ตอนที่ 1216
เริ่มก่อตัวขุนเขาทะเล
ดวงตาของใบหน้ากลุ่มควันเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย และจากนั้นก็เปล่งประกายขึ้นด้วยความกราดเกรี้ยว กล่าวเป็นเสียงเย็นชาว่า “ที่แท้เจ้ามาเพื่อของสิ่งนั้น!”
ขณะที่เสียงของมันดังก้องออกมา ก็ไม่ทำอะไรเพื่อหยุดยั้งเมิ่งฮ่าว แต่ปล่อยให้หัตถ์ยักษ์ของเขาพุ่งตรงไปยังกระถางธูปที่ตั้งอยู่บนหน้าผาสีดำ
จิตใจเมิ่งฮ่าวตกวูบลงไป และแอบถอนหายใจออกมา คู่ต่อสู้ของเขาคือราชันเต๋าสามแก่นแท้ ดังนั้นไม่เพียงแต่พื้นฐานฝึกตนของมันจะแข็งแกร่งทรงพลังเท่านั้น มันยังเป็นผู้ที่ฉลาดเจ้าเล่ห์อย่างลึกล้ำอีกด้วย เมิ่งฮ่าวรู้ว่าตนเองเลินเล่อไปเล็กน้อย จึงไม่รู้สึกประหลาดใจที่มันจะสังเกตเห็นได้
แต่ก็ทำให้เรื่องราวเริ่มมีความซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
“ถึงเจ้ารู้ แล้วจะอย่างไร?!” เมิ่งฮ่าวกล่าวดวงตาสาดประกายขึ้น ถึงแม้ว่าบุรุษผู้นี้จะรับรู้เบาะแสของเขาได้ แต่ก็ไม่ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องล้มเลิกในการพยายามจะคว้าจับไปที่กระถางธูปใบนั้น เขาแค่นเสียงเย็นขาขณะที่พุ่งฝ่าอากาศไป ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น แม้แต่อากาศก็ยังต้องบิดเบี้ยวไปมาจนกระทั่งกลายเป็นภาพอันเลือนลางไป
แต่เมื่อมือของเมิ่งฮ่าวกำลังจะคว้าจับไปบนกระถางธูป เกราะป้องกันที่มองไม่เห็นก็แวบขึ้นมา ถ้าไม่ใช่ว่ามือของเมิ่งฮ่าวกำลังจะกระแทกลงไป ก็คงจะมองไม่เห็นมัน
เกราะป้องกันนั้นดูไม่เหมือนกับชามที่คว่ำอยู่ แต่กลับคล้ายร่างแหที่เต็มไปทั่วทั้งเฮยหุนเต้า ถ้ามีใครมาคว้าจับลงไปบนกระถางธูป ร่างแหเกราะป้องกันก็จะปรากฏขึ้น!
มือขวาเมิ่งฮ่าวแตะสัมผัสไปโดนร่างแหขนาดใหญ่นั้น และเสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ก็ดังก้องออกมา แทบจะทันใดนั้นพลังกระแทกของเมิ่งฮ่าวก็ถูกดูดซับเข้าไป ทำให้ร่างแหขนาดใหญ่ส่องแสงระยิบระยับออกมา
แสงอันเจิดจ้าสาดประกายขึ้น และเสียงกระหึ่มอย่างรุนแรงก็ได้ยินมา ร่างแหเกราะป้องกันของเฮยหุนเต้านี้ไม่เพียงแต่จะมีพลังการดูดซับเท่านั้น หลังจากที่ดูดกลืนพลังเข้าไป มันก็สามารถจะปลดปล่อยเป็นพลังโจมตีสะท้อนกลับมา พุ่งออกมาจากร่างแหขนาดใหญ่ รวมตัวกันเป็นจุดเดียว เตรียมตัวที่จะโจมตีไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยพลังที่สามารถทำลายล้างสวรรค์ บดขยี้ปฐพีให้แหลกสลายลงไปได้
ในตอนที่พลังรวมตัวกันนั้น…ก็เป็นตอนที่เมิ่งฮ่าวกำลังแตะสัมผัสโดนร่างแหพอดี!
“เจ้านำพลังข้าไป เพิ่มให้มากขึ้น จากนั้นก็โจมตีกลับมาที่ข้า, หือ…?” เมิ่งฮ่าวพึมพำ สั่นสะท้านขณะที่พลังนั้นกระแทกลงมาบนมือ ทำให้ต้องหัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาในทันที
“ถ้าเช่นนั้นก็มาดูกันว่าค่ายกลเวทเกราะป้องกันนี้จะต่อต้านข้าได้จริงหรือไม่!?” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยความเย็นชา ฉับพลันนั้นมือขวาของเขาก็กางออกและคว้าจับไปบนร่างแหนั้น แสงสีฟ้าพุ่งออกไปในทั่วทุกทิศทาง เช่นเดียวกับพลังแห่งเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า
พื้นดินสั่นสะเทือน และเสียงฟ้าผ่าก็ดังก้องออกมา เมิ่งฮ่าวแผดร้องคำรามและผลักมือตรงไป ขณะที่ทำเช่นนั้นร่างแหก็เริ่มลอยไปทางด้านหลัง และพลังสะท้อนกลับที่โจมตีกลับมาก็ยิ่งมีความรุนแรงมากขึ้น
“เจ้าคิดว่าสามารถสะท้อนพลังนี้ได้?!” ในตอนนี้เองที่มีบางสิ่งบางอย่างปรากฏขึ้นภายในร่างของเมิ่งฮ่าว…พลังผู้ยิ่งใหญ่!
มันคือ…พลังของสุดยอดสะพาน! มันไม่ได้ปรากฏขึ้นมาที่ด้านนอก แต่อยู่ภายในร่างเขา หลังจากที่ทำให้สุดยอดสะพานกลายเป็นของจริงขึ้นมาได้ นี่คือวิธีการใหม่ที่เขาสามารถจะปลดปล่อยพลังของมันออกมา
ขณะที่พลังของสุดยอดสะพานระเบิดออกมาอยู่ภายในร่างเมิ่งฮ่าว มันก็กลายเป็นสะพานเซียนที่เชื่อมต่อไปยังทุกส่วนภายในร่างกายของเขา ทำให้พลังที่ยากจะอธิบายออกมาได้ ไหลผ่านไปยังเส้นลมปราณทั้งหมด
ในทันทีที่พลังมหาศาลนั้นแตะสัมผัสไปโดนร่างแหขนาดใหญ่ ก็แทรกซึมไปทั่วทั้งโครงสร้างของมัน ทำให้เริ่มสั่นไปมา ไม่ว่าร่างแหนี้จะแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่ในตอนนี้ แต่มันก็ไร้พลังที่จะต่อสู้กลับมา และยังเริ่มแตกกระจายออกไปอีกด้วย!
ใบหน้ากลุ่มควันมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที
ในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวก็กู่ร้องออกมา ฉีกร่างแหให้ขาดออกจากกัน
“ทำลาย!” เสียงของเขาดังก้องขึ้นจนทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องสะเทือน กลุ่มศิษย์แห่งเฮยหุนเต้าที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นมองมาด้วยปากที่อ้าค้าง แทบไม่อยากจะเชื่อว่าเมิ่งฮ่าวจะสามารถ…ทำลายร่างแหเกราะป้องกันของพวกมันได้จริงๆ!
ร่างแหขนาดใหญ่นั้นมีความกว้างนับแสนจ้าง และขณะที่มันลอยขึ้นมาในอากาศก็ดูคล้ายกับเป็นผ้าคลุมไปโดยสิ้นเชิง นอกจากนั้นก็ยังได้ยินเสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ขณะที่ทุกสรรพสิ่งพังทลายลงไป จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็โยนร่างแหนั้นไปทางด้านข้าง ทำให้มันแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ลอยละลิ่วตรงไปยังผู้ฝึกตนแห่งเฮยหุนเต้า
“ไม่!!” เสียงแผดร้องด้วยความหวาดกลัวนับไม่ถ้วนได้ยินมา ขณะที่ผู้ฝึกตนแห่งเฮยหุนเต้าพยายามจะล่าถอยออกไปจากสนามรบ สีหน้าพวกมันเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ
อย่างไรก็ตามความพยายามที่จะหลบหนีไปของพวกมันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง เมิ่งฮ่าวกระทำด้วยความรวดเร็ว เมื่อเขาโยนร่างแหที่แตกกระจายให้ม้วนกวาดออกไปโดนร่างของผู้ฝึกตนเหล่านั้น พวกมันก็ถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ ในทันที
ในช่วงเวลาสั้นๆ ทั่วทั้งสนามรบก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิตลอยคละคลุ้ง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว กะทันหันเป็นอย่างยิ่ง ก่อนที่จะมีใครทันได้คิดหรือมีปฏิกิริยาใดๆ ทั่วทั้งบริเวณนั้นก็กลายเป็นขุมนรกไป!
ในทันทีที่เมิ่งฮ่าวโยนร่างแหนั้นออกไป มือของเขาก็พุ่งตรงไปยังกระถางธูป
ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะรับรู้ถึงแผนการของเขาหรือไม่ และไม่ว่ากระถางธูปนี้จะเป็นของปลอมหรือไม่ เขาจะต้องหยิบฉวยมันไปอยู่ดี นี่คือสิ่งที่เขาต้องกระทำให้จงได้!
อย่างไรก็ตามในตอนที่เขากำลังจะวางมือลงไป จู่ๆ กระถางธูปก็…เลือนรางไป และมือของเมิ่งฮ่าวก็คว้าจับได้แต่อากาศที่ว่างเปล่า!
“ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องใช้แผนสองแล้ว” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ ขณะที่มือของเขาจับได้แต่ความว่างเปล่า ก็รวมตัวกันเป็นหมัดซึ่งจากนั้น…ก็ต่อยตรงไปยังหน้าผาสีดำ!
การกระทำนี้ทำให้สีหน้าของใบหน้ากลุ่มควันสลดลง มันคาดเดาได้ว่าเมิ่งฮ่าวมายังที่แห่งนี้ทำไม ดังนั้นมันจึงเตรียมพร้อมรับมือไว้แล้ว แต่ก็ไม่เคยคาดคิดว่า…เขาจะกวาดล้างเฮยหุนเต้าไปจริงๆ
มันสันนิษฐานว่าเขาคงจะใช้ข้ออ้างในการกวาดล้างสำนัก เพื่อต่อรองกับสิ่งที่เขาต้องการ แล้วมันจะคาดคิดได้อย่างไรว่าเมิ่งฮ่าวไม่เคยจะทำเช่นนั้นเลย!?
เมื่อผู้แข็งแกร่งมาข่มขู่ว่าจะทำการกวาดล้างศิษย์ในสำนัก ก็มักจะไม่ใช่สถานการณ์ที่ไม่อาจจะแก้ไขได้ อย่างไรก็ตาม…เมื่อใครบางคนกำลังจะทำลายสำนักไปจริงๆ นั่นแสดงให้เห็นว่า…ต้องมีความเป็นศัตรูที่ไม่มีทางจะลบล้างไปได้!
“บังอาจ!” ใบหน้ากลุ่มควันแผดร้องออกมา เป็นเสียงที่กดทับลงมาราวกับเป็นพลังอำนาจแห่งสวรรค์ ทำให้ทุกสรรพสิ่งในบริเวณนั้นสั่นสะเทือน กลุ่มควันสีดำมารวมตัวกันมากขึ้น แต่เมื่อมันกำลังจะก่อตัวขึ้นมาเป็นร่างกาย หมัดของเมิ่งฮ่าวก็กระแทกลงไปบนหน้าผาสีดำนั้น
“มาดูกันว่าข้าบังอาจหรือไม่!” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ขณะที่พื้นฐานฝึกตนระเบิดออกไปจากหมัดของเขา!
พลังระเบิดนั้นถูกสนับสนุนด้วยพลังพื้นฐานฝึกตนทั้งหมดของเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า, พลังขั้นสูงสุดของกายเนื้อ และเจ็ดก้าวเทพ รวมทั้งยังประกอบไปด้วยพลังของผู้ยิ่งใหญ่ ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสุดยอดสะพานที่อยู่ภายในร่างเขาอีกด้วย!
ทั้งหมดนั้นรวมเข้าด้วยกันเพื่อกลายเป็น…พลังการโจมตีที่แข็งแกร่งมากที่สุดเท่าที่เมิ่งฮ่าวเคยมีมา!
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ และหน้าผาสีดำก็สั่นสะเทือน เสียงแตกร้าวดังก้องขึ้นมา และจากนั้นรอยแตกก็กระจายออกไปทั่วทั้งหน้าผา ทันใดนั้นหน้าผาสีดำ ซึ่งเป็นตัวแทนพลังอันสูงสุดในเฮยหุนเต้า…พังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป!
เมื่อเกิดขึ้นเช่นนี้ วิญญาณนับไม่ถ้วนจู่ๆ ก็ลอยขึ้นไปในท้องฟ้า แม่น้ำน้ำพุเหลืองปรากฏขึ้นในกลางอากาศ ภายในนั้นมีวิญญาณไปรวมตัวกันอยู่มากมาย ขณะที่พวกมันพุ่งตรงไปยังทิศทางของขุนเขาที่สี่เพื่อเริ่มวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่…
ขณะที่วิญญาณไปรวมตัวกันอยู่ในแม่น้ำน้ำพุเหลือง พวกมันก็มองมายังเมิ่งฮ่าวด้วยสายตาที่ขอบคุณ ทั้งยังได้ประสานมือและโค้งตัวลงให้อีกด้วย…
สำหรับจำนวนของวิญญาณเหล่านั้น มีมากกว่าหนึ่งล้านดวง!!
ขณะที่เมิ่งฮ่าวกำลังสะท้านใจด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาลเช่นนั้น เขารู้ว่าเฮยหุนเต้าโหดเหี้ยมชั่วร้าย แต่ก็ไม่เคยคิดว่าพวกมันจะ…โหดเหี้ยมมากไปกว่านั้น!
นอกจากนี้วิญญาณมากมายเหล่านั้น จริงๆ แล้วก็เป็นของมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น!
“ไม่!!” ผู้ฝึกตนแห่งเฮยหุนเต้าที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นแผดร้องออกมา ร่างกายสั่นสะท้านขณะที่ความศรัทธาของพวกมันพังทลายลงไป
แต่ก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้ พลังสูงสุดของเมิ่งฮ่าวไม่เพียงแต่จะทำลายหน้าผาสีดำไปเท่านั้น ขณะที่มันแตกกระจายกลายเป็นเสี่ยงๆ รอยแตกร้าวก็ยังคงกระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง ในชั่วพริบตารอยแตกร้าวเหล่านั้นก็บรรลุไปถึงภูเขาและสิ่งปลูกสร้างที่อยู่ใกล้เคียงจำนวนมาก ปกคลุมไปทั่ว…เฮยหุนเต้า!
อันที่จริง…ก็มีผลกระทบไปทั่วทั้งดาวดวงนี้!
ตูมมมมมมม!
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ขณะที่ภูเขาแตกกระจายลงไป และสิ่งปลูกสร้างต่างก็กลายเป็นเถ้าธุลีไป ในชั่วพริบตาทั่วทั้งเฮยหุนเต้าก็พังทลายลงไป เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้นดิน คล้ายกับเป็นปากขนาดใหญ่ที่กลืนกินสำนักนี้ทั้งหมดลงไป
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยคงอยู่มาก่อน ถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง!
ขณะที่สำนักถูกทำลายไป วิญญาณนับไม่ถ้วนก็ลอยออกมาจากทั่วทุกที่ มากขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งบดบังไปทั่วทั้งท้องฟ้า วิญญาณนับไม่ถ้วนลอยเข้าไปในแม่น้ำแห่งน้ำพุเหลือง ขณะที่พวกมันกระทำเช่นนั้น ต่างก็มีสีหน้าขอบคุณต่อเมิ่งฮ่าว
วิญญาณเหล่านั้นมีจำนวนมากมายยิ่ง จนเมิ่งฮ่าวไม่อาจจะคาดคิดได้ว่ามีอยู่เท่าไหร่กันแน่!
ด้วยการขอบคุณของวิญญาณจำนวนมากมายเช่นนั้น ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องสั่นสะท้านขึ้นมา ราวกับว่ามีปราณที่มองไม่เห็นกำลังไหลเข้ามาในร่างเขา!
ขณะที่ปราณซึ่งมองไม่เห็นก่อตัวขึ้นมาอยู่ภายในร่าง หยดโลหิตของผู้ยิ่งใหญ่ก็เริ่มเดือดพล่านขึ้นมา ทันใดนั้นหยดโลหิตที่เดือดพล่านนั้นก็ทำให้มีบางสิ่งบางอย่างปรากฏขึ้นมาในจิตใจเมิ่งฮ่าว มันคือ…เก้าขุนเขาและเก้าทะเล รวมทั้งดวงตะวันและจันทรา!
เมิ่งฮ่าวสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งปวงในเก้าขุนเขาและเก้าทะเล ไม่ว่าพวกมันจะอยู่ในอาณาจักรเต๋าหรือว่าเป็นมนุษย์ธรรมดาก็ตาม ไม่ว่าพวกมันจะเป็นราชันขุนเขาทะเลหรือเป็นผู้ฝึกตนธรรมดาก็ตามที…เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องจ้องมองไปด้วยความตกตะลึง
ภาพนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะเท่านั้น แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกคล้ายกับว่า…เขาสามารถ…เปลี่ยนแปลงอาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งหมดได้ด้วยความคิดเพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น
ความรู้สึกนี้หายไปแทบจะในทันที และภาพของอาณาจักรขุนเขาทะเลก็หายไปจากจิตใจ ราวกับว่าเป็นภาพอุปทาน
“ข้าคือราชันในอนาคตของอาณาจักรขุนเขาทะเล…บางทีการกวาดล้างเฮยหุนเต้าจริงๆ แล้วก็เหมือนกับที่ข้าเคยพูดไว้…เป็นตัวแทนของอาณาจักรขุนเขาทะเลเพื่อการลงโทษแห่งสวรรค์…” ขณะที่ความคิดเหล่านี้วิ่งผ่านอยู่ในจิตใจ ศิษย์นับไม่ถ้วนแห่งเฮยหุนเต้าที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นต่างก็กู่ร้องออกมา
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น เจตจำนงแห่งโทสะก็ระเบิดออกมาจากส่วนลึกของหลุมขนาดใหญ่ที่สำนักเฮยหุนเต้าจมลงไป ความรุนแรงของมันทำให้เกิดเป็นสีสันแวบขึ้นไปในท้องฟ้า และทุกสิ่งทุกอย่างก็สั่นสะเทือน แม้แต่แม่น้ำแห่งน้ำพุเหลืองก็หยุดการเคลื่อนไหวไปในทันที และวิญญาณนับไม่ถ้วนที่อยู่ในนั้นก็เริ่มสั่นสะท้าน ทันใดนั้นเปลวไฟสีดำอันน่าตกใจ ก็ปะทุขึ้นมาจากภายในหลุมขนาดใหญ่
คล้ายกับเป็นทะเลแห่งเปลวไฟก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนกับบุรุษวัยกลางคนจากก่อนหน้านี้
มันมองมายังเมิ่งฮ่าวด้วยสีหน้าที่เกรี้ยวกราดและกล่าวว่า “เด็กน้อย เจ้ารนหาที่ตาย!?”
ขณะที่เสียงแผดร้องนั้นดังก้องออกมา เมิ่งฮ่าวก็มองเห็นเงาร่างๆ หนึ่งค่อยๆ โผล่ออกมาจากเปลวไฟ
ขณะที่เป็นเช่นนั้น พลังอันน่ากลัวก็กระจายออกมาจากร่างนั้นในทันที!