1483. เรื่องนี้ ไม่ใช่ปัญหา
เรื่องนี้ ไม่ใช่ปัญหา!
คำพูดง่ายๆนี้เผยความมั่นใจในตัวเอง แต่คนที่มั่นใจนี้ยังไม่รู้ว่าคนที่เขาพูดถึงอยู่ได้มาถึงแล้ว!
ถ้าเขารู้ บางทีคงไม่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจเต็มที่ขนาดนี้
หวังหลินยืนอยู่ห่างจากดาวตงหลินไปหลายแสนฟุต เขาจ้องมองดาวที่ใหญ่กว่าดาวเทียนหยุนหลายเท่า แววตากะพริบจิตสังหารรุนแรงยิ่งกว่าเดิม
ตอนที่เขาออกมาจากดาราจักรพันธมิตรเซียน หวังหลินเต็มไปด้วยความหวังว่าจะชุบชีวิตลี่มู่หวาน เขาต่อสู้มาระหว่างทาง ในที่สุดก็ชนะจนได้ตำแหน่งเทพสายฟ้าและคำสัญญาจากตระกูลเซี่ยง
ตอนนั้นหวังหลินไม่ได้ต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลเซี่ยง เขาต้องการเพียงให้ลี่มู่หวานตื่นขึ้นเท่านั้น
หวังหลินมาที่ดาวตงหลินเป็นครั้งแรกพร้อมกับเซี่ยงตงหลินที่เต็มไปด้วยความหวังจะเข้าพบบรรพชน อย่างไรก็ตามบรรพชนกลับน่ารังเกียจและร้ายกาจ ไม่เพียงแต่ไม่ทำให้ลี่มู่หวานตื่นขึ้น แต่เขายังเอาพลังชีวิตของหวังหลินไปเกือบหมด!
ถ้าไม่ใช่เพราะดัชนีแห่งความตาย หวังหลินคงตายไปนานแล้ว!
ในขณะที่ระดับบ่มเพาะของหวังหลินเพิ่มขึ้น เขาจึงรู้ถึงความยากในการชุบชีวิตลี่มู่หวาน หวังหลินค่อยๆค้นพบว่าทุกอย่างที่บรรพชนตระกูลเซี่ยงกล่าวมาล้วนแต่เป็นเรื่องโกหก เขาไม่มีความสามารถในการชุบชีวิตลี่มู่หวาน! หากไม่ใช่เพราะโลงศพที่หวังหลินค้นพบ แม้กระทั่งความหวังในการชุบชีวิตก็คงพังทลายไปด้วย!
พลังที่ชีวิตที่บรรพชนฉีดใส่เข้าไปคือเหตุผลที่วิญญาณของลี่มู่หวานเกิดความเสียหาย!
บรรพชนพยายามทำลายลี่มู่หวานขณะที่ผนึกพลังชีวิตของเขาไปพร้อมกัน!
หวังหลินคิดว่าการเติมพลังชีวิตใส่ลี่มู่หวานจะทำได้ถูกต้องด้วยวิธีที่เหมาะสม จากนั้นการตื่นของลี่มู่หวานอาจจะเกิดขึ้นหรือไม่ก็ได้เหมือนตอนนี้!
อย่างไรก็ตามวิธีอันร้ายกาจของตระกูลเซี่ยงกลับเป็นการทำลาย ตอนนั้นหวังหลินมีระดับบ่มเพาะไม่มากพอจึงไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ พอมองกลับไปยังอดีต ในตอนนี้ผ่านมาพันปีเขาจึงมองทะลุทุกอย่างออกอย่างชัดเจนและเกิดความเกลียดชังเข้ากระดูกดำ!
บรรพชนรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ต้น!
หวังหลินต้องการรู้เหตุผลทั้งหมด!
ทำไมบรรพชนตระกูลเซี่ยงถึงหลอกเขาเพื่อขโมยพลังชีวิตที่จะใช้ชุบชีวิตลี่มู่หวานไป? เรื่องนี้ต้องมีเหตุผล!
หวังหลินในตอนนั้นจากไปด้วยสภาวะย่ำแย่ เขาไม่มีกำลังพอจะถามไถ่หรือต่อต้าน เขาทำได้เพียงอดทน! เขาอดทนต่อความอัปยศต่อไปและฝังความเกลียดชังไว้ในใจ เหมือนตอนที่เขาอดทนต่อความเกลียดชังต่อตระกูลเถิงเป็นเวลาหลายร้อยปี!
อย่างไรก็ตามในวันนี้หวังหลินกำลังมองดาวตงหลินเป็นครั้งที่สอง และตอนนี้เขามีคุณสมบัติพอที่จะรู้ทุกอย่าง!
จิตสังหารในแววตารุนแรงยิ่งขึ้นและก้าวเท้าออกไป เสียงคำรามดังกึกก้อง ข้ามผ่านระยะทางหลายแสนฟุตเพียงแค่ก้าวเดียว!
หวังหลินปรากฏตัวห่างจากดาวตงหลินเพียงแค่หมื่นฟุต!
พื้นที่ดวงดาวสั่นไหว ระลอกคลื่นกระเพื่อมโดยมีหวังหลินเป็นจุดศูนย์กลาง ราวกับระลอกคลื่นเกิดอยู่ในมหาสมุทรและแพร่กระจายอย่างต่อเนื่อง
ราวกับเท้าของเขาเหยียบย่ำไปบนเส้นจังหวะในอวกาศ เสียงคำรามดังลั่นจนสั่นสะเทือนดาวตงหลิน!
เหล่าเซียนหลายพันคนบนดาวเคราะห์ดวงเล็กรอบๆดาวตงหลินถึงกับเปลี่ยนสีหน้าท่าทาง พวกเขาสัมผัสถึงแรงกระแทกจากเบื้องบนและมันได้พุ่งเข้าสู่ดาวตงหลิน
ค่ายกลแสงกะพริบวาบรุนแรง แสงส่องประกายเจิดจ้าดุจดวงตะวัน!
วินาทีนี้เหล่าเซียนทั้งหมดบนดาวเคราะห์เล็กต่างรู้สึกว่าหัวใจตนเองกำลังแตกร้าว พลังสายหนึ่งเข้าไปในร่างกาย แต่ละคนรีบโคจรพลังดั้งเดิมอย่างรวดเร็วราวกับว่าหากไม่ทำสิ่งนี้คงจะแตกสลายจากแรงสั่นสะเทือนในอวกาศ!
หวังหลินยืนอยู่นอกดาวตงหลินด้วยดวงตาดุจประกายแสง หลังจากปรากฏตัวจึงเอ่ยปากขึ้นมาและเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ!
“เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร ออกมาหาข้าตอนนี้ซะ!”
วินาทีที่หวังหลินเอ่ยขึ้น เสียงดังสะท้อนออกไปอย่างรุนแรง!
ออกมาหาข้าตอนนี้ซะ!
ออกมาหาข้าตอนนี้ซะ!!
ออกมาหาข้าตอนนี้ซะ!!!
ประโยคเดียวเผยความโกรธเกรี้ยวที่หวังหลินระงับเอาไว้เป็นเวลาพันปีและ จุดปะทุความเกลียดชังที่หวังหลินมีต่อตระกูลเซี่ยง!
ประโยคเดียวแฝงความสิ้นหวังตอนที่เขารู้สึกยามที่มาที่นี่ด้วยความคาดหวังแต่ก็ถูกโกง!
เจ้าจะเอาชีวิตข้าในการต่อสู้หรือไล่ล่าเหมือนตระกูลเหยาก็ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้วางแผนการเอาไว้ตอนที่หวังหลินมีความหวังถึงขีดสุด พวกเขาตัดโอกาสการฟื้นคืนชีพของลี่มู่หวาน ไม่เพียงแต่จะวางแผนการใส่แต่ยังทำร้ายสตรีผู้อ่อนแอที่ตายไปแล้วด้วย เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่หวังหลินจะรับได้!
เขามิอาจรับได้!
เสียงดังสนั่นกึกก้องแพร่กระจายอย่างบ้าคลั่งในดวงดาว ราวกับเป็นสายฟ้าและระงับเสียงดังลั่นจากการก้าวของหวังหลินก่อนหน้านี้
สายฟ้าเต็มไปทั่วพื้นที่ดวงดาวพร้อมกับประโยคเดียวกันนี้ พริบตาเดียวอวกาศรอบดาวตงหลินก็เกิดเป็นคุกสายฟ้า!
ประโยคนี้ทำให้เกิดคลื่นเสียงที่ทำให้โลกพังทลายด้วยตัวเอง ราวกับเสียงคำรามของเทพโบราณ!
หวังหลินสร้างพายุขึ้นมา หากเทียบกับการก้าวเท้าก่อนหน้านี้นับว่าเล็กน้อย! ตอนนี้เหล่าพายุนับไม่ถ้วนเริ่มโหมกระหน่ำ พายุเหล่านี้คือตัวแทนของความไม่พอใจ ความโกรธแค้นและเกลียดชังที่เขาสั่งสมมาตลอดกว่าพันปี!
ค่ายกลแสงกะพริบวูบวาบรุนแรงบนดาวเคราะห์เล็กๆหลายสิบดวงรอบดาวตงหลิน อย่างไรก็ตามในกลุ่มดาวเหล่านี้มีเก้าดวงที่พังทลายในทันที!
สายฟ้าดังสนั่นกึกก้องและแพร่กระจายออกไปทั่วพื้นที่ดวงดาวในฝั่งตะวันออกของดาราจักรทุกชั้นฟ้า เมื่อเก้าดาวเคราะห์พังทลาย เหล่าเซียนทั้งหมดที่ตั้งมั่นอยู่บนนั้นจึงถูกสังหาร!
แม้กระทั่งชายชรายี่สิบเจ็ดคนที่ควบคุมดาวเคราะห์เก้าดวงนั้นก็ไม่สามารถต่อต้านได้เลย พวกเขาหวาดกลัวและตกตะลึงนิ่งอึ้งไปก่อนจะถูกสังหาร!
พวกเขาไม่มีแม้แต่ความสามารถในการหลบหนีจากเสียงคำรามของหวังหลิน!
เหล่าเซียนหลายพันคนบนดาวเคราะห์เล็กที่เหลืออยู่รอบดาวตงหลินต่างก็กระอักโลหิตกันทั้งหมด ดูเหมือนจะมีพลังบางส่วนได้ทะลุค่ายกลเข้ามา จิตใจแต่ละคนสั่นไหว ความกลัวเพิ่มพูนขึ้น!
ขณะที่เสียงคำรามกึกก้อง ดาวตงหลินเองก็ดังลั่นและมีรอยแตกร้าวผุดขึ้นมากมายบนผิวดาวเคราะห์ ภูเขานับไม่ถ้วนพังทลาย ทะเลปั่นป่วน!
ทิศเหนือของดาวเคราะห์มีพื้นที่ส่วนทะเล คลื่นทะเลพรั่งพรูขึ้นจนเกิดเป็นวังวนยักษ์ เสียงนั้นเปลี่ยนกลายเป็นระเบิดพุ่งเข้าใส่ทะเล เกิดเป็นคลื่นยักษ์สูงหมื่นฟุตเข้า กลืนกินแผ่นดิน!
ในแผ่นดินทิศตะวันออกของดาวตงหลิน ขณะที่ชายชราชุดดำสองคนมีท่าทีผ่อนคลาย พวกเขากลับตกตะลึงด้วยเสียงคำราม ร่างกายสั่นเทาราวกับเผชิญหน้ากับ คลื่นกระแทกรุนแรงและกระเด็นกลับไปสองพันฟุต กระอักโลหิตและมีร่างคนหนึ่งระเบิดออกจนโลหิตย้อมพื้นดินที่แดงอยู่แล้วให้เข้มมากขึ้น
เสียงคำรามของหวังหลินดังกึกก้องเข้าไปใต้พื้นดินกลวงในดาวเคราะห์ พื้นดินสั่นสะเทือนและมีลำห้วยโผล่ขึ้นมาราวกับมีมือสองข้างฉีกขาดออกจากกัน!
ศีรษะในใต้ดินส่วนใหญ่เกิดการระเบิด แม้กระทั่งกลิ่นอายแห่งความตายที่รวบรวมมาหลายหมื่นปีก็ยังถูกผลักดันกลับไป ราวกับกลิ่นอายหวาดกลัวว่าจะถอยช้าเกินไป
โลงศพสีเหลืองอำพันเกิดการสั่นเทา จากนั้นฝาโลงถูกกระแทกจนเป็นเศษเสี้ยวติดผนัง!
เสียงคำรามดิ้นรนออกมาจากโลงศพ แขนขวาแห้งเหี่ยวโผล่ออกมาจากโลงและคว้าด้านขอบ
จากที่เห็น ชายชราชุดดำผู้กระอักโลหิตกำลังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเกินอธิบาย เขารีบสร้างผนึกขึ้นมาโดยไม่ลังเลและปรากฏหินหยกสีดำขึ้น
“ตั้งค่ายกล!! หยุดเขาไม่ให้เข้ามาในดาวตงหลิน ยอมเสียทุกอย่างไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม!!”
กลิ่นอายทรงพลังพุ่งออกมาจากดาวตงหลินตั้งแต่ทิศใต้ ตะวันออกและเหนือ เหล่าเซียนจำนวนมากรวมตัวกันอย่างน้อยก็หมื่นคน!
ทิศเหนือคือบ้านของตระกูลลั่ว เหล่าเซียนนับหมื่นนั่งอยู่บนพื้นเพื่อสร้างค่ายกลขนาดยักษ์ กลางอากาศมีชายชราหลายสิบคนนั่งอยู่ พวกเขาสร้างผนึกอย่างรวดเร็วและพ่นโลหิตออกมารวมกันเกิดเป็นเงาโลหิตขนาดยักษ์หนึ่งตัว!
ด้านทิศใต้คือบ้านของตระกูลซิ่ว มีเหล่าเซียนนับหมื่นกำลังล้อมรอบสระโลหิต จิตสังหารพวยพุ่งออกมาจากสระโลหิตและมีเหล่าเซียนก้าวเดินเข้าไปในสระ
ด้านทิศตะวันออกคือบ้านของตระกูลลิ่ว พวกเขาวางกำลังเจ็ดกลุ่มและครอบครองพื้นที่ในอวกาศหลายพันลี้ แต่ละกลุ่มมีสมบัติหนึ่งชิ้นที่เรืองแสงสีเหลือง
หากมองจากเบื้องบนจะเห็นได้ว่าทั้งตระกูลลิ่วได้สร้างเป็นรูปดอกทานตะวัน!
ขณะเดียวกันค่ายกลรอบๆดาวเคราะห์น้อยที่เหนืออยู่รอบดาวตงหลิน ค่ายกลกะพริบวาบ พวกมันเริ่มหมุนรอบดาวตงหลินอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นวังวนที่มี ดาวตงหลินอยู่ใจกลาง!
หวังหลินมองทุกอย่างเบื้องหน้าอย่างเยือกเย็น ดวงตาส่องสว่างและก้าวเท้าออกไป!
“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมออก ข้าจะลากเจ้าออกมาเอง! ใครก็ตามที่กล้าขวางทางข้าจะต้องตายไปพร้อมกับเจ้า!”