ตอนที่ 1401

ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา

“แค่โจมตีไปเพียงครั้งเดียว พวกมันก็ทนไม่ได้แล้ว!” สี่ผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ในดวงตะวันมีความรวดเร็วมากที่สุด หนึ่งในนั้นเป็นบุรุษวัยกลางคนผมสีแดงเข้มพร้อมกับรอยยิ้มอันเย็นชา ขณะที่ก้าวเดินก็โบกสะบัดมือออกไป ทำให้ตี้จ้างและคนอื่นๆ ต้องกระอักโลหิตออกมา หมุนคว้างลอยไปทางด้านหลังอย่างที่ไม่อาจจะควบคุมตนเองได้ ร่างกายบางคนยังได้ระเบิดขึ้นมาอีกด้วย

เพียงชั่วขณะเท่านั้น ผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลก็ไม่อาจจะทำอะไรเพื่อต่อต้านได้ เป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่อาจจะนำอาณาจักรขุนเขาทะเลและผีเสื้อไปเปรียบเทียบกับอาณาจักรเทพได้

บุรุษผมแดงก้าวเดินตรงไปอยู่บนร่างผีเสื้อ ทำให้แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วทั้งร่างผีเสื้อ มันมุ่งหน้าตรงไปยังเมิ่งฮ่าวที่ยังไม่ได้สติในทันที แววตาดูถูกแวบประกายขึ้น ขณะที่ยื่นมือออกคว้าจับลงไปบนศีรษะเมิ่งฮ่าว

เวลาเดียวกันนั้นดวงตะวันและผู้ฝึกตนอื่นๆ แห่งอาณาจักรเทพกำลังใกล้เข้ามา เพียงชั่วขณะเท่านั้นพวกมันก็จะระเบิดเป็นพลังเข้าไปในโลกที่ประกอบด้วยผู้รอดชีวิตแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล ทำให้คนทั้งหมดต้องตายไป

ในตอนที่บุรุษผมแดงกำลังจะคว้าจับไปบนศีรษะเมิ่งฮ่าว ปีกของผีเสื้อก็สั่นระรัว บิดามารดาเมิ่งฮ่าวปรากฎตัวขึ้นมาขัดขวางในทันที

“พวกเจ้าประเมินตนเองสูงเกินไปแล้ว” บุรุษผมแดงกล่าว พลังพุ่งขึ้นไปกลายเป็นการโจมตีอันแข็งแกร่ง มุ่งหน้าตรงไปยังบิดามารดาเมิ่งฮ่าว ด้วยความต้องการจะกำจัดพวกท่านไปในทันที

พลังทำลายล้างในมือมันเพียงพอที่จะกวาดล้างได้ทุกสรรพสิ่ง และตอนนี้ก็ใกล้จะกระแทกลงไปบนร่างของบิดามารดาเมิ่งฮ่าวแล้ว

เป็นช่วงวิกฤตที่อันตรายอย่างแท้จริง

วิกฤตที่เมิ่งฮ่าวกำลังเผชิญหน้าอยู่นี้ เป็นวิกฤตของบิดามารดา เป็นวิกฤตของตี้จ้างและคนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน รวมทั้งกลุ่มคนทั้งหมดที่มีชีวิตอยู่ภายในโลกของผีเสื้อ!

เวลาเดียวกันนั้น…

ในโลกที่อยู่ภายในจิตใจเมิ่งฮ่าว เสียงฟ้าผ่าและสายฟ้าบดขยี้ลงมา พร้อมกับเสียงร้องตะโกนของร่างจำแลงเมิ่งฮ่าวนับไม่ถ้วน ที่รวมเข้าด้วยกันจนกลายเป็นเสียงแผดร้องที่ดังก้องกระหึ่ม

“ตื่นขึ้นมา! ตื่นขึ้นมา! ตื่นขึ้นมา!!”

ขณะที่เสียงเหล่านั้นดังก้องขึ้นอย่างไม่รู้จบ ร่างจำแลงของเมิ่งฮ่าวก็ปรากฏมากขึ้นไปเรื่อยๆ เต็มไปทั่วทั้งโลกแห่งนั้น แผดร้องตะโกนมายังเมิ่งฮ่าวด้วยความพยายามที่จะปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา

ในที่สุดเสียงเหล่านั้นก็เจาะทะลวงเข้าไปในทะเลแห่งพื้นฐานฝึกตนที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ผ่านเข้าไปในหูของร่างจริงเมิ่งฮ่าว ทำให้ร่างกายสั่นสะท้าน จากนั้นก็ลืมตาขึ้นมาในทันที!

เวลาเดียวกันนั้น ย้อนกลับไปในโลกจริง ที่ซึ่งเมิ่งฮ่าวนอนอยู่บนหลังของผีเสื้อ ดวงตาของเขา…ก็ลืมขึ้นมาด้วยเช่นกัน!

เมื่อดวงตาสีแดงจ้าคู่นั้นปรากฏขึ้น พลังก็ระเบิดออกไป ทำให้ความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตสั่นสะเทือน และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็สั่นสะท้าน

อย่างน่าตกใจยิ่งขณะที่ทุกสรรพสิ่งสั่นไหวไปมาอยู่รอบๆ ตัว สายฟ้าก็ปรากฏขึ้น ทำให้พื้นที่แห่งนั้นกลายเป็นทะเลสาบแห่งสายฟ้า ราวกับว่าความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตกำลังมีโทสะขึ้นมา

แรงกดดันอันเข้มข้นเริ่มกดทับลงมาจนยากที่จะอธิบายออกมาได้ กระจายเต็มไปทั่วพื้นที่บริเวณนั้นทั้งหมด บดขยี้ลงไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนจากอาณาจักรเทพ ที่กำลังพยายามจะทะลวงผ่านเข้าไปในโลกของผีเสื้อ คนทั้งหมดกระอักโลหิตออกมา จากนั้นก็คุกเข่าลงไปและเริ่มโขกศีรษะอย่างที่ไม่อาจจะควบคุมตนเองได้

แม้แต่ผู้ยิ่งหญ่แปดแก่นแท้ก็ต้องตกตะลึง เมื่อพบว่าตนเองกำลังสั่นสะท้านขึ้นมา

โลกแห่งนั้นทั้งหมดสั่นสะเทือนไปโดยสิ้นเชิง!

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวกำลังสั่นสะท้าน และความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตกำลังแผดร้องออกมา!

ผู้ฝึกตนอาณาจักรเทพที่กำลังจะกำจัดตี้จ้างและคนอื่นๆ รู้สึกว่าพื้นฐานฝึกตนของพวกมันกำลังอ่อนแอลงไป และจากนั้นบางคนก็เริ่มระเบิดขึ้น!

และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อเมิ่งฮ่าวแค่ลืมตาขึ้นมาและปลดปล่อยพลังออกไปเท่านั้น!

พลังอันแข็งแกร่งนั้นทำให้สีหน้าของผู้ยิ่งใหญ่เก้าแก่นแท้ซึ่งมีสายตาที่เย็นชาต้องเปลี่ยนไปในทันที

สำหรับบุรุษผมแดงที่อยู่ตรงหน้าเมิ่งฮ่าว หนังศีรษะของมันด้านชาไปโดยสิ้นเชิง และกำลังสั่นสะท้านไปทั้งร่าง พื้นฐานฝึกตนไม่เสถียรมั่นคง และการโจมตีที่มันเพิ่งจะปลดปล่อยออกไปยังบิดามารดาของเมิ่งฮ่าว ก็ถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง

เมิ่งฮ่าวกระจายเป็นบรรยากาศที่โอ่อ่าเกรียงไกรออกมาอย่างที่ยากจะอธิบายได้ ทำให้ทุกสรรพสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวต้องสั่นสะท้านไปมา

บุรุษผมแดง ซึ่งเป็นดวงตะวันผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้จากอาณาจักรเทพ อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเมิ่งฮ่าว ในทันทีที่สายตาของคนทั้งสองสบประสานกัน สีหน้ามันก็เปลี่ยนไป และจิตใจก็เริ่มหมุนคว้าง รู้สึกราวกับว่าคมมีดสีแดงกำลังแทงเข้ามาในดวงตาผ่านเข้าไปในสมอง

การต่อต้านใดๆ ของมันถูกบดขยี้ไปราวกับเป็นกิ่งไม้ผุ เกิดเป็นความเจ็บปวดกระจายไปทั่ว ส่งผลให้สติสัมปชัญญะต้องเดือดพล่าน ทำให้พื้นฐานฝึกตนของมันเริ่มไม่เสถียรมั่นคง รู้สึกได้ถึงความตายที่ใกล้เข้ามาเต็มอยู่ในจิตใจ

“นี่…” โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากมัน และสั่นสะท้านไปทั้งร่างอย่างรุนแรง ถอยหลังออกไปโดยไม่รู้สึกตัว ด้วยความหวาดกลัวต่อความแปลกประหลาดของเมิ่งฮ่าว

ในตอนที่มันถอยไปทางด้านหลัง เมิ่งฮ่าวก็ก้าวเดินตรงไป และก่อนที่มันจะสามารถหลบเลี่ยงไปได้ เขาก็ใช้ศีรษะโขกไปบนหน้าผากของมันอย่างดุร้าย

ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงจ้า ขณะที่กระแทกลงไปบนบุรุษผู้นั้น ทำให้ศีรษะของมันกลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือนขึ้นมาในทันที ส่งเสียงแผดร้องและตะเกียกตะกายดิ้นรน แต่จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็ยิ้มออกมา และโขกศีรษะลงไปอีกครั้ง

“เมื่อครู่นี้เจ้าเพิ่งจะบอกว่า พวกข้าไม่อาจจะต่อต้านได้แม้แต่เพียงครั้งเดียว?” เมิ่งฮ่าวคว้าจับเสื้อของบุรุษผู้นั้นและใช้ศีรษะกระแทกลงไปอีกครั้ง

“เมื่อครู่นี้เจ้าเพิ่งจะบอกว่า พวกข้าประเมินตนเองสูงเกินไป?” เมิ่งฮ่าวยิ้มออกมา ศีรษะเปียกชุ่มไปด้วยโลหิต ขณะที่โขกลงไปยังบุรุษผู้นั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดศีรษะของผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ก็ระเบิดขึ้น และร่างกายก็ถูกทำลายไป แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันลอยออกมา มองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความตื่นตระหนก

เมิ่งฮ่าวปล่อยให้แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันลอยออกไป และหันหน้าไปมองยังกลุ่มคนอื่นๆ ที่ร่อนลงมาอยู่บนร่างผีเสื้อแล้ว จากนั้นก็ฟาดฝ่ามือออกไป พร้อมกับร้องตวาดขึ้นว่า

“ไสหัวไป!”

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น สายฟ้าที่อยู่รอบๆ ตัวตกอยู่ในท่ามกลางความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตที่กำลังพลุ่งพล่านปั่นป่วน แรงกดดันอันน่าเหลือเชื่อกระจายออกไปจากร่างเมิ่งฮ่าว และพลังอันน่าตกใจก็เต็มอยู่ในเสียงร้องตวาดนั้น ผู้ฝึกตนจากอาณาจักรเทพที่อยู่บนร่างผีเสื้อกระอักโลหิตออกมาในทันที จากนั้นก็เริ่มระเบิดขึ้นทีละคน ในที่สุดก็ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะสามารถยืนอยู่บนแผ่นหลังของผีเสื้อได้

อาณาจักรเทพเกิดเป็นเสียงหึ่งๆ ขึ้น ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนบินออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อขณะที่จ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าว นอกจากผู้ยิ่งใหญ่สตรีเก้าแก่นแท้นั้นแล้ว ก็ยังมีชายชราคิ้วขาวในชุดขาวที่เคยต่อสู้กับเต๋าเซียนโบราณด้วยเช่นกัน ซึ่งตอนนี้กำลังมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“เก้าแก่นแท้…” คำพูดเหล่านี้ดังออกมาจากปากของผู้ฝึกตนที่เพิ่งจะรอดชีวิตมาจากพลังการทำลายล้างของเมิ่งฮ่าว

“นั่น…นั่นเป็นพลังของเก้าแก่นแท้ เป็นไปได้อย่างไรกัน!?!?”

“มันมีเก้าแก่นแท้ได้อย่างไร? สุ่ยตงหลิวใช้วิธีการถ่ายทอดเซียนเพื่อสร้างมันขึ้นมา แต่…ถึงแม้ว่าจะถ่ายทอดให้คนผู้นี้ไปจนหมดสิ้น มันก็ไม่น่าจะมี…พลังถึงระดับเก้าแก่นแท้ได้!!”

“ที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็เห็นได้ชัดว่า มันยังคงดูดซับไม่เสร็จสิ้น!! ถ้า…ถ้ามันซึมซับมรดกนั้นได้โดยสมบูรณ์ แล้วมันจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่!!”

ผู้ฝึกตนแห่งอาณาจักรเทพรู้สึกราวกับว่าศีรษะกำลังถูกฟาด จิตใจกำลังหมุนคว้าง มองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความไม่อยากจะเชื่อโดยสิ้นเชิง

เก้าแก่นแท้! มีแต่เก้าแก่นแท้เท่านั้นถึงจะมีพลังเช่นนี้ได้ และมีแต่เก้าแก่นแท้เท่านั้นที่จะสามารถทำลายกายเนื้อของผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ได้อย่างง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ!

มีแต่เก้าแก่นแท้เท่านั้นถึงจะสามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง และปลอดภัยอยู่ภายในความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขต!!

สุ่ยตงหลิวฆ่าตัวตายเพื่อจ่ายเป็นค่าตอบแทนให้กับโชควาสนาอันไร้ที่เปรียบส่งมอบให้เมิ่งฮ่าว นั่นไม่เพียงแต่จะชดใช้ในสิ่งที่ท่านติดค้างต่อตระกูลฟางเท่านั้น ยังทำให้มั่นใจได้ว่า…จะมีใครบางคนเหลืออยู่เพื่อคอยเฝ้าพิทักษ์อาณาจักรขุนเขาทะเลหลังจากที่ท่านตายไปด้วยเช่นกัน!

และนั่นก็คือหน้าที่ที่เมิ่งฮ่าวต้องกระทำ เป็นผู้พิทักษ์อาณาจักรขุนเขาทะเล!

ดวงตาเมิ่งฮ่าวเปล่งแสงสีแดงออกมา ขณะที่ค่อยๆ หันหน้ามองไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนจากอาณาจักรเทพ การปรากฏกายขึ้นอย่างกะทันหันของเมิ่งฮ่าวนี้ ทำให้ตี้จ้างและกลุ่มคนอื่นๆ ที่อยู่บนผีเสื้อต้องพลุ่งพล่านขึ้นด้วยความตื่นเต้น บิดามารดาของเมิ่งฮ่าวปรากฎตัวขึ้น พร้อมกับสวี่ชิงและคนอื่นๆ ที่อยู่ภายในโลกของผีเสื้อ คนทั้งหมดกำลังเพ่งความสนใจไปยังเมิ่งฮ่าวอย่างใกล้ชิด

เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ตรงหน้าของกลุ่มคน ด้วยร่างกายที่สูงเด่น เส้นผมพลิ้วไสวไปมา ดูแข็งแกร่งราวกับเป็นขุนเขาอันยิ่งใหญ่ ที่ด้านหลังบนผีเสื้อเป็นบิดามารดา, ฟางอวี๋, สวี่ชิง พร้อมทั้งสหายคนอื่นๆ และกลุ่มคนในตระกูล ซึ่งเป็นผู้ฝึกตนที่รอดชีวิตมาจากอาณาจักรขุนเขาทะเล

ที่กำลังเผชิญหน้ากับเมิ่งฮ่าวเป็นอาณาจักรเทพอันกว้างใหญ่และไร้ขอบเขต รวมทั้งกองกำลังผู้ฝึกตนที่ดูเหมือนว่าจะไร้จุดสิ้นสุด มีผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้อยู่หลายคน ราชันจักรพรรดิอีกนับไม่ถ้วน รวมถึงสองเงาร่างอันยิ่งใหญ่ที่เป็นเสาหลักในกองกำลังของพวกมัน…สองผู้ยิ่งใหญ่เก้าแก่นแท้!

เมิ่งฮ่าวมองไปยังพวกมัน ปราณอสูรที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายในร่าง ทำให้ความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตที่อยู่รอบๆ ตัวเจือจางลงไป แสงดาวเปล่งประกายขึ้น

ดูเหมือนว่าจะมีปราณอสูรไหลออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าวอย่างไม่มีวันหมดสิ้น และเวลาเดียวกันนั้นพื้นฐานฝึกตนก็พุ่งสูงขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่จะรับมอบมรดกมาจากสุ่ยตงหลิว เขาก็สามารถจะต่อสู้กับผู้ยิ่งใหญ่ได้แล้ว จากนั้นเมื่อกลายเป็นอสูร พลังการต่อสู้ก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัว จนถึงจุดที่สามารถจะต่อสู้กับผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ได้ แต่ตอนนี้เนื่องจากโชควาสนาอันโดดเด่นที่ส่งมอบมา ทำให้เวทผนึกของเมิ่งฮ่าวมีความสมบูรณ์แบบมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะไม่มีเวทรุ่นเก้า แต่การรวบรวมเวทผนึกก็สามารถจะถือได้ว่าเสร็จสิ้นแล้ว

จากนั้นก็ยังมีพื้นฐานฝึกตนและพลังแก่นแท้จากสุ่ยตงหลิว ช่วยให้เมิ่งฮ่าวพุ่งทะยานก้าวหน้าขึ้นไปอย่างไร้ขอบเขต!

สุดท้ายก็ยังมีตะเกียงที่ถูกดับลงไป ผลักดันให้เมิ่งฮ่าวพุ่งสูงขึ้นไปมากขึ้น ในตอนนี้เขามี…พลังการต่อสู้ที่ไม่ด้อยไปกว่าระดับเก้าแก่นแท้แล้ว!

ด้วยทั้งหมดนั้น…เมิ่งฮ่าวก็ยังคงไม่บรรลุถึงจุดสูงสุดของตนเอง เขายังคงมีโอกาสก้าวหน้าขึ้นไปด้วยพื้นฐานฝึกตน เขายังมีตะเกียงวิญญาณมากกว่าสิบดวงที่ยังไม่ถูกดับลงไป ยังต้องสร้างเวทผนึกที่เก้าของตนเองขึ้นมา และถึงแม้ว่าเมิ่งฮ่าวจะรู้แจ้งเวทผนึกอื่นๆ ทั้งหมดจนถึงระดับแก่นแท้บางอย่างแล้ว ก็ยังจำเป็นต้องรู้แจ้งให้มากขึ้นกว่าเดิม

สามารถจะคาดคิดได้ว่าเมื่อเขาบรรลุถึงจุดสูงสุดที่แท้จริงของตนเอง ก็จะเป็นสิ่งที่ไร้ที่เปรียบโดยสิ้นเชิง นอกจากนั้นเขาก็คือ…อสูร!

เขาเปลี่ยนแปลงจากการเป็นเซียน เพื่อกลายเป็น…อสูร!

มีเทพที่อยู่บนจุดสูงสุดของเทพทั้งปวง มีมารที่เป็นสุดยอดมาร มีเซียนที่เป็นจักรพรรดิในท่ามกลางเหล่าเซียนทั้งมวล และก็มี…อสูรด้วยเช่นกัน!

เป็นสุดยอดของอสูรทั้งปวง!

ในตอนนี้ความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขตเงียบกริบไปโดยสิ้นเชิง

ปราณอสูรของเมิ่งฮ่าวม้วนกวาดออกไป ขณะที่ยืนอยู่ที่นั่น มองไปยังกลุ่มฝูงชนจากอาณาจักรเทพด้วยสายตาที่เย็นชา รอยยิ้มบิดขึ้นมาตรงมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ดุร้าย จนทำให้ความหนาวเย็นราวน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วจิตใจของใครก็ตามที่มองมา

ไม่มีใครพูดออกมา แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่สตรีเก้าแก่นแท้ก็มองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยสายตาที่แวบประกายด้วยแสงอันเย็นชา จากนั้นก็ก้าวเดินตรงไป และเมิ่งฮ่าวก็ยิ้มออกมา

เขายกมือขึ้น และกดลงไปบนหน้าผากของตนเอง ทำให้กลุ่มของขุนเขาทะเลลอยออกมา เก้าขุนเขา แปดทะเล!

มันคือ…อาณาจักรขุนเขาทะเล!

ในตอนนี้อาณาจักรขุนเขาทะเลอยู่บนมือของเมิ่งฮ่าวแล้ว!