไป ดวงตาเบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แม้แต่เต้าฟางก็ยังต้องตกตะลึงจนขนทั่วร่างลุกขึ้นตั้งชี้ชัน

มีแต่เมิ่งฮ่าวเท่านั้นที่มีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป เปลวไฟแห่งความบ้าคลั่งในดวงตาลุกโชนขึ้นอย่างเจิดจ้า และเริ่มหัวเราะเป็นเสียงดังก้องขึ้น

การตัดลงไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่นั้น เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเล และกองกำลังแห่งสามสิบสามสวรรค์ต้องหอบหายใจออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ผู้ฝึกตนแห่งอาณาจักรเทพอ้าปากค้าง และดินแดนอันกว้างใหญ่ทั้งหมดก็สั่นสะเทือนไปโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เกิดขึ้นนี้เกินกว่าผู้ฝึกตนในที่แห่งนั้นจะคาดคิดได้ และไม่มีเวลาแม้แต่จะมีปฏิกิริยาใดๆ ขึ้นมา

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ขณะที่ส่วนมุมซึ่งถูกตัดออกมาจากดินแดนอันกว้างใหญ่ ไม่อาจจะลอยอยู่ต่อไปได้อีก เริ่มตกลงมายังอาณาจักรขุนเขาทะเล ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนที่อยู่ตรงส่วนมุมเริ่มบินออกมาในทันที เวลาเดียวกันนั้นบุรุษชุดดำก็หันหลังจากไป

ตลอดช่วงเวลานั้นมันไม่พูดออกมาแม้แต่คำเดียว และไม่มีใครมองเห็นใบหน้าของมันด้วยเช่นกัน อาณาจักรเทพเพิ่งจะปรากฏขึ้นก็ได้รับความเสียหายไปแล้ว ทำให้พวกมันเต็มไปด้วยโทสะโดยสิ้นเชิง

“เจ้าคิดว่าจะจากไปได้?!?!” ใครบางคนแผดร้องออกมา ขณะที่สิบกว่าเงาร่างพุ่งตรงไปยังบุรุษชุดดำ อย่างน่าตกใจยิ่งเก้าเงาร่างเหล่านั้นคือหนึ่งในดวงตะวัน และกลุ่มคนทั้งหมดก็ปะทุขึ้นมาด้วยพลังแห่งผู้ยิ่งใหญ่

ขณะที่พวกมันใกล้เข้าไป บุรุษชุดดำก็ขมวดคิ้วและหยุดชะงักนิ่ง จากนั้นก็หันหน้าไป ปล่อยให้ผู้แข็งแกร่งระดับผู้ยิ่งใหญ่มองเห็นใบหน้าของตนเอง ซึ่งก็คือมือสังหาร

ในตอนนั้นเองที่ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนเหล่านั้นรู้สึกว่าจิตใจกำลังหมุนคว้าง ราวกับมีสายฟ้านับไม่ถ้วนกำลังฟาดลงมา พวกมันทั้งหมดหยุดชะงักนิ่ง อ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ขณะที่เริ่มร้องตะโกนออกมา

“เหลาจู่!! (ท่านปรมาจารย์)”

“ท่าน…ท่าน…ปรมาจารย์!!”

“เป็นท่านปรมาจารย์!!!” ขณะที่เสียงร้องด้วยความตกใจของพวกมันดังก้องไปทั่วทั้งอาณาจักรเทพ ก็มีเงาร่างมากมายโผล่ออกมาและพุ่งตรงไปยังบริเวณนั้น มีทั้งบุรุษและสตรี ชราและเยาว์วัย แต่คนทั้งหมดต่างก็แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด

มือสังหารไม่ทำอะไรนอกจากมองไปยังพวกมัน ก่อนที่จะเดินจนหายลับตาไป

“สำเร็จหรือล้มเหลว จะถูกตัดสินด้วยโอกาสเดียวนี้เท่านั้น!” สุ่ยตงหลิวกล่าวขึ้น โบกสะบัดชายแขนเสื้อ และมองตรงไปยังทิศทางของดินแดนอันกว้างใหญ่ที่เป็นของสามสิบสามสวรรค์ที่เหลือ “หรูฟง (ราวกับสายลม) ไม่ลงมือในตอนนี้ แล้วจะรอถึงเมื่อไหร่!?!?”

ในทันทีที่คำพูดหลุดออกมาจากปากท่าน สีหน้าของผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ก็เปลี่ยนไป เช่นเดียวกับผู้แข็งแกร่งนอกคอกอื่นๆ ในกองกำลังเหล่านั้น พวกมันตระหนักดีว่าหรูฟงอาจจะเป็นผู้ทรยศ และได้เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้นแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าคำพูดของสุ่ยตงหลิวจะเต็มไปด้วยความมั่นใจโดยสิ้นเชิง

ในชั่วพริบตาส่วนมุมขนาดใหญ่ของดินแดนอันกว้างใหญ่ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าแต่ละชั้นของสามสิบสามสวรรค์ เริ่มฉีกขาดออกมาจากดินแดนอันกว้างใหญ่โดยสิ้นเชิง ราวกับว่ากำลังฉีกขาดออกไป!

สิ่งสำคัญก็คือว่าสวรรค์ชั้นที่สามสิบสาม, ชั้นที่สามสิบสอง, ชั้นที่สามสิบเอ็ด…อันที่จริงก็เป็นสวรรค์ที่ยังคงเหลืออยู่ทั้งหมด เริ่มสั่นสะเทือนและพุ่งตรงไปยัง…ส่วนมุมที่ถูกตัดออกมาจากดินแดนอันกว้างใหญ่ ซึ่งกำลังตกลงมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

ภาพที่เห็นนี้ทำให้จิตใจของผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลต้องสั่นสะท้าน เสียงหอบหายใจได้ยินออกมาจากกองกำลังกลุ่มคนนอกคอก ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้เดือดดาล แม้แต่วานรเต้าฟางก็รู้สึกประหลาดใจ

ผู้แข็งแกร่งจากอาณาจักรเทพต่างก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน และพยายามปลดปล่อยพลังออกมาเพื่อขัดขวางอย่างรวดเร็ว แต่การลงมือของมือสังหารไม่เพียงแต่จะตัดไปที่ส่วนมุมเท่านั้น ยังประกอบไปด้วยพลังผนึกบางอย่างด้วยเช่นกัน ซึ่งเพียงพอที่จะป้องกันไม่ให้ผู้แข็งแกร่งจากอาณาจักรเทพบุกรุกเข้ามา

ในช่วงเวลาเดียวกับที่ดินแดนอันกว้างใหญ่ของสวรรค์แต่ละชั้น เริ่มกระแทกลงไปยังส่วนมุมของอาณาจักรเทพ เสียงกระหึ่มอย่างรุนแรงก็ดังก้องออกมา จนทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน ขณะที่ส่วนมุมของดินแดนอันกว้างใหญ่ถูกบดขยี้จนกลายเศษซากปรักหักพัง เวลาเดียวกันนั้นดินแดนอันกว้างใหญ่ของสวรรค์แต่ละชั้นก็ถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน กลายเป็นเถ้าธุลีไป

การปะทะกันนั้นทำให้ปราณเซียนทั้งหมดซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของส่วนมุมดินแดนอันกว้างใหญ่ ต้องถูกปลดปล่อยเข้าไปในอาณาจักรขุนเขาทะเล ปราณเซียนเหล่านั้นมีความแข็งแกร่งจนยากที่จะอธิบายออกมาได้

ดินแดนอันกว้างใหญ่ของสามสิบสามสวรรค์ที่ถูกทำลายไป ก็ปลดปล่อยกลิ่นอายเข้าไปรวมกับปราณเซียนด้วยเช่นกัน ปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล

ในทันทีที่กลิ่นอายเหล่านั้นหลอมรวมเข้าด้วยกัน ระเบิดขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องฉีกขาดออกไป และที่นอกเหนือออกไปนั้นก็เป็นความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขต

นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญอย่างแท้จริง!

สิ่งสำคัญก็คือ…ดินแดนอันกว้างใหญ่ถูกโจมตีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!

ในท่ามกลางเสียงกระหึ่มกึกก้องนั้น ช่องโหว่ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ทันใดนั้นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็สั่นสะท้าน และกลุ่มคนนอกคอกก็ตกอยู่ในความตื่นตระหนก ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ประหลาดใจ และผู้แข็งแกร่งที่อยู่บนอาณาจักรเทพก็ส่งเสียงร้องตะโกนออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“พวกมันเปิดผนึกออกมาแล้ว! พวกมันกำลังจะหลบหนีจากไป!”

เท่าที่เห็น ช่องโหว่นั้นเปิดออกจนกลายเป็นอุโมงค์!